بریده‌ای از کتاب ساکن اجباری دورآباد اثر جاسمین وارگا
1403/11/19
صفحۀ 98
با خودم فکر می‌کنم چه جانکاه است درخت بودن! و چه دل گنده‌ای می‌خواهد! این که هر سال تن‌پوش سبزت، بخشی از جانت را به باد بسپاری به امید این که روزی در بهار به تو برگردانده خواهد شد.
با خودم فکر می‌کنم چه جانکاه است درخت بودن! و چه دل گنده‌ای می‌خواهد! این که هر سال تن‌پوش سبزت، بخشی از جانت را به باد بسپاری به امید این که روزی در بهار به تو برگردانده خواهد شد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.