خب از اونجایی که خیلی وقته بلادونا رو خوندم الان یادداشت نوشتن یکم عجیبه... ولی بیاین براتون یچیزایی بگم
اول اینکه این کتاب دارک رومنس نیستتت یه فضای گوتیک طور داره و خب نمی تونم بگم خلاقیت خاصی استفاده شده.
این دختره (شاید بارتون نشه اسمش یادم رفته و مجبورم یدور دیگه بخونمش) زمانی که یه بچه کوچولو بوده مادرش که زن زیبایی بوده یه مهمونی  میگیره مثل تمام اشراف زاده ها و دوک ها ... همون روز تمام افرادی که توی مهمونی بودن میمیرن بجز همین دختر داستانمون که تا بزرگ بشه انگار همه جوره مرگ رو امتحان میکنه ولی مستر مرگ جون این دختر رو نمی گیره و... درواقع از تواناییش خارجه
من این کتاب رو میخوندم بشدت بهم حس دو تا کتاب زندگی نامرئی ادی لارو و ا تاچ آف دارکنس میداد. بعد وای شخصیت دختر هم اعصاب خورددددد کنننن حداقل برای من وای چقدر از این مدل دخترا بدم میاد چرا خب تو همه ی این رمان های امروزی یه دختر مزخرف وجود داره ؟ بگذریم از اون کتابایی بود که شخصیت های فرعی برام بشدت جذاب تر بودن و دختر اصلیه برام جذابیت نداشت بجز یسری جاها که یکم فقط یکم جدید بود و نکته ی بعدی نویسنده نتونسته بود به خوبی فضا سازی کنه بنظرم فیلم کلاسیک و کتاب کلاسیک باید بیشتر میخوند حالا چرا؟ چون اطلاعات و توصیفاتش چرت چرتتت بود هر لحظه هم تصویر راهروی اتاقش تغییر میکرد یه کتاب ضعف به این بزرگی و تو چشمی داشته باشه زشته همونطور که قبلا اشاره کردم شخصیت فرعی هاش بشدت خوب توصیف شده بودن و خیلی با این نکته حال کردم پس دو ستاره و نیم!
این کتاب جلد های دیگه هم داره که تا اونجایی که میدونم ربطی بهم ندارن و میشه مستقل خوند.