فقط میتونم بگم..اگه جلال آل احمد رو به عنوان نویسنده خوبی می‌شناسید،از خوب بودنش در مترجمی کاملا صرف نظر کنید.
(نمیدونم شاید فقط برای من سخت بود خوندن ترجمه‌ش ولی واقعا خیلی غیر قابل فهم میشد یک جاهایی)
      

        من آثار آلبر کامو رو نخوندم ولی چیزی حس میکنم و از اطرافیانم شنیدم آثاری عمیق با نویسنده‌ای پیچیده و ماهر‌اند 
اما توی این کتاب..شاید آلبر کامو عاشق تفاوت زیادی با آلبر کامو داشته باشه
توی این کتاب توی نامه‌ها همه چیز خیلی ساده‌ست هیچ پیچیدگی وجود نداره ما با خوندن هر نامه بیشتر عطشِ خواستنِ عشق رو در آلبر کامو می‌بینیم 
برای من جالب بود مردی با این آثار و طرز تفکر این چنین برای دیدن زن مورد علاقه‌ش ذوق داشته باشه و بی طاقت باشه 
و خب باید بگم مترجم به هدفش رسید این کتاب واقعا یادآوری میکنه که عشق وجود داره عشق واقعی 
به قول مترجم نامه‌ها توی اون دوران معلوم نبوده به مقصد می‌رسیده یا نه و ارتباطات به اندازه زمان حال وسیع و ساده نبوده 
ولی با همه‌ی اوصاف یک عشق دوازده سال لا به لای کاغذ و کلمات زنده مونده و ادامه پیدا کرده✨️
به نسل های پیش غبطه میخورم که عشقی رو تجربه میکردن از جنس حقیقت چیزی که برای این نسل موضوعی تعریف نشده‌ست..

      

        از اون کتاباست که بهمون یادآوری میکنه تنها نیستیم..
      

        "نه،واقعا فردا که ببرندش من چه‌کار کنم؟"

به نظرم هیچ کلمه‌ای در هیچ زبان زنده دنیا جز صدای درونم نمیتونه درباره‌ی این کتاب بگه..
از نظر من داستایوسکی برای این کتاب هیچ کلمه‌ای رو بی دلیل انتخاب نکرده انگار هر بند بند این کتاب یک داستان عمیق پشتش جا داده 
جوری که با هر کلمه آدم میخواد ساعت ها بهش فکر کنه 
واژهایی این کتاب جوری کنار هم به شکل هنرمندانه‌ای قرار گرفتن تا حقیقت های وجود انسان رو تداعی کنن 
این هنرمندی داستایوسکی رو توی سر فصل 
"دختر سر به زیر شورش میکند"
رو میشه به خوبی لمس کرد..تاکید دارم لمس کرد ،درک نکرد 
به طور گیراست که احساسات این کتاب رو میشه به دست گرفت 
در یک کلمه محسور کننده‌ست
من این کتاب رو صوتی با صدای آقای تا‌یماز رضوانی گوش دادم 
و امان از این صدا به‌قدری ماهر بودن در خوندن کتاب که حتی یک خط خوندن رو هم به گوش دادن ترجیح ندادم 
      

        آخرین کتاب سال هزار و چهارصد و سه✨️
کتابی کوتاه ولی ماهر در نمایش احساسات عمیق و قوی..!
      

        روایتی آمیخته با غم از جنگ جهانی دوم که از زبون دختری نابینا اهل فرانسه و پسر نوجو‌نی که داره به یکی از مردهای ارتش آلمان تبدیل میشه..
خوندش تجربه خیلی به یادماندنی‌ای بود..مخصوصا فصل های آخر کتاب که یک تجسم کامل از احساسات انسانی بود!
      

        یک مجموعه دیگه هم از ریک ریوردان تموم شد 
این مجموعه یک سری شخصیت هارو گرفت ،یک سری رو کنار هم گذاشت ،به یک سری راهشون رو نشون داد و..
به یک شخصیت نشون داد چیزی رو داد که بدست آوردنش کلی غم و شادی رو رقم زده بود..انسانیت رو!
ریک خیلی خوب تونسته بود به بهونه یه خدای پرت شده از المپ انسانیت و احساسات رو به نمایش بکشه..
و در آخر اپولو به قول‌ش عمل کرد..
اون اپولو شد و به یاد داشت.
      

        با پایان این جلد،فقط یک جلد دیگه تا خداحافظی با ماجراهای ایزد پرت شده از المپ مونده..
      

        من اپولو خواهم شد.
و به یاد خواهم داشت.
این جلد بیشتر از اون چیزی که فکرش رو میکردم قلبم رو شکست 
و باعث شد از فصل ۳۳ تا آخر کتاب و همین الان که این متن رو مینویسم یه بغض توی گلوم گیر کنه💔.
هیچی‌دیگه‌همین
      

        جلد دوم تموم شد.
این یعنی خیلی به جلد سه و اون اتفاق نزدیکم..🚶🏻‍♀️
نه بابا کی گفته میترسمممم
      

        ممنون بابت لوسی‌مود‌مونتگمری‌ بابت حس خوبی که با خوندن این کتاب بهم منتقل شد✨️
      

        قلم جی.کی رولینگ من رو به "خونه" برمیگردونه 
قلم دارن شان بخشی از "خودم" رو داره..
ولی قلم ریک ریوردان..
حس "خونه‌ی‌من" رو داره✨️
درست مثل حسی که دورگه ها نسبت به کایرون و کمپ دورگه ها دارن..
زمانی که توی فصل های آخر این کتاب پرسی جکسون دوباره با ریپا‌تد و خانوم لیری برگشت و داد زد و گفت 
"هی نکبت برنزی"
خوشحالی که بهم دست داد خوشحالی مخصوص خود این شخصیت بود
خوش‌جُلبکی🥲

پ.ن::درکم‌کنید از شدت هیجان مغزم خاموش شده جملات نامفهوم میگم😭😂
      

        اولین تجربه خوندم از ‌کتابای نیل شوستر‌من کتاب خشکسالی بود و باورم نمیشه هر حسی که موقع خوندش پیدا کردم با خوندن این کتابم دوباره تکرار بشه!
روال آروم اوایل استرس صد صفحه آخر و در آخر..
آسودگی فصل پایانی!
      

        مغزم قفل شده حتی نمیدونم چی بنویسم.
      

        به وقت پایان یه مجموعه به یادموندی دیگه از اساطیر یونان✨