کاملا معلوم است متن را یک دانشمند نوشته است. اولین کتاب از آقای آسیموف بود که خواندم و واقعا متاسفم چرا این همه دیر سراغ کتابهای ایشان رفته‌ام. ذهن بسیار خلاقی دارند و چه دقیق آینده‌ای را که هنوز در این زمان هم آینده محسوب می‌شود، به تصویر کشیده‌اند. برایم بحث ویروس و همه‌گیری خیلی جالب بود چون ما تجربه‌ی کرونا را از سر گذرانده‌ایم. البته چیزی که در این کتاب بود بسیار خطرناک‌‌تر و وسیع‌ار از تجربه‌ی ما بود. خیلی لذت بردم از مطالعه‌ی این کتاب اگرچه از لحاظ داستانی حس می‌کردم نوعی شتاب‌زدگی به‌خصوص در پایان‌بندی آن وجود داشت ولی واقعا از خواندن و تصور ایده‌های ناب آخرالزمانی آسیموف به وجد می‌آمدم.
        

          ریگی در آسمان از آیزاک آسیموف یه داستان علمی-تخیلی کلاسیکه که توی دنیای امپراتوری کهکشانی این نویسنده جریان داره، اما بیشتر از یه داستان فضایی، یه ترکیب از سیاست، تضاد فرهنگی، و درگیری بین علم و خرافاته.

جوزف شوارتز، یه خیاط معمولی از قرن بیستم، به‌طور اتفاقی در آزمایشی علمی گرفتار می‌شه و ناگهان هزاران سال به آینده پرت می‌شه—به زمینی که دیگه مرکز تمدن نیست، بلکه یه سیاره‌ی منزوی و تحقیرشده توی امپراتوری کهکشانیه. ساکنان زمین به خاطر تشعشعات هسته‌ای ضعیف و بیمار شدن، و در حالی که امپراتوری اون‌ها رو بی‌ارزش می‌دونه، خودشون رویای بازگشت به دوران شکوهشون رو دارن.

داستان در ظاهر درباره‌ی یه فرد گمشده در زمانه، اما در واقع درباره‌ی برتری‌طلبی، ترس از تغییر، و درگیری بین سنت و پیشرفته. آسیموف اینجا هم مثل همیشه، با سبک تحلیلی و دیالوگ‌های هوشمندانه‌ش، یه دنیای پرجزئیات و زنده خلق می‌کنه که فقط به نبردهای فضایی خلاصه نمی‌شه، بلکه درباره‌ی آینده‌ی بشریت و مسیر تمدنه.

در آخر، این سوال و این فکر توی ذهن ما بوجود میاد که آیا ما بیشتر از یک ریگ در آسمان هستیم؟