در جلد چهارم یادداشت بروزرسانی شد
        

          فرض کنید می خواید یه کتاب درباره قدرت رسانه و تاثیر تبلیغات بر مردم بنویسید، احتمالا آخرین ایده ای به ذهنتون می رسه قانع کردن  خواننده ها با به تصویر کشیدن جامعه ایه که نوجوون های خودش رو به صورت قانونی قطعه قطعه می کنه و از اعضای بدن اون ها در تجارت ، بیمارستان ها، خیریه ها و ... استفاده می کنه.

سوال) آیا واقا مردم این جامعه احمقن؟ یا قدرت رسانه واقعا این قدر زیاده؟ 
من فکر می کنم گزینه دوم درست تر باشه. رسانه بهترین روش برای پیشرفت و اصلاح یه جامعه و همین طور بهترین وسیله برای تخریب یه جامعه است. و فکر می کنم که هدف نویسنده از نوشتن چنین کتابی انتقال این مفهوم بوده.(ممکنه بگید که ممکن نیست یه خانواده چنین کاری رو با بچه هاشون بکنن ولی خب توصیه می کنم یه خورده با دقت نگاه کنید. اون وقت متوجه می شید خیلی از خانواده ها همین الان هم دارن با دلیل خیر و صلاح فرزندان اوضاع اون ها رو بد تر می کنن. می دونم این در حد تیکه تیکه کردن طرف به خاطر خیر و صلاحش نیست ولی خودم با این نگاه  بهتر با کتاب ارتباط برقرار کردم.)

سیر داستان این کتاب سیاله‌. شروع کتاب پر هیجان اما روتین و قابل پیش بینیه. با این حال در کل کتاب احساس اضطراب ولتون نمی کنه و نا خودآگاه نصف کتاب رو نیم خیز می خونید😅
از اواسط کتاب هیجان بیشتر می شه و تا آخر ادامه پیدا می کنه.

نکته ای که باید بگم اینه که این کتاب تا حدی چندش آوره ، یعنی یه سری توصیفاتی درباره گسستگی و اینا داخلش هست که ممکنه دوست نداشته باشید اما واقعا اون به دیوار زل زدن بعد از این قسمت ها یه چیز دیگه است. سوالا و چالش هایی که برای آدم به وجود می آره خوبن. و این که احتمالا بعد از این قسمت ها می شینید حسابی به زندگی تون فکر می کنید و خیلی از باور هایی که تا الان داشتید رو دوباره برسی کنید. 
شخصیت پردازی کتاب مناسبه. با این که همه شخصیت ها نوجون های معمولی هستن، اما منحصر به فردن و نقاط ضعف و قوت خودشون رو دارن . عده ای با گسستگی موافق ان و عده ای با گسستگی مخالف ان ؛ یه جورایی تصویری از جامعه ای توش زندگی می کنن منعکس می کنن و کاملا از جامعه اشون تاثیر پذیرفته ان. اما بعضی از کاراشون رو اعصابه😑 . ارتباط بین شخصیت ها هم خوب ایجاد شده. هرچند دعوا های کانر و رولاند رو زیاد درک نمی کردم. به نظرم توی اون همه جریان و ماجرا دعوا سر رئیس بودن و این داستان ها یه خورده عجیب بود.

یکی از نقاط ضعف کتاب یکنواخت نبودن ترجمه بود. یعنی بعضی جا ها درست مثل قلم نویسنده نوشته شده بود و حس و حال کتاب رو به خوبی بهت انتقال می داد اما بعضی جاها اون قدر ساده ترجمه شده که انگار یه نفر داشت داستان رو برات تعریف می کرد. این قضیه باعث شده بود بعضی از مکالمات شخصیت ها خیلی سطحی به نظر برسه. 

رومنس کتاب یه عاشقانه قابل پیش بینی و به نظرم جزئی بود. تو جلد اول زیاد بهش پرداخته نشده بود و زیاد به چشم نمی اومد. بیشتر تمرکز کتاب روی مسائل دیگه بود.
در آخر فکر می کنم گسسته از اون کتاب هایی عه که تا چند سال هر وقت به یادش بیفتم دوباره ذهنم رو به چالش بکشه و ساعت ها درگیر کنه.فکر کنم همین قضیه با ارزش بودنش رو اثبات کنه.
        

          بعد از خواندن مجموعه داس مرگ و کتاب خشکسالی، دوست داشتم کارهای دیگه نیل شوستر من رو هم بخونم.
 شوسترمن ایده‌های جالب و جذاب و یحتملی😄 در کتاب هاش داره و سعی می کنه مدام ذهن من مخاطب رو با دنیایی که میسازه، یعنی دنیایی که ممکنه یک روز واقعی و حقیقی بشه، روبه رو می کنه و عواقب و ویژگی های وجود چنین دنیایی رو برامون به تصویر بکشه...شاید به خودمون بیایم و نگذاریم روال دنیامون به اون سمت بره.

ایده این کتاب گسسته کردن یکسری از ادم های اضافی جامعه است که سنی بین ۱۳ تا ۱۸ سال دارن. معیار انتخاب این افراد  اعلام رضایت خانواده شون برای انتخاب اونهاست.
گسسته کردن یعنی همه اجزا یک فرد رو از بدنش جدا کنن، طوری که قابل پیوند به انسان های مفید و به در بخور جامعه باشه. یعنی اگه فردی دستش بشکنه میتونه به جای گچ گرفتم اون، اون رو با یه دست جدید عوض کنه، اگه دلش چشم های رنگی خواست اونو با چشم های رنگی یه فرد گسسته شده جایگزین کنه و ...
در این بین یکسری نوجوان که به نحوی فهمیدن قرار هست گسسته بشن، از رفتن به کمپ هاروست یعنی جایی که عمل گسسته شدن صورت می گیره، فرار می کنند و داستان و اتفاقات این جلد رو می سازن.
        

          کتاب سی و چهارم سال 1402
کتاب جالبی بود این کتاب اولین جلد از مجموعه چهار جلدی گسسته هست داستان در مورد سه تا نوجوان هس که قراره گسسته بشن داستان در شهری روایت می شود که قانونی توی اون تصویب شده که نوجوانان 13سال تا18 سال گسسته میکنن یعنی تمام اعضای بدن این افراد که نیاز به عضو دارن اهدا میشه حالا کانر که کودکی درد سازه خانوادش برگه گسسته شدنشو امضا میکنن ریسا کودکی یتیم که یتیم خونه تصمیم به گسسته شدنش میگیره و لو که بچه دهم دهم خونواده هست و قراره گسسته شه و اتفاق‌هایی که این سه نوجونه با هم آشنا می‌کنه و سرنوشتشونو با هم گره میخوره و در این بین اتفاقاتی میوفته 
داستان پردازی و شخصیت پردازی خیلی خوب شکل گرفته بود و با اینکه کتاب کتاب نوجوانان بود ولی اتفاقاتش و داستانش بسیار جذاب بود 
        

          این کتاب جلد اول از یه مجموعهٔ چهارجلدیه (به اضافهٔ دو تا جلد فرعی!)، به ترتیب:
۱: Unwind (گسسته)
۱/۵: UnStrung (ترجمه‌نشده)
۲: UnWholly (ناکامل)
۳: Unsouled (بی‌روح)
۴: UnDivided (یکپارچه)
۴/۵: UnBound (ترجمه‌نشده)

همون‌طور که می‌بینید جلدای فرعی ترجمه نشدن.

تو این کتاب با جامعه‌ای طرفیم که نوجوون‌های ۱۳ تا ۱۸ ساله‌ای رو که به نظرش رفتار مناسبی ندارن تیکه تیکه می‌کنه و اعضای بدنشون رو می‌فروشه 😱

بله دقیقا همین‌قدر وحشتناک و چندش 😑

من با اینکه قبلا خیلی با مجموعهٔ داس مرگ شوسترمن حال کرده بودم، اصلا دلم نمی‌خواست برم سراغ این مجموعه، دقیقا به خاطر همین توضیح داستان وحشتناکش (البته تجربهٔ بد خشکسالی هم بی‌تأثیر نبود!). ولی بالاخره به اصرار دوستانم شروع کردم به خوندنش و یه چند ماهی رو با هم تو جهان گسسته سیر کردیم.

من تو این مرور چیزی رو از این جلد و جلدای دیگه لو نمی‌دم و صرفا یه بررسی کلی می‌کنم ازش.

اول اینکه، تو تمام جلد اول من همچنان با منطق قضیه مشکل داشتم. با خودم می‌گفتم آخه چطور ممکنه جامعه‌ای چنین چیزی رو برای نوجوونای خودش بخواد؟ (توجه کنید که جوامع خیلی راحت ممکنه بدترین چیزا رو برای نژادهای دیگه یا مردم فلان کشور دور بخوان، ولی برای خودشون؟) و از اون بدتر، چطور یه پدر و مادر معمولی (و نه روانی!) حاضر میشن به خاطر «رفتار بد» بچه‌شون رو بدن تیکه تیکه بشه؟ حالا هر چقدر هم که تبلیغات بشه روی این موضوع؟ 

احتمالا آدمای دیگه‌ای هم این گیرا رو به برادرمون شوسترمن دادن که تو جلدای بعدی تصمیم گرفته یه سری مقالات خبری واقعی به عنوان شواهد موضوعات مطرح‌شده تو مجموعه به کتاب اضافه کنه :)) 
بعضی از این خبرها واقعا تکان‌دهنده بودن... یه تک‌خبر البته نمی‌تونه در مقام اثبات ظاهر بشه ولی به عنوان چیزی که می‌تونه جرقهٔ یه داستان رو بزنه قابل‌قبوله.

البته که من هنوز با منطق یه سری از موارد مطرح‌شده تو کتاب مشکل دارم ولی خب قرار نیست آدم همیشه با نویسنده هم‌نظر باشه 😏

ولی به هر حال من تو این مجموعه خیلی حرص خوردم! (دوستان هم‌خوانیم در جریانن 😅) و یه سری جاها جدا دیگه دلم نمی‌خواست ادامه بدم. 
در واقع، اون چیزی که اعصابم رو به هم می‌ریخت بیشتر از خود شخصیت‌ها و کاراشون موضع ضمنی نویسنده تو اون صحنه‌ها بود (اونطوری که من می‌تونستم بفهمم).
کلا اولین بار این حس رو با شوسترمن تو این مجموعه تجربه کردم که از یه طرف دلم می‌خواست بدونم تهش چی میشه و از طرف دیگه اصلا دلم نمی‌خواست ادامه بدم 😒😄

در مجموع هم جلد اول و چهارم رو بیشتر از دو جلد وسط دوست داشتم. 

یه نکتهٔ بسیار مثبت کتاب هم شخصیت‌های دوست‌داشتنیش بودن. کانر، لو، هیدن، سونیا، گریس...
واقعا شوسترمن تو خلق شخصیت‌های تودل‌برو تواناست، مخصوصا اینکه قلمش نمک داره و حرفا و تعامل‌های شخصیت‌ها خیلی جاها آدمو به خنده میندازه (البته متأسفانه مثل همیشه یه بخشی از نمک کار تو ترجمه حیف شده ولی خب...).

در نهایت اینکه اینجا هم مثل کتابای دیگه‌ش شوسترمن آدمو مجبور می‌کنه در مورد سوالهای مهم اخلاقی و فلسفی فکر کنه... در مورد مفهوم زنده بودن، قدرت رسانه و تبلیغات، و نیرویی که می‌تونه از اتحاد تک‌آدم‌های ظاهراً بی‌اهمیت آزاد بشه...


در مورد ترجمه هم چیزی نمی‌گم 😅 چون تصمیم گرفتم وقتی تنها یه گزینه پیش روی آدما هست با گیر دادن بهش دلشون رو نشکنم 😅 در این حد فقط بگم که جلد اول به شدت ترجمهٔ افتضاحی داره، اونو اگه به سلامت رد کنید اوضاع جلدهای بعدی بهتر میشه :))

من از دو تا جلد فرعی، اولی رو کامل و دومی رو نصفه‌نیمه خوندم. اولی طوریه که تهش اشکتون درمیاد و تو جلد دوم بیشتر حرص می‌خورید! دومی هم یه سری داستان کوتاه از قبل و بعد ۴ جلد اصلیه که من اون تیکه‌هایی که برام جالب بود رو خوندم (مخصوصا یه تیکه‌ش خیلی جالب بود که چیزی در موردش نمی‌گم چون داستان جلد چهارم لو می‌ره).

راستی هر چهار جلد تو فیدی‌پلاس هست :)