یادداشت‌های < Sahar > (31)

          کتاب شیرینی بود، اون‌قدرها هم اثر قوی‌ای نبود ولی به عنوان یه زنگ تفریح قشنگ بود.
داستان یه دختر بادیگارد که جک استیبلتون، بازیگر معروف اون رو استخدام می‌کنه؛ آن‌چنان پیچش داستانی قوی‌ای نداشت اما حال و هوای کتاب واقعا حال خوب‌ کن بود
        

          داستان یه شوالیه‌ی"کله خر، خرکي مثل دیوار قلعه😂" و یه پسرک تخم‌مرغی کله تراشیده.
اصولا قلم مارتین جوریه که ساده‌ترین و روزمره‌ترین اتفاق‌ها هم اون‌قدر جالبه که نمیشه ازش چشم برداشت.
علاوه بر زیبایی متن، تصویرگری ماهرانه‌ی این کتاب واقعا جذابیت رو چند برابر کرده بود، کتاب خیلی دل‌نشینی بود در کل.
        

          این جلد نسبت به دو جلد قبل قوی‌تر بود، داستان پردازی و اتفاقات و احساسات شخصیت‌ها منسجم‌تر بود. در کل این جلد رو بیشتر از دو جلد قبلی دوست داشتم.
        

          چرا این جلد آنقدر رومخ بود؟
برخلاف جلد یک که خیلی جذاب بود تو این جلد مکسون و امریکا نمی‌دونستن دارن چیکار می‌کنن، همه توی احساسات و مثلث‌های عشقی گم شده بودن و این زیادی رو اعصاب بود. امیدوارم جلد بعدی بهتر باشه
        

          شاید خیلی‌ها این کتاب رو دوست نداشته باشن؛ ولی واسه‌ی من کتاب قشنگی بود. بعد از خوندن چندتا کتاب خشن و غمگین واقعا به یه همچین چیزی نیاز داشتم.
رقابت بر سر تاج، فضای سلطنتی، شورش‌ها، همه‌ی این‌ها داستان رو جذاب کرده بود؛ واقعا دوسش داشتم
        

          این کتاب، همون‌قدر که خشن بود زیبا هم بود. ناعدالتی و رنج و سختی رو به خوبی بیان کرده بود؛ خیلی جاها احساس می‌کردم که خودم واقعا داخل داستان‌ هستم و دارم اون غم رو احساس می‌کنم.
تفاوت بزرگی که این کتاب با سایر کتاب‌ها داشت این بود که توی اغلب کتاب‌ها، شخصیت اصلی یا قهرمان داستان یه فرد ایده‌آل هستش که با وجود عیب‌هاش آدم خوبیه و می‌خواد بقیه رو نجات بده؛ اما بنظر من شخصیت اصلی توی این کتاب اصلا شبیه این‌جور شخصیت‌ها نبود؛ خیلی جاها خودخواهانه رفتار می‌کرد، بدون فکر و من برای اولین بار از شخصیت اصلی یه کتاب متنفر شدم.
با این حال واقعا کتاب خوبی بود، بخونید و لذت ببرید.
        

          باورم نمی‌شه که تمومش کردم... باورم نمی‌شه...
پارسال همین موقع، من دو جلد اول شهر هلالی، یعنی " سرای خاک و خون" و " سرای آسمان و نفس" رو با ترجمه‌ی اطلسی خرامانی خوندم و حدود یک سال بود که منتظر جلد سه بودم؛ اما کم‌کم از انتظار خسته شدم و دل رو زدم به دریا و شروعش کردم. حقیقتش فکر نمی‌کردم که بتونم بخونمش؛ چون سطح زبانش کمی بالا بود؛ خیلی جاها خسته شدم اما بخاطر کشش قلمی که جی‌ماس داشت و ماجراهای برایس ادامه‌اش رو خوندم و الان واقعا هم خوشحالم و هم از پایان مجموعه غمگینم.
و حالا توضیحی در مورد خود کتاب👇
سرای شعله و سایه سومین کتاب از مجموعه‌ی شهر هلالی هستش. اما چیزی که این کتاب رو خاص می‌کنه اینه که خانم جی ماس اومده دنیای دو کتاب دیگه‌ی خودش رو یعنی " درباری از خار و رز" و "سریر شیشه‌ای" رو هم توی داستان جا داده و این جذابیت رو چند برابر می‌کنه. با این کتاب نه تنها توی شهر هلالی زندگی کردم؛ بلکه دوباره به دربار شب برگشتم و با نستا و ازریل زندگی کردم. واقعا زیبا بود؛ و در نهایت:
با عشق همه چیز ممکن می‌شود❤️.
امیدوارم بخونید و لذت ببرید✨️.
        

          و در نهایت، پایان مجموعه‌ی اخگری در خاکستر.
من با این مجموعه خندیدم، گریه کردم و زندگی کردم. و الان؟ نمی‌دونم خوشحال باشم که تمومش کردم یا ناراحت.
و درباره‌ی این جلد، داستان به اندازه‌ی جلد قبل گیرا و جذاب بود؛ ولی کشته شدن شخصیت‌ها توی ۱۵۰ صفحه‌ی آخر واقعا ناراحتم کرد. 
این کتاب، کتابی بود که خواننده با خوندنش با تک تک شخصیت‌ها هم‌دردی می‌کرد؛ خودش رو جای اون‌ها می‌ذاشت. و مهم هم نبود که اون شخصیت، کاراکتر مثبت باشه مثل لایا، یا شب آور باشه.
به همه این مجموعه رو پیشنهاد می‌کنم؛ امیدوارم بخونید و لذت ببرید💗.
        

          کتاب زیبایی بود؛ نمی‌گم همه چیز تموم بود، صد البته خیلی جاها نویسنده می‌تونست بهتر عمل کنه؛ کتاب‌های فانتزی زیادی هست که فضا سازی و دنیا سازی و توصیفات خیلی بهتری دارند. ولی این کتاب به عنوان یه زنگ تفریح خیلی شیرین بود، سرشار از امید و آرزو. شاید اگه چهار یا پنج سال پیش می‌خوندمش خیلی بیشتر باهاش ارتباط می‌گرفتم ولی در کل قشنگ و شیرین بود.
        

          کتاب اول چالش کتابخوانی متفاوت
یه مقدار گیجم، ولی منکر زیبایی داستان و توصیفات قشنگی نمی‌شم
یه شاهکار به تمام عیاره. حال و هوای شخصیت، غم و اندوهش و حتی ریزترین جزئیات رو به نحوی توصیف کرده بود که صحنه‌ها جلوی چشمم جون می‌گرفتند.
شاید بعدا دوباره بخونمش تا بهتر بفهممش. 
        

          خب این جلد یه مقدار کم حاشیه بود و تقریبا می‌شه گفت به جز چند صفحه آخر، هیچ اتفاق خاصی نیوفتاد.
با این حال سیر داستان کسل کننده نبود برای من.
اما ضعفی که داشت این بود که کل این ۳۰۰ صفحه داشت اتفاقات ۱۰ روز یا کمتر رو بیان می‌کرد که به نظر من نویسنده خیلی کشش داد.
با این حال این طولانی بودن جوری نبود که توی خوندن اذیت بشم.
        

          به جرئت می‌تونم بگم که به نظرم این جلد توی این ۳ جلدی که خوندم بهترینشون بود. قلم نویسنده خیلی پیشرفت کرد. منی که برای دو جلد قبل هیچ اشتیاقی نداشتم و صرفا واسه این‌که از هم‌خوانی عقب نمونم خوندمشون، این جلد کاری کرد که ۴ ساعت بشینم یه نفس بخونمش. خیلی جذاب بود.
        

          کل جلد فقط به روابط و احساسات پرداخته بود و حوصله‌ سر بر بود
ولی آخرش؟
بزارید برم سرم و به دیوار بکوبم😭
آنقدر شوکه‌ام که هنوز به دیوار خیره شدم...
این سه ستاره هم صرفا به خاطر چند چپتر آخر بود
        

          اول از همه اینو بگم که دلیلی که این کتاب رو خوندم این بود که نویسنده از عناصر ایرانی توی کتاب استفاده کرده، اسامی شخصیت‌ها همه ایرانی، از ضحاک و جن و این اساطیر ایرانی الهام گرفته که بنظرم واقعا قشنگ بود و خانم مافی ایرانی بودن خودش رو نشون داد.
سیر داستان اوایل کمی کند بود و به خاطر همین نصف ستاره رو کم کردم، ولی حقیقتا چند تا چپتر آخر نزدیک بود سکته‌ام بدن.

        

          بلخره این جلد یکم با آرامش تموم شد.
چیزی از جلد اول کم نداشت چه بسا زیباترم بود.
بی‌صبرانه منتظر خوندن جلد سه‌ام
        

          وای وای وای😭🥹
چقدر پر هیجان بود؛ چقدر با غصه‌های لایا غمگین شدم؛ چقدر با آزمون‌ها استرس کشیدم؛ چقدر این کتابو زندگی کردم! چند ماه پیش، رفتم سراغش اما متاسفانه چند صفحه خوندم و رهاش کردم؛ و الان چقدر پشیمونم که قدر این کتاب قشنگ رو ندونستم.
        

          یکی از قشنگترین کتاب‌هایی بود که خوندم؛ اوایل یکم خسته کننده‌بود اما نیمه دوم به قدری جذاب بود که یه نفس خوندمش.
خیلی زیبا بود؛ بی‌صبرانه منتظر جلد دو هستم.
        

          یک شاهکار ادبی به تمام معنا:))
زبونم از وصف زیباییش قاصره حقیقتا
نمی‌دونم چی بگم؛ فقط اینکه واقعا کتاب خوبی بود، دزیره دختر یه حریر فروش ساده بود، اما در بخش بزرگی از تاریخ تاثیر گذاشت؛ تاریخ رو جور دیگه‌ای، با شیوه‌ی دیگه و از یه نگاه دیگه روایت کرد. واقعا زیبا بود؛ به قول آقای چاووشی که می‌گن:
تو یه طوفان‌ من جزیره/ من ناپلئون تو دزیره 
جز تو کی می‌تونست از من/ همه دنیا رو بگیره💔
        

          یه کتاب با وایب روستاهای شمال، خونه‌های کاهگلی، مزرعه‌ها و خونه مادر بزرگ.
حال و هواش رو دوست داشتم؛ اینکه منو برد به اون روستا و با خاطرات و آرزوهای یه پسر بچه هم‌سن خودم آشنا کرد، کسی که خونه‌شون خیلی خرابه و آواره است و باید یه خونه دیگه بسازن، اما مشکلات زیادی توی این راه براشون پیش میاد و بودجه‌ش رو ندارن.
با این‌حال سناریوی خیلی جذابی نداشت و معمولی بود.
        

          کتاب خیلی قشنگی بود. مخصوصا صفحات آخر اصلا انتظار اتفاقاتی که افتاد رو نداشتم و فکر نمی‌کردم قاتل اون شخص باشه؛ خیلی دوسش داشتم و نمی‌تونم واسه خوندن جلد دو صبر کنم