جنگ صلح است
  آزادی بردگی است
   جهل قدرت است.....
دنیای سرد و ترسناک و عدم اعتماد رو در این رمان به خوبی حس کردم.....
        

          (جدای از حقیقی بودن روایتش از واقعیتِ رخ نداده)
کتاب جالب و خسته‌نکننده(اگر علاقه‌مند به فکر و مکاتب فلسفی باشید)

داخل یک کتاب داستان یک کتاب نظریه پردازی نوشتن میدانی یعنی چه؟ :))
ایده "کنترل افکار از طریق کنترل کلمات" واقعا چسبید!
        

          دوران «1984» دوران سیاهی است. همه جا به شدت کنترل می‌شود؛ آدم‌ها حتی در مخفی‌ترین گوشه اتاقشان هم کنترل می‌شوند. فکر کردن ممنوع است. دوست داشتن ممنوع است. حتی در حین رابطه با همسر هیچ احساسی نباید در میان باشد و صرفاً این عمل به عنوان یک وظیفه، که همان تولید مثل است انجام گیرد. هر چه حزب بگوید همه باید آن را قبول کنند. تاریخ گذشته عوض می‌شود و تمام مستندات اعم از روزنامه، مقاله، خبر و ... تغییر پیدا می‌کنند تا حرف‌های حزب واقعی باشد. افرادی که برخلاف حزب فکر کنند و کارهای خلاف خواست آن‌ها را انجام دهند، از صفحه روزگار محو می‌شوند؛ نه تنها خودشان، که حتی اسم و نام و هرچه که مربوط به اوست از دفاتر و اسناد پاک می‌شود. طوری که انگار از روز اول چنین شخصی وجود نداشته و به دنیا نیامده است.
در یک چنین دنیایی «وینستون اسمیت» احساس می‌کند که از «برادر بزرگ» (رهبر حزب) متنفر است و حزب در حال نابودی انسان‌ها و عواطفشان و برده کردن آن‌ها است. و دست به کارهایی می‌زند که خلاف میل حزب است و اولین کارش این است که خاطرات خود را مکتوب می‌کند.
کتاب، یک دولت دیکتاتوری را ترسیم می‌کند که ادعای دیکتاتوری ندارد. دولتی که از مردم ماشین‌های بی‌احساس و بی‌عاطفه‌ای ساخته که فقط کار و تولید مثل کرده و در خدمت حزب باشند تا حزب برای همیشه قدرت را در اختیار داشته باشد. نویسنده خواسته با این کتاب ذهن و چشم مردم را نسبت به اتفاقات جاری در اطرافشان روشن کند و ببینند که در اطرافشان چه وقایعی در جریان است و چه کار باید بکنند.
خواندن این کتاب را به همه عزیزان پیشنهاد می‌کنم.

امین پازوکی 1399/08/12
        

          من این کتابو وقتی ۱۶ ساله بودم دست گرفتم. و بعد از این همه سال هنوز حال و هوای کتاب از خاطرم نرفته.  حال و هوای کتاب بسیار سیاسیه و یه جورایی سعی میکنه شرایط زندگی توی کشوری فرضی که با سیستم ایدئولوژی محور و با سیستم اطلاعاتی/نظارتی قوی بر مردمش حکومت میکنه، از زبون کسی که در سلسله مراتب حکومتی شعلی داره اما دیدن زمانهای متفاوت قدیم(تا جایی که یادمه)، اون رو نسبت به شرایطش بی اعتماد و بی اعتقاد کرده، توصیف کنه.  حالتون خوش نخواهد بود بعد از خوندن این کتاب مخصوصا وقتی  بدونید نویسنده برای نوشتن اون فضا الهاماتی توی زندگی واقعی هم داشته. برای همین لطفا قبل از خوندنش افسرده، ناامید، نگران یا ترسان از شرایط زندگیتون نباشید.  خوندن این ترجمه برام نسبت باقی ترجمه های معروف تر کتاب، روون تر بود چون لغات ساده تری توش استفاده شده بود. اگر با لغات فاخر یا ادبی مثل من سر و کله میزنید، این ترجمه بیشتر به دردتون می خوره.  در آخر توصیه میکنم قبل از خوندن این کتاب سراغ مزرعه حیوانات برید. و اوگر از اون لذت بردید و یک کمی قصد خود آزاری داشتید، سراغ این یکی حتما بیاید.  والسلام
        

          کتاب یه تیکه و متلک خیلی سنگین به نظام‌های توتالیتر مثل نظام توتالیتر شوروی در دوران استالینه و به قدری جذاب نوشته شده که خواننده هوس میکنه سر دو روز کلشو تموم کنه. در کل این اثر شدیدا ارزش خوندن رو داره.
        

          1984 را اورول در سال 1949، هم‌زمان با قدرت گرفتن بلوک شرق، منتشر کرد. این کتاب جامعه‌ی سوسیالیستی توتالیتری را بر مبنای کشورهای کمونیستی وقت ترسیم می‌کند و پیش‌بینی درستی را از وضعیت آن‌ها در آینده‌ای نزدیک ارائه می‌کند. زمانی که آرمان‌ها و اهداف حزب برای مردم رنگ می‌بازند و چهره‌‌ی واقعی «قدرت»، بدون هیچ بزکی نمایان می‌شود.
سلطه و نفوذ این نظام «سوسیانگل» چنان است که حوزه‌ی ‌فردی و زندگی شخصی در آن از بین می‌رود و تماما تحت کنترل و نظارت حاکمیت در می‌آید. نقش «ناظر بزرگ» تمثیلی از رهبران بلوک شرق به ویژه استالین و سیستم‌های کنترلی-نظارتی منصوب به اوست. و نیز افرادی که تنها به عنوان جزء‌ی از یک کل شناخته می‌شوند، چنان به خدمت اهداف حزب‌ در می‌آیند که هریک به یک دستگاه کنترل‌گر تقلیل می‌یابند. آن از خودبیگانگی که مارکس مذمت می‌کرد به نوعی دیگر خود را نشان می‌دهد. افرادی که تنها در جهت اهداف حزب  معنا می‌یابند و به کارکرد اجتماعی‌شان تقلیل یافته‌اند، به جاي از خودبيگانگی با فرآيند توليد، از خویشتن خود بیگانه می‌شوند. ممنوعیت عشق و هرگونه عواطف بشری که در کتاب مطرح می‌شود نیز اشارتی است به همان از دست رفتن مفهوم فرد(individual).
در تحلیلی جامعه‌شناختی، این کتاب را می‌توان نقدی بر کارکردگرایی ساختاری نیز دانست. تاکید بر مفاهیمی چون نظم ساختاری، یکپارچگی اجتماعی، کارکرد نظام‌های بروکراتیک (وزارت‌خانه‌ها) و مذموم دانستن هرگونه تضاد اجتماعی نشان از نگاه انتقادی اورول بر مبانی این نظریه است. شاید بتوان گفت باوجود این‌که استالینیسم بر مبانی تضاد استوار است، اما نهایتا به بدیل آن پیوند می‌خورد.
 .
بخش از کتاب:[ قدرت در وارد آوردن درد و خواری نهفته است. قدرت در تکه تکه کردن ذهن‌ها  و پیوند دادن آن‌ها در شكلی تازه، به اختیار خود ما نهفته است. ... اگر تصویر آینده را بخواهی، پوتینی را مجسم کن که جاودانه چهره‌ی انسان را لگدمال می‌کند. ... تنها با آشتی دادن تناقضات است که می‌توان قدرت را ابدالاباد حفظ کرد.]

 


        

          بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
کتاب مثل قلعه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ حیوانات یک کتاب تاریخی سیاسی ولی با چاشنی عاشقانه است

من قلعه حیوانات رو بیشتر دوست دارم و معتقدم خیلی استادانه تر نوشته شده

کتاب فعلی ممکنه خسته کننده هم بشه براتون
در هر حال از نظرم کتابیه که بیش از اون چیزی که هست بهش پرداخته میشه 

از فصل های آخر کتاب بیشتر لذت بردم ، مخصوصا این که مفاهیم جدید و جالبی رو مطرح میکنه
        

          کتاب رو بصورت الکترونیکی در فیدیبو خواندم و در اوقات فراغت و بی کتابی ان را تمام کردم. کتابی زیبا در مورد حکومتهای دیکتاتوری و بسته و وضعیت مردم در این حکومتها
چند تا یادگاری از این کتاب ارزشمند

 ۱. به همگان هشدار مى دهد که اگر روند تاریخ تغییر نکند، انسان ها در سراسر دنیا، بى آنکه خود بدانند، خصوصیات انسانى خود را از دست مى دهند و به آدم هایى ماشینى و بى روح تبدیل مى گردند
۲. مى توانند آدم را وادار به گفتن همه چیز بکنند. اما نمى توانند آدم را وادار کنند تا آن چیزها را باور کند. آنها نمى توانند به درون آدم دسترسى پیدا کنند.
۳. اگر آدم احساس کند که انسان ماندن، حتى اگر بى نتیجه باشد، ارزشمند است، درواقع آنها را شکست داده اى.
۴. یک گروه حاکم تا زمانى حاکم است که بتواند جانشینانى براى خود انتخاب کند. حزب در پى بقاى خون و اصالت نیست بلکه براى بقاى وجود خود تلاش مى کند. مهم نیست چه کسى قدرت را به دست مى گیرد به شرط آن که ساختار طبقاتى براى همیشه به همان شکل پایدار بماند.
۵. حزب به کارهایى که علنا انجام مى شود علاقه ندارد. فقط افکار براى ما مهم هستند.
۶. چگونه یک انسان مى تواند قدرتش را بر انسان دیگرى اعمال کند؟» 
وینستون فکر کرد. «با وادار کردن او به رنج کشیدن.» 
ـ دقیقا. با وادار کردن او به رنج کشیدن. اطاعت کافى نیست. اگر او رنج نکشد، چه طور مى شود مطمئن شد که او در حال اطاعت از خواسته تست نه خواسته خودش؟ ماندن در قدرت یعنى تحمیل درد و حقارت. 
۷. ـ درد به تنهایى همیشه کافى نیست. گاهى بشر در مقابل درد تا حد مرگ هم مقاومت مى کند. اما براى هرکس چیزهایى وجود دارد که اصلاً قابل تحمل نیست و نمى تواند به   آنها فکر کند. کارى هم به شهامت و یا ترس ندارد

بیست و ششم فروردین ۱۴۰۱
سیزدهم رمضان
        

          در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺘﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:
(( دﻧﯿﺎی ﺣﯿﺮت اﻧﮕﯿﺰ 1984 از ﺳﻪ ﮐﺸﻮر ﻏﻮل آﺳﺎ ،ﻣﻘﺘﺪر و ﺑﯽ رﺣﻢ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ داﺋﻤﺎ درﺣﺎل ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺳﺎﮐﻨﺎن اﯾﻦ ﺳﻪ ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻮد،ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ در آن ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن دوﻟﺖ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪﻩ و ﻧﻔﺮت ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﯿﻞ اﺷﺨﺎص ،ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد....)) 

 دﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دور، ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا ذرﻩ ذرﻩ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎی ﺣﺰب ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ اوﺷﯿﻨﯿﺎ ﻣﺮا ﯾﺎد اﻓﮑﺎر ﺟﻨﺎب ﻋﻼﻣﻪ و ﺷﺎﮔﺮدان ﭘﺎﯾﺪاری ﺷﺎن ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ .ﻗﺒﻮل ﻧﺪارﯾﺪ؟ ﭘﺲ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ .
ﺟﻨﮓ ﺻﻠﺢ اﺳﺖ .آزادی ﺑﺮدﮔﯽ اﺳﺖ .ﺟﻬﻞ ﻗﺪرت اﺳﺖ .
اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ،رﻣﺎن دﻧﯿﺎی ﮐﻨﺎﯾﻪ ﻫﺎﺳﺖ. دﻧﯿﺎی اﺻﻼح اﺳﺖ ،ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻫﺎی ﮐﻨﺎﯾﻪ آﻣﯿﺰ .ﮐﺘﺎب ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ.ﭼﻮن ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎﻫﻮﺷﯽ دارد ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم ﻗﻠﻌﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎﺗﺶ را ﺑﺮای ﺑﺎر دوم ﺑﺨﻮاﻧﻢ:)
        

          کتابی که یک بار خوانده ام باز هم می‌خوانم و باز هم می‌خوانم .
روایتی پر فراز و نشیب که فراز های عالی و هیجان انگیز و شیب هایی که فقط فرصت نفس کشیدن بهت بده .
من نسخه ی دیگر این کتاب و خوندم که انتشارات شاهدخت پاییز بود به ترجمه ی صدیقه عیوضی .
در کل پیشنهاد میکنم بخونید .
        

          یه زمانی خوندن این کتاب مد بود ولی به نظرم کتابیه که همیشه میشه خوند و تاریخ مصرف نداره.
شاید به نظر برسه که چون شخصیت‌هاش حیوانات هستن با یه کتاب فانتزی مواجه هستیم در صورتی که کتاب کاملا سیاسیه.
کتاب رو خیلی سال پیش خوندم اما یادمه که کشش داستانیش زیاد نبود.
        

          حقیقیتا جورج اورول یک نویسنده و اندیشمند بزرگ هست.
کتاب ۱۹۸۴ نه فقط برای زمان خودش که برای تمام دوران حرف برای گفتن دارد و در هر زمانی می‌شود مثال‌هایی از اون رو در جامعه پیدا کرد.
        

          جورج اورول عزیز!
جورج اورول عزیز! 
همیشه من رو حیرت زده می‌کنی. 
ورق‌های این کتاب سیاه سیاه هستن
داخل دنیایی می‌روید که باریکه های نور رفته رفته خاموش می‌شوند و تا آخر ماجرا امید‌هایتان از بین می‌رود و به فکر فرو می‌روید و احتمالاا تا هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها درگیر این کتاب باشید. پیشنهادش می‌کنم البته بعد از مزرعه حیوانات!
        

          تموم کردن این کتاب به سختی یک امتحان بود برای من. کتابی که علی‌رغم نثر بسیار روانش که به نظر نمی‌رسید ترجمه باشه و انگار با ادبیات فارسی نوشته شده بود، به دلیل دردهای زیادی که به من وارد می‌کرد خواندنش را سخت می‌کرد.
کتابی که نیمه‌ی اولش شما رو از توصیف‌های بسیار دقیق و فضاسازی بی‌نظیرش حیرت‌زده می‌کنه و نیمه‌ی دومش از دردی که هر لحظه بر روح و روان شما وارد می‌کنه. نیمه‌ی اول احساساتی رو برای شما ترسیم می‌کنه که می‌تونید تصور کنید روزی به اون‌ها دچار بشید و می‌تونید تصور کنید چه عذابی به همراه داره و نیمه‌ی دوم کابوس‌هایی رو به تصویر می‌کشه که شاید ۱۰سال یک‌بار ببینید، کابوس‌هایی که برای افرادی در این جهان، و حتی در نزدیکی ما، تجربه‌ی زیسته محسوب میشه.
و در نهایت آنچه این کتاب رو برای ما بسیار تاثیرگذارتر، مهم‌تر، و البته دردناک‌تر می‌کنه اینه که با وجود اینکه داره داستانی رو در تاریخی تقریبا دور و در جغرافیایی متفاوت روایت می‌کنه، اما بسیار برای ما در این بازه‌ی تاریخی و در این سرزمین قابل فهمه.
        

          این کتاب رو برای بار‌ چندم خوندم، کتاب خوبیه ولی به نظر باید حتما همراه با دنیای قشنگ نو اثر هاکسلی خونده بشه، امیدوارم بتونم سریع اون رو هم بلافاصله مطالعه کنم
        

          خب این کتاب اولین کتاب تو این ژانر بود که خوندمش، یه جاهایی ممکن بود خوندنش برام حوصله سر بر بشه و بخوام نصفه رهاش کنم ولی چون صوتی گوش می دادم، تونستم همچنان باهاش ارتباط بگیرم و تمومش کنم✨
این کتاب یه جورایی میشه گفت یه بیانیه ی سیاسی تو یه دوره ی نظامیه و یه نقد اجتماعی به جامعه ی آینده ، زندگی تحت سلطه ی یه حکومت دیکتاتوری که حتی خودش رو مالک افکار و باور مردم می دونه 
وزارت صلح که در ارتباط با جنگه 
وزارت عشق که در ارتباط با شکنجه و مجازاته
و وزارت فراوانی که در ارتباط با تحریم مواد غذایی و... 
پارادوکس عجیبیه 😂
        

          نقد حکومت‌های کمونیستی از نگاه نویسنده‌ای با تعلقات سوسیالیستی.... 
از نظر داستانی چندان قوی نیست اما مفاهیم پیچیده و بزرگی مانند توتالیتر رو به زبان ساده توضیح داده است
ترجمه آقای کاوه میرعباسی هم خوب بود
        

          عالی
و آخرش بسیار تاثیرانگیز تمام شد
        

          من این کتاب رو زمانیکه دانشجو و کم سن و سال بودم خوندم هنوز هم حال و هواش یادمه ... خیلی کتاب جذابیه و بسیار عالی زندگی سیاه اون زمان رو به نمایش گذاشته ... از نظر من عالی