Honestly the last few chapters of the book really made me scream.
        

          خوب این کتاب اصلا جالب نبود، به هیچ وجه!!! کاملا پشیمون شدم از خوندنش! 
نه شخصیت پردازی خوبی داشت، نه دنیا سازی کاملی، و نه داستان گویی درستی!!

این کتاب در مورد دختری است به نام الیزه که از نسل جن‌هاست و رازی در سینه دارد که باعث میشه افراد زیادی از نسل انسان‌ها به دنبال قتل اون باشند.
از اون‌طرف کامران رو داریم، شاهزاده نسل انسان‌ها که بعد از مدت‌ها به دستور شاه، پدربزرگش، به قصر فراخوانده شده و در مسیر بازگشتش به قصر به الیزه برمیخوره و سرنوشت این دو نفر به ‌شکل عجیبی بهم گره میخوره... 

خوب گفته میشه که این کتاب از شاهنامه الهام گرفته شده، با این حال با خوندن این کتاب حتی شاهنامه رو هم جلوی چشمتون بد جلوه میده! 

به شخصه اعتقاد دارم اگه قراره از کتابی الهام بگیری و اسم شخصیت‌ها رو بیاری، حداقل نباید قهرمان رو به شرور و برعکس تبدیل کنی، یا حداقل داستان گذشته‌اشون و روابطشون و... نباید تغییر بدی! خوب اگه قراره همه چیز رو تغییر بدی حداقل اسم‌هاشون هم تغییر بده چون کاملا یه کتاب جدید نوشتی نه یه داستان الهام گرفته شده!

از لحاظ شخصیت پردازی که تمام تمرکز روی شخصیت‌های الیزه و کامران بود و بقیه‌ی شخصیت‌ها رسما به فراموشی سپرده شدند، انگار از نظر نویسنده اونقدر مهم نبودند که کمی راجبشون توضیح بده و براشون وقت بزاره، از اون‌طرف انقدر راجب تفکرات و ذهنیت‌های الیزه و کامران توی کتاب نوشته شده که حال آدم بهم میخوره!!
 یعنی مثلا اگه الیزه بخوره زمین بیشتر از یک صفحه‌ی تمام، بارش فکری(اورتینک) خالص داریم!!! وای من خوردم زمین بدنم درد میکنه، اون قسمتی که دیروز زخمی شد هم الان درد گرفته، الان میان بیرونم میکنن، بعد آواره کوچه خیابون میشم، راستی کامران الان کجاست؟، بعد طاعون میگیرم میمیرم، بعد تمام مردم کشورم رو نا امید میکنم، من خانواده‌ام رو سرافکنده کردم.... زن جای غر زدن خودتو جمع کن! این چه بساطیه راه انداختی؟؟؟؟؟؟ سر کامران هم همین داستان بود... انگار نویسنده به زور میخواست 500 صفحه بنویسه و 450صفحه چرندیات نوشته، اون 50 صفحه باقی‌مونده هم اصل داستانه که همونم خیلی چرت بازگو شده

برای دنیاسازی هم همینقدر بگم که همه چی رو هوا بود! نه توضیح درستی راجب قدرتا و نحوه کارکردنشون، نه توضیح کاملی برای گذشتگان و زندگی مردم، نه حتی مشخص کردن مرزبندی و مشخص کردن سلسه مراتب‌ها، تازه همین توضیحات ناقص رو از یک چهارم کتاب به بعد میتونید به درست بیارید!

به شخصه اعتقاد دارم نحوه داستان گویی 80 درصد برای نوشتن یک کتاب خوب رو تشکیل میده!
بزارین با یه مثال بگم، دقت کردید یک خاطره‌ی یکسان ممکنه از سمت یه نفر خیلی خنده دار و باحال و از سمت یه نفر دیگه خیلی بی‌مزه به نظر برسه؟؟ اینا همش برمیگرده به نحوه داستان گویی...
خانم مافی یه ایده نسبتا خوب داشتن که با این نحوه داستان گویی‌اشون خرابش کردند. کتاب به شدت کنده، به شددددتتتتت!!! صبر و اعصاب فولادین لازم دارین تا تمومش کنین، پر از غر زدن های الکی، کند گذشتن زمان، و نامفهوم و گیج کننده بودن داستان!
قشنگ یادمه دقیقا به نصف کتاب رسیده بودم و هنوز متوجه نمیشدم چه خبره! اگه همین ایده رو به یه مبتدی در نویسندگی بدین کتاب خیلی قشنگتری تحویلتون میده تا این کتابی که خانم مافی نوشته!

خیلی متاسفم اما این نویسنده منو ناامید کرد، فکر نکنم دیگه چیزی ازشون بخونم، کتاب‌های قشنگتری هم وجود داره که وقتتون رو براش بذارید.
        

          این پنج ستاره صرفا با خاموشی عقل و منطق و روشن کردن کلید قلب و دل و احساساتم داده شده و هیچ ارزش دیگری ندارد 🥲
        

          اول از همه اینو بگم که دلیلی که این کتاب رو خوندم این بود که نویسنده از عناصر ایرانی توی کتاب استفاده کرده، اسامی شخصیت‌ها همه ایرانی، از ضحاک و جن و این اساطیر ایرانی الهام گرفته که بنظرم واقعا قشنگ بود و خانم مافی ایرانی بودن خودش رو نشون داد.
سیر داستان اوایل کمی کند بود و به خاطر همین نصف ستاره رو کم کردم، ولی حقیقتا چند تا چپتر آخر نزدیک بود سکته‌ام بدن.

        

          خب این کتاب هم تموم شد 
هنوز تصمیم نگرفتم چه امتیازی بدم ولی احتمالا .2.5 بله تغییرش دادم 

قلم طاهره مافی اصلا نا امید نمیکنه 
این که از داستان های ایرانی شاهنامه الهام گرفته و پر از اسامی فارسی و اشارات به فرهنگ کهن ایرانیه واقعا قابل تقدیره 

بعدا ۲ جلد بعدی رو میخونم
        

          بسیار توصیفات دقیق و زیبایی داشت جوری که حس می‌کردی در اون مکان حضور داری :)
اینکه از اساطیر ایران و شاهنامه الهام گرفته خیلی جالب بود هرچند که ی جاهایی نقش و روابط شخصیت های الهام گرفته شده اصلا مطابق با واقعیت نبود 
دوست داشتنی بود خصوصا پیچش های داستانی فصول آخر 🍁