«خورشید خاندان اسکورتا» نوشته‌ی لوران گوده

خلاصه

داستان از یه روز داغ و سوزان تو جنوب ایتالیا شروع می‌شه، جایی که همه‌چی از خورشید داغ و بی‌رحم شروع می‌شه؛ همون خورشیدی که نماد سرنوشت سنگین و پررنج این خونواده‌ست.

یه مرد، دوناتو اسکورتا، بعد از سال‌ها زندون، برمی‌گرده به دهکده‌ی زادگاهش، مونته‌پو. همه ازش متنفرن چون قبل از رفتنش، کلی خرابکاری کرده بوده. ولی این بار، با خونسردی و جسارت خاصی، میاد و مرتکب یه جنایت دیگه می‌شه. بعدشم در اثر گرما و تشنگی، می‌میره. اما قبل از مرگش، یه بچه ازش به دنیا میاد، بچه‌ای که قراره نسل اسکورتا رو ادامه بده.

اینجا داستان می‌افته دنبال سه نسل از خاندان اسکورتا؛ یه خانواده‌ی فقیر، کله‌شق، پُرغرور و سخت‌کوش. نسل به نسل تلاش می‌کنن تا از ننگ پدرشون خلاص بشن و یه اسم و رسمی برای خودشون درست کنن.
روکو، دومنیکو و کارملا، سه تا از بچه‌های نسل دوم هستن که برای بالا کشیدن خودشون، دست به کارهای مختلفی می‌زنن، از قاچاق سیگار گرفته تا باز کردن یه فروشگاه. مهم‌ترین چیزی که تو این خونواده جریان داره، وفاداری بین اعضا، غرور و یه احساس عدالت شخصی‌ـه، هرچند که با قانون همیشه تو تضاد باشن.

خورشید داغ جنوب ایتالیا هم مثل یه شخصیت تو داستانه. گرما و آفتاب‌سوختگی، استعاره‌ایه از رنج‌ها، سرسختی‌ها و تقدیری که همیشه همراه این خانواده‌ست.



✅ نقاط قوت:

1. زبان روایی قوی: لوران گوده با یه سبک موجز، شاعرانه و در عین حال خشن، قصه رو تعریف می‌کنه. خیلی خوب تونسته حس گرما، خشم، غرور و رنج آدمای جنوب ایتالیا رو منتقل کنه.


2. شخصیت‌پردازی دقیق: اعضای خاندان اسکورتا هر کدوم یه تیپ مشخص دارن، ولی در عین حال چندبُعدی هستن. مثلاً روکو هم خلافکاره هم بااخلاق.


3. تم‌های قوی انسانی: داستان از چیزایی مثل شرافت، خانواده، وفاداری، رنج، مرگ و افتخار حرف می‌زنه بدون اینکه شعار بده.



❌ نقاط ضعف:

1. داستان کندپیشه: اگه دنبال یه رمان با ماجراهای تند و سریع باشی، این یکی خیلی به مذاقت خوش نمیاد. بیشتر حس یه داستان بلند یا حماسه‌ی خانوادگی رو داره.


2. بعضی جاها خیلی تلخ می‌شه: یه‌جوریه که حس می‌کنی همه‌چی از قبل مشخصه، انگار شخصیت‌ها هیچ شانسی برای خوشبختی ندارن. یه جور سرنوشت‌گرایی سنگین روش سایه انداخته.


3. زنان کمتر دیده می‌شن: هرچند کارملا حضور قوی‌ای داره، ولی بقیه‌ی زن‌ها خیلی تو حاشیه‌ان.




📌 جمع‌بندی

اگه دنبال یه رمان جمع‌وجور ولی عمیق و تأثیرگذار از جنس افتخار، خانواده، و زخم‌های نسلی هستی، «خورشید خاندان اسکورتا» انتخاب خوبیه. انگار که یه نمایش‌نامه‌ی تلخ اما پرشور از یه خانواده‌ی لعنتی ولی قابل احترام رو داری می‌خونی.

در نهایت، این کتاب یه جور حماسه‌ی مدرن درباره‌ی مردمیه که نه قهرمانن، نه قربانی؛ فقط آدم‌هایی‌ان که می‌خوان با سری بالا زندگی کنن، حتی اگه دنیا باهاشون سر سازش نداشته باشه.
      

        🌟 معرفی کتاب واتسون‌ها به بیرمنگام می‌روند ۱۹۶۳، کریستوفر پل کرتیس، ترجمه‌ی زانیار ابراهیمی.

کتاب ماجرای یه خانواده‌ی آفریقایی-آمریکایی به اسم واتسون‌هاست که توی دهه‌ی ۶۰ میلادی در آمریکا زندگی می‌کنن. داستان از زبان پسر کوچیک خانواده، کِنی، روایت می‌شه. خانواده واتسون از میشیگان میرن به بیرمنگام، آلاباما، که اون موقع یکی از مرکزهای اصلی تبعیض نژادی و درگیری‌های نژادی بود.

حالا بریم سراغ تحلیل دقیق‌تر:


👨‍👩‍👧‍👦 شخصیت‌ها (و اینکه چطوری به دل می‌شینن)

کِنی: راوی داستانه؛ یه پسر باهوش، خجالتی و کتاب‌خون. همه چی رو از دید اون می‌بینیم، که گاهی بامزه‌ست، گاهی ترسناک، گاهی هم خیلی تلخ.

بایرون (بای): برادر بزرگ‌تر کِنی؛ یه پسر کله‌شق، دردسرساز، اما ته دلش مهربونه. یه جورایی اولش مثل «بچه‌ بد» داستانه، ولی کم‌کم وجه انسانی‌ترش رو می‌بینیم.

پدر و مادر واتسون: واقعاً قوی‌ن. مخصوصاً مادر که وقتی حس می‌کنه پسرش داره راه بد می‌ره، حاضر می‌شه همه‌ی زندگی رو جمع کنه و بره آلاباما. یه جورایی ستون خانواده‌ست.

جُوئی: خواهر کوچیک‌ترشون، معصوم و دوست‌داشتنیه. حضورش به داستان یه لطافت خاص می‌ده.



📖 داستان (یه ترکیب قوی از طنز، واقعیت و تراژدی)

ماجرا خیلی نرم شروع می‌شه، با شوخی‌های خانوادگی و اتفاقات روزمره‌ی کِنی در مدرسه و خونه. فضای اول داستان خیلی صمیمی و خنده‌داره. مثلاً ماجرای اینکه بایرون لبش به آینه‌ی یخ‌زده می‌چسبه واقعاً بامزه‌ست.

اما یه‌دفعه، وقتی خانواده میرن به بیرمنگام، همه چی عوض می‌شه. اون‌جا با واقعیت تلخ تبعیض نژادی روبه‌رو می‌شن. یکی از شدیدترین لحظه‌های داستان، بمب‌گذاری کلیسایی در بیرمنگامه (که واقعاً هم تو تاریخ اتفاق افتاده) و جون چهار دختر بچه‌ی سیاه‌پوست رو می‌گیره.

این اتفاق ضربه‌ی سنگینی به همه – مخصوصاً کِنی – می‌زنه و یه‌جور بحران روحی براش می‌سازه. اون لحظه‌ها، طنز اول داستان کاملاً محو می‌شه و جای خودش رو به شوک و ترس می‌ده.


🎯 تم‌های اصلی

1. نژادپرستی و خشونت: داستان یکی از تاریک‌ترین دوره‌های تاریخ آمریکا رو از دید یه بچه‌ی معصوم نشون می‌ده؛ بدون اینکه شعار بده یا سطحی باشه.


2. خانواده و پیوندها: با همه‌ی دعواها و کشمکش‌ها، خانواده‌ی واتسون پناهگاهه. حتی وقتی دنیا بیرون دیوونه‌ست، داخل خونه یه‌جور گرما و امنیت هست.


3. رشد و بلوغ: داستان بلوغیه. مخصوصاً برای کِنی که از یه بچه‌ی معصوم به یه پسری تبدیل می‌شه که معنای درد، نژادپرستی، و واقعیت تلخ دنیا رو می‌فهمه.


4. طنز در دل تراژدی: نویسنده خیلی خوب بلده کِی بخندونه‌ و کِی اشکت رو دربیاره. این تعادل فوق‌العاده‌ست.



✍️ سبک نوشتن (چی کار کرده که اینقدر خوب دراومده؟)

روایت اول‌شخص از زبان یه بچه باعث می‌شه همه‌چی ساده و بی‌پرده باشه. طنز و شوخی‌ها هم خیلی طبیعی از دل شخصیت‌ها دراومده، نه زورکی.

جملات کوتاه، دیالوگ‌های واقعی و لحن صمیمی کمک کرده که داستان از همون اول جذب کنه.

نویسنده تونسته تاریخ رو بیاره وسط داستان، بدون اینکه خشک و درسی بشه. یعنی هم درس می‌ده، هم دل می‌سوزونه، هم سرگرم می‌کنه.




📚 نتیجه‌گیری 

اگه بخوام یه جمله بگم درباره‌ی این کتاب، اینه:

> «یه کتابه که با لبخند شروع می‌کنی، با بغض تمومش می‌کنی.»



یه روایت شیرین و غم‌انگیز از یه خانواده‌ی معمولی توی یه دنیای غیرمعمول. بدون اینکه بخواد زور بزنه، بهت نشون می‌ده که چه‌طور خشونت‌های اجتماعی، حتی وقتی مستقیم بهت آسیب نمی‌زنن، رو روحت تأثیر می‌ذارن.


---

✅ پیشنهاد برای چه‌کسایی خوبه؟

نوجوان‌ها (چون شخصیت اصلی خودش نوجوانه)

آدمایی که به ادبیات با مضمون اجتماعی علاقه‌مند هستن

کسایی که می‌خوان تاریخ آمریکا رو از یه زاویه انسانی‌تر درک کنن

معلم‌ها و والدینی که دنبال کتاب‌هایی هستن که هم سرگرم‌کننده‌ست و هم پیام داره
      

        معرفی و بررسی کتاب #دختری_که_پادشاه_سوئد_را_نجات_داد


نومبکو مایکی، دختری فقیر و سیاه‌پوست از آفریقای جنوبی، توی زاغه‌ای به دنیا میاد. با اینکه سواد نداره، هوش زیادی داره. وقتی یه حادثه باعث می‌شه زندگیش عوض بشه، اون وارد ماجرایی عجیب می‌شه که در نهایت پاش به سوئد باز می‌شه.(ادامه نمیدم که اسپویل نشه)

رمان در واقع یک طنز سیاهه که به سبک خودش، از مشکلات جهانی، فساد سیاسی، نژادپرستی، و دیوانگی‌های دنیای مدرن حرف می‌زنه.

✅ نقاط قوت:
• طنز و تخیل قوی: سبک یوناس یوناسون بسیار خاصه. موقعیت‌هایی خلق می‌کنه که غیرممکن به نظر میان، اما به شکل عجیبی باورپذیر می‌شن.
• شخصیت‌پردازی خوب: نومبکو دختری هوشمند و دوست‌داشتنیه که خواننده راحت باهاش ارتباط برقرار می‌کنه.
• نقدهای اجتماعی و سیاسی: پشت این داستان خنده‌دار، انتقادهای جدی از دنیا پنهان شده؛ مثل بی‌عدالتی نژادی، فساد دولتی، جنگ و انرژی هسته‌ای.
❌ نقاط ضعف:
• بعضی جاها اغراق‌آمیزه: اتفاقاتی که می‌افته خیلی عجیب و غریبه و ممکنه برای بعضی خواننده‌ها زیادی غیرواقعی باشه.
• کند بودن بعضی بخش‌ها: ریتم داستان در بعضی فصل‌ها افت می‌کنه و ممکنه حوصله‌بر بشه.
🧠 در یک جمله:
رمان «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» یه داستان طنز، عجیب و متفاوت با چاشنی سیاست و عدالت‌خواهیه که به سبک خودش، هم سرگرم می‌کنه و هم فکر آدم رو درگیر می‌کنه.
      

        خب بریم برای بررسی ایشون

 خلاصه داستان «اختراع والس»⛔️⚠️⛔️⚠️ (خطر اسپوووویل)⚠️⛔️⚠️⛔️

داستان درباره یه مرده به اسم والس که فکر می‌کنه یه اختراع عجیب‌غریب کرده؛ دستگاهی که می‌تونه کل دنیا رو نابود کنه. ولی نکته اینه که خودش فکر می‌کنه با این اختراع می‌تونه صلح جهانی بیاره! 😅

می‌ره سراغ دولت و ارتش و می‌گه: «بیاین از این استفاده کنیم که دیگه کسی جرأت جنگ نداشته باشه.» ولی دولت و ارتش با دید دیگه‌ای بهش نگاه می‌کنن؛ اونا می‌خوان از این سلاح برای سلطه و قدرت استفاده کنن.

تا اینجاش همه چی شبیه یه فیلم علمی‌تخیلیه... اما تهش یه پیچ بزرگ تو داستان می‌خوره:
همه‌ی اینا تو ذهن خود والس بوده!
در واقع اون یه بیمار روانیه که تو تیمارستان بستریه و همه این ماجراها رو توی ذهن خودش ساخته! 




 درباره موضوعش:

این نمایشنامه بیشتر درباره اینه که فرق خیال و واقعیت گاهی خیلی باریکه. والس فکر می‌کنه نجات‌دهنده جهانه، ولی واقعیت اینه که اون فقط یه آدم مریضه با توهم قدرت.

ناباکوف با این داستان به یه عالمه چیز طعنه می‌زنه:

به جنگ و سلاح‌های کشتار جمعی

به دولت‌هایی که دنبال کنترل و قدرت‌ان

به آدم‌هایی که خودشون‌رو ناجی دنیا می‌دونن ولی در اصل گند می‌زنن!

 چیزهایی که ناباکوف با این نمایش می‌خواد بگه:

هر کی گفت من می‌خوام دنیا رو نجات بدم، شاید فقط یه دیوونه‌ی خوش‌خیاله 😄

سلاح، حتی اگه برای صلح ساخته شه، تهش می‌تونه دست کسایی بیفته که فقط دنبال زور گفتنن

فرق بین "نابغه بودن" و "دیوانه بودن" همیشه واضح نیست...


نکات خوب داستان:

پایانش خیلی غافلگیرکننده‌ست

حرف‌های فلسفی و اجتماعی زیادی توش هست

یه جور بازی با ذهن خواننده‌ست؛ نمی‌فهمی چی واقعیه چی توهم

 نکات منفی 

بعضی جاهاش خیلی سورئاله (خیلی خیالیه) و ممکنه گیج‌کننده باشه

برای کسایی که سبک خاص ناباکوف رو نمی‌شناسن، ممکنه یه کم سنگین یا عجیب به نظر بیاد



حرف نهایی:

اگه دنبال یه داستان ساده و خطی‌ای، این نمایشنامه ممکنه برات سخت باشه. ولی اگه دوست داری یه چیز متفاوت، با چاشنی فلسفه، نقد سیاسی، و یه پایان‌بندی عجیب بخونی، «اختراع والس» می‌تونه یه تجربه خاص باشه.
      

         الان این‌جوریم که زننننننن، چطور می‌تونی انقدر خوب بنویسی. من بهت حسودیم می‌شه. 
حجم کشتارهای تو این داستان خیلی بیش‌تر از کتابای قبلیه... 
روانی‌های کتاب‌های عطیه عطار زاده خیلی عجیبن. قاتل‌هایی که هیچ‌کس فکر نمی‌کنه قاتلن. و یحیی و جدو آبادش تو این داستان دانشمندهای اروم و خوبی حساب میشن... اما در اصل قاتل‌های خوبی هستن🫠🫠🫠
سگ توی این کتاب می‌تونه تاریخ باشه.
تاریخ موجودیت حقیقی نداره نمی‌تونه علنا شهادت بده اما وجود داره(فلسفی شد)
بازیچه‌ی دست بشره و اونجور که بشر میخواد تغییر میده توش.
میتونه از بین ببرتش ولی درهر حال اون وجود داره و توی خودش همه چیز رو ذخیره کرده.
اینم اضافه کنم. این سگ ماده‌ست(ماچه سگ) و خیلی هم زایمان می‌کنه توله‌هاش یا میمیرن، یا کشته میشن یا صاحب ها این توله‌هارو سربه نیست و مخفی میکنن یا ولشون میکنن تو بیابون. 
تاریخ زاینده‌ست اما به نوعی همیشه زاییده‌هاش از بین میرن به دست بشر. بشری که سردم دار هر مملکتیه


این برداشت کاملا شخصیه
      

        کتاب بانمکیه برای خواهرزاده‌م گرفتم خودم نشستم خوندم😅
      

        خطر اسپویل
 *The Brotherhood of the Grape* (رگ و ریشه / برادری انگور) اثر جان فانته،  
---

رمانی‌ست درباره بازگشت به خانه، اسارت در گذشته و تقابل نسل‌ها. این اثر، در عین حال که روایتگر زندگی مهاجران ایتالیایی‌ست، یکی از صمیمی‌ترین و انسانی‌ترین رمان‌های فانته محسوب می‌شود.

---
 ۱. ساختار و روایت داستان

- پی‌رنگ (Plot): 
رمان به شکل خطی اما با پس‌زمینه‌های خاطرات و فلاش‌بک‌ها پیش می‌رود. شخصیت اصلی، «هنری مولیزا»، پس از مدت‌ها به خانه پدری بازمی‌گردد؛ جایی که پدر پیری به نام «نیک مولیزا» و مادرش حضور دارند. دعوت به بازسازی یک دیوار، بهانه‌ای‌ست برای احیای روابط و روبه‌رو شدن با گذشته.

- تمپو و ریتم:
اتفاقات بزرگ و پُرهیجان رخ نمی‌دهد، اما روایت آرام فانته با دیالوگ‌های پرکشش و جزئیات صمیمی، خواننده را تا پایان با خود همراه می‌کند. عنصر «بازگشت» و «مرور خاطرات»، موتور حرکتی رمان است.

---

۲. مضمون و لایه‌های معنایی

- خانواده و ریشه‌ها: 
تمام دغدغه‌های رمان، حول خانواده، اصالت و «بازگشت به ریشه» شکل می‌گیرد. پدر هنری بنّای مهاجری‌ست که تمام عمر خود را وقف کار و خانواده کرده اما اسیر عادات تکراری (شرب خمر و سنگ‌تراشی) مانده است. تقابل هنری با پدرش، بازتاب کشمکش همیشگی نسل‌ها بر سر ارزش‌ها و تعریف خوشبختی‌ست.

- مهاجرت و هویت:
فانته هنرمندانه تضاد میان «نسل پدران مهاجر» (با ارزش‌های سنتی و کارگری) و «فرزندان آمریکایی‌شده» (با ذهنیت آزادتر و بحران هویت) را به تصویر می‌کشد. زبان ایتالیایی‌ـانگلیسی خانواده، خوراک، آداب، و حتی خون‌گرمی جنوبی، همگی فضا را ملموس‌تر می‌کنند.

- پیری، فرسودگی و مرگ: 
نیک مولیزا، نماد نسلی‌ست که پا به پیری گذاشته، دل‌بسته گذشته است و با اضطراب مرگ و بی‌معنایی دست‌وپنجه نرم می‌کند.

- روابط عاطفی و ناکامی:
رابطه پدر و مادر هنری سرشار از عشق پسِ پرده، اما پُر از خشونت پنهان، دلسردی و انتظارات برآورده‌نشده است. فانته عاشقانه اما بی‌رحمانه این ناکامی‌ها را ترسیم می‌کند.

---

 ۳. شخصیت‌پردازی

- نیک مولیزا (پدر): 
شخصیتی کاریزماتیک، لجوج، اهل شراب و سرشار از عشق کودکانه‌ای نسبت به خانواده‌اش؛ اما نابسنده در ابراز احساسات. او همزمان هم قوی و هم شکست‌خورده است.

- هنری مولیزا (پسر):  
روایت‌گر داستان و واسطه نگاه خواننده؛ نویسنده‌ای که با فاصله، به زخم‌های خانواده‌اش بازمی‌گردد. پیچیدگی عاطفی او در تقابل با ریشه‌ها، هویت دوگانه مهاجرت، و تلاش برای بخشیدن و درک پدر، عمیق و انسانی است.

- مادر:
زنی صبور و سرشار از گذشت، مظلوم‌تر از آنکه به نظر می‌رسد. پیوند عمیق اما آسیب‌دیده‌ای با شوهرش دارد.

تیپ‌های فرعی (اعضای انجمن شراب):
با اینکه شخصیت‌های فرعی کوچک‌اند اما فانته با تعدادی دیالوگ و رفتار، آن‌ها را به‌یادماندنی می‌کند و تصویرآفرینی‌اش چشمگیر است.

---

 ۴. زبان و سبک نگارش

- سادگی و صمیمیت: 
زبان فانته ساده و عاری از تصنع ادبی است؛ گفت‌وگوها طبیعی و سرشار از جزئیات واقعی است. این زبان، گرما و طنز تلخ داستان را تقویت می‌کند.

- طنز تلخ و انتقادی:
طنز فانته نه بر اساس شوخی‌های رایج، بلکه مبتنی ‌بر تناقض موقعیت‌ها و رفتار شخصیت‌هاست؛ تا آن‌جا که تلخیِ رمان همواره با چاشنی خنده و دلسوزی عجین می‌شود.

- جزئیات حسی:
توصیفات غذا، شراب‌نوشی‌ها، بوی ملات، زبری دست پدر، سرمای گاراژ و… همه فضای مهاجرنشین و ایتالیایی داستان را زنده می‌کند.

---

۵. جایگاه در کارنامه فانته و ادبیات مهاجرت

- این رمان در دوره بلوغ نویسندگی فانته نوشته شد و با آن‌که به اندازه «از غبار بپرس» مشهور نیست، اما منتقدان آن را از صمیمی‌ترین و انسانی‌ترین آثار او می‌دانند.
- رمان، بیانگر تجربه‌های دست اول فانته از زندگی با پدر و مادر مهاجرش است.
- تاثیرش بر نویسندگانی چون «چارلز بوکوفسکی» و نگاه صادقانه‌اش به ریشه‌های طبقاتی و مهاجرت، آن را به اثری ماندگار در ادبیات آمریکای قرن بیستم تبدیل کرده است.

---
 ۶. ضعف‌ها و انتقادات

- برای خواننده‌ای که به دنبال روایت پرحادثه است، شاید ریتم کند، زندگی عادی و کم‌حادثه هنری خسته‌کننده باشد.
- برخی منتقدان معتقدند شخصیت‌های زن داستان، کمتر از حد انتظار پردازش شده‌اند.
- رمان، بیشتر بر احساس و فضا تکیه دارد تا پیرنگ اتفاقی یا اوج‌های داستانی.

      

        حتی اگر مسیر اشتباه باشه برو جلو  یه جایی تغییرش میدی
      

        سکوت می‌کنم... گزارشی و غیر منسجم
      

        حماسه‌ی فانتزی خفن ایرانی که معتادم کرد به خودش، آرمان آرین همیشه عالیه
      

        عمیقا از زیان داستان و پرداختش لذت بردم
      

        ساعت ۱۰ امشب ۴  اسفند گرفتم دستم و ساعت ۱ صبح ۵ اسفند تمام شد. 
 تو یک ساعت نفهمیدم چجوری رسیدم صفحه‌ی ۱۰۰ تو سه  ساعت ۲۶۰ صفحه تمام شد.انقدر جذابه برام که نگم براتون جایی دیدین بخونیدش، مجموعه‌ای از داستان کوتاه‌هایی که راوی از ادم‌هایی صحبت میکنه که در فرانسه یا مسیر رفتن به فرانسه یا مسیر برگشت از فرانسه می‌بینه. شرایط زندگی فردی زن‌های مختلف که محیط و جامعه چه بلاهایی سرشون میاره و باز خودشون رو بالا می‌کشن تا سرپا بمونن.
      

        بخشی از کتاب «مجمع سری»
«هیچ‌کسی که حرف وجدانش را گوش کرده اشتباه نمی‌کند عالیجناب. ممکن است تبعاتش مطابق نیت و میل ما نباشد. شاید در طول زمان ثابت شود که خطا بوده است. اما معنایش این نیست که اشتباه کرده‌اید. تنها راهنمای کارهای آدمی برای ابد وجدان اوست. چون در وجدان است که واضح‌تر از هر جای دیگر صدای خداوند را می‌شنویم.»

رابرت هریس از یک روایت خطی داستان ساده و پرتنش و جذابی درآورده.
دیشب تمومش کردم و روایت مرگ پاپ، آدمی که درجهان جایگاه خاص و بالایی داره و بعد مرگش باید جنازه‌ش معطل ادم‌ها بمونه که ایا بره سرد خونه یانه...
و روایت ادامه‌ی داستان انتخاب پاپ بعدی از بین ۱۱۸ کارینال از جای جای دنیاست و دعوا و کشمکش کاردینال‌ها بر سر قدرت ...
خیلی جذاب بود خیلی خوب بود و پایان بندی فوق العاده بود. خلاصه که ازون کتاباس که میگی عجب چیزی بود.
#مجمع_سری
      

        پیشنهاد میکنم اگر می‌خواین بخونین ترجمه‌ی انتشارات چشمه با عنوان درد سنگ رو بخونید
      

        چند شب پیش خوابم نمی‌برد کتاب اول شخص مفرد از هاروکی رو خوندم 
درباره‌ش چند جمله بگم.
درست عین مابقی کارها و نوشته‌هاش عجیب و دوراز ذهنه یعنی همیشه توقع نداری از چیزایی که داره می‌گه و متعجبت می‌کنه.
مجموعه داستان کوتاهه و نباید تو داستان‌هاش دنیال اتفاق خاص یا پایان باشی، یه جمله داره هرکدوم که بشه مشق زندگیت.