از کتاب‌هایی بود که دلم نمی‌خواست تمام شود.
با جوده همراه شدم از یک شهر ساحلی در سوریه‌ای که کم‌کم رو به ناآرامی می‌رفت تا سکونت در خانه‌ای قدیمی با کفپوش‌هایی که قژقژ صدا می‌دادند در سینسیناتی.
حالا جوده باید با خودش کنار می‌آمد که به کجا تعلق دارد؟ سوریه یا آمریکا؟ خیلی جاها با جوده هم‌نوا شدم. در باتلاق دلتنگی عمیقی که یقه‌ام را رها نمی‌کند گیر افتاده‌ام و فکر می‌کنم من به کجا تعلق دارم؟
به ساحل بوی ماهی که حالا هزار کیلومتر ازم دور است یا کویر خشکی که در آنحا ساکنم؟ 
تعلق مفهوم غریبی‌ست ..
کتاب را توصیه می‌کنم.
      

        کتاب تموم شد و حزن لطیفی رو کاشت کنج دلم ..
      

        توی طاقچه حدود ۲۰ درصد کتاب رو خوندم و بعد با زخم‌هایی که روی روحم گذاشته بود رهاش کردم. کاش نمی‌خوندمش ..
      

        کتاب اولش برام نامأنوس بود اما هرچی جلوتر می‌رفت بیشتر توی دلم جا باز می‌کرد و باهاش خو می‌گرفتم. دلم نمی‌خواست تموم بشه!
      

        نویسنده در این کتاب یک خودافشاییِ تحیربرانگیز انجام داده!
طنز کتاب زیبا و خاص است. فی الواقع به گستردگی دایره لغات نویسنده غبطه می‌خورم.  
توصیه می‌شود!
      

        شیرینیش هنوز زیر زبونمه.
در طول مطالعه‌ش یه لبخند دائمی روی لبم و فکر می‌کردم باید حتما برای بزرگ‌تر کردن دایره لغاتم یه نگاهی هم به این کتاب داشته باشم.
      

        مدتی بین کتاب خواندنم فاصله افتاد. تصمیم گرفتم برای برگشت به مطالعه این کتاب را بخوانم. فکر نمی‌کردم طوری جذبش شوم که یک روزه بیشتر از نصف آن را بخوانم. 
سوالی در سرم چرخ می‌خورد، که چطور زنی می‌تواند این حجم سختی‌ها را تحمل کند و دم نزند؟
      

        در یک نشست خواندمش.
سفرنامه‌های آقای ضابطیان دلچسب‌اند، اما این کتاب به اندازه‌ی "موآ" جذبم نکرد.
      

        کتاب برای من کمی سخت‌خوان و سنگین بود. به طوری که حین مطالعه‌اش چند کتاب دیگر را تمام کردم! خواندنش برای من زمان برد و شاید برای همه اینطور نباشد. 
برای تربیت کودک دنبال کتاب منسجم و همه فن حریفی بودم که جامعیتش مرا از خواندن کتاب‌های دیگر بی‌نیاز کند. (البته این کتاب تمام انتظاراتم را برطرف نکرد و دلیلش را خواهم گفت.) کتاب را که دیدم، فکر کردم در موضوع عنوانش جامع است و همینطور هم بود. از ابتدا درباره‌ی فطرت گفت و مقدماتی بیان شد و کلیاتی در باب تربیت دینی برای والدین و مربیان گفت که در بسیاری موارد کاربردی و عملی هستند. توضیحات و بیان درس مثال محور حاج آقای حائری شیرازی مطلب را بر جان مخاطب می‌نشاند.
البته باید توجه داشت همانطور که در مقدمه بیان می‌شود، این کتاب "مقدمه‌ای بر تربیت کودکان" است که فکر می‌کنم کمی پا را هم فراتر گذاشته و با مثال‌هایش، تئوری‌هایش را عملی نشان داده.
مطالعه‌ی این کتاب دیدگاه و جهت فکری خوبی برای مطالعات تربیتی بعدی می‌دهد.
      

        هنوز در حیرتم. 
هیچ حرفی نمی‌توانم بزنم.
زبانم الکن است در مقابل این حجم از رذالت و ظلم و رفتارهای غیر انسانی.
هنوز هم دارم از صبر و سادگی راوی کتاب حرص می‌خورم.
خشمگینم، غمگین و امیدوار. همزمان دست به دعا برداشته‌ام که ابن فراق کشنده پایان پیدا کند و خانم بیتانه در پس سیاهی شب، روزنه‌ای از روشنای خورشید را ببیند ..
      

        همسرم می‌گفت ما کلر ژوبرت را پولدار کرده‌ایم! 
اما حقیقتا نمی‌توان از خرید داستان‌های کودکش گذشت. 
دنیای صاف و صادقانه‌ای که برای بچه‌ها می‌سازد و در قالب آن حرفش را می‌رساند، خیلی زیباست، و از طرف دیگر خیال یک مادر را راحت می‌کند که فرزندش داستان مناسبی را می‌خواند.
      

        اولین‌باری که این کتاب رو خریدم جناب فندق هنوز توی دلم بود. فکر نمی‌کردم به این زودیا نیازم بشه و اصلا بخواد به دردم بخوره. فقط می‌خواستم با تصاویر کتاب با میوه‌ها آشنا بشه و توی میوه خوردن به باباش نکشه!
 چند وقت پیش که امتحانی کتاب رو جلوش گرفتم و شعرهاش رو خوندم دیدم که نه, انگار واقعا خوشش اومده! همین شد که دو جلد دیگه از این مجموعه رو گرفتیم و به کتابخونه‌مون اضافه کردیم.
ما که راضی بودیم!
      

        تعداد کمی از روایات را دوست داشتم. با خیلی از روایات دیگر نتوانستم ارتباط بگیرم. انگار کسی که آن روایت را می‌نوشته از دنیای دیگری آمده و تابه‌حال ترس و آشفتگی و اضطراب و افسردگی و هزاران حس و متناقض دیگر در دوره بارداری را تجربه نکرده. راحت با همه‌ی ترس‌ها کنار آمده و راحت‌تر از آن توانسته نظرات دیگران را در مادری کردنش حذف کند و راه خودش را پیش بگیرد و تبدیل به مادری ایده‌آل شود ..
      

        "مطلع عشق" دومین کتابی‌ست که در آستانه‌ی شروع زندگی مشترک از همسرم هدیه گرفتم. همسرم به توصیه‌ی مشاورشان آن را خوانده بود و بعد هم به من داد تا بخوانمش.
فکر می‌کنم، مطالعه‌ی این کتاب، یکی از ضروریات آغاز مرحله‌ای تازه از زندگی، یعنی ازدواج است.
      

        این دومین کتابی‌ست که از علی آرمین خواندم. اولین کتاب "کی می‌تونه بجز تو برمودا باشه" بود. از همانجا قلم ساده و روان و آرامش و حس مثبت و حال خوب جاری در داستان‌های نویسنده توجهم را جلب کرد.
گذشته از آن‌که پس از دو کتاب و در یکی از یادداشت‌های همین کتاب متوجه شدم که علی آرمین یک طلبه است!
نام "علی آرمین" و فضای داستان‌هایش تصور کاملا متفاوتی را در ذهنم ایجاد کرده بود.