این کتاب هم جز اون دسته از کتاب ها بود که تهش پرسیدم خب که چی؟ دلیلش هم این بود که به چشم یه رمان بهش نگاه کردم و ازش مثل یه رمان توقع داشتم، ولی این کتاب بیشتر از اینکه یه رمان باشه، یه گزارش از نحوه انتخاب پاپ هست که تو قالب یه رمان آورده شده و از حق نگذرم رمان روون و پرکششی هم هست.
ترجیح میدم موارد گزارشی دیگه رو هم به این شکل بخونم و درک کنم.

خلاصه کلام اگه در مورد سیستم واتیکان و آداب و رسوم داخلش کنجکاوین این کتابو بخونین. اطلاعت خیلی خوبی در اختیارتون می‌ذاره.
        

          بخشی از کتاب «مجمع سری»
«هیچ‌کسی که حرف وجدانش را گوش کرده اشتباه نمی‌کند عالیجناب. ممکن است تبعاتش مطابق نیت و میل ما نباشد. شاید در طول زمان ثابت شود که خطا بوده است. اما معنایش این نیست که اشتباه کرده‌اید. تنها راهنمای کارهای آدمی برای ابد وجدان اوست. چون در وجدان است که واضح‌تر از هر جای دیگر صدای خداوند را می‌شنویم.»

رابرت هریس از یک روایت خطی داستان ساده و پرتنش و جذابی درآورده.
دیشب تمومش کردم و روایت مرگ پاپ، آدمی که درجهان جایگاه خاص و بالایی داره و بعد مرگش باید جنازه‌ش معطل ادم‌ها بمونه که ایا بره سرد خونه یانه...
و روایت ادامه‌ی داستان انتخاب پاپ بعدی از بین ۱۱۸ کارینال از جای جای دنیاست و دعوا و کشمکش کاردینال‌ها بر سر قدرت ...
خیلی جذاب بود خیلی خوب بود و پایان بندی فوق العاده بود. خلاصه که ازون کتاباس که میگی عجب چیزی بود.
#مجمع_سری
        

          #مجمع_سری
#رابرت_هریس
#فروردین_۱۴۰۳
پاپ از دنیا رفته است و کاردینال ها پشت درهای بسته در حال انتخاب پاپ بعدی هستند و وقایع و افشا شدن رازها پشت سر هم اتفاق می افتد، داستان و حرفهای پشتش به شدت برایم جذاب بود و کتاب در مدت زمان کوتاهی به پایان رسید، چیزی که از ابتدا تا انتها ذهنم رو مشغول‌کرده بود این بود که نویسنده به کدام سمت است، طرفدار کلیسا کاتولیک یا مخالف آن؟ ولی فکر‌میکنم نتیجتا میخواهد بیان کند که کلیسای کاتولیک علی رغم ضعف ها، نقص ها و انسان های گناهکارش، حقیقتا و قلبا ایمان دارد و روز‌به روز خودش را به روز میکند، زمانی جهان و گناهانش به صورت دیگری بود و کلیسا کاتولیک در فضایی بسته تر، الان جهان میتواند به شدت خشن و بی رحم باشد، پس کلیسای کاتولیک باید بتواند براساس مشکلات پیش رو عمل کند، اعمالی که شاید در حتی سه صده گذشته هم به ذهن کشیشان خطور نمیکرد، پایتن کتاب خیلی خاص و عجیب بود، ولی نتیجه ای که گرفت، صرف نظر از مذهبی بودن یا نبودن، این است که تقدسی وجود ندارد ولی این مانع از این نیست که ما نخواهیم تمام کارهای درستی که ازمان بیچر میاید انجام بدهیم، ما کشیشان همچنان فقط تلاش در نجات جهان داریم.
        

          کتاب مجمع سری نوشته‌ی رابرت هریس، رمانی‌ست مهیج و در عین حال عمیق که در بطن یکی از بسته‌ترین و مرموزترین فرایندهای مذهبی جهان، یعنی انتخاب پاپ جدید در واتیکان، رخ می‌دهد. داستان با مرگ ناگهانی پاپ آغاز می‌شود و فضای رمان در پشت درهای بسته‌ی کلیسای سیستین شکل می‌گیرد؛ جایی که ۱۱۸ کاردینال از سراسر جهان گرد هم آمده‌اند تا با رأی‌گیری، رهبر جدید کلیسای کاتولیک را انتخاب کنند.

در مرکز این روایت، کاردینال لوملی،که از نظر دینی مردد و انسانی مسئول است، قرار دارد که به‌عنوان رئیس جلسه انتخاباتی، سعی دارد این فرآیند پیچیده را با آرامش و عدالت مدیریت کند. اما همچنان که رأی‌گیری‌ها ادامه می‌یابد، فشارها، رقابت‌های درونی، رازها و غافلگیری‌هایی که هیچ‌کس انتظارش را ندارد، کم‌کم چهره واقعی برخی از شخصیت‌ها را آشکار می‌کند.
مجمع نه فقط یک رمان سیاسی-مذهبی جذاب است، بلکه اثری‌ست که در سکوت و خویشتنداری‌اش، درون انسان، قدرت، ایمان، جاه‌طلبی و حقیقت را به چالش می‌کشد.
این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، سیاسی و روان‌شناسانه بسیار جذاب است، به‌ویژه کسانی که از روایت‌هایی در فضاهای محدود، پرتنش و پر از تضاد لذت می‌برند. همچنین برای خوانندگانی که به موضوعات مربوط به مذهب، ساختار قدرت، و اخلاق در سطوح بالای تصمیم‌گیری علاقه‌مندند، می‌تواند اثری بسیار تامل‌برانگیز باشد.
رابرت هریس نویسنده‌ای بریتانیایی‌ست که سابقه روزنامه‌نگاری دارد و با رمان‌های تاریخی و سیاسی‌اش شناخته می‌شود. از جمله آثار موفق او می‌توان به پدرلند، آرکادیای آخرالزمان و سایه نویس اشاره کرد. سبک روایی او همواره دقیق، پخته و پر از جزئیات واقع‌گرایانه است.
کتاب مجمع توسط مهدی فیاضی‌کیا به فارسی ترجمه شده و نشر چترنگ آن را منتشر کرده است؛ ترجمه‌ای روان و قابل اعتماد که خواندن این اثر پرکشش را برای فارسی‌زبانان دل‌نشین‌تر کرده است.
        

          پاپ از دنیا رفته است.پشت درهای بسته نمازخانه‌ی سیستین صد و هجده کاردینال از سراسر دنیا در واتیکان در مخفیانه‌ترین رأی‌گیری جهان شرکت خواهند کرد.آن‌ها مردانی منزه و پاک‌اند،ولی رقابت و جاه‌طلبی در آن‌ها ریشه دوانده است و در طی هفتاد و دو ساعت آینده یکی از آن‌ها به عنوان قدرتمندترین چهره‌ی مذهبی انتخاب خواهد شد.
.
کل کتاب طی ۷۲ ساعت اتفاق می‌افتد در حالیکه در طی رأی‌گیری  شاهد توطئه‌های پشت‌پرده قدرت در بالاترین رده کلیسای کاتولیک رم هستیم.روند اتفاقات به طور سری داخل مجمع سری در حال وقوع است.شخصیت اصلی کتاب کاردینالی ایتالیایی به نام لوملی است که سرپرست مجمع کاردینال‌هاست و مسئولیت ریاست مجمع سری را هم به عهده دارد.او در پی این است که انتخابات را به بهترین نحو اداره کند و شایسته‌ترین فرد برای این سمت انتخاب شود،حداقل از میان کسانی‌که تا حدی با آن‌ها آشنایی دارد...!ولی در آخر کتاب رازی برملا می‌شود که خواننده را مهیج می‌کند. بنابراین باز باید ماجرا جوری پیش برود که کلیسا روزها و سال‌های خطرناک آینده را با روحیه‌ی اتحاد پیش ببرد و نوعی احساس همگانی به وجود بیاید.
.
کاردینال شامل هر روحانی می‌شود که توسط پاپ انتخاب شده و تا سن خاصی حق رأی دادن برای انتخاب پاپ را دارد.
#مجمع_سری
#رابرت_هریس
ترجمه#مهدی_فیاضی_کیا
        

          بسیار عالی شروع شد اما برای من کمی دلسرد کننده تمام شد. تعلیق میانه داستان مهیج و دارای کشش بود. ترجمه هم سرراست و روان بود. خواندنش توصیه میشود.
        

          پشت پرده انتخاب پاپ جدید
روایتی ساده مبتنی بر قصه‌ای منسجم
رمان ((مجمع سری))، نوشته رابرت هریس وترجمه مهدی فیاضی کیا است که در چاپ اول آن در سال 96و توسط انتشارات چترنگ انجام شده است.
نام کتاب برگرفته از نام تشکیلات کاردینال های سراسر دنیا برای انتخاب رهبر کاتولیکهای جهان است. پاپ از دنیای میرود و مجمع سری برای تعیین پاپ جدید شکل میگیرد. رمان مورد اشاره، روایتی است از وقایع سه روز از مرگ پاپ تا انتخاب پاپ جدید و شرح جلسات و مباحث و موضوعاتی که میان کاردینال های انتخاب کننده پاپ جدید میگذرد. دستمایه کردن چنین موضوعی برای نگارش رمان، عملی جسورانه و رمانی جذاب ساختن از چنین طرحی، قطعا کاری نبوغ آمیز و نیازمند تسلط نویسنده بر اصول قصه نویسی است. آن هم وقتی که نویسنده از هیچ تکنیک خاصی بهره نبرده و با روایتی ساده و خطی و فقط به مدد قصه‌ای مسنجم و جذاب، شاهکاری به یاد ماندنی خلق کرده است. به گمان بنده این رمان میتواند کارگاه آموزش قصه نویسی برای اهالی داستان باشد.  راوی دانای کل لابه‌لای شخصیتهای داستان، که اغلب کاردینال های پیر در قرنطینه قبل از رای‌گیری هستند، میچرخد و میان گفتگوها، مواضع و درگیری هایشان، ذهنیات خودخواهانه، شوم و بعضا خیرخواهانه شان را برملا میکند. ارجاعات مختلف به کتب عهد جدید و بیان رسوم کلیسا در جایجای داستان به چشم میخورد اما شاید تنها نکته کسل کننده داستان استفاده زیاد از متن ادعیه در خلال دیالوگها و روایت قصه باشد. ضربه انتهای داستان چنان هوشمندانه و به جا طراحی شده که موجب ادامه قصه در ذهن مخاطب میگردد. در کنار تمام ظرافتها و جذابیت رمان از ترجمه خوب و روان و تاثیر گذار مهدی فیاضی کیا هم نمیتوان گذشت. 
در بخشی ازکتاب از زبان سرپرست واتیکان آمده است: (( برادران و خواهران، در طی زندگی طولانی ای که وقف خدمت به مادر کلیسا کرده‌ام، بگذارید بگویم تنها گناهی که بیش از هر گناه دیگری از آن هراسان بودم یقین بود. یقین بزرگترین دشمن اتحاد است. یقین دشمن جانی مداراست. حتی مسیح هم در انتهای کار یقین نداشت. در نهمین ساعت روی صلیب از شدت رنج فریاد کشید، " ایلی، ایلی، لِما سَبَقتَنی؟ "1 ایمان ما زنده است زیرا دست در دست تردید میرود. اگر فقط یقین بود و اگر تردیدی نبود، رازی هم نبود و لذا نیازی هم به ایمان نبود.))
1.اصطلاح مشهوری از عیسی در آخرین لحظاتش روی صلیب که به زبان عبری است و در انجیل متی، باب 27، آیه 46 چنین آمده: ((خدای من، خدای من، از چه رو مرا وانهادی؟ )
چاپ شده در روزنامه همشهری
        

          خب خب خب .... داستان انسجام و شخصیت پردازی خوبی داره.ضربه ی نهایی واقعاااااا متعجبتون میکنه در حدی که یک روزه دارم بهش فکر میکنم!
کشمکش ها و اتفاقاتی که نویسنده برامون به تصویر کشیده خیلی جالبن.
یک مقدار سر اسم ها سختم بود...وسط های کتاب یاد گرفتم :)))) 
دیگه اینکه اولش سخت میرفت جلو (شاید من تمرکز نداشتم)ولی نیمه ی دوم کتاب رو یه نفس خوندم. 
بسیار بسیار لذت بردم. تمام مدت یاد مینی سریال the young pop میفتادم. به خاطر همین هم بهتون هم این کتاب رو پیشنهاد میدم و هم این سریال رو.
جالب ترین قسمت داستان اینه از نظر من که هیچ شخصیت منفی ای نداره..حتی خاکستری! با کاردینال‌هایی مواجه هستیم که مثل همه ی ما ضعف ها و نقاط قوت هایی دارن.شغلشون و انتخابشون باعث نشده که تبدیل بشن به قدیسی که هیچ گناهی ازشون سر نزده. حتی این اشتباهاتی که باعث میشه از چشم هم ردیفانشون بیفتن،تو دنیای خارج از واتیکان طبیعیه و عادی برای همین کاردینال هایی که ظاهرا شخصیت منفوری دارن هم برای من دوست داشتنی بودن.