به خاطر اشکایی که ریختم بهش پنج میدم.
چقدر دوستش داشتم.
        

          اون‌قدری که فکر می‌کردم برام جالب نبود. اوایل کتاب وایب بامزه‌ای از فضای کافه می‌گرفتم ولی بعد از مدتی همه‌اش عادی شد برام. روند داستان به نظرم خیلی کند بود و می‌تونست خیلی سریع‌تر و بهتر جلو ببره داستان رو. اینکه قلم نویسنده و کلا زبان انگلیسیش خیلی ساده بود اذیتم می‌کرد. خیلی باید سعی می‌کردم که یه حسی از متن بکشم بیرون. درکل ایده داستان هم بد نبود منتهی به نظر من یه سری قوانینی که برای سفر توی زمان وجود داشت مسخره بود و اگه نبود بهتر بود؛ که خب شاید یه سری‌ها همین خاص بودن قوانینو نقطه قوت داستان بدونن.
فکر کنم همین دو ستاره کافی باشه نه؟
        

          فکر کنید توی کافه ای نشسته باشید که کارکنان اونجا بتونن شما رو بفرستن به گذشته. نتونید تغییری در گذشته بدید و کلی قانون دیگه که دستاتون رو میبنده. در این شرایط فکر میکنید رفتن به گذشته چرت و پرت هست؟ یا یک بار امتحانش میکنید که کسی که دوسش دارید یا شخصی از خانوادتون یا دوستتون رو برای یک بار دیگه ببینید؟ هیچ فایده دیگه ای جز زجر کشیدن بشتر خودتون داره؟
این کتاب تشکیل شده از 4 داستان کوتاه از زندگی های مختلف هستش که چرا ادم ها با این همه محدودیت سفر در زمان باز هم میرن به گذشته و نتیجه کارشون رو بهتون نشون میده که ایا پوینت لس بوده یا نتیجه خوبی هم داشته.
کتاب اصلا کتابی نیست که بگی واو چه شاهکاری چه کتاب ادبی و خفنی یا عجب کتابی که بهم چیزای جدید یاد داد. صرفا یکی از بهترین کتاب هایی هستش که میتونید بخاطر داستان قشنگ و سرگرمی بخونید و شاید داستان اخر یکم باعث بشه گریه کنید چون خیلی احساسی تر هستش نسبت بقیه. ایده هایی هم که نویسنده توی داستان های مختلف میاره باعث میشه داستان فقط به خوردن قهوه و رفتن به گذشته خلاصه نشه که اینم دوست داشتم.
کتاب رو ایا پیشنهاد میکنم؟
اره اگه میخوای سرگرم بشی این کتاب که این چند وقته خیلی سروصدا کرده انتخاب خیلی خوبی هستش.
پذیرای حرف شم در کامنت هستیم :)
        

          3/5 
With all that hype, I was excepting something much better. 
I'm really glad I didn't buy the entire series and decide to give the first one a chance cuz I'm definitely not going to read the others.
        

          ایده جذاب بود ولی داستان کنی خسته کننده بود.
        

          حقیقتا تاثیر گذار بود و واقعا سیستم سغر در زمانش رو دوست داشتم 
خیلی کیوت بود و علمی تخیلی خیلی مناسبی برای شروع کردن این ژانر
https://taaghche.com/book/124825
        

          The concept of time traveling without being able to change anything in the present was initially what made me read this book. It was specially compelling because I already knew people who go to the past or the present would just talk and communicate with people of that time. And communication, and how much of big problems would be easily solved only if people talked with eachother is something that I always find myself thinking about. And in that aspect this book was everything I could ask for. However the character building is what ruined this book for me. There wasn't much depth to them so I didn't get attached to any of them and therefore couldn't get emotionally connected with them.
Over all an average read.
        

          اگر یکبار و فقط یکبار بتونی در زمان سفر کنی، دوست داری چه کسی رو ملاقات کنی؟  این پیشنهاد به نظر خیلی وسوسه کننده میاد، مطمعنم همه آدم ها جهت ارضای حس کنجکاوی هم که شده شانس امتحان کردن این موقعیت رو به خودشون میدن، اما اگر این فرصت اغواکننده چند تا شرط دست و پاگیر داشته باشه چی؟ بازم دلشون میخواد توی زمان سفر کنن و خودشون رو به خطر بندازن؟ اینبار دیگه باید حتما دلیل محکم تری از صرفا کنجکاوی داشته باشن ‌¯⁠\⁠(⁠°⁠_⁠o⁠)⁠/⁠¯⁩

پیش از آنکه قهوه ات سرد شود، یک داستان فانتزی ،پرسوز و گداز و تا حدی عرفانیه از روابط انسانی، حسرت، عشق و مفهوم زمان. این کتاب از چهار داستان مجزا با روایت چهار فرد مختلف تشکیل شده که همگی اون ها رو کافه ای دورافتاده و سنتی در شهری کوچک در کشور ژاپن به هم پیوند می ده؛ محلی جادویی که به مشتریانش فرصتی منحصر به فرد هدیه می ده: با خوردن یک فنجان از قهوه مخصوص ، سفر در زمان را تجربه کنید. 
با این که تمام راویان داستان ها سفر در زمان (چه بازگشت به گذشته و چه رفتن آینده) رو تجربه می‌کنن اما این  یک داستان علمی تخیلی درباره سفر در زمان نیست. قوانین این سفر جادویی سخت و تا حدودی عجیب هستن: شما باید حتما روی یک صندلی خاص بنشینید که فقط یک بار در یک روز خالی میشه، فقط کسی رو میتونید توی این سفر ملاقات کنید که قبلا باهاش به کافه اومدید، هر اتفاقی در این سفر بیفته شما نمی تونید زمان حال رو تغییر بدید، و اینکه باید قبل از سرد شدن قهوه تون که توسط پیشخدمت براتون سرو میشه برگردید. این قوانین جذابیت و دیدگاه منحصر به فردی رو در مورد مفهوم سفر در زمان ارائه می دن و انتظار مارو به چالش میکشن. 

راویان این چهار داستان، به دنبال جبران اعمال گذشته، رهایی از احساس گناه و پشیمانی، برقراری ارتباط مجدد، و درک ارتباطات هستن. داستان این افراد به نوعی به هم تنیده شده و در نهایت پیچیدگی و پیوستگی روابط انسانی رو نشون میده.
چیزی که من درمورد کتاب دوست نداشتم و سلیقه م نبود، سبک نگارش ساده، واضح و پیام اخلاقی مستقیم اون بود. همچنین شخصیت پردازی پرداخته نشده و عمق کم روایت بنظرم از نقاط ضعف داستان ها بود چون من بعنوان مخاطب نتونستم باهاشون همدلی داشته باشم و درکشون کنم.
اما از طرف ديگه این کتاب برای هرکسی که از داستان گویی سرراست و درون‌نگر لذت می‌بره، و همچنین برای کسانی که علاقمندن از مضامین تکراری برداشتی تازه داشته باشن ؛ میتونه جذاب و دوست داشتنی و خوشایند باشه.
بهرحال تایپ من نبود ولی از شنیدنش پشیمون نیستم. 

.....
از فیدیپلاس گوش دادم ، فایل پی دی اف و ریویوو صوتی کوتاهی براش گذاشتم که میتونید از اینجا برش دارید.
https://t.me/reviewwithDream