چند نکته:
1- نیمی از کتاب خاطرات یکی از دخترانی بود که توسط قذافی ربوده شده بود و به حرمسرای او برده شده بود، اما نیم دیگر کتاب خاطرات پراکنده از دیگر افراد در همین موضوع و مصاحبه با برخی سران حکومت قذافی بود، افرادی که بعضا در این فرایند تاثیر داشته و یا افرادی که بیرون از حکومت بودند اما از این اعمال مطلع بودند
2- اینکه مدتی از اتفاقات لیبی گذشته است و این کتاب را خواندم، اتفاق خوبی بود، جدای از آنکه قذافی جنایتهای زیادی در حوزه های مختلف کرده و بلایای زیادی بر سر مردمان خودش آورده یک موضوع است، ولی رویکرد نویسنده به اینکه ناتو آزادی بخش مردم لیبی بوده است و از این دست بیانیه ها که در متن بسیار خوانده می شود، امروزه به شدت خواندنیست... بلایی که ناتو بر سر این کشور آورد منجر شد که هیچ حکومتی در لیبی شکل نگیرد و آن تمامیت حداقلی که لیبی داشت هم از بین برود، اتفاقی که توسط غربی ها رقم خورد و توسط آنها ادامه یافت
3- غرب محوری و اروپا محوری در ادبیات نویسنده موج می زند و هر آنچه در لیبی و حتی در میان مردمان لیبی است را سراسر بد، شر و متهجرانه می پندارد
4- در مجموع برداشتم آن است که نام کتاب، طرح جلدش و موضوع نیمه ی اول کتاب تاثیر زیادی در فروش آن داشته است و موضوع کلی کتاب (حکومت قذافی)، موضوعی نیست که مورد توجه مردمان ایران باشد و موجب جذب به سمت کتاب گردد
        

          تجاوز، آدم ربایی، تحقیر و خشونت زیر سایه قدرت" 

چه چیزی بهتر است از سیاست و جایگاه قدرت برای بهره برداری و سو استفاده‌ی جنسی؟!
ترکیب قدرتمندِ سیاست و مردان توانایی فوق العاده‌ای به فردی داده است که سالیان سال بدون کمترین مشکلی و با داشتن محبوبیت مردمی زیر سایه قدرت دست به جنایت‌های بزرگی بزند.
و اما رازی که جان و زندگی تعداد زیادی از زنان و دختر بچه‌های لیبی یا بهتره بگویم قربانی‌های جنایت معمر قذافی را گرفته بود فاش شد.
این حقیقت خیلی دیر آشکار شد اما تاریخ درس بزرگی را به جامعه‌ی لیبی داده است. 
آنیک کوژان خبرنگار فرانسوی با جمع آوری اطلاعات از قربانیان تجاوزات قذافی کتابی را نوشت که توانست پرده از راز قذافی بردارد‌.
بخشی از کتاب مربوط به ثریا یکی از قربانیان این جنایت قذافی است.
هنگامی که ثریا فقط ۱۵ ساله سن داشت در یکی از روزهایی که فکر می‌کرد قرار است بزرگترین مرد لیبی را ببیند و توسط معلمانش به بهترین شکل ممکن آماده شده بود و ذره‌ای فکر نمی‌کرد که زندگی‌اش از این روز به بعد قرار است به تباهی برود و برده‌ی جنسی معمر قذافی شود.
اگر بخواهم به زبان خودش بگویم او اینطور توصیف کرده است:
( حالا که به آن روز فکر می‌کنم، بره‌هایی را می‌بینم که در حال آماده شدن برای رفتن به سوی مسلخ بودند.) 
اما نکته‌ی اصلی این است که بعد از نابودی و سقوط حکومت قذافی کماکان زنان قربانیِ جنایت قذافی حاضر به سخن گفتن درباره‌ی رنجی که در طی سالیان متحمل شدند نبودند.
جالب است که اکثر اوقات قربانی‌ها در تجاوزات جنسی احساس شرم و گناه می‌کنند و ترس از ابرو دارند.
 زنان با وجود اینکه قربانیان اصلی در این موقعیت‌ها محسوب می‌شوند از صحبت کردند و بازگو کردنِ تجربه‌ی دردناکشان ترس دارند و خودداری می‌کنند!
اما ثریا بود که با شجاعت تمام شروع کننده‌یِ سخن گفتن در رابطه با دردهایش شد و همین باعث شد که زنان دیگری به تدریج تجربه‌ی تلخ و وحشتناک خود را از چیزی که به بر آن‌ها گذشت بازگو کنند.
        

          توی طاقچه حدود ۲۰ درصد کتاب رو خوندم و بعد با زخم‌هایی که روی روحم گذاشته بود رهاش کردم. کاش نمی‌خوندمش ..
        

          جالب نبود ‌. خوندمش ، تا انتها هم خوندم اما بیشتر به خاطر یه وسواس که بهش مبتلا هستم و نمی تونم کتابارو نصفه نیمه ول کنم . 
من اصلا نه از قذافی خوشم می آد نه ازش دفاع می کنم . باور کردن اینکه آدم فاسدی هم بوده خیلی راحته برام اما تا این حد ؟ بعید می دونم . 
بیشتر به نظرم یه گزارش سفارشی بود . قذافی مرده - ان شاء الله الآن ته ته جهنمه - دیواری از دیوار آدم های مرده کوتاه تر نیست . همه گند و فساد و بندازیم گردنش تا هم اونایی که تو سیستم حکومتش کار می کردن الآن نخوان جواب پس بدن ، ناسلامتی خیلی پولدار هستن و اغلب تو دولت جدید هم مشغول به کار . بندازیم گردنش ظاهر غیور مردان بی ناموس لیبی هم بهتر حفظ می شه و می تونن به حکومت قبیله ای خودشون بر زنان ادامه بدن و از همه مهمتر وجه دوست های عزیز اروپایی قذافی هم خراب نمی شه . طرف مهمترین متحدش فرانسه بوده . همونطور که تو کتاب می خونیم زن سارکوزی و خواهر سارکوزی همه ش توی باب العزیزیه پلاس تشریف دارن .
نخوندید هم نخوندید چیزی از دست نمی دین.
        

          یک کتاب جذاب و در عین حال دردناک
        

          کتابی ضعیف از لحاظ نگارش و داستان و مستندات.
قذافی یک مریض به تمام معنا
        

          زنان،مظلومان تاریخ
بعد از انقلاب قانون چند همسری آزاد شد
        

          کتابی که توسط یک روزنامه‌نگار نوشته شده. یک پژوهش اعلا. توصیف قوی کتاب باعث می‌شود خود را در عمق ماجرا احساس کنید. صفحه به صفحه پیش رفتن با این کتاب، خواندنِ لجن‌زار متعفن دیکتاتوریست که خیلی از ما دور نبود. یک اهریمن تمام با تزویر هر چه تمام‌تر.




.

و یه خسته نباشید به بیژن اشتری برای ترجمه‌ی درست و روان
        

          این کتاب به نظرم خیلی تک بعدی بود و قذافی و صرفا یک بیمار جنسی نشون می‌داد که تمام فکر و ذکرش این مسائل هست و خواب و زندگی نداره و در تمام ساعت شبانه روز مشغول  امور جنسی هستش. کتاب هولناکی بود.  من نپسندیدم
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 💚 
کتاب عالی بود کلی دلم برای دخترهای این کتاب عشق های سوخته و... شد 
یکی از غمگین ترین و پر بار ترین کتاب هایی بود که خوندم 

        

          حوصله‌سربر بود. نمی‌دونم دنبال چی بودم ولی روایت چیز جدیدی نداشت. ارزش تاریخی هم نداره که بگیم از اون جهت خوندنش می‌ارزه. متاسفم برای همه دخترها و پسرهایی که عروسک جنسی اون مردک بودن.
اما کلا این دست کتابهای خاطرات قربانی‌های یه دیکتاتور رو نمی‌پسندم. چون می‌دونم حتی اگه واو به واو این خاطرات درست باشه، دلیل انتشار گسترده‌اش تو سطح جهان آشنایی ما با شرایط سخت اون قربانی‌ها و مردمشون نیست. بلکه می‌خوان بگن مردم دنیا ببینین ما (غربیا) شماها رو از دست کی نجات دادیم؟ پس ما خوبیم و لایق زعامت شما.
کی بشه خاطرات واقعی قربانی‌های این لایقین زعامت (!) بدون سانسور و طرد منتشر بشه...
        

          یادم نمیاد تا پایان کتاب چندبار قزافی را توی ذهنم تیکه تیکش کردم...من که فقط خواننده این روایت ها بودم قلبم هزار تیکه شد...نمیدونم کشته شدن قزافی برای این دختران کافی بوده یا نه...آیا اگر محاکمه میشد و بازخواست اوضاع این دخترا تغییری میکرد یا نه...درد روحی که متحمل شدن آیا هیچوقت تسکین پیدا میکنه... 

کاری که خانواده ها و جامعه با این دخترا کرد کم از کاری که قزافی باهاشون کرد نداره...ترد شدن و درک نشدن و نشنیدن صداشون به همون اندازه دردناکه...
قربانی هایی که از نظر مردم فاحشه هایی بودند به دنبال زندگی لوکس...و انکار زجر و دردی که این دخترا متحمل شدن... 


        

          اولین تجربه ام از کتاب صوتی شد کتاب #حرمسرای_قذافی تجربه ای تلخ و سخت و پر از بهت. دفعه اول بعد از فصل چهارم هر چه کردم نتوانستم ادامه کتاب را گوش بدهم. ولی بالاخره با فاصله حدودا 8 ماه، یا بیشتر کتاب را ادامه دادم. کتاب، روایت زندگی زنان حرمسرای قذافی است. نگارش کتاب،
 چندی بعد از انقلاب لیبی و کشته شدن قذافی به دست انقلابیون، با آشنا شدن نویسنده کتاب #آنیک_کوژان با دختری به نام ثریا آغاز می‌شود. دختری که حاضر می‌شود زندگی پر از رنجش را روایت کند و حقایقی از زندگی قذافی افشا می‌شود که قلب هر آدمی با شنیدن آنها به درد می آید. طی روایت ثریا از زندگی اش تمامی #جنایات_جنسی قذافی برملا می‌شود. روایاتی تکان دهنده که بهتر دیدم خودتان با مطالعه کتاب به آنها پی ببرید و با شخص #معمر قذافی بیشتر آشنا شوید از نیمه کتاب روایت ثریا تمام می‌شود و نویسنده به تحقیق بیشتر در این موضوع می‌پردازد و با ماجراهای بسیار عجیب تر از روایت ثریا روبه رو می‌شود. حکومت قذافی 42 سال ادامه دارد و اوضاع لیبی در این سال ها بسیار آشفته است.
پیشنهاد من این است که اگر دارای ناراحتی قلبی یا اعصاب حساسی هستید اصلا کتاب را مطالعه نکنید ولی اگر علاقمند به تاریخ و حقایق تاریخی هستید مطالعه‌ی  آن را از دست ندهید. من كتاب را از #فیدیبو خریدم که توسط شرکت #ماه_آوا تهیه شده.
خوانش کتاب صوتی من توسط خانم معصومه_عزیزمحمدی انجام شده بود. خوانشی، روان دقیق جذاب که واقعا جذب کننده بود.
        

          در شناساندن هیولایی  مثل قذافی  تقریبا خوب عمل کرده بود 
قسمت اول کتاب جذاب‌تر بود 
قسمت دوم کشش مطلوب رو نداشت 
        

          هر خبری باید مستند باشد و  راهی به اعتبارسنجی استناد خبر باشد. چرا باید این کتاب را باور کرد! روزنامه نگاری فرانسوی و کشوری در آفریقا!!
        

          کتابی که نشان میدهد حاکم فاسد و سالم چقدر مهم است. نشان میدهد اصل اسلام را با عمل بعضی منافقین نباید سنجید.
        

          بیشتر به افسانه‌سرایی شباهت داشت تا کتاب روایت. با این حال رشحاتی از کلیت واقعیت قذافی را می‌شو لمس کرد. رشحاتی که با واقعیت‌های بیرونی هم همخوان است
        

          یه جاهایی از کتاب واقعا گریه کردم چقدر ظلم کرد این آدم و یک بار مرگ واقعا کم بود براش و در نهایت دخترانی ماندند با زخم هایی که هیچ التیامی ندارند بدون اینکه حتی دادگاهی تشکیل بشه فقط برای جواب دادن به یک سوال ساده ی اونا ،اینکه چرا ... 
        

          این کتاب خاطرات اسارت  یکی از دخترانی است  که به چنگ معمر قذافی افتاده بود.معمر قذافی   توانست مدت ۴۲سال بر لیبی حکومت کند 
        

          به نظرم،
نقاط ضعف زیادی داره که باعث میشه خیلی نشه بهش اعتماد کرد:
مثلا
_کمبود مدارک مستند؛
خود نویسنده هم متوجه این موضوع هست و سعی داره با گفتن شرایط جامعه لیبی،خفقان و ... این مشکل رو بپوشونه.
.
_نپرداختن به #شخصیت خود قذافی و داشتن یک شخصیت اگزجره بدون اینکه از گذشته ش یا ابعاد مختلف شخصیتش حرفی زده بشه.
.
_مقایسه مدام بین بهشت پاریس و یک کشور جهان سومی عقب مونده.
.
_ناجی نشون دادن غرب به سرکردگی ناتو برای لیبی (هرچند که الان با دیدن وضع لیبی میفهمیم که غرب فقط برای مردم جهان حکم فرشتگان جهنمی رو داره).
.
این کتاب در کل یک بار ارزش خوندن رو داره.
نه به عنوان تاریخ معاصر لیبی بلکه صرفا بخاطر باز شدن دید،
و اینکه بدونیم به سیاست از این جهت هم میشه نگاه کرد،
سیاستی که روی تک تک اجزاء زندگی مون تاثیر میذاره(خیلی بی صدا...).