"شهر امبر" نوشته‌ی جین دوپرو یه داستان علمی‌تخیلی و ماجراجویانه‌ست که برای نوجوانان نوشته شده، اما ایده‌ی قوی و فضای رازآلودش برای بزرگسال‌ها هم جذابه.

ماجرا توی یه شهر زیرزمینی تاریک و بسته اتفاق می‌افته که مردمش نسل‌هاست اونجا زندگی می‌کنن، بدون اینکه بدونن دنیای بیرونی چطوریه. برق شهر از یه ژنراتور قدیمی تأمین می‌شه که حالا داره از کار میفته و چراغ‌های شهر روزبه‌روز کم‌نورتر می‌شن. لینا و دون، دو تا نوجوان کنجکاو، یه سرنخ مرموز پیدا می‌کنن که ممکنه راه فراری از این شهر تاریک باشه، اما حل کردن این معما ساده نیست...

کتاب فضای پسا‌آخرالزمانی، مرموز و پر از تنش داره. ایده‌ی یه شهر زیرزمینی که ساکنینش نمی‌دونن دنیای بیرون وجود داره، جذاب و فلسفیه. داستان ساده و روانه، ولی مفاهیمی مثل کنترل اطلاعات، امید، شجاعت و اهمیت کنجکاوی رو به خوبی نشون می‌ده.

اگر از کتابهای پسا آخرالزمانی و آرمان شهری خوشتون میاد، این مجموعه انتخاب خوبیه. این کتاب در 4 جلد اگر اشتباه نکنم نوشته شده 
      

        کتاب خیلی تلاشش رو کرده که ایده جذابش رو به مخاطب برسونه و خوب ظاهر بشه اما سانسور و ترجمه بد همه تلاشش رو کرده که این اتفاق نیوفته. 
      

        اثری بسیار ضعیف از یک نویسنده توانمند.
یه ایده حالب که اصلاً ازش استفاده نشده.
خسته کننده، بدرد نخور و غیر ضروری. اصلاً پیشنهاد نمی‌شه. 
      

        غیر ضروری، خسته‌کننده و تکراری.

 گرچه آقای آرین احتیاجی به توضیح یا نظر ندارند، اما کاش این کتاب منتشر نمی‌شد یا داستان‌هاش در کتاب بوف کر منتشر می‌شد.

یک ستاره رو احترام نویسنده و آثار دیگشون دادم. 
      

        خیال آرمان آرین، از واقعیت‌هاش جذاب تر و قوی تره. 

در خیال، آرین خودشه و به واقعیت‌هاش پر و بال داده ولی در واقعیت، خودش را گم می‌کنه و جاش رو با خیالات پر می‌کنه که این باعث می‌شه غیر واقعی، نازیبا و شعاری بنظر بیاد. 

کتاب خوندنش راحته و با دو داستان بیشتر از باقی ارتباط گرفتم. داستان اول و داستان پهلوان. 

      

        نکته جالب توجه این کتاب، بررسی و توضیح خلاصه جملات معروفیه که توسط فیلسوفها بکار برده شدن و در جوامع مختلف ممکنه ما بارها به اون‌ها برخورده باشیم.

ممکنه ما ندونیم واقعا چه معنایی دارن، چرا بکار برده شدن چه داستانی پشت اون‌ها وجود داره. پس ممکنه اون‌ها رو اشتباه برداشت کنیم و اشتباه بکار ببریم.

سرهم بندی نکن، مجموعه جالبی از سخنان و نظریات معروف فیلسوفها رو جمع آوری کرده، شکل‌گیری اون‌ها و خود نظریات رو توضیح داده و در آخر هم، نظریات موافق، نزدیک و یا مخالف اون‌ها رو هم توضیح می‌ده.

نکته جالب توجه کتاب، واگذار کردن نتیجه‌گیری و دنبال کردن ادامه ماجرا بعد از دونستن اصل ماجرا و نظریات مخالف موافقتش به خود ماست. 
      

        "مرد داستان‌فروش" اثر یوستین گوردر یه داستان فلسفی با حال و هوای داستان‌های قبلی نویسنده‌ست، ولی این بار درباره‌ی خودِ داستان‌سرایی و قدرت قصه‌هاست. 

اما داستان این‌جا متوقف نمی‌شه. بر خلاف باقی آثار نویسنده که بیشتر اون‌ها پیام‌های مذهبی و معنوی دارن، این کتاب کاملا برخلاف اون‌ها نوشته شده و در رابطه با مردی با ویژگی‌های ذهنی و اخلاقی خاصه. 

این کتاب یه جورایی درباره‌ی ماهیت خلاقیت، نویسندگی و ارزش ایده‌ها و همینطور ماهیت اخلاقی زندگی و هنره. 

پر از گفت‌وگوهای فلسفی که به سبک خاص گوردر، خواننده رو درگیر می‌کنه و ازش می‌خواد درباره‌ی نقش قصه‌ها در زندگی فکر کنه.

توضیح راجب کتاب، داستان رو لو می‌ده پس تا همین‌جا کافیه 😊


      

        
خرگوش‌ها و... راجب دنیا و جامعه‌ای هست که بر پایه اعتقادات و ترس‌های از پیش تعیین شده پیش می‌ره.

جامعه‌ای که اونقدر در اون کارها بدون تحقیق و آزمایش انجام شده که همه باور می‌کنن کارهای درست، همون چیزهاییه که بهشون گفته شده.

اونقدر این باورها پایدار هستن که مخالفت با اون‌ها و ایجاد تغییرات، با مجازات همراهه. 

ماجرا درباره‌ی یه جامعه‌ی خرگوش‌هاست که توی یه حکومت دیکتاتوری زندگی می‌کنن و توسط مارهای بوا کنترل می‌شن. این مارها به‌نوعی نماد قدرت و سرکوب هستن، در حالی که خرگوش‌ها نماد مردم عادی و مطیعن. کتاب با یه لحن طنز، پوچ‌گرایانه و درعین‌حال تلخ، روی مفاهیمی مثل استبداد، اطاعت کورکورانه و ماهیت قدرت دست می‌ذاره.

داستان با اینکه فانتزی‌طوره، اما یه نقد سیاسی و اجتماعی قوی از جوامع سرکوب‌شده ارائه می‌ده و نشون می‌ده که چطور قدرت مطلق، جامعه‌ای از ترس و تسلیم ایجاد می‌کنه. سبک نوشتار اسکندر تند و تیزه، اما زیر این ظاهر طنز، یه حقیقت تلخ و گزنده درباره‌ی سیاست و حکومت پنهانه.

      

        ریگی در آسمان از آیزاک آسیموف یه داستان علمی-تخیلی کلاسیکه که توی دنیای امپراتوری کهکشانی این نویسنده جریان داره، اما بیشتر از یه داستان فضایی، یه ترکیب از سیاست، تضاد فرهنگی، و درگیری بین علم و خرافاته.

جوزف شوارتز، یه خیاط معمولی از قرن بیستم، به‌طور اتفاقی در آزمایشی علمی گرفتار می‌شه و ناگهان هزاران سال به آینده پرت می‌شه—به زمینی که دیگه مرکز تمدن نیست، بلکه یه سیاره‌ی منزوی و تحقیرشده توی امپراتوری کهکشانیه. ساکنان زمین به خاطر تشعشعات هسته‌ای ضعیف و بیمار شدن، و در حالی که امپراتوری اون‌ها رو بی‌ارزش می‌دونه، خودشون رویای بازگشت به دوران شکوهشون رو دارن.

داستان در ظاهر درباره‌ی یه فرد گمشده در زمانه، اما در واقع درباره‌ی برتری‌طلبی، ترس از تغییر، و درگیری بین سنت و پیشرفته. آسیموف اینجا هم مثل همیشه، با سبک تحلیلی و دیالوگ‌های هوشمندانه‌ش، یه دنیای پرجزئیات و زنده خلق می‌کنه که فقط به نبردهای فضایی خلاصه نمی‌شه، بلکه درباره‌ی آینده‌ی بشریت و مسیر تمدنه.

در آخر، این سوال و این فکر توی ذهن ما بوجود میاد که آیا ما بیشتر از یک ریگ در آسمان هستیم؟ 


      

        ویچر از آندره ساپکوفسکی یکی از بهترین فانتزی‌های تاریکه که با یه دنیای بی‌رحم، شخصیت‌های پیچیده و داستان‌های عمیق، سبکشو از بقیه‌ی فانتزی‌ها جدا می‌کنه.

گرالت ، یه ویچره—شکارچی که با جهش‌های ژنتیکی و آموزش‌های سخت، به هیولاکش تبدیل شده. ویچر می‌خواد به ما یاد بده که انسان‌ها، ترسناک‌تر و بدتر از هر هیولایی هستن. 

ویچر فقط یه داستان اکشن پر از نبردهای خونین و جادو نیست، یه روایت تلخ و فلسفی درباره‌ی سرنوشت، اخلاق، و انتخاب‌هاییه که همیشه بین بد و بدتر قرار می‌گیرن. ساپکوفسکی با احاطه به فولکلور اروپای شرقی و اسطوره‌شناسی، داستان غنی رو تعریف می‌کنه. 

کتاب‌های ترجمه شده دارای سانسور هستن و خوندنشون سخته، بخاطر پیچیدگی روابط سیاسی کشورها و امپراطوری ها، قصد اون‌ها، متحدین و جادوگران و شوالیه‌ها و مشاورانشون. پس شاید بد نباشه اسامی افراد و متحدینشون رو برای خودتون یادداشت کنید و کتاب‌ها رو پشت سر هم مطالعه کنید تا نتیجه و سیر داستانی رو خوب متوجه بشید. کتاب اول بیشتر مجموعه داستانه که در انتها به داستان کلی پیوند می‌خوره.

در خوندن کتاب، یادتون باشه ماجرای گرالت، همیشه در گذشته اتفاق میوفته و ماجرای سیری، در زمان حال تا این دو بهم بپیوندن. 


      

        بنظرم نسبت به جلد اول (در اینجا راجبش یادداشت نوشتم) کمی کش دار تر و طولانی تر بود و اگر کمی کتاب خلاصه تر می‌شد، به کتاب خیلی خیلی بهتری تبدیل می‌شد.

جلد دوم هم، مثل کتاب اول، سرمای گزنده و توصیفات آزاردهنده خودش رو حفظ کرده.

نفرین وندیگو دومین کتاب از مجموعه هیولاشناس اثر ریک یانسی، یه دنباله‌ی تاریک‌تر و وحشیانه‌تر از کتاب اوله که این بار، وحشت از اعماق جنگل‌های برفی آمریکا سر برمی‌آره.

 داستان فقط درباره‌ی یه شکار هیولا نیست، بلکه یه سفر روانی به اعماق جنون، گرسنگی، و مرز باریک بین انسان و هیولاست.  در داستان، شخصیت‌ها متوجه می‌شن که کسانی که به ظاهر هیولا بنظر میان، درون خودشون هم کمین کرده.

این کتاب، یه وحشت روان‌شناختی عمیق به قصه‌ی قبلی اضافه می‌کنه، با صحنه‌هایی که هم فیزیکی و هم ذهنی، خواننده رو به چالش می‌کشن. یانسی با نثر سنگین و فضای تاریکش، یه داستانی می‌سازه که هم درباره‌ی بقاست، هم درباره‌ی این که تا کجا می‌شه مرزهای انسانیت رو زیر پا گذاشت، قبل از اینکه خودت تبدیل به هیولا بشی. 

      

        هیولاشناس از ریک یانسی یه رمان گوتیک و ترسناک با فضایی تاریک و رازآلوده که تلفیقی از وحشت لاوکرفتی، ماجراجویی و فلسفه‌ی علمه.

ما، در کتاب خاطرات فردی به اسم هنری رو مطالعه می‌کنیم. کسی که دستیار یک دکتر علوم خاص میشه و به اون در کشفیاتش که مابین علم و کابوس در نوسان هستن، کمک می‌کنه. 

یانسی توی این کتاب، یه فضای سنگین و وهم‌آلود خلق می‌کنه که پر از خطر، تنش و سوال‌های فلسفی درباره‌ی ماهیت هیولاها و انسان‌هاست. هیولاشناس فقط درباره‌ی شکار چیزهای وحشتناک نیست، درباره‌ی اینه که تا کجا حاضریم برای کشف حقیقت پیش بریم  و آیا گاهی خود انسان‌ها ترسناک‌تر از هر ناشناخته‌ای نیستن؟ 

فضای هیولاشناس، مکان‌های سرد، خیس، جنگل‌های انبوه، کالسکه، تپانچه و کشتی‌های بخار، ما رو به زمان ویکتوریایی می‌برن که هنوز علم، در حال کشف و پیشرفت بوده و ترس از ناشناخته‌های بسیاری وجود داشته. 

نکته بسیار برجسته کتاب، توضیحات و توصیفات کم نظیر آناتومی و فضای داستانه که به طرز آزاردهنده‌ای واقعی و قابل لمس بنظر میاد. 


      

        
کیدن یه پسر نوجوانه که کم‌کم متوجه می‌شه دنیای اطرافش داره تغییر می‌کنه. گاهی توی مدرسه و کنار خانوادشه، گاهی توی یه کشتی عجیبه که به سمت عمیق‌ترین نقطه‌ی اقیانوس، چلنجر دیپ حرکت می‌کنه. واقعیت و خیال در هم می‌ریزن و مرز بین این دو کم‌رنگ‌تر می‌شه. کشتی استعاره‌ای از ذهنشه، جایی که توش با ترس‌ها، توهمات و سردرگمی‌هاش دست‌وپنجه نرم می‌کنه.

شوسترمن با نثر تکه‌تکه و گاهی نامفهوم، تلاش می‌کنه حس یه ذهن آشفته رو به خواننده منتقل کنه. چلنجر دیپ درباره‌ی سقوط، گم‌شدن، و در نهایت، پیدا کردن یه راه برای پیدا کردن خوده. یه رمان قوی که نشون می‌ده چطور درک دنیای یه فرد با درگیری‌های ذهنی، به اندازه‌ی خود بیماری‌های ذهنی، پیچیده و دردناکه.

در نهایت، اگر به ژرفا بنگری، ژرفا نیز به تو می‌نگرد. 
      

        سلام
امتظارم از شخص تولستوی در این داستان بیشتر بود.

آثار روس، انگار همه یکسری مولفه های مشترک، مثل سرما، سختی و  لباس‌های کهنه رو در خودشون دارن.

کتاب تا دو سوم ابتدایی، به جای خوبش نمی‌رسه و کمی خسته کننده پیش می‌ره.

بصورت خلاصه، افرادی که فکر می‌کنن همه چیز رو می‌دونن و دیوران، از سر احترام و یا ترس رفتار اون‌ها رو تایید می‌کنن، حتی در رستگاری هم، یک تجربه دروغین خواهند داشت. 
      

        قوانین چارتین از عمرو عبد الحمید یه داستان تخیلیه که با یه فضای مرموز و متفاوت، ماجرای جامعه‌ای با قوانین عجیب رو روایت می‌کنه.
این کتاب با این جلد، حاوی سگانه کامل این کتابه. 

توی شهر چارتین، یه سری قوانین سختگیرانه حاکمه، قوانینی که هیچ‌کس نمی‌دونه از کجا اومدن یا چرا باید رعایت بشن، اما همه بدون چون‌وچرا ازشون پیروی می‌کنن. شخصیت اصلی داستان، آدم، به دنبال کشف حقیقت این قوانین و سرنوشت خودش، قدم توی مسیری پر از ابهام و خطر می‌ذاره.

عبد الحمید توی این کتاب، با یه روایت جذاب و پر از تعلیق، به مفاهیمی مثل آزادی، جبر، سرنوشت و حقیقت می‌پردازه. قوانین چارتین یه داستانیه که بهت یادآوری می‌کنه همیشه نباید چیزی رو فقط به خاطر اینکه همه قبولش دارن، درست بدونی—گاهی لازمه سؤال بپرسی، حتی اگه جوابش دنیا رو برات تغییر بده.

امتیازم شاید به این کتاب ظالمانه باشه، اما بنظرم، دیگه همه‌چیز زیادی غیر منطقی و ظالمانه در این کتاب پیش می‌ره و به شدت فضای آشنای خاورمیانه‌ای / ایرانی داره و یادآور ظلم‌ها و شرایط آشنا برای ماست. بخاطر همین، من نتونستم این کتاب رو تموم کنم و برام خیلی آزاردهنده بود. کلا از کتاب‌هایی در این فضا و این تم خوشم نمیاد و خوندن سرنوشت این آدم‌ها علاوه بر اذیت کننده بودن، دیگه به شدت خسته‌کننده و تکراری شده.