خب بریم برای بررسی ایشون

 خلاصه داستان «اختراع والس»⛔️⚠️⛔️⚠️ (خطر اسپوووویل)⚠️⛔️⚠️⛔️

داستان درباره یه مرده به اسم والس که فکر می‌کنه یه اختراع عجیب‌غریب کرده؛ دستگاهی که می‌تونه کل دنیا رو نابود کنه. ولی نکته اینه که خودش فکر می‌کنه با این اختراع می‌تونه صلح جهانی بیاره! 😅

می‌ره سراغ دولت و ارتش و می‌گه: «بیاین از این استفاده کنیم که دیگه کسی جرأت جنگ نداشته باشه.» ولی دولت و ارتش با دید دیگه‌ای بهش نگاه می‌کنن؛ اونا می‌خوان از این سلاح برای سلطه و قدرت استفاده کنن.

تا اینجاش همه چی شبیه یه فیلم علمی‌تخیلیه... اما تهش یه پیچ بزرگ تو داستان می‌خوره:
همه‌ی اینا تو ذهن خود والس بوده!
در واقع اون یه بیمار روانیه که تو تیمارستان بستریه و همه این ماجراها رو توی ذهن خودش ساخته! 




 درباره موضوعش:

این نمایشنامه بیشتر درباره اینه که فرق خیال و واقعیت گاهی خیلی باریکه. والس فکر می‌کنه نجات‌دهنده جهانه، ولی واقعیت اینه که اون فقط یه آدم مریضه با توهم قدرت.

ناباکوف با این داستان به یه عالمه چیز طعنه می‌زنه:

به جنگ و سلاح‌های کشتار جمعی

به دولت‌هایی که دنبال کنترل و قدرت‌ان

به آدم‌هایی که خودشون‌رو ناجی دنیا می‌دونن ولی در اصل گند می‌زنن!

 چیزهایی که ناباکوف با این نمایش می‌خواد بگه:

هر کی گفت من می‌خوام دنیا رو نجات بدم، شاید فقط یه دیوونه‌ی خوش‌خیاله 😄

سلاح، حتی اگه برای صلح ساخته شه، تهش می‌تونه دست کسایی بیفته که فقط دنبال زور گفتنن

فرق بین "نابغه بودن" و "دیوانه بودن" همیشه واضح نیست...


نکات خوب داستان:

پایانش خیلی غافلگیرکننده‌ست

حرف‌های فلسفی و اجتماعی زیادی توش هست

یه جور بازی با ذهن خواننده‌ست؛ نمی‌فهمی چی واقعیه چی توهم

 نکات منفی 

بعضی جاهاش خیلی سورئاله (خیلی خیالیه) و ممکنه گیج‌کننده باشه

برای کسایی که سبک خاص ناباکوف رو نمی‌شناسن، ممکنه یه کم سنگین یا عجیب به نظر بیاد



حرف نهایی:

اگه دنبال یه داستان ساده و خطی‌ای، این نمایشنامه ممکنه برات سخت باشه. ولی اگه دوست داری یه چیز متفاوت، با چاشنی فلسفه، نقد سیاسی، و یه پایان‌بندی عجیب بخونی، «اختراع والس» می‌تونه یه تجربه خاص باشه.