یادداشت فاطمه دهقانی

        از کتاب‌هایی بود که دلم نمی‌خواست تمام شود.
با جوده همراه شدم از یک شهر ساحلی در سوریه‌ای که کم‌کم رو به ناآرامی می‌رفت تا سکونت در خانه‌ای قدیمی با کفپوش‌هایی که قژقژ صدا می‌دادند در سینسیناتی.
حالا جوده باید با خودش کنار می‌آمد که به کجا تعلق دارد؟ سوریه یا آمریکا؟ خیلی جاها با جوده هم‌نوا شدم. در باتلاق دلتنگی عمیقی که یقه‌ام را رها نمی‌کند گیر افتاده‌ام و فکر می‌کنم من به کجا تعلق دارم؟
به ساحل بوی ماهی که حالا هزار کیلومتر ازم دور است یا کویر خشکی که در آنحا ساکنم؟ 
تعلق مفهوم غریبی‌ست ..
کتاب را توصیه می‌کنم.