یادداشت فهیمه . مؤذن
5 روز پیش
کتابی دلنشین بود در سبک و فضای دو کتاب قبلی که از جیمز نوربری خواندم _ *اژدهای کوچک و پاندای بزرگ * و * سفر؛ اژدهای کوچک و پاندای بزرگ _
باز هم در این کتاب داستان یک سفر روایت می‌شود که در پی تنهایی و پیدا کردن خود آغاز و در میانه با همراهی یک همسفر و در نهایت تنهایی مجدد و یافتن مسیری جدید پایان می یابد .
ماه ، در اینجا نماد هدف است و داستان ، راهی است که باید برای رسیدن به آن طی کنی و به پختگی برسی .
این کتاب رو همراه با پسرم خواندم و هر دو لذت بردیم از خوانش آن .
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.