این داستان درباره تیلور و دوستانش است... خرگوش با بقیه دوستان تیلور فرق دارد. فرقش این است که...
        

          کتاب بسیار زیبا و فوق العاده درباره ی همدلی درست ، مهارت همدلی کردن را باید از کودکی آموخت و این کتاب بهترین گزینه برای آموزش این مساله است . 
        

          نشون دادن تصویرهای این کتاب بهترین روش یاد دادن همدلی و نوع‌دوستی به بچه‌هاست...
        

          یه قصه ی خیلییی کوتاه و خیلی تر مهربون
وقتی خوندمش قلبم روشن شد
قصه ی همدلیه. قصه ی بودن... فقط بودن... یادمه همیشه دلم میخواسته تو تعامل با داداش کوچولوهام همینقدر خرگوش باشم براشون. که فقط باشم. همیشه و همه جا و تو هر شرایطی
حالا هم که این کتاب مهربون رو واسه دختر کچولوم گرفتم و خودم به همین واسطه خوندمش، دلم میخواد همینقدر برای دخترم خرگوش باشم و دلم میخواد وقتی بزرگتر شد و تونست قصه بخونه و سر در بیاره از دنیای اطرافش، وقتی این قصه رو خوند خودش هم دلش بخواد یه خرگوش باشه
        

          اونقدر ساده حالم رو خوب کرد که دلم خواست دوباره بچه بشم.
اگر حالتون خوب نیست، بخونیدش!
بهم اعتماد کنید.
        

          کتاب کودکی که خوبه بزرگترا هم بخونن :)) داستان اینو یاد میده که وقتی کسی ناراحت و اتفاق بدی براش افتاده، اینکه هی بیاین بهش بگید اینکارو بکن، اون کار رو نکن، فایده نداره
اول به حرف‌هاش، غم‌هاش، درد و دل‌هاش و حتی فریادهاش گوش بدین، بعد که آروم شد، باهمدیگه به مشکلش رسیدگی کنید
        

          می شه خرگوشت باشم؟

قصه رو گفتم، قرار بود بعدش هم نقاشی بکشن، هم بنویسن. بچه‌ها رو دو نفره گروه‌بندی کرده بودیم. اما سر یه مداد زرد دعواشون شد، یکی گریه کرد. بهش گفتم: "می‌خوای خرگوش بشم، کنارت بشینم، فقط گوش بدم؟"

راستش، بلد نبودم خرگوش باشم. توی دلم گفتم کاش خودش شروع کنه به حرف زدن. ولی نشد. فقط کنارش نشستم. تلنگر عجیبی بود—سکوت کنم، فقط باشم. صبرم داشت لبریز می‌شد که یادم افتاد…

وقتی "خرگوش گوش داد" رو برای کلاس‌اولی‌ها بلندخوانی کردم، همون احساسی رو داشتم که بعد از خوندن "مومو" تجربه کرده بودم. یه جور آگاهی تلخ؛ این‌که چقدر شنیدن مهمه، چقدر ندیدنش آسونه.

مومو فقط گوش می‌داد. هیچی نمی‌گفت. ولی شخصیت‌های قصه وقتی باهاش حرف می‌زدن، خودشون راه‌حل رو پیدا می‌کردن، خودشون آروم می‌شدن.

گاهی نیازه فقط گوش بدیم. راه‌حل دادن از دل همین گوش دادن بیرون میاد. درست مثل مومو، درست مثل خرگوش. این دو برام تبدیل شدن به نماد—به خودم یادآوری کنم که هنوز در ابتدای راهم.

کاش یاد بگیرم اول بشنوم. بدون این‌که راه‌حلی بدم، بدون این‌که مجبورش کنم حرف بزنه.

آخر قصه، یه برق توی چشم بچه‌ها می‌دیدم، انگار که نیاز داشتن گاهی فقط براشون خرگوش باشیم. فقط گوش بدیم. حتی یکی از بچه‌ها، همون اول کلاس، وقتی اسم قصه رو گفتم، فقط خندید...


        

          کتاب داستان ندارد اما کتاب بسیار آموزنده‌ای درباره‌ی همدلی‌ست.
        

          برای عزیزانمان "خرگوش" باشیم.
        

          کتاب دوست داشتی با تصویرگری عالی
        

          گوش دادن مهم است اینکه بفهمی طرف مقابل چه احساسی داره و همه بجز 🐰 این را نمی دانستند 
        

          یک کتاب خوب درباره همدلی،
برای بچه‌های بزرگ تر از هفت سال و البته بزرگترها.
        

          من این کتاب را در کتابخانه ی دوستم خواندم  این کتاب را پسندیدم و آن را در بهخوان ثبت کردم و امروز  برای دومین بار آن راخواندم 
        

          گاهی فقط باید به درد دیگران گوش سپرد. همین و بس(:
        

          تا حالا احساس تنهایی کرده اید؟ وقتی که ناراحتید و کسی نیست که حال شما را بهتر کند. شاید بعضی ها تلاش کرده اند تا حال شما را بهتر کنند، اما نتوانسته اند. این کتاب درباره خرگوشیست که مثل بقیه نبود. سعی نکرد دختر بچه را دلداری بدهد یا به او کمک کند. او فقط گوش کرد..
        

          چقدر این کتاب زیبا و بامزه بود.
تصویر سازی خوبی هم داشت.
تا به حال کتاب کودک نخونده بودم و به پیشنهاد یکی از دوستانم این کتاب رو خوندنم و خیلی لذت بردم.
        

          من فکر میکنم کتاب هایی که متن های کوتاهی دارند ( منظورم از کوتاه جمله های سه کلمه ای است) باعث میشند هم کودکان زود تر موضوع رو بفهمند و هم راحت تر باشه براشون فهم داستان .... 
این کتاب بیشتر توجه اش را روی تصویرگری گذاشته و با تصویر و نقاشی  داستان رو روایت میکند.
داستانی که تیلور براش اتفاق می‌افتد یک داستانی است که به شدت هم بچه و هم بزرگ ها اون را احساس میکنند... 
برای همین نکته ای مهمی است برای توضیح دادن این قصه‌... 
یه حرف خیلی قشنگ پشت کتاب نوشته: 
گاهی تاثیرِ بغل کردن بیشتر از حرف زدن است. 
        

          *قصه با شکوه مواجهه با ناکامی  و دریافت با شکوه همدلی *
مترجم کتاب را با فصاحت به بچه های سیستان تقدیم کرده است ، زیرا برای از نو ساختن برخاسته اند.
حیوان هایی که در طول داستان می آیند و می روند هر یک نمادی  از  مواجهه های سرسختانه ما با ناکامی هستند (پرحرفی، فراموشی، پرخاشگری ، بی خیالی و.....)
تنها خرگوش است که برای همدلی و هم آغوشی پیش قدم می‌شود ، خرگوشی که بعد از همه حیوان‌های اشتباهی سراغ تیلور می آید ، شاید نویسنده قصد داشته اکتسابی بودن مهارت همدلی و گوش دادن را با این چینش یادآور شود