چند نکته:
1- نیمی از کتاب خاطرات یکی از دخترانی بود که توسط قذافی ربوده شده بود و به حرمسرای او برده شده بود، اما نیم دیگر کتاب خاطرات پراکنده از دیگر افراد در همین موضوع و مصاحبه با برخی سران حکومت قذافی بود، افرادی که بعضا در این فرایند تاثیر داشته و یا افرادی که بیرون از حکومت بودند اما از این اعمال مطلع بودند
2- اینکه مدتی از اتفاقات لیبی گذشته است و این کتاب را خواندم، اتفاق خوبی بود، جدای از آنکه قذافی جنایتهای زیادی در حوزه های مختلف کرده و بلایای زیادی بر سر مردمان خودش آورده یک موضوع است، ولی رویکرد نویسنده به اینکه ناتو آزادی بخش مردم لیبی بوده است و از این دست بیانیه ها که در متن بسیار خوانده می شود، امروزه به شدت خواندنیست... بلایی که ناتو بر سر این کشور آورد منجر شد که هیچ حکومتی در لیبی شکل نگیرد و آن تمامیت حداقلی که لیبی داشت هم از بین برود، اتفاقی که توسط غربی ها رقم خورد و توسط آنها ادامه یافت
3- غرب محوری و اروپا محوری در ادبیات نویسنده موج می زند و هر آنچه در لیبی و حتی در میان مردمان لیبی است را سراسر بد، شر و متهجرانه می پندارد
4- در مجموع برداشتم آن است که نام کتاب، طرح جلدش و موضوع نیمه ی اول کتاب تاثیر زیادی در فروش آن داشته است و موضوع کلی کتاب (حکومت قذافی)، موضوعی نیست که مورد توجه مردمان ایران باشد و موجب جذب به سمت کتاب گردد
          

            تجاوز، آدم ربایی، تحقیر و خشونت زیر سایه قدرت" 

چه چیزی بهتر است از سیاست و جایگاه قدرت برای بهره برداری و سو استفاده‌ی جنسی؟!
ترکیب قدرتمندِ سیاست و مردان توانایی فوق العاده‌ای به فردی داده است که سالیان سال بدون کمترین مشکلی و با داشتن محبوبیت مردمی زیر سایه قدرت دست به جنایت‌های بزرگی بزند.
و اما رازی که جان و زندگی تعداد زیادی از زنان و دختر بچه‌های لیبی یا بهتره بگویم قربانی‌های جنایت معمر قذافی را گرفته بود فاش شد.
این حقیقت خیلی دیر آشکار شد اما تاریخ درس بزرگی را به جامعه‌ی لیبی داده است. 
آنیک کوژان خبرنگار فرانسوی با جمع آوری اطلاعات از قربانیان تجاوزات قذافی کتابی را نوشت که توانست پرده از راز قذافی بردارد‌.
بخشی از کتاب مربوط به ثریا یکی از قربانیان این جنایت قذافی است.
هنگامی که ثریا فقط ۱۵ ساله سن داشت در یکی از روزهایی که فکر می‌کرد قرار است بزرگترین مرد لیبی را ببیند و توسط معلمانش به بهترین شکل ممکن آماده شده بود و ذره‌ای فکر نمی‌کرد که زندگی‌اش از این روز به بعد قرار است به تباهی برود و برده‌ی جنسی معمر قذافی شود.
اگر بخواهم به زبان خودش بگویم او اینطور توصیف کرده است:
( حالا که به آن روز فکر می‌کنم، بره‌هایی را می‌بینم که در حال آماده شدن برای رفتن به سوی مسلخ بودند.) 
اما نکته‌ی اصلی این است که بعد از نابودی و سقوط حکومت قذافی کماکان زنان قربانیِ جنایت قذافی حاضر به سخن گفتن درباره‌ی رنجی که در طی سالیان متحمل شدند نبودند.
جالب است که اکثر اوقات قربانی‌ها در تجاوزات جنسی احساس شرم و گناه می‌کنند و ترس از ابرو دارند.
 زنان با وجود اینکه قربانیان اصلی در این موقعیت‌ها محسوب می‌شوند از صحبت کردند و بازگو کردنِ تجربه‌ی دردناکشان ترس دارند و خودداری می‌کنند!
اما ثریا بود که با شجاعت تمام شروع کننده‌یِ سخن گفتن در رابطه با دردهایش شد و همین باعث شد که زنان دیگری به تدریج تجربه‌ی تلخ و وحشتناک خود را از چیزی که به بر آن‌ها گذشت بازگو کنند.
          

            کاری به این ندارم که قذافی این قائد اعظم مردمان دیار عمرمختار  مثل تمام دیکتاتورها و مستبدین  ، چه جاه طلبی های سیاسی داشته و برای خودش داعیه ی رهبری جهان اسلام یا جهان عرب را قائل بوده و حتی در پی  رویای رهبری  قاره ثروتمند اما فلاکت زده  ی  سیاه بوده و چند آرزوی ریز و درشت دیگر ،اینها به کنار چون مثل همیشه آرزو بر دیکتاتورها عیب نیست !!
اما این کتاب و آنچه تصویر میکند وحشتناک است . زیستن در سرزمینی با فرمانروایی چون قذافی برای زنان و دختران یعنی زندگی در کابوس هنگام بیداری . هر حاکمی سوگند خورده که حافظ جان و ناموس ملت باشد ولی اگر خود دزد ناموس  بود باید به کجا پناه برد؟. سالیان سال در لیبی زیبایی  برای زنان  و دختران نه یک صفت متعالی که فقط یک عامل وحشت بوده است. خواندن وقایع این کتاب مرا به فکر وا داشت که این آزادی زنان در کدام آرمان شهر محقق خواهد  شد؟ . رنج دخترکان زیبا ی سرزمین صحراها را که شبها در خلوت ماه و بیابان و چشمان معصوم آنها در گوش نسیم زمزمه شده چه کسی درک خواهد کرد ؟
در این کتاب شما با یک زندان و یک حرمسرا به وسعت یک کشور طرفی،  هیچ راه گریزی نیست  حتی وقتی از خطهای ترسیم شده ی جغرافیایی عبور کنی رهایی در کار نخواهد بود انگار برای مردم لیبی مرزها رنگ باخته اند و فقط اراده ی قائد اعظم مهم است و بس. من بهم ریختم از ظلمی که بر زنان  لیبی شده و فکر میکنم مرگ با  یک گلوله برای قذافی پاداش بوده نه جزا . اخ ببخشید قرار نیست قاضی باشم ولی .... بخوانید کتاب را  همین .




          

            من چقدر حرص خوردم با خوندن این کتاب . و چقدر اذیت شدم ..
البته که اغراق موووووووج میزد ولی خب حتی اگه چند درصد ماجرا هم حقیقت باشه بازم به شدت با اعصاب آدم بازی می‌کنه .
خلاصه که کتاب روایتیه از سرگذشت هولناک یک زن در مواجه با قذافی و زندگی و حرمسراش . و اینکه این خانم چه ها دید و کشید واقعا دردناکه.
          

            بعضی از کتاب ها رو با اینکه ممکنه شمارو اذیت کنه باید خوند درست مثل حرمسرای قذافی که هر صفحه پره از اتفاقات وحشتناکی که باور نمی کنید حقیقت داشته باشه وقتی این کتاب رو میخوندم یادآوری اینکه نوشته های این کتاب اتفاق افتاده و واقعا چنین بلایی سر خیلی از آدم ها اومده و حالا خاطراتشون این کتاب رو تشکیل داده برام سخت بود بار ها خواستم تا این کتاب رو ولش کنم اما نتونستم باید می‌فهمیدم که چه پایانی قراره برای این دختر ها اتفاق بیفته و اما در نهایت حتی بعد از انقلاب هیچ فرقی به حالشون نکرد بجز چند تا اظهار تأسف مسخره شاید واقعا بزرگ ترین چیزی که میشد از این کتاب پی برد این بود که واقعا هیچکس به اونها حتی سعی نکرد کمک کنه و در نهایت قربانی ها با سرافکندگی و افسردگی به زندگی مخفیانشون ادامه دادن و هیچکس حتی کمتر تلاشی برای نجات اون ها نه تنها قبل انقلاب بلکه بعد اون هم نکرد .
          

            درود⚘️
تعرض، تحقیر، توهین، زندگی در فضایی سرشار از خفقان و ترس
در #حرمسرای_قذافی
اگه شرایط روحی خوبی ندارین، توصیه میکنم نخونین!چون شرح جنایات رخ داده، تا مدتها روح و روان آدمو درگیر میکنه... 
پارت اول سرگذشت ثریا،یکی از دخترایی که از سن نوجوونی، ظالمانه مورد خشونت و سوءاستفاده جنسی و روحی معمر قذافی قرار میگیره و تا چندین سال بعد هم هویت و زندگیش همچنان تحت تأثیر این اتفاق بوده💔
پارت دوم روایت زندگی قربانی‌های دیگه ی  قذافی و فضای هولناک و خفقان آور زیر سایه ی دیکتاتور بزرگ لیبی که 
خودشو مثل یه رهبر مسلمون  انقلابی به مردم کشورش و کشورهای منطقه جا زده  و با شعارهایی مثل دفاع از حقوق زنان، برابری حقوق زن و مرد و فمنیست، ارتشی از زنان تشکیل داده  به نام «آمازون ها»...در صورتیکه، این حرف های آرمانگرا و عوام فریبانه، تنها شعارهایی پوشالی و توخالی برای سواستفاده از قدرت و زنای تحت امرشه... 
          

            کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم.(اپلیکیشن cast box)
کتاب دو بخش اصلی داره:
بخش اول زندگی دختری دزدیده شده توسط قذافی رو روایت می‌کنه 
بخش دوم قصه‌های پراکنده سایر دخترهای اسیر دست قذافی رو تو دل خودش جا داده.
هر دو بهش کتاب بسیار تأمل‌برانگیز و عجیب بود.
 شناخت و لمس ابعاد مختلف زندگی یک دیکتاتور بیمار که خودکامگی در تمام لحظات زندگی‌اش جریان داشته می‌تونه جالب توجه باشه.
به ویژه که این خودکامگی و خودمحوری در زیر سایه عدالت‌خواهی، دین، ملی‌گرایی و برتری‌های قومی و نژادی صورت می‌گرفته.
          

            من به هر کتابی 5 ستاره نمیدم.
اما به این کتاب 5 ستاره میدم،
چون چشم آدم هارو به واقعیت های پنهان باز میکنه.
این کتاب برای کل مردم، صد در صد اجباره.
کاش میشد این کتاب رو همه بخونند. کاششش
          

            من نتونستم اتفاقات کتاب رو هضم کنم...
در بد بودن قذافی شکی نیست ولی بعضی وقتها حس میکردم که اغراق داره...شایدم نمی خواستم قبول کنم این همه بدی رو...
اگر روحیه حساسی دارید اصلا سراغش نرید؛ من بعد از گذشت تقریبا یک سال از خوندنش هنوز بعضی اتفاقاتی که تو ذهنم مجسم شده بود رو یادمه و از یادآوریش اذیت میشم.
          

            کتابی که ترجیح میدادم نمیخوندمش !
کتابی  که ترکیبی از اغراق ،نگاه به شدت غرب گرایانه و پر از ابهام .

          

            نثر کتاب روان بود

همان طور که از اسم کتاب مشخص هست داستان  کتاب حول محور فساد اخلاقی قذافی (حاکم کشته شده ی لیبی) روایت شده. 
به شخصه دوست داشتم بیشتر از نحوه ی حکمرانی قذافی بدونم، از اینکه چه طور بنا به گفته ی خود کتاب اینقدر فرد صاحب قدرت و نفوذی در حیطه ی جغرافیایی خودش بوده.