بالاخره تموم شد.از یک جایی به بعد فقط ادامه دادم که نیمه کاره رها نکرده باشم و از نظر من جز تصویریسازی و جزییات هیچ چیز جذاب دیگه نداشت.
شخصیت هاش رو دوست نداشتم
      

        بیشتر از سیر داستان که گاهی هم خسته کننده می شد تحلیل های دقیق نویسنده از رفتار و احساسات استر رو پسندیدم.
      

        بیشتر از همه جستار آخر کتاب رو دوست داشتم و چقدر احساسات نویسنده رو درک کردم
      

        مثل دیگر کتاب های مدرسه زندگی مفید بود و  کاربردی
      

        قطعا بعضی جستارها خیلی بیشتر از بعضی های دیگه بهم لذت داد.اما از خوندن قلم خانم جعفریان عزیز تجربه کسب کردم
      

        چقدر مواجهه ایوان با مرگ رو زیبا تصویر کرده بود.
      

        چقدر جستار آخر کتاب غریب بود در حالی که حس می‌کردم میفهممش.
      

        چقدر جا دادن دعواهای مختلف که ممکنه توی زندگی هر زوجی پیش بیاد زیر  عنوان چند نام یا علت برام جدید و جالب بود اما خب راهکارها برای شخص من خیلی عمیق نبود.
      

        خیلی وقت بود رمان به این جذابیت با این فضای داستانی عالی نخونده بودم . چقدر توصیفات عالی بود .
      

        اگر کتاب جز از کل را خوانده و دوست داشته اید احتمالا این کتاب را هم دوست خواهید‌داشت.
      

        مثل همه سفرنامه ها جذاب بود.
      

        شخصیت پردازی عالی توصیفات عالی تر
      

        پراکنده گویی زیادی‌ داشت . گیرم که من به فواید و ضرورت مراقبه پی بردم  به اینکه باید به اقیانوس درون  شنا کنم خب حالا چطوری؟ از راه و روش چیزی در کتاب نیست فقط چندین و چند مثال از فواید مراقبه.
      

        کتاب را خریدم و  بعد‌سری زدم‌به‌ بهخوان ببینم دیگران در موردش چه گفته اند.چقدر تعجب کردم وقتی دیدم کسی هنوز مطالعه اش نکرده و چقدر نا امید شدم فکر کردم  لابد کتابی است به درد نخور اما با خواندنش نظرم عوض شد.جدید بود وجالب.سرگذشت دختری که برای تغییر تلاش کرد.
      

        یکی داستانست پر آب چشم. البته که با بخش‌هایی خیلی ارتباط گرفتم و جالب بود اما دوز احساسات‌ گاهی خیلی زیاد بود