اینم یکی دیگه که کتابایی که از جیمز نوربری خوندم🙃
مثل کتابای دیگه اش بود تقریبا ولی خیلی عکس های قشنگ و جملات زیبایی داشت 🌱🍃
        

          مثل تمام کتاب ها ی فلسفی آقای نوربری بسیار زیبا و آموزنده(همچنین دلنشین)
        

          به نام خدا💖
سلام
به نظرم کتاب دلنشینی بود.🌙
یکی از زیباترین کتاب هایی است که تا به حال خوانده ام.✨
        

          کتاب بسیار زیبایی بود، موقع خوندن این کتاب نمیتونی کتاب رو زمین بزاری ، مفاهیم رو بسیار زیبا و روان بیان میکنه طوری که به عمق روحت مینشینه.
        

          این کتاب، چکادِ حکمتی است که در قاموسِ کودکی تکیده است؛ گویی آینه‌ای از عرفانِ ناب که در سادگیِ تصاویرش، ژرفایِ هستی را می‌نمایاند. هر ورقش، برگِ زرینی از دفترِ آفرینش است که با مرکبِ معصومیت، اسرارِ زندگی را بر لوحِ جان می‌نقشد.
زبانش، چونان چشمه‌سارِ زلالِ اندیشه می‌جوشد و تشنگیِ روح را با جرعه‌هایِ نابِ حقیقت سیراب می‌کند. در اینجا، فلسفه نه در پیچیدگیِ عبارات، که در پاکیِ نگاهِ کودکانه‌ای نهفته است که جهان را بی‌حجابِ تعصب می‌نگرد و رازِ بودن را بی‌هیاهو فریاد می‌زند.
خواندنش، سفرِ از خودبریدن و به خویشتنِ راستین رسیدن است؛ گشودنِ دریچه‌ای به آسمانِ معنا، آنجا که زندگی در ساده‌ترین صورتش، ژرف‌ترین درس‌ها را در سینه دارد.
        

          یک کتاب امن و آرام...
از آنهایی که وقتی احساس های بد در آدم موج می زند آرامش میکند...
با تصویر های آبرنگی و لطافتی بی اندازه...
این کتاب در واقع سفر گرگ و آمایا را به زندگی تشبیه کرده و همین،بهترین دلیل برای خواندنشه!
        

          یک داستان که همه‌ی‌ ما به‌ نحوی باهاش سروکله می‌زنیم در قالب جملات ساده ولی عمیق با تصاویر قشنگ
اولین کتابیه که از جیمز نوربری خوندم برای همین نمیدونم چقدر با کتاب‌های قبلیش شباهت داره یا متفاوته. برام جوری بود که دوست دارم هرچند وقت‌ یکبار برم باز جملاتش رو بخونم...
        

          "اگه ماه رو با همه‌ی وجودت دنبال کنی، تو رو جایی می‌بره که باید باشی."

🟢این کتاب هم مثل "پاندای بزرگ و اژدهای کوچک"، "سفر" و "گربه‌ای که ذن یاد می‌داد" پر جملات و نقاشی‌های قشنگه. 🥰❤️
خوندنش هم زیاد طول نمی‌کشه و خیلی اثرگذار و دلنشینه.

🔴فقط نسبت به کتاب‌های قبلی غمگینه و این که دلم می‌خواست یه اثری از پاندا و اژدها هم داخل این کتاب می‌بود... 🥲🥲

        

          کتاب حاضر از نویسنده و تصویرگر بسیار خوب جیمز نوربری است. این اثر بسیار پند آموز است و بعنوان بهترین کتاب ملی شناخته شده است. داستان در مورد سگی به نام آمایا است که به دنبال ماه میگردد و در جنگل گم شده است و توسط یک گرگ پیر که نویسنده آن را قهرمان داستان معرفی می‌کند از خطر نجات پیدا کرده است و بعد از آن هر دو یک سفر ماجراجویانه را برای پیدا کردن پدر و مادر سگ شروع می‌کنند که نویسنده در آن از زبان گرگ پیر درس هایی از زندگی را برای مخاطب خود روایت می‌کند. شخصیت پردازی ها، استعاره ها و فضاسازی های داستان به قدری جذاب و گیراست که هر مخاطبی را به راحتی جذب داستان می‌کند. دیالوگ هایی که نویسنده در این داستان به کار برده نشات گرفته از آموزه های بودا است. نویسنده غم، عشق و رشد کردن را همزمان به شما نشان و تعلیم می دهد. ماه نمادی از امید در دل تاریکی است. 

        

          کتابی دلنشین بود  در سبک  و فضای دو  کتاب قبلی که از جیمز نوربری خواندم _ *اژدهای کوچک و پاندای بزرگ * و * سفر؛ اژدهای کوچک و پاندای بزرگ _ 
باز هم در این کتاب داستان یک سفر روایت می‌شود که در پی تنهایی و پیدا کردن خود آغاز و در میانه با همراهی یک همسفر و  در نهایت تنهایی مجدد و یافتن مسیری جدید پایان می یابد . 
ماه ، در اینجا نماد هدف است و داستان ، راهی است که باید برای رسیدن به آن طی کنی و به پختگی برسی . 
این کتاب رو همراه با پسرم خواندم و هر دو لذت بردیم از خوانش آن .
        

          3 stars for a short story about a dog and a wolf

***

بعد از پاندای بزرگ و اژدهای کوچک، این دومین کتابیه که از این نویسنده می خونم
به عشق ماه خریدمش ولی خب ماه آنچنانی که انتظار داشتم گیرم نیومد
بد نبود
ولی برای من به پاندا و اژدها نمیرسه
✌
        

          حتی اگر مسیر اشتباه باشه برو جلو  یه جایی تغییرش میدی