یکی از بهترین کتاب‌های طنز فارسی از نظر من این کتاب است. احمد ملکوتی‌خواه در این کتاب به حرفه‌ای‌ترین حالت ممکن با پدر خود شوخی کرده. شوخی‌هایی که نه مثل برخی استندآپ‌های امروزی در دام توهین به پدر و مادر می‌افتد و نه مثل سایر آثاری که با پدر شوخی کردند لوس و بی‌مزه است. کتاب حجم بسیار کمی دارد و تشکیل شده از چند خاطره بامزه از رفتار و کردار پدر.
        

          خیلی سال‌ پیش زمانی که هنوز گوگل‌پلاس را حذف نکرده بودند همین نوشته‌ها را در اکانت آقای ملکوتی‌خواه می‌خواندم. آن زمان اگر نگویم بی‌نظیر لااقل بین همسن‌وسال‌های خودمان کم‌نظیر بودند. امیدوارم این چاپ زودهنگام کتاب، باعث پیشرفت‌‌شان شده باشد نه برعکس.
        

          شیرینیش هنوز زیر زبونمه.
در طول مطالعه‌ش یه لبخند دائمی روی لبم و فکر می‌کردم باید حتما برای بزرگ‌تر کردن دایره لغاتم یه نگاهی هم به این کتاب داشته باشم.
        

          در حد اینکه یه ورقی بزنی و یه نیمچه لبخند.