یادداشت‌های زهرا حیدری (11)

          قشنگ بود. با اینکه پسره یکم رو اعصاب بود اما با جن داستان(بارتیمیوس) خیلی حال کردم. پاورقی ها رو هم دوست داشتم، این حس رو بهم می‌داد که خارج از سیر داستان بارتیمیوس داره وباهام صحبت می‌کنه
        

          کتاب خوبی بود. تو این کتاب آقا مجتبی تهرانی  به طرح این مسئله میپردازن که اصلا برای کار تربیتی چه اصول و مبنایی باید داشته باشیم، چیزی که تو این دوران به نظر من خیلی از کسایی کار تربیتی می‌کنن حتی بهش فکرم نمی‌کنن، حتی گاهی برعکسشم عمل می‌کنن. این کتاب بیشتر بدرد کسایی می‌خوره که می‌خوان کار تربیتی تو سطح جامعه انجام بدن. البته من به‌عنوان یه مامان خوندم که دیگه اینقدر تزهای تربیتی مختلف شنیده که خسته شده😓😓😓.
        

          کتاب برای نوحوانان نوشته شده و شاید برای اونها یکم جذاب‌تر باشه شوخی‌هاش. سبک کتاب کمیک بود و من این سبک رو دوست دارم، نقاشی‌های خوبی هم داشت. یه جاش فقط خیلی چندش بود. ولی به‌هر حال یه بار خوندنش بد نبود، البته اگه از کتابخونه امانت بگیرین.
        

          کتاب خوبی بود، نگارش به‌گونه‌ای بود که خسته‌تون نمیکرد از اعداد تاریخی و اینا.من نسخه صوتی رو گوش دادم که پیمان طالبی خونده بود و از نحوه خوانش راضی بودم. یه چیزی هم تو این کتاب و هم جلد قبلی نظرم رو جلب کرد این بود که فاتحان سرزمین های استعماری که حتی خیلی پایبند به کشورشون وامپراطوری‌شون بودن در نهایت با یه اتفاق میونه‌شون شکرآب میشه و در فقر از دنیا می‌رن.
        

          دکتر چمران به آدم نشون میده مهم نیست کجایی، موقعیتت چیه یا حتی چه توانایی هایی داری، تنها چیزی که مهمه، پیدا کردن راه درست و حداکثر تلاش برای پیشرویه. 
        

          خب کتاب کتاب خوبی بود، اما شاید به نظر من میومد که تو هرصفحه خیلی تعریف و یه جورایی برای هر قدم یه وصف شاعرانه می‌خواست ارائه بده نویسنده.  نمیدونم🤷🏻‍♀️
        

          در مورد شخصیت ها یکی دوتا از حدس هام درست بود ولی قاتل رو درست حدس نزده بودم. کشش داشت و خیلی لفت‌ش نداده بود. 
        

          خیلی داستان کارآگاهی نخوندم و نمیدنم قوی بود یا ضعیف ولی به عنوان رمان نوحوان سرگرم‌کننده بود.
        

          دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید.
        

          روایت جالبی داشت، طوری توصیف شده بود که تو هم میخواستی با مردم ریگ تو مبارزه شرکت کنی، اون تکه های عاشقانه هم لطیف بودن و دلربا. اما فصل آخر خیلی زود به نظرم تموم شد و بیشتر روایت تاریخ بود تا ادامه داستان. کتاب دوست داشتنی‌ای بود.
        

          کتاب خوبی بود.