کتاب بانمکیه برای خواهرزاده‌م گرفتم خودم نشستم خوندم😅
      

        حتی اگر مسیر اشتباه باشه برو جلو  یه جایی تغییرش میدی
      

        سکوت می‌کنم... گزارشی و غیر منسجم
      

        حماسه‌ی فانتزی خفن ایرانی که معتادم کرد به خودش، آرمان آرین همیشه عالیه
      

        عمیقا از زیان داستان و پرداختش لذت بردم
      

        ساعت ۱۰ امشب ۴  اسفند گرفتم دستم و ساعت ۱ صبح ۵ اسفند تمام شد. 
 تو یک ساعت نفهمیدم چجوری رسیدم صفحه‌ی ۱۰۰ تو سه  ساعت ۲۶۰ صفحه تمام شد.انقدر جذابه برام که نگم براتون جایی دیدین بخونیدش، مجموعه‌ای از داستان کوتاه‌هایی که راوی از ادم‌هایی صحبت میکنه که در فرانسه یا مسیر رفتن به فرانسه یا مسیر برگشت از فرانسه می‌بینه. شرایط زندگی فردی زن‌های مختلف که محیط و جامعه چه بلاهایی سرشون میاره و باز خودشون رو بالا می‌کشن تا سرپا بمونن.
      

        بخشی از کتاب «مجمع سری»
«هیچ‌کسی که حرف وجدانش را گوش کرده اشتباه نمی‌کند عالیجناب. ممکن است تبعاتش مطابق نیت و میل ما نباشد. شاید در طول زمان ثابت شود که خطا بوده است. اما معنایش این نیست که اشتباه کرده‌اید. تنها راهنمای کارهای آدمی برای ابد وجدان اوست. چون در وجدان است که واضح‌تر از هر جای دیگر صدای خداوند را می‌شنویم.»

رابرت هریس از یک روایت خطی داستان ساده و پرتنش و جذابی درآورده.
دیشب تمومش کردم و روایت مرگ پاپ، آدمی که درجهان جایگاه خاص و بالایی داره و بعد مرگش باید جنازه‌ش معطل ادم‌ها بمونه که ایا بره سرد خونه یانه...
و روایت ادامه‌ی داستان انتخاب پاپ بعدی از بین ۱۱۸ کارینال از جای جای دنیاست و دعوا و کشمکش کاردینال‌ها بر سر قدرت ...
خیلی جذاب بود خیلی خوب بود و پایان بندی فوق العاده بود. خلاصه که ازون کتاباس که میگی عجب چیزی بود.
#مجمع_سری
      

        پیشنهاد میکنم اگر می‌خواین بخونین ترجمه‌ی انتشارات چشمه با عنوان درد سنگ رو بخونید
      

        چند شب پیش خوابم نمی‌برد کتاب اول شخص مفرد از هاروکی رو خوندم 
درباره‌ش چند جمله بگم.
درست عین مابقی کارها و نوشته‌هاش عجیب و دوراز ذهنه یعنی همیشه توقع نداری از چیزایی که داره می‌گه و متعجبت می‌کنه.
مجموعه داستان کوتاهه و نباید تو داستان‌هاش دنیال اتفاق خاص یا پایان باشی، یه جمله داره هرکدوم که بشه مشق زندگیت.
      

        کتاب خیلی عجیبیه برام همیشه ایتالیا رو یک جور می‌دیدم و الان این کتاب واقع‌گرا داره نشونم می‌ده، فقرش رو آدم‌های معمولیش رو، شیوه‌ی زندگیشون رو. برخوردشون رو، تفاوت فرهنگی شهر به شهرش رو...
مثل ایران که هر قومیت و شهری فرهنگ و اداب خودشون رو دارن 
میلان تا سیسیل هزاران فرسخ، بین فرهنگ‌هاشون فاصله‌ست.
تو چندجای داستان اشاره به دختر داشتن و افتخار دختر داشتن کرده...
و ادم‌ها وقتی می‌خوان از افتخاراتشون نام ببرن میگن دختر دارم، یا همه‌ی بچه‌هام دخترن. 
      

        فقط نیاز داشتم بخونمش برای حالم
      

        تمام...
می‌شد با هرجمله‌ش برای دردا و زندگیای دردناکشون فقط گریه کرد.
ویدیویی برای معرفیش ضبط می‌کنم حتما.
توصیه به خوندنش برای هرکسی نمی‌کنم کاملا سلیقه‌ایه و بیش از داستان و رمان بودن، تاریخ زندگی و کشتار آدم‌هاست...
      

        این کتاب خیلی برام حس همذات‌پنداری داشت، دیشب نشستم تکه‌هاییش که خیلی بهم نزدیک بود دوباره خوندم.
اینکه عنوان و تصویر کتاب در شروع انگار از سنگ کلیه زن گرفته شده و جلوتر که میریم میبینیم از سنگ شدن قلب و روانش گرفته شده. تا یه جایی منتظری و تلاش می‌کن، غم میخوری، نا امید میشی و یه جایی بعد از ۲۰، ۳۰ سال میشی یه تیکه سنگ و و فقط ادامه می‌دی و منتظری دیگه از خواب پانشی‌.. رمان اتفاق خاصی نداره ولی زندگی زن‌هاییه که فقط زنده موندن درحالی که مرده‌ن.
      

        https://youtu.be/4ywxs1TSy20?si=igk_Y6rhzbPuln2X

سعی کردم تو این ویدیو درباره‌ش حرف بزنم
      

        داستان رو  دوست داشتم و با ترجمه‌ی مهلا سادات عرب از نشر آناپنا خوندمش، ترجمه و ویراست افتضاح بود انقدر ویرایش کتاب ضعیفه و غلط تایپی و نگارشی داره که هی می‌گفتم ولش کن عصبیم می‌کرد. اما خود داستان و روایت جذابه