هدف اصلیتون از خوندن یک کتاب رو فراموش نکنید. به نظرم‌ همیشه باید نیازمون رو از صحبت های این کتاب‌ها بیرون بیاریم و بهشون عمل کنیم و در زندگیمون قرارشون بدیم‌و بعد به جنبه های دیگه هم نگاه کنیم.
      

        یک نمایشنامه کوتاه و زیبا در رابطه با خیانت. در این نمایشنامه چند نوع خیانت داریم که حتی نمی‌تونیم بگیم کدومش بدتره. آدم به فکر فرو میره و یک لحظه خودش رو جای کارکتری میذاره که باش خیانت شده و با اون غصه و حرص میخوره. رفتار خیانت کارها و کسی که بهش خیانت شده در این نماشنامه واقعا برام عجیب بود. البته شاید چون نمی‌تونستم درک کنم این حس رو چون که طعمش رو نچشیدم شاید هر انسان دیگه ای در این موقعیت همون‌طوریکه این کارکتر‌ها رفتار می‌کنند رفتار کنه. خلاصه بخوام بگم، نمایشنامه زیبایی بود و بهتون پیشنهادش می‌کنم.
      

        راستش این کتاب بعضی وقت ها خیلی کند میشد و باعث شد دوبار دراپش کنم یا حتی وقتی قبل خواب میخوندمش، خوابم ببره ولی فصل های آخر کتاب طوری غمگین شد و دلم رو شکست و منو از آینده ترسوند که نمیتونم هیچی بگم. فصل های اخر هم با اینکه کند پیش میره ولی شما رو میخکوب میکنه و باعث میشه یکجا فصل های اخر رو بخونید. شخصیت پردازی ها عالی بود. طرز نوشتن نویسنده رو واقعا دوست داشتم ولی انقدر اخر های کتاب ضربه خوردم شاید امسال دیگه از جورج هیچ کتابی نخونم. خلاصه کتابش عالی بود و واقعا به همه پیشنهاد میشه
      

        اولش که شروع کردم به خوندن برزرک قشنگ هیچی از گاتس و بک استوریش و اینا نمیدونستم و فقط اومدم که بخونم و طراحی های زیبا رو ببینم. اولش یکم وایب ویچر بهم داد که یک نفر هیولاهارو میکشه بعدش فهمیدم که نه خیلی داستان خفن تر و باحاله و حتی حس میکنم از ویچر بی رحم تره داستانش. خیلی دنبال طراحی های جذاب بودم که فهمیدم انگار هرچقدر جلوتر میری طراحی ها خفن تر میشن و با جزئیات تر. راستش این مانگا رو حتی اگه مانگا خون نیستید پیشنهاد میکنم چون اگه نخونید یک شاهکار رو از دست میدید. پس قبل مرگ بخونیدش.
      

        بود که خوندمpoetryاولین کتاب 
راستش خیلی جالب بود ولی فک نمیکنم ژانر مورد علاقم باشه. من یه جورایی توی یک سفرم که ژانر مورد علاقم رو توی کتاب ها پیدا کنم ولی میدونم که این ژانر مورد علاقه من نیست. ولی در کل از این کتاب خوشم اومد چون شخصیت یه شخصی توی این کتاب شکست بلند شد شکست و بلند شد و حتی بلند شد رو به خواننده ها یاد داد
همیشه توی هر کتابی از رشد شخصیت ها خوشم میومد و میاد 
راستش توی این کتاب میشه فهمیده که سه سری کارها که به نظر ما بی اهمیت هستن میتونه چقدر رو طرف مقابلمون تاثیر بذاره و اینم یه پوینت خوبه دیگه این کتاب بود
نمره 4 رو هم دادم چون اونقدر مه باید تحت تاثیرش قرار نگرفتم و اینجوری بودم که جالبه ولی خب نه به اندازه ای که جزو کتاب های مورد علاقه من باشه
      

        کتاب خوب و غمگینی بود، من از این نمایشنامه لذت بردم. اگر یک درصد می‌خواستید بخونیدش، الان بهتون پیشنهاد می‌کنم اینکار رو عقب نندازید.
      

        different books need to be read differently
درسته هر کتابی باید به طور خاصی خونده بشه. کتاب زوربا هم کتابی بودش که من تا به حال مثل اون رو نخونده بودم. بهتره بگم مدل اون رو به زبان انگلیسی نخونده بودم.
کتاب داستان دو مرد و اتفاقاتی که براشون میوفته در طی حرکت به سمت هدفی که دارن. صحبت هاشون نسبت به موضوع های مختلف باهم. رقصشون. طرز فکرشون. عمل هاشون. همه باعث میشه که کتاب طرز فکر خواننده رو به چالش بکشه.
قبلا گفتم توی ریدین ولاگم گفتم اگر زیادی با هرچیزی که زن ها یا مرد ها گفته میشه ناراحت میشید این کتاب رو نخونید چون زوربا خیلی لفظ ضعیف و.... رو برای زنان و لفظ ظالم و.... رو برای مردان استفاده میکنه. 
هر فصل کتاب با یک اتفاق بعث میشه شما درباره یک موضوعی فکر کنید و بعدش با زوربا و باس(رئیس) وارد صحبت هایی بشید تا طرز فکر اونا رو بشنوید و طرز فکر خودتون رو انگار که وسط داستانید بیان کنید یا مثل احمقی که چیزی از دنیا نمیدونه طرز فکر خودتون رو شکل بدید. 
 نمره من به این کتاب 5 از 5 بود و یکی از کتاب های مورد علاقم است که دوباره در اینده میخونمش چون بعضی کتاب هارو برای کامل فهمیدن باید چندین بار خوند.
اگه این کتاب رو خوندید از تجربه تون بگید. 
اگر کتابی شبیه به این کتاب خوندید معرفی کنید.
هرچی تو کامنت بگید پذیرای شما هستیم :)
      

        "ممکن است آدم یک عمر زندگی کند و نفهمد که کنار دستش یک کتاب هست که کل زندگی‌اش را به سادگی یک ترانه بیان می‌کند. وقتی آدم شروع به خواندن چنین داستانی می‌کند کم کم خیلی چیزها یادش می‌افتد، حدس می‌زند، آنچه تا به حال برایش مبهم و گنگ بوده روشن می‌شود."

کتاب اولی که از داستایفسکی خوندم کتاب آخرش به نام "یادداشت‌های زیرزمینی" بود و بعد اون کتاب اولش "بیچارگان" (poor folk) رو خوندم. یکسری جاها شنیده بودم که داستایفسکی بعد از افتادنش به زندان تغییرات بزرگی کرد و جهان بینیش خیلی تغییر کرد و بهترین کتاب‌هاش هم برای همون دوره است، فکر می‌کنم الان می‌تونم این موضوع رو بهتر درک کنم.

کتاب بیچارگان کتاب غم‌ انگیزی بود که بازه‌ای از زندگی مردی به نام ماکار آلکسییویچ و دختری به نام واروارا آلکسییونا رو در قالب نامه‌هایی که به همدیگر میفرستادن بیان می‌کرد. داستان خیلی آروم جلو میره، با این حال وقتی به اواسط کتاب می‌رسید خیلی جذاب میشه چون اتفاقات آروم آروم پشت هم از راه می‌رسند و آروم آروم نتیجه نهایی داستان رو رقم میزنن. رابطه ماکار و وارارا هم مثل همه رابطه‌های دیگه فراز و نشیب زیادی داره ولی تنها چیزی که همیشه ثابت بود، عشق و علاقه معصومانه این دو نفر به همدیگر بود که همیشه در عمق وجودشون زندگی‌ می‌کرد.
خیلی دوست دارم وقتی داستایفسکی  خیلی زیبا زشتی جامعه و ظلم  مردم‌ به همدیگر رو به نمایش می‌گذاره.
همونطور که از اسم این کتاب مشخصه، قرار نیست داخلش خوشبختی باشه. بخت و اقبال هرازچندگاهی به شخصیت‌های داستان رو می‌کنه اما در اصل ماجرا تفاوتی نمی‌کنه، اونها بیچارگانی هستند که محکوم به تحمل‌اند.
      

        واااای عالی بود، نمیدونم خیلیا چرا میگن: چرا اینطوری تموم شد؟ اتفاقا پایان اوکی بود. دو یا سه فصل اخر واقعا خوب بود نویسنده کتاب طوری برنامه ریزی کرده که بعد اتفاق های اصلی نتایج اون اتفاقات هم ببینیم و بفهمیم بعد اون داستان ها دنیا چطور میشه.
فکر‌کنم بعد baptism of the fire این‌کتاب مورد علاقم از مجموعه ویچر باشه.
      

        داستان درباره شخصیه به نام مونترسور که دنبال انتقامه. با خوشرویی سعی میکنه نزدیک کسی که میخواد ازش انتقام بگیره یعنی فرتوناتو میشه و بعد......
داستان اونجاییش قشنگه که تو میدونی طرف خوش رو نیست و دنبال انتقام هست ولی شخصیت فورتوناتو نمیدونه و نادونه که همین هم دراماتیک ایرونی هستش. من وقتی توی کلاس در رابطه با این داستان صحبت میکردن نبودم یا شاید هم بودم ولی شخصی که ارائهمیداد انقدر بد بود که یا گوش ندادم یا اگر هم دادم نفهمیدم چی میگه. در کل نظر خاصی رو از اونجا نمیتونم بیرم اینجا ولی خودم فکر میکنم کل پوینت داستان اینه که سعی کنید به کسی بدی نکنید چون ممکنه اتفاق های بدی بیوفته یا شاید هم نویسنده میخواسته این رو بگه که احمق نباشید. 
اسپویلر----------------

داستان جالبیش اینجاست که پروتاگونیست مونترسور به حساب میاد و انتاگونیست داستان فورتوناتو هست. 
کشمکش های داستان یکی بیرونی بود که خب کشمکش بین فورتوناتو و مونترسور بود یکی دیگه درونی بود که کشمکش مونترسور با خودش بود زمانی که فورتوناتو جیغ و داد میکرد تو این فکر بود که ازادش کنه ولی خب نکرد. داستان از دید مونترسر بیان میشد یعنی اول شخص بود  و کارکتر داینمیک و راوند داستان هم خود مونترسور بود.
      

        این داستان درباره زنی به نام دلا هستش که تصمیم داره برای همسرش که جیم نام داره برای روز کریسمس کادویی بخره ولی خب متاسفانه پول خیلی کمی داره. تم اصلی داستان عشق هست که میخواد نشون بده کسی که عاشق هست چقدر حاضره برای عشقش فدا کاری کنه. با بحث­هایی که توی کلاس سر این موضوع انجام دادیم فهمیدم که واقعا هرکسی در شرایط عادی همچین کارهایی رو نمیکنه چون اکثر بچه ها به این عقیده بودن که نتیجه اخر داستان منطقی نبود و اگر جای کارکتر بودن اون کار رو نمیکردن، ولی کجای بحث عشق منطق میاد وسط؟

اسپویلر---------------

نتیجه ای کلی که داستان میخواست به ما نشون بده این بود که و نفری که عاشق هستن چقدر برای همدیگه از خود­گذشتگی میکنن.

داستان سوم شخص بیان میشه و اوج داستان هم همون زمانی هست که دلا و جیم کادو­هاشون رو عوض میکنن. شخصیت دلا داینمیک بود چون از نظر ظاهری اخر داستان تغییر کرد و شخصیت استاتیک داستان هم جیم بود چون هیچ تغییری نکرد.

کشمکش­های داستان هم ۳ تا بد. یک کشمکش بیرونی که دلا با فقر داشت. دوتا کشمکش درونی که یکیش دغدغه ذهنی دلا درباره به دست اوردن پول و دومی خودخوری ذهنی دلا قبل و بعد از فروش موهاش. همش درباره اینکه چیکار کنه یا اینکه ایا تصمیم مهمی بوده یا نه خود­خوری میکرد.

با این همه پس نتیجه میگیریم. پروتاگونیست داستان دلا و انتاگونیست داستان فقر بوده.
      

        این کتاب یک معجزه کامل بود. شخصیت پردازی های عالی,یه جورایی موقع خوندنش یه سری شخصیت ها منو یاد شخصیت های کتاب عقاید یک دلقک مینداخت. دروغ گفتم اگه بگم همیشه با حوصله این کتاب رو میخودم. این کتاب به خاطر اینکه یکم طولانیه و پر از کلمات و تشبیه و اصطلاح هایی هستش که ممکنه نفهمید بعضی فصل ها برای من خسته کننده شده بود ولی خیلی زود با اومدن شخصیت جدید به نام بریسندن همه چیز تغییر کرد و من دوباره هیجان زده بودم برای هر فصل.این کتاب کاری میکنه شما مثل بقیه راجب مارتین فکر کنید و بعدش کاری میکنه که بفهمونه اشتباه فکر میکردید.  من به همه پیشنهادش میکنم. به همه
      

        فکر کنید توی کافه ای نشسته باشید که کارکنان اونجا بتونن شما رو بفرستن به گذشته. نتونید تغییری در گذشته بدید و کلی قانون دیگه که دستاتون رو میبنده. در این شرایط فکر میکنید رفتن به گذشته چرت و پرت هست؟ یا یک بار امتحانش میکنید که کسی که دوسش دارید یا شخصی از خانوادتون یا دوستتون رو برای یک بار دیگه ببینید؟ هیچ فایده دیگه ای جز زجر کشیدن بشتر خودتون داره؟
این کتاب تشکیل شده از 4 داستان کوتاه از زندگی های مختلف هستش که چرا ادم ها با این همه محدودیت سفر در زمان باز هم میرن به گذشته و نتیجه کارشون رو بهتون نشون میده که ایا پوینت لس بوده یا نتیجه خوبی هم داشته.
کتاب اصلا کتابی نیست که بگی واو چه شاهکاری چه کتاب ادبی و خفنی یا عجب کتابی که بهم چیزای جدید یاد داد. صرفا یکی از بهترین کتاب هایی هستش که میتونید بخاطر داستان قشنگ و سرگرمی بخونید و شاید داستان اخر یکم باعث بشه گریه کنید چون خیلی احساسی تر هستش نسبت بقیه. ایده هایی هم که نویسنده توی داستان های مختلف میاره باعث میشه داستان فقط به خوردن قهوه و رفتن به گذشته خلاصه نشه که اینم دوست داشتم.
کتاب رو ایا پیشنهاد میکنم؟
اره اگه میخوای سرگرم بشی این کتاب که این چند وقته خیلی سروصدا کرده انتخاب خیلی خوبی هستش.
پذیرای حرف شم در کامنت هستیم :)
      

        این کتاب معرکه بود کتابی نبود که کلی جمله خفن داشته باشه (جمله های فلسفی و ایناست منظورم ) ولی قلم نویسنده عالی بود. حتی چپتر اخرش هم که میخونید غافلگیری هایی داره که کاملا شوکتون میکنه. وقتی میفهمید قتل ها چطوری انجام شدن اونجاست که یه احساس تیره و تاریک میاد به درونتون. یکی از جمله های قشنگ این کتاب این بود   
“The face you give the world tells the world how to treat you.” 
یه چیزی که احساس میکنم باعث میشد با نقش اصلی کتاب ارتباط خوبی بگیرم این بود که جفتمون توی یه شهر کوچیک زندگی کردیم و اینکه جفتمون  خواهرهامون فوت شدن 
این اولین کتابی بود که دربارش توی این سایت مینویسم و خواستم کلی بگم که من به شخصه زمان خیلی خوبیو با این کتاب گذروندم
      

        "به هرحال، عشق، با هر شدت‌وحدتی، همیشه نوعی مرحمت است."
داستان این کتاب درباره ۳ خانواده است که توی خیابونی به نام کاتالین زندگی میکنن. یکسری اتفاقات غم انگیزی برای زندگی این سه خانواده میوفته که من بعد هر فصل شوک می‌شدم.
فصل‌های اول اصلا نمی‌فهمید داستان چی هست چون یهو از آخر داستان حرف میزنه ولی بعد یکی دو فصل میره و اتفاقات رو از اول شرح میده. قلم نویسنده واقعا خوبه و این اولین کتابی بود که خوندم و دیدم از دید چندتا شخصیت صحبت میکنه و به علاوه از نگاه سوم شخص هم‌ درباره داستان حرف میزنه و شرح میده داستان رو.
شدت فضای غمگین و ناامید کننده به علاوه قلم خوب نویسنده، باعث میشه که خودتون رو داخل اون فضا تصور کنید و بعد هر اتفاق شوک بشید و ناراحت. خودتون رو درون اون کارکترهایی میبینید که بچگیشون خوش بودن ولی هرچقدر جلوتر رفت زندگیشون خالی و خالی‌تر شد از خوشحالی و روابطی که دوست نداشتن هیچوقت قطع بشه، سرد و سردتر شد.
این کتاب رو پیشنهاد میکنم اگر شوکه شدن و فضای افسرده و به زور زندگی کردن رو دوست دارید.