(جدای از حقیقی بودن روایتش از واقعیتِ رخ نداده)
کتاب جالب و خسته‌نکننده(اگر علاقه‌مند به فکر و مکاتب فلسفی باشید)

داخل یک کتاب داستان یک کتاب نظریه پردازی نوشتن میدانی یعنی چه؟ :))
ایده "کنترل افکار از طریق کنترل کلمات" واقعا چسبید!
        

          جنگ صلح است
  آزادی بردگی است
   جهل قدرت است.....
دنیای سرد و ترسناک و عدم اعتماد رو در این رمان به خوبی حس کردم.....
        

          دوران «1984» دوران سیاهی است. همه جا به شدت کنترل می‌شود؛ آدم‌ها حتی در مخفی‌ترین گوشه اتاقشان هم کنترل می‌شوند. فکر کردن ممنوع است. دوست داشتن ممنوع است. حتی در حین رابطه با همسر هیچ احساسی نباید در میان باشد و صرفاً این عمل به عنوان یک وظیفه، که همان تولید مثل است انجام گیرد. هر چه حزب بگوید همه باید آن را قبول کنند. تاریخ گذشته عوض می‌شود و تمام مستندات اعم از روزنامه، مقاله، خبر و ... تغییر پیدا می‌کنند تا حرف‌های حزب واقعی باشد. افرادی که برخلاف حزب فکر کنند و کارهای خلاف خواست آن‌ها را انجام دهند، از صفحه روزگار محو می‌شوند؛ نه تنها خودشان، که حتی اسم و نام و هرچه که مربوط به اوست از دفاتر و اسناد پاک می‌شود. طوری که انگار از روز اول چنین شخصی وجود نداشته و به دنیا نیامده است.
در یک چنین دنیایی «وینستون اسمیت» احساس می‌کند که از «برادر بزرگ» (رهبر حزب) متنفر است و حزب در حال نابودی انسان‌ها و عواطفشان و برده کردن آن‌ها است. و دست به کارهایی می‌زند که خلاف میل حزب است و اولین کارش این است که خاطرات خود را مکتوب می‌کند.
کتاب، یک دولت دیکتاتوری را ترسیم می‌کند که ادعای دیکتاتوری ندارد. دولتی که از مردم ماشین‌های بی‌احساس و بی‌عاطفه‌ای ساخته که فقط کار و تولید مثل کرده و در خدمت حزب باشند تا حزب برای همیشه قدرت را در اختیار داشته باشد. نویسنده خواسته با این کتاب ذهن و چشم مردم را نسبت به اتفاقات جاری در اطرافشان روشن کند و ببینند که در اطرافشان چه وقایعی در جریان است و چه کار باید بکنند.
خواندن این کتاب را به همه عزیزان پیشنهاد می‌کنم.

امین پازوکی 1399/08/12
        

          کتاب یه تیکه و متلک خیلی سنگین به نظام‌های توتالیتر مثل نظام توتالیتر شوروی در دوران استالینه و به قدری جذاب نوشته شده که خواننده هوس میکنه سر دو روز کلشو تموم کنه. در کل این اثر شدیدا ارزش خوندن رو داره.
        

          من این کتابو وقتی ۱۶ ساله بودم دست گرفتم. و بعد از این همه سال هنوز حال و هوای کتاب از خاطرم نرفته.  حال و هوای کتاب بسیار سیاسیه و یه جورایی سعی میکنه شرایط زندگی توی کشوری فرضی که با سیستم ایدئولوژی محور و با سیستم اطلاعاتی/نظارتی قوی بر مردمش حکومت میکنه، از زبون کسی که در سلسله مراتب حکومتی شعلی داره اما دیدن زمانهای متفاوت قدیم(تا جایی که یادمه)، اون رو نسبت به شرایطش بی اعتماد و بی اعتقاد کرده، توصیف کنه.  حالتون خوش نخواهد بود بعد از خوندن این کتاب مخصوصا وقتی  بدونید نویسنده برای نوشتن اون فضا الهاماتی توی زندگی واقعی هم داشته. برای همین لطفا قبل از خوندنش افسرده، ناامید، نگران یا ترسان از شرایط زندگیتون نباشید.  خوندن این ترجمه برام نسبت باقی ترجمه های معروف تر کتاب، روون تر بود چون لغات ساده تری توش استفاده شده بود. اگر با لغات فاخر یا ادبی مثل من سر و کله میزنید، این ترجمه بیشتر به دردتون می خوره.  در آخر توصیه میکنم قبل از خوندن این کتاب سراغ مزرعه حیوانات برید. و اوگر از اون لذت بردید و یک کمی قصد خود آزاری داشتید، سراغ این یکی حتما بیاید.  والسلام
        

          1984 را اورول در سال 1949، هم‌زمان با قدرت گرفتن بلوک شرق، منتشر کرد. این کتاب جامعه‌ی سوسیالیستی توتالیتری را بر مبنای کشورهای کمونیستی وقت ترسیم می‌کند و پیش‌بینی درستی را از وضعیت آن‌ها در آینده‌ای نزدیک ارائه می‌کند. زمانی که آرمان‌ها و اهداف حزب برای مردم رنگ می‌بازند و چهره‌‌ی واقعی «قدرت»، بدون هیچ بزکی نمایان می‌شود.
سلطه و نفوذ این نظام «سوسیانگل» چنان است که حوزه‌ی ‌فردی و زندگی شخصی در آن از بین می‌رود و تماما تحت کنترل و نظارت حاکمیت در می‌آید. نقش «ناظر بزرگ» تمثیلی از رهبران بلوک شرق به ویژه استالین و سیستم‌های کنترلی-نظارتی منصوب به اوست. و نیز افرادی که تنها به عنوان جزء‌ی از یک کل شناخته می‌شوند، چنان به خدمت اهداف حزب‌ در می‌آیند که هریک به یک دستگاه کنترل‌گر تقلیل می‌یابند. آن از خودبیگانگی که مارکس مذمت می‌کرد به نوعی دیگر خود را نشان می‌دهد. افرادی که تنها در جهت اهداف حزب  معنا می‌یابند و به کارکرد اجتماعی‌شان تقلیل یافته‌اند، به جاي از خودبيگانگی با فرآيند توليد، از خویشتن خود بیگانه می‌شوند. ممنوعیت عشق و هرگونه عواطف بشری که در کتاب مطرح می‌شود نیز اشارتی است به همان از دست رفتن مفهوم فرد(individual).
در تحلیلی جامعه‌شناختی، این کتاب را می‌توان نقدی بر کارکردگرایی ساختاری نیز دانست. تاکید بر مفاهیمی چون نظم ساختاری، یکپارچگی اجتماعی، کارکرد نظام‌های بروکراتیک (وزارت‌خانه‌ها) و مذموم دانستن هرگونه تضاد اجتماعی نشان از نگاه انتقادی اورول بر مبانی این نظریه است. شاید بتوان گفت باوجود این‌که استالینیسم بر مبانی تضاد استوار است، اما نهایتا به بدیل آن پیوند می‌خورد.
 .
بخش از کتاب:[ قدرت در وارد آوردن درد و خواری نهفته است. قدرت در تکه تکه کردن ذهن‌ها  و پیوند دادن آن‌ها در شكلی تازه، به اختیار خود ما نهفته است. ... اگر تصویر آینده را بخواهی، پوتینی را مجسم کن که جاودانه چهره‌ی انسان را لگدمال می‌کند. ... تنها با آشتی دادن تناقضات است که می‌توان قدرت را ابدالاباد حفظ کرد.]

 


        

          بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
کتاب مثل قلعه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ حیوانات یک کتاب تاریخی سیاسی ولی با چاشنی عاشقانه است

من قلعه حیوانات رو بیشتر دوست دارم و معتقدم خیلی استادانه تر نوشته شده

کتاب فعلی ممکنه خسته کننده هم بشه براتون
در هر حال از نظرم کتابیه که بیش از اون چیزی که هست بهش پرداخته میشه 

از فصل های آخر کتاب بیشتر لذت بردم ، مخصوصا این که مفاهیم جدید و جالبی رو مطرح میکنه
        

          یه زمانی خوندن این کتاب مد بود ولی به نظرم کتابیه که همیشه میشه خوند و تاریخ مصرف نداره.
شاید به نظر برسه که چون شخصیت‌هاش حیوانات هستن با یه کتاب فانتزی مواجه هستیم در صورتی که کتاب کاملا سیاسیه.
کتاب رو خیلی سال پیش خوندم اما یادمه که کشش داستانیش زیاد نبود.
        

          کتاب رو بصورت الکترونیکی در فیدیبو خواندم و در اوقات فراغت و بی کتابی ان را تمام کردم. کتابی زیبا در مورد حکومتهای دیکتاتوری و بسته و وضعیت مردم در این حکومتها
چند تا یادگاری از این کتاب ارزشمند

 ۱. به همگان هشدار مى دهد که اگر روند تاریخ تغییر نکند، انسان ها در سراسر دنیا، بى آنکه خود بدانند، خصوصیات انسانى خود را از دست مى دهند و به آدم هایى ماشینى و بى روح تبدیل مى گردند
۲. مى توانند آدم را وادار به گفتن همه چیز بکنند. اما نمى توانند آدم را وادار کنند تا آن چیزها را باور کند. آنها نمى توانند به درون آدم دسترسى پیدا کنند.
۳. اگر آدم احساس کند که انسان ماندن، حتى اگر بى نتیجه باشد، ارزشمند است، درواقع آنها را شکست داده اى.
۴. یک گروه حاکم تا زمانى حاکم است که بتواند جانشینانى براى خود انتخاب کند. حزب در پى بقاى خون و اصالت نیست بلکه براى بقاى وجود خود تلاش مى کند. مهم نیست چه کسى قدرت را به دست مى گیرد به شرط آن که ساختار طبقاتى براى همیشه به همان شکل پایدار بماند.
۵. حزب به کارهایى که علنا انجام مى شود علاقه ندارد. فقط افکار براى ما مهم هستند.
۶. چگونه یک انسان مى تواند قدرتش را بر انسان دیگرى اعمال کند؟» 
وینستون فکر کرد. «با وادار کردن او به رنج کشیدن.» 
ـ دقیقا. با وادار کردن او به رنج کشیدن. اطاعت کافى نیست. اگر او رنج نکشد، چه طور مى شود مطمئن شد که او در حال اطاعت از خواسته تست نه خواسته خودش؟ ماندن در قدرت یعنى تحمیل درد و حقارت. 
۷. ـ درد به تنهایى همیشه کافى نیست. گاهى بشر در مقابل درد تا حد مرگ هم مقاومت مى کند. اما براى هرکس چیزهایى وجود دارد که اصلاً قابل تحمل نیست و نمى تواند به   آنها فکر کند. کارى هم به شهامت و یا ترس ندارد

بیست و ششم فروردین ۱۴۰۱
سیزدهم رمضان
        

          در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺘﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:
(( دﻧﯿﺎی ﺣﯿﺮت اﻧﮕﯿﺰ 1984 از ﺳﻪ ﮐﺸﻮر ﻏﻮل آﺳﺎ ،ﻣﻘﺘﺪر و ﺑﯽ رﺣﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ درﺣﺎل ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺳﺎﮐﻨﺎن اﯾﻦ ﺳﻪ ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻮد،ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ در آن ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن دوﻟﺖ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪﻩ و ﻧﻔﺮت ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﯿﻞ اﺷﺨﺎص ،ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد....)) 

 دﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دور، ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا ذرﻩ ذرﻩ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎی ﺣﺰب ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ اوﺷﯿﻨﯿﺎ ﻣﺮا ﯾﺎد اﻓﮑﺎر ﺟﻨﺎب ﻋﻼﻣﻪ و ﺷﺎﮔﺮدان ﭘﺎﯾﺪاری ﺷﺎن ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ .ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﯾﺪ؟ ﭘﺲ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ .
ﺟﻨﮓ ﺻﻠﺢ اﺳﺖ .آزادی ﺑﺮدﮔﯽ اﺳﺖ .ﺟﻬﻞ ﻗﺪرت اﺳﺖ .
اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ،رﻣﺎن دﻧﯿﺎی ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎﺳﺖ. دﻧﯿﺎی اﺻﻼح اﺳﺖ ،ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻫﺎی ﮐﻨﺎﯾﻪ آﻣﯿﺰ .ﮐﺘﺎب ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ.ﭼﻮن ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎﻫﻮﺷﯽ دارد ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم ﻗﻠﻌﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎﺗﺶ را ﺑﺮای ﺑﺎر دوم ﺑﺨﻮاﻧﻢ:)
        

          کتابی که یک بار خوانده ام باز هم می‌خوانم و باز هم می‌خوانم .
روایتی پر فراز و نشیب که فراز های عالی و هیجان انگیز و شیب هایی که فقط فرصت نفس کشیدن بهت بده .
من نسخه ی دیگر این کتاب و خوندم که انتشارات شاهدخت پاییز بود به ترجمه ی صدیقه عیوضی .
در کل پیشنهاد میکنم بخونید .
        

          امتیاز متوسط به این کتاب میانگین قدرت تحسین برانگیز نویسنده در توصیف آنچه او واقعیت می‌داند و فاصله واقعیت از نگاه تا حقیقت است!
بی‌شک در همه کتاب‌هایی که از این نویسنده خوانده‌ام نخواهم توانست خود را از تاثیر قلم قدرتمند او برهانم.
حقیقتا تاریخ علم، جامعه شناسی سیاسی، حتی موضوعات بین‌المللی و امنیتی بیش از آنکه بر پایه موضوعات فنی و علمی توسعه یافته است مرهون محملی به نام ادبیات است.
ارائه یک تصویر سیاه، کثیف، نومید کننده، تلخ و خیانت‌بار در همه شئون زندگی از سیستم اداری، رفاه اجتماعی و حتی روابط خانوادگی در این کتاب مشهود است. طوری که بعید می‌دانم خواننده بی‌طرف بتواند از همان اول خود را در اختیار فکر نویسنده قرار دهد اما چه می‌توان کرد از چارچوب و خط تعلیق آن خصوصا در پایان کتاب گریز نیست.
با توجه به گستردگی و تنوع این دست کتاب‌ها و قدرت نویسندگان آن و با نگاهی به سال‌های انتشار این دست کتب، باید به خوانندگان و شهروندان اروپای غربی بعد از جنگ دوم حق داد که این مایه متنفر و هراسناک از استیلای سیطره حکومت کمونیستی در جهان باشند. 
در مقابل قدرت و توانایی اعجاب انگیز ادبیات اشاره به اینکه سال‌ها بعد فاش شد نویسندگانی چون او مبالغ هنگفتی از سازمان سیا برای نوشتن این داستان‌ها پول دریافت کرده‌اند، بی‌اهمیت خواهد نمود.
        

          من ترجمه‌ای از این کتاب رو خوندم که باعث شد خوندنش رو برام طاقت‌فرسا بکنه. ولی داستانش خیلی قشنگه. حتما بخونید
        

          خوندن کتاب هایی که فضای تاریکی بر اون ها حاکمه و گاها به خودتون میاید و میبینید روی سر شمارو هم ابر سیاه گرفته برام جذابیت داره! چرا؟!
چون همیشه غریزه بقا در این سبک داستان ها شگفت زده ام میکنه!با خودمون فکر میکنیم،مگه در شرایطی که یک حکومت حتی بر ذهن و روح شماهم میخواد تسلط داشته باشه،وقتی در خصوصی ترین مکان ها رصد میشید و...چطور میشه عاشق شد؟خطا کرد؟چطور میشه باور داشت میشه بر خلاف مسیر آب شنا کرد و چطور میشه بازم خواست زندگی کرد و بهتر بگم...چطور کسی میتونه با دودست به زندگی بچسبه؟
و هر بار یک کتاب با این سبک میخونم به همه اینا فکر میکنم.
اگر این کتاب رو خوندین و دوست داشتید؛پیشنهاد بهتر برای شما کتاب "سرگذشت ندیمه" هم هست!
        

          این کتاب را مدت ها بود که دوست داشتم بخوانم. بالاخره دوسال پیش خوندمش. کتاب داستان کشوری است که مدعی طرفداری از کارگر است و طرفدار عدالت. اما چه خوب به تصویر کشیده چنین جامعه ای را. همه اش تسلط، همه اش مراقبت، همه اش تظاهر.  برای چی؟ برای بقای حکومت خودشان. برای بقای خودکامگی اشان. واقعا کلمات چقدر مظلومند در دست یاغی های حکومتی. چقدر مظلومند در دست سودجویان به ظاهر انقلابی. و خدا کجاست در این حکومت به ظاهر عادل. خیلی از خوندن این کتاب مثل قلعه حیوانات جورج اورول کیف کردم. قشنگ برای تو فضای داستان ملموس است. آنچه را که حکومت تشخیص می دهد درست است. آنچنان بت پرستی شخص اول برای آن ها نهادینه شده است که نمی توانی هیچ بگویی حتی به فرد کناری خودت. چقدر جالب است وقتی که کلمات را خودشان تعریف می کنند که از این به بعد به جای فلان کلمه از کلمات پیشنهادی شان استفاده کنند. تاریخ را بر اساس نظر خودشان می نویسند و ..... . یاد تعریف "بیکاری" افتادم در یکی از دولتها  که تعریفی غیر عادی تا آن زمان به حساب می آمد.
در مجموع کتاب خوبیه برای فهمیدن نتایج یک جامعه بسته و تحت سلطه حکومت انحصارطلب و تمامیت خواه.
پیشنهاد می کنم حتما برای یکبار بخونیدش.
        

          صفحه به صفحشو با بغض خوندم چقدر در عین واقعیت دردناک بود
        

          راستش این کتاب بعضی وقت ها خیلی کند میشد و باعث شد دوبار دراپش کنم یا حتی وقتی قبل خواب میخوندمش، خوابم ببره ولی فصل های آخر کتاب طوری غمگین شد و دلم رو شکست و منو از آینده ترسوند که نمیتونم هیچی بگم. فصل های اخر هم با اینکه کند پیش میره ولی شما رو میخکوب میکنه و باعث میشه یکجا فصل های اخر رو بخونید. شخصیت پردازی ها عالی بود. طرز نوشتن نویسنده رو واقعا دوست داشتم ولی انقدر اخر های کتاب ضربه خوردم شاید امسال دیگه از جورج هیچ کتابی نخونم. خلاصه کتابش عالی بود و واقعا به همه پیشنهاد میشه
        

          آزادی، عبارت است از آزادی حقیقی که ما به راحتی قادر باشیم بگوییم دو به اضافه دو می‌شود چهار.

مجبور بودی بپذیری ادعای حزب در مورد اینکه در زمان حال شرایط زندگی بهتر شده درست میباشد، چون هیچ مدرکی برای اثبات نادرستی آن وجود نداشت و هرگز هم نمی‌توانست به وجود بیاید. 

همیشه همراه جمعیت فریاد میزنم و هیچ‌گاه مخالفتی نشان نمی‌دهم و این تنها راه در امان ماندن است.ص۱۰۶ 

اگر انسان از درون شاد باشد اصلا دلیلی ندارد که برای برادر بزرگ و بقیه چرندیات حزب عصبانی و هیجان‌زده شود. 

قادرند تو را مجبور کنند هر حرفی بزنی ولی قادر نیستند تو را مجبور کنند که آنها را باور کنی.

عقل جنبه آماری پیدا کرده بود. تنها چیزی که باید می‌آموخت این بود که مانند خود حزب فکر کند.

یک صلح همیشگی مانند یک جنگ همیشگی است .

"در زیر درختی که شاخ و برگش را پهن می‌کند
من تو را فروختم و تو مرت فروختی"


        

          این کتاب رو پارسال گرفتم و کلا طلسم شده بود تا یه جایی میرسیدم و دیگه علاقه نداشتم بخونم 
هم خسته کننده بود هم متن ریز داشت
ولی بالاخره تمومش کردم

        

          چطور نویسنده تونسته این حجم از درد رو تصور کنه و بنویسه؟