بریده‌ای از کتاب دیروز اثر آگوتا کریستف

‌ گمان می‌کنم به‌زودی چیزی در من یا جایی در فضا خواهد شکست. سوی بلندی‌های ناشناخته خواهم رفت. روی زمین، چیزی نیست جز خرمن انتظار تحمل‌ناپذیر و سکوت بیان‌ناپذیر.