نظرها (0)

.. ოᥡ ხluꫀ ᤐᦅɾl𝖽

دنیایِ نیلگونِ من ! ای قلمرویِ شاه پریان که در آن، کتاب‌ها نه کاغذ و حرف، که پروانه‌هایِ لاجوردی‌اند با بال‌هایی از نور ! کتاب‌هایِ من، گُل‌هایِ آبیِ باغِ خیال‌اند که ریشه در ژرفایِ خاکِ اندیشه دارند . شاپرک‌هایِ واژه بر آن‌ها می‌نشینند و با هر پرواز ، رنگِ آسمان را به حافظهٔ کاغذ می‌بافند . من در این دنیا نه خواننده ، که باغبانی خیال‌پردازم ؛ دست‌هایم از خاکِ سطرها گل‌هایِ معنا می‌رویانند و چشم‌هایم شاهدِ رقصِ ابدیِ پروانه‌هایِ کلامند . آه ! اینجا ، حتی سکوت هم آبی است ... سکوتی که مانندِ دریاچه‌ای زلال ، تصویرِ هر حرف را در آغوش می‌گیرد و زمان ، در آبیِ بی‌کرانِ کتاب‌هایم ، بی‌حرکت می‌ماند . دنیایِ من، سرزمینِ شاپرک‌هایِ آبی است ؛ پروازها ، ابدی‌اند و واژه‌ها، هرگز نمی‌میرند ...