یادداشت‌های آرامه بصیرتی (47)

          معرفی و بررسی کتاب #دختری_که_پادشاه_سوئد_را_نجات_داد


نومبکو مایکی، دختری فقیر و سیاه‌پوست از آفریقای جنوبی، توی زاغه‌ای به دنیا میاد. با اینکه سواد نداره، هوش زیادی داره. وقتی یه حادثه باعث می‌شه زندگیش عوض بشه، اون وارد ماجرایی عجیب می‌شه که در نهایت پاش به سوئد باز می‌شه.(ادامه نمیدم که اسپویل نشه)

رمان در واقع یک طنز سیاهه که به سبک خودش، از مشکلات جهانی، فساد سیاسی، نژادپرستی، و دیوانگی‌های دنیای مدرن حرف می‌زنه.

✅ نقاط قوت:
• طنز و تخیل قوی: سبک یوناس یوناسون بسیار خاصه. موقعیت‌هایی خلق می‌کنه که غیرممکن به نظر میان، اما به شکل عجیبی باورپذیر می‌شن.
• شخصیت‌پردازی خوب: نومبکو دختری هوشمند و دوست‌داشتنیه که خواننده راحت باهاش ارتباط برقرار می‌کنه.
• نقدهای اجتماعی و سیاسی: پشت این داستان خنده‌دار، انتقادهای جدی از دنیا پنهان شده؛ مثل بی‌عدالتی نژادی، فساد دولتی، جنگ و انرژی هسته‌ای.
❌ نقاط ضعف:
• بعضی جاها اغراق‌آمیزه: اتفاقاتی که می‌افته خیلی عجیب و غریبه و ممکنه برای بعضی خواننده‌ها زیادی غیرواقعی باشه.
• کند بودن بعضی بخش‌ها: ریتم داستان در بعضی فصل‌ها افت می‌کنه و ممکنه حوصله‌بر بشه.
🧠 در یک جمله:
رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» یه داستان طنز، عجیب و متفاوت با چاشنی سیاست و عدالت‌خواهیه که به سبک خودش، هم سرگرم می‌کنه و هم فکر آدم رو درگیر می‌کنه.
        

           الان این‌جوریم که زننننننن، چطور می‌تونی انقدر خوب بنویسی. من بهت حسودیم می‌شه. 
حجم کشتارهای تو این داستان خیلی بیش‌تر از کتابای قبلیه... 
روانی‌های کتاب‌های عطیه عطار زاده خیلی عجیبن. قاتل‌هایی که هیچ‌کس فکر نمی‌کنه قاتلن. و یحیی و جدو آبادش تو این داستان دانشمندهای اروم و خوبی حساب میشن... اما در اصل قاتل‌های خوبی هستن🫠🫠🫠
سگ توی این کتاب می‌تونه تاریخ باشه.
تاریخ موجودیت حقیقی نداره نمی‌تونه علنا شهادت بده اما وجود داره(فلسفی شد)
بازیچه‌ی دست بشره و اونجور که بشر میخواد تغییر میده توش.
میتونه از بین ببرتش ولی درهر حال اون وجود داره و توی خودش همه چیز رو ذخیره کرده.
اینم اضافه کنم. این سگ ماده‌ست(ماچه سگ) و خیلی هم زایمان می‌کنه توله‌هاش یا میمیرن، یا کشته میشن یا صاحب ها این توله‌هارو سربه نیست و مخفی میکنن یا ولشون میکنن تو بیابون. 
تاریخ زاینده‌ست اما به نوعی همیشه زاییده‌هاش از بین میرن به دست بشر. بشری که سردم دار هر مملکتیه


این برداشت کاملا شخصیه
        

          کتاب بانمکیه برای خواهرزاده‌م گرفتم خودم نشستم خوندم😅
        

          حتی اگر مسیر اشتباه باشه برو جلو  یه جایی تغییرش میدی
        

          سکوت می‌کنم... گزارشی و غیر منسجم
        

          حماسه‌ی فانتزی خفن ایرانی که معتادم کرد به خودش، آرمان آرین همیشه عالیه
        

          عمیقا از زیان داستان و پرداختش لذت بردم
        

          ساعت ۱۰ امشب ۴  اسفند گرفتم دستم و ساعت ۱ صبح ۵ اسفند تمام شد. 
 تو یک ساعت نفهمیدم چجوری رسیدم صفحه‌ی ۱۰۰ تو سه  ساعت ۲۶۰ صفحه تمام شد.انقدر جذابه برام که نگم براتون جایی دیدین بخونیدش، مجموعه‌ای از داستان کوتاه‌هایی که راوی از ادم‌هایی صحبت میکنه که در فرانسه یا مسیر رفتن به فرانسه یا مسیر برگشت از فرانسه می‌بینه. شرایط زندگی فردی زن‌های مختلف که محیط و جامعه چه بلاهایی سرشون میاره و باز خودشون رو بالا می‌کشن تا سرپا بمونن.
        

          بخشی از کتاب «مجمع سری»
«هیچ‌کسی که حرف وجدانش را گوش کرده اشتباه نمی‌کند عالیجناب. ممکن است تبعاتش مطابق نیت و میل ما نباشد. شاید در طول زمان ثابت شود که خطا بوده است. اما معنایش این نیست که اشتباه کرده‌اید. تنها راهنمای کارهای آدمی برای ابد وجدان اوست. چون در وجدان است که واضح‌تر از هر جای دیگر صدای خداوند را می‌شنویم.»

رابرت هریس از یک روایت خطی داستان ساده و پرتنش و جذابی درآورده.
دیشب تمومش کردم و روایت مرگ پاپ، آدمی که درجهان جایگاه خاص و بالایی داره و بعد مرگش باید جنازه‌ش معطل ادم‌ها بمونه که ایا بره سرد خونه یانه...
و روایت ادامه‌ی داستان انتخاب پاپ بعدی از بین ۱۱۸ کارینال از جای جای دنیاست و دعوا و کشمکش کاردینال‌ها بر سر قدرت ...
خیلی جذاب بود خیلی خوب بود و پایان بندی فوق العاده بود. خلاصه که ازون کتاباس که میگی عجب چیزی بود.
#مجمع_سری
        

          پیشنهاد میکنم اگر می‌خواین بخونین ترجمه‌ی انتشارات چشمه با عنوان درد سنگ رو بخونید
        

          چند شب پیش خوابم نمی‌برد کتاب اول شخص مفرد از هاروکی رو خوندم 
درباره‌ش چند جمله بگم.
درست عین مابقی کارها و نوشته‌هاش عجیب و دوراز ذهنه یعنی همیشه توقع نداری از چیزایی که داره می‌گه و متعجبت می‌کنه.
مجموعه داستان کوتاهه و نباید تو داستان‌هاش دنیال اتفاق خاص یا پایان باشی، یه جمله داره هرکدوم که بشه مشق زندگیت.
        

          کتاب خیلی عجیبیه برام همیشه ایتالیا رو یک جور می‌دیدم و الان این کتاب واقع‌گرا داره نشونم می‌ده، فقرش رو آدم‌های معمولیش رو، شیوه‌ی زندگیشون رو. برخوردشون رو، تفاوت فرهنگی شهر به شهرش رو...
مثل ایران که هر قومیت و شهری فرهنگ و اداب خودشون رو دارن 
میلان تا سیسیل هزاران فرسخ، بین فرهنگ‌هاشون فاصله‌ست.
تو چندجای داستان اشاره به دختر داشتن و افتخار دختر داشتن کرده...
و ادم‌ها وقتی می‌خوان از افتخاراتشون نام ببرن میگن دختر دارم، یا همه‌ی بچه‌هام دخترن. 
        

          فقط نیاز داشتم بخونمش برای حالم
        

          تمام...
می‌شد با هرجمله‌ش برای دردا و زندگیای دردناکشون فقط گریه کرد.
ویدیویی برای معرفیش ضبط می‌کنم حتما.
توصیه به خوندنش برای هرکسی نمی‌کنم کاملا سلیقه‌ایه و بیش از داستان و رمان بودن، تاریخ زندگی و کشتار آدم‌هاست...
        

          این کتاب خیلی برام حس همذات‌پنداری داشت، دیشب نشستم تکه‌هاییش که خیلی بهم نزدیک بود دوباره خوندم.
اینکه عنوان و تصویر کتاب در شروع انگار از سنگ کلیه زن گرفته شده و جلوتر که میریم میبینیم از سنگ شدن قلب و روانش گرفته شده. تا یه جایی منتظری و تلاش می‌کن، غم میخوری، نا امید میشی و یه جایی بعد از ۲۰، ۳۰ سال میشی یه تیکه سنگ و و فقط ادامه می‌دی و منتظری دیگه از خواب پانشی‌.. رمان اتفاق خاصی نداره ولی زندگی زن‌هاییه که فقط زنده موندن درحالی که مرده‌ن.
        

          https://youtu.be/4ywxs1TSy20?si=igk_Y6rhzbPuln2X

سعی کردم تو این ویدیو درباره‌ش حرف بزنم
        

          داستان رو  دوست داشتم و با ترجمه‌ی مهلا سادات عرب از نشر آناپنا خوندمش، ترجمه و ویراست افتضاح بود انقدر ویرایش کتاب ضعیفه و غلط تایپی و نگارشی داره که هی می‌گفتم ولش کن عصبیم می‌کرد. اما خود داستان و روایت جذابه 
        

          این کتاب درد خیلی عجیبه
یعنی عجیب نیستا 
اینجوریه که من رو برد توی جزییاتی که خیلی وقتا بهشون توجه نشده
پایان نامه‌ی مهتاب درباره‌ی بررسی روانشناختی شخصیت رمان‌های جنگ بود 
مثل سلاخ خانه شماره پنج و چندتای دیگه
به نظرم این کتاب درد هم خیلی قابلیت بررسی داره 
فکر میکردم هزاران هزار سرباز توی جنگ‌ها بودن و علاوه بر اسیبایی که اونجا می‌دیدن هر کدوم جداگانه از کودکی هم اسیبی داشتن و هر شخصیت حامل مشکلاتی هم بوده و درد جنگ افزون براون شده
کتاب درد برام تداعی ادم‌هایی بود که همیشه به عنوان تیپ(نه شخصیت) سرباز دیده شدن ولی شخصیت مستقل داشتن