قشنگ بود. با اینکه پسره یکم رو اعصاب بود اما با جن داستان(بارتیمیوس) خیلی حال کردم. پاورقی ها رو هم دوست داشتم، این حس رو بهم می‌داد که خارج از سیر داستان بارتیمیوس داره وباهام صحبت می‌کنه
        

          داستان خوبی بود ولی فوق‌العاده نبود
با خوندنش یاد هری‌پاتر میوفتید ولی خب اصلا به‌پای هری‌پاتر نمی‌رسه
ماجراجویی‌های جالبی داره و بخشی که شخصیت اصلی تلاش می‌کرد تا یه‌ جادوگر باسواد بشه از همش جالب‌تر بود
        

          خیلی کتاب حجیمی بود. کتابای کنکورم انقدر قطر نداشتن که این مجموعه داشت 
فقط جلد اولشو خوندم و دوسش داشتم .عالی بود 
        

          یکی از مشکلات خواندن کتابها (و دیدن فیلم و سریالها)ی فانتزی وحشت از زبان‌های دیگر، تفاوت‌های معنادار در تعریف موجودات و روابط ماوراءالطبیعه است. مثلا جن در فرهنگ ما یک معنا دارد، در فرهنگ غربی معنایی دیگر. احضار ارواح و جن و موکل و این چیزها اینجا یک جور است، آنجا یک جور دیگر. گاهی در این تفاوت فرهنگی، یک ماجرای ترسناک بی‌مزه می‌شود، یا برعکس، یک فانتزی نرم موجب بسم‌لله گفتن و فوت کردن به دور و بر می‌شود!!
این از آن کتاب‌هایی ست که باید با علم به این موضوع بخوانی‌ش. یعنی حواست باشد آنچه آنها بهش می‌گویند جن، همان معنای قرآنی جن نیست. اگر این طوری پیش بروی، داستانی بسیار جذاب و پرکشش با کلی تخیل دارد که به مذاق فانتزی‌دوست‌ها خوش می‌آید.
        

          خیلی قشنگ بود. از شخصیت اصلی داستان خیلی خوشم اومد. به کسایی که به جادو و جن و اینجور چیزا علاقه دارن توصیش میکنم.
        

          اولین‌بار وقتی دبیرستانی بودم "بارتیمیوس" را خوانده بودم. آن زمان هم خیلی برایم جذاب بود اما تمام این سال‌ها، کسی را ندیدم که خوانده باشدش.
دوستش داشتم و لحظات خواندنش، با خوشیِ زیاد همراه بود.
        

          از بامزه‌ترین ها...D=
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

بالاخره این کتاب تموم شدددد. 
من این کتاب رو چندبار در یه کتابخونه ای دیده بودم . حتی قرض گرفتمش ولی نتونستم بخونم (یه مدت جز اون دسته ی افراد رو مخی که کتابهای خوب رو از کتابخونه قرض میگیرن و نمیخونن و بقیه رو عصبانی میکنن بودم :/) . تا اینکه یکی دو هفته پیش تونستم از یه کتابخونه ی دیگه ای قرض بگیرم و بخونمش و ...
اوایل کتاب زیاد نتونستم ارتباط برقرار کنم، تا جایی که به قسمت هایی که داستان ناتانیل روایت میشد رسیدم که واقعا دوستشون داشتم . کتاب توصیفات خیلی خیلی خیلی زیادی داره. ولی این توصیفات به روند داستان کمک می کنن و در واقع شاید موارد معدودی توصیفات  اضافی باشن .
کتاب ایده ی نو و جالبی داره که خدا رو صد هزار مرتبه شکر نویسنده خوب از ایده ش استفاده کرده 🙂😂 و این ایده ی جالب رو هدر نداده .
کتاب صحنه پردازی خوبی داره و به راحتی می تونستم مکان ها و اشخاص رو تصور بکنم(البته غیر از بارتیمیوس که به لطف جلد کتاب یه تصویری ازش توی ذهنم داشتم ) و شخصیت پردازی خوبی داره کتاب طوری که دلت میخواد بعضی از شخصیت ها رو بکشی یا برعکس ، بغلشون کنی.(برای مثال خانم لوتینس و خانم آندروود ، و چقدر دلم میخواست همه ی شخصیت ها غیر این دو نفر رو کتک بزنم).
خیلی از قسمت های کتاب به یاد ماجراهای اسپایدرویک و هری پاتر  میفتادم،به خصوص ماجراهای اسپایدرویک. البته کتاب تفاوت های خیلی خیلی زیادی با این دو تا کتاب دیگه داره ! و بیشتر همون حس خوب موقع خوندن هری پاتر رو بهم القا می‌کرد....هم سطح هری پاتره به نظرم.  در واقع تو یه سری موارد مثل شخصیت پردازی بهتر هم هست. 
قلم نویسنده رو هم دوست داشتم . ترجمه هم نسبتا خوب بود . خلاصه که ... تجربه ی خوبی از خوندنش داشتم و انشاءالله و به زودی جلد دو و سه رو بخونم (از کجا معلوم این به زودی چند ماه یا چند سال دیگه نباشه؟😂)
این کتاب به عنوان یه مجموعه ی فانتزی خیلی جالب بود ... در کل که ارزش خوندن رو داره به خصوص اگر فانتزی دوست هستید!
جز کتاب های مورد علاقه م شد...
        

          این کتاب عالیه.........!
اولش شاید به خاطر زاویه دید و نحوه بیان راوی، کمی سخت عادت کنین ولی کافیه عادت کنین:)
این مجموعه یکی از دو مجموعه ای هست که یادمه اونقدر میخوندم تا تنها دلیلی که میتونست باعث بشه کتاب رو رها کنم، یا سر درد بود یا چشم درد..!!
        

          واقعاً جالب بود. شخصیت بارتیمیوس از همه بهتر بود و واقعا کلمه دوست داشتم داستان زمانی که توی مصر بود رو هم می‌خوندم. اشاره ها به دست داشتن جن ها توی اتفاقات تاریخی هم برام جالب بود (هر لحظه منتظر بودم بگه اهرام مصر هم زیر دست خودش ساخته شدن🚶🏻‍♂️).
حسابی به دلم نشست و احتمالا اگر زودتر باهاش آشنا می‌شدم بهتر هم می‌شد، چون کتابای کمتری خونده بودم و سنم هم کمتر بود. 
کتابش بشدت پیشنهاد می‌شه!
        

          شروع کتاب و مواجهه اولیه با بارتیموس انتخاب خوبی بود.
توصیف شهر لندن و فضای جادوگری اولین المانی میتونه باشه که خواننده با اون روبرو میشه
توصیفاتی که از خود بارتیموس میشه کاملا دقیق و امکان تصویر سازی رو به مخاطب میده
کششوری که شاگردانی بی نام می پذیره تا زیر نظر یک جادوگر تعلیم ببینند
در واقع در طول داستان میتوان گفت رفرنس های زیادی از باور های دینی ، نویسنده برداشته 
مثلا لنز یا عینکی که شیاطین را با اون میشه مشاهده کرد ؛ که به باور های ما همون قابلیت چشم برزخی برای افراد خاصی و صالح می باشد که همین موضوع خیلی میتونست روی سانسور کتاب اثر گذار باشد .
روند احشار کردن جن ها و سطح بندی هر کدام ، قصه را در بطن فانتزی بیشتری فرو می برد شخصیت فکارل ، بارتیموس خودشون یک اسپین اف جداگانه هستند اصلا به قدری روایت هر دو گاهی خنده دار حتی می شود :)
این جلد هم به عنوان شروع درباره ی طلسم سمرقند می باشد طلسمی که رفته رفته اهمیت آن بیشتر میشه
از دستگیری بارتیموس و تنبیه ناتانیل یا جان مندریک همه و همه قصه ی جلد اول است .
دو جلد بعدی را حتما خواهم خواند و به عنون یک اثر نوجوان هنوزم زیبایی های خودش رو برای مخاطب بزرگسال داره.
        

          به نام خدا.
این کتاب نوشته جاناتان استروده و میتونم بگم همیشه جزو مورد علاقه‌هام میمونه!
چرا؟! چون شخصیت پردازی کامل و دقیقی داشت! شخصیتای کتاب کاملا قابل لمس و ملموس بودن و فانتزی بودن رمان باعث نشده بود که کارکترا غیر قابل درک بشن.
چون دنیاسازی کاملی با قواعد و اصول به جا داشت. گرچه شاید دنیای خاصی ساخته نشده بود و تو همین دنیا اتفاق میفتاد اما بنیان و پی ریزی و تغییراتی که به این دنیا داده شده بود واقعا زیبا و کامل بود‌.
از طرفی حفظ کردن تعادل در داستان بود! نه ادامه داستان نه رشد شخصیت‌ها بی‌منطق و عجیب غریب  شد نه بُن مایه‌ی داستان‌‌..
شخصیت‌ها به خوبی ساخته شدن و اون تحول و فراز و فرود رو توی شخصیتاشون داشتن( از جهتی که برام خیلی بهم اهمیت داره گفتم)
از طرفی داستان و ایده به طور کامل متفاوت از کتابای فانتزی دیگه بودن و این بود که این کتاب رو جالب تر و خوندنی تر میکرد.
حتی در استفاده از کلیشه‌ها تعادل داشتن ( آوردن جادوگرا به داستان ) و جوری نبود که بگی نه این حتما یه کپی از هری پاتره چون کلا داستانش فرق میکرد.
خلاصه خیلی لذت بردم:)🤍
        

          کتاب «بارتیمیوس» شاید توی لیست ترندهای اینستاگرامی و "کتاب‌هایی که حتماً باید بخونید چون همه خوندن" نباشه، ولی برای من مثل اون آهنگ غیر معروفیه که اولش فکر می‌کنی قراره یکبار گوشش کنی، ولی بعدش می‌فهمی اون آهنگ شده چیزی که غم و غصه هات رو میبره!
جادوش یه چیزی بین هری پاتر و کلی داستان جادویی دیگه‌ی خودمون بود، نه اون‌قدر بچه‌گانه که حس کنی داری کارتون نگاه می‌کنی، نه اون‌قدر پیچیده که مجبور شی با دیکشنری جادویی بخونیش. توصیف‌هاش دقیقاً به اندازه‌ی نمک توی ماکارونی بود؛ نه کم و نه زیاد بود فقط خوشمزه بود!
و وای از اون طنز نویسنده که انگار یه دوره‌ی فشرده‌ی "چطور بخندونیم بدون اینکه مخاطب حس کنه داره جوک‌های تلگرامی می‌خونه" گذرونده بود. هر صفحه‌اش یه لبخند و هر دیالوگش یه خنده‌ی ریز داشت.
حالا برسیم به اون بخش ملی‌گرایانه‌ی دل‌گرم‌کننده؛ اسم ایران، فرش ایرانی و.. که وسط داستان مثل یه تکه زعفرون توی پلو می‌درخشید. همین باعث شد کتاب نه‌تنها توی ذهنم بمونه، بلکه یه گوشه‌ی قلبم رو هم بدون نیاز به پیش‌پرداخت برای خودش رزرو کنه.