این‌جا به غذا‌های ما، خاورمیانه‌ای می‌گویند. به نان باگت، فرانسوی؛ اسپاگتی، ایتالیایی و پیتزا - بسته به نوع رستوران - ایتالیایی یا آمریکایی می‌گویند. در رستوران‌ها هر غذایی چنین برچسبی می‌خورد که آن را از بقیهٔ غذاها متمایز می‌کند. درست مثل برچسبی که به من خورده است؛ من این‌جا دیگر یک دختربچه نیستم، بلکه یک دختر سوری مسلمان خاورمیانه‌ای ام. آمریکایی‌ها با این برچسب‌ها سطح توقع‌شان از هر کس یا هر چیز را مشخص می‌کنند؛ اما به نظر من این برچسب‌ها به خاطر این است که به خودشان زحمت فکر کردن دربارهٔ چیزی را ندهند.

نام دیگر حلب جنگ است؛

به نظرم امیدواری شجاعانه‌ترین دارایی یک آدم است!

با خودم فکر می‌کنم چه جانکاه است درخت بودن! و چه دل گنده‌ای می‌خواهد! این که هر سال تن‌پوش سبزت، بخشی از جانت را به باد بسپاری به امید این که روزی در بهار به تو برگردانده خواهد شد.