شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        
بی‌رحمانه و دیوانه‌وار. مثل طرح جلدش. یک گنجشک که دمر افتاده روی میز. و مثل شروع داستان. یک زن که دمر افتاده روی میز. 
داستایفسکی دقیقا با ما چه کار می‌کند؟ همان اول، آخر قصه را میگوید. یک زن مرده. کک‌مان هم نمیگزد. اما آخر داستان دوباره برمی‌گردیم به همین لحظه‌. یک زن مرده. این بار قصه‌ی زن را میدانیم و از زاویه دید مردی به جنازه‌ی زن نگاه میکنیم که انگار تمام خوشبختی‌اش ذبح شده. ما تمام وجودمان رنج میکشد از دیدن این تصویر. و این دقیقا نهایت کاری است که یک رمان خوب با ما میکند. 

ژرف‌کاوی داستایفسکی پیرامون عشق، ارتباط انسان‌ها با هم، در یک داستان کوچک و یک رابطه‌ی دونفره عاشقانه حیرت‌انگیز است.

دو انسان که در عمق وجودشان، در گوشه‌ی نمناک اعماق وجودشان بارقه‌ای می‌تابد. عشق اتفاق می‌افتد. اما هیچ امکانی نیست که این تنها میل معنادهنده را محقق کند. نفرت ها، خشم‌هایی که از در و دیوار سرازیر اند نمی‌گذارند عشق و زندگی پا بگیرد. آدم‌هایی که از عشق ورزیدن ناتوان‌اند. در تنهایی خود گرفتار اند و هر اقدامی برای رهایی، بندهای تنهایی را محکم‌تر می‌کند. اراده ای که به هیچ کاری نمی‌آید مگر نابودی تمام علایق. دستی که تنها می‌تواند عشق را سلاخی کند. وقتی قرار است محبتی ابراز کنی ناگهان خشونتی ویرانگر ظاهر میشود. عشق در لحظه‌ی تحقق به ضد خودش بدل می‌شود، به نفرت. 
در این وضعیت هولناک، خودکشی یک اقدام انقلابی است. اراده ای که نمیخواهد به این وضع اسف‌بار تن بدهد. مرگ را، توقف را، انتخاب کردن، وقتی ناچاری ادامه‌ بدهی در سیر تاریک بی‌معنا، تنها اقدام فعالانه است. وقتی هیچ دستاوریزی نیست، تنها چیزی که باقی می‌ماند رانه‌ی مرگ است، علیه تاریکی اجباری زندگی.

به اول داستان برگردیم، نازنین دمر افتاده روی میز. بی‌جان. ما نتوانستیم از نازنین مراقبت کنیم، حتی نتوانستیم دوستش داشته باشیم.
      

        یه سریا گفته بودن بچگانه است و جذاب نیست، برای همین فعلا تصمیم نداشتم شروعش کنم، اما خیلی اتفاقی داخل کتابخونه دیدمش و گرفتمش.  و واقعا خوشحالم که اینکار رو انجام دادم چون برای من یکی که جذاب و دلنشین بود و داستان واقعا جالبی داشت. 
جلد اول بود و شروع داستان برای همین هیجان خاصی نداشت، ولی واقعا شروع خوبی بود و برای جلد های بعد کنجکاوم کرد و خلاصه کشش داشت. مطمئنم که یکی از شیرین ترین مجموعه های عمرم میشه و ازش لذت خواهم برد.
امیدوارم داخل جلد‌های بعد داستان و شخصیت‌پردازی‌ها عمیق‌تر بشه(که میدونم میشه).

      

        اگه فیلم رو دیده باشید توصیه می‌کنم کتابش رو هم بخونید.
جو و دنیای کتاب بر مدار فانتزی می‌چرخه، طوری توصیف می‌کنه که شما به راحتی دنیای کتاب رو تصور می‌کنید.
وقتی کتاب تموم می‌شه خلاء این دنیارو قشنگ حس می‌کنید.
ترجمه کتاب هم روون و قشنگ بود.
قلم کتاب خیلی قشنگه ممکنه جلدای اول عادت نداشته باشید به این مدل قلم ولی بعد واسه‌تون جا میوفته.
خیلی خیلی خیلی قشنگ بود.
چیزی که کتاب یاد می‌ده اینه که تو سیاهیای موردور دنبال امید باش و از تلاش خودت دست بر ندار، صد خودتو بذار.
و در نهایت بعد همه این تلاش ها باغ و بوستان های شایر نصیبت می‌شه🎀

خلاصه که توصیه خیلی بسیار برای خوندن این سه جلد کتاب.
اگه شمام بخاطر آراگورن کتاب رو می‌خوندید، سلام😂😔
      

        🟡📖نمایشنامه‌ی «زنان فنیقی »،یکی دیگه از آثار اوریپید، نویسنده و شاعر اهل آتن دریونان 🇬🇷 هستش.زنان فنیقی مثل زنان فریادخواه مربوط به نبرد⚔️ فرزندان اوریپید بر سر حکومت شهر «تبای»هستش،نمایشنامه سرشار از غم واندوه ومشاجره‌ی خانوادگیه که اوریپید در اون صدای زنان و ابعاد عاطفیِ تراژدی رو برجسته کرده.البته دوزن متفاوت رو اینجا داریم،یوکاسته‌ی منفعل که دربرابر سرنوشت وروزگار دستاشو بالا برده وتسلیم شده و دیگری آنتیگونه که نمونه مقاومت زنانه در تراژدی‌های یونانه
🔱در ابتدای این نمایش، مثل معمول نمایشنامه‌های اوریپید با تک‌گویی یکی ازشخصیت‌ها که تقریباً تمام اتفاق‌های گذشته رو برای خواننده مرور میکنه،شروع میشه توی این نمایشنامه قرعه بنام یوکاسته افتاده، که با مونولوگی پیشینه‌های لازم رو بازگو کنه.از ادیپوس فرزند ناخواسته و نامشروع لائیوس (پادشاه وقت و همسر یوکاسته)که با گناه پدرش متولد می‌شه صحبت میکنه واز نفرینی که دامنگیر این خاندان شده؛طلسمی که نه‌تنها باطل نمیشه، بلکه نسل اندر نسل خاندان کادموس رو نابود میکنه.
⚜️بعداز خوندن چنداثر از اوریپید متوجه میشیم همشون چندتا مؤلفه اصلی دارن ،اکثرآثار اوریپید نکوهش جنگ وپیامدهای اونه وسیاه نشون اونه ،تقبیح قربانی کردن فرزندان،وهمچنین زنان ومسائل مربوط به اونا،یا به چالش کشیدن خدایان و...اوریپید که به سنت شکنی ونوآوری معروف هستش اینجا اثری خلق کرده که اقتباس آزادیه از داستان‌ فرزندان ادیپ.سرنوشت شخصیت‌ اوریپید و خانواده‌اش در اساطیرِ پیش از اون به‌شکلی کاملاً متفاوت رقم خورده،یه طور مثال یوکاستا همون ابتدا که متوجه میشه ادیپ همسرش همون پسرشه خودکشی کرده نه بعداز کشته شدن فرزندش یا مسئله‌ی قربانی شدن  منوسئوس(پسر دوم کرئون) برای حفظ تبای هیچ وقت گفته نشده بود
💡از فن ترجمه و زبان فاخر غلامرضا شهبازی هم نباید غافل شد. سنگینی زبان اساطیری در ترجمه‌ی کتاب،کامل حفظ شده درعین روون بودن
 رویه‌ای روکه نشر بیدگل در چاپ آثار نمایشی کلاسیک پیش گرفته رو خیلی تحسین می‌کنم و با خوندن هرنمایشنامه از این نشر اشتیاقم برای رفتن به سراغ آثار دیگه‌اش  دوبرابر میشه
💡تنها چیزی که  توی این نمایشنامه خیلی مطلوب نبود، دیالوگها ومونولوگهایی که تاحدودی طولانی‌تر از همیشه بودن و مقداری ریتم رو کند کرده بودن
      

        به نام خداوند لوح و قلم




او نه شاکی بود، نه مشکوک.
نه قاضی بود، نه مظنون.
پرونده ای به اسم کسی ثبت نمی شد که قاتلِ خودش را در آیینه می دید.


کتاب مغازه ی خودکشی کتاب قشنگی بود، کوتاه بود و توی یک روز تموم کردم. کتاب داستان خیلی قشنگی داشت. 

شخصیت پردازی ها قابل قبول بود. نسبت به قطر کمش خوب بود. نگارش هم به شدت روون و عالی.
واقعا نمی دونم چی باید راجبش بگم.
موقعی خوندم که بهش نیاز داشتم، شاید اگه در زمان دیگری خونده بودمش ازش خوشم نمیومد.
و واقعا شوکه ام کرد.
آلن،آلن، آلن، خدایا.
خیلی خوب بود🥲

در کل؛
برایش امتیاز نمی زارم، چون واقعا نمیدونم.
وافعا کتاب سلیقه ای بود و نمیدونم راجبش چی بگم.

      

        کتابی که به خوبی تجربه سوگ و تاثیرش در زندگی هر انسانی رو نشون میده. همینطور فرایند تدریجی و آهسته برگشتن فرد به روند زندگی عادیش با وجود خلأ ای که هیچوقت قرار نیست پر بشه.
اگه سوگ رو تجربه کردید، این کتاب میتونه به خوبی احساساتتون رو نمایش بده، حتما یک جاهایی اشک خواهید ریخت اما درنهایت این شنیده شدن، درک شدن و حس ارزشمندی زندگی که در این کتاب تجربه می‌کنید، ارزش مطالعه کتاب رو دوچندان  می کنه.