کتاب ، ترجمه روانی داشت. موضوع حافظه و کارکرد مغز در سپردن اطلاعات و بازیابی آنها برای من. خیلی جالب بود هرچند جسته و گریخته برخی مطالب را می دانستم اما در اینجا با انسجام و نظم آنها را دنبال کردم. مفاهیم یادگیری خطا محور ، چرایی متفاوت بودن خاطرات  در روایت های افراد  کنجکاوی من را تا حدودی نسبت به مغز و فرایند ذخیره سازی اطلاعات پاسخ داد هرچند این پژوهش ها و یافته ها هنوز به مقصد نهایی نرسیده و احتمالا قطره ای از وسعت زیاد کارمزد مغز باشد اما قدرت مغز بیش از پیش برای انسان نمایان می شود و کمک می کند تا در روایت هایمان از وقایع زندگی دقت بیشتری داشته باشیم یا اینکه حداقل بدانیم چگونه می توان به روایت های دیگران با دید انتقادی و صحت سنجی نگاه کرد و  علت قبول کردن برخی از روایت ها توسط برخی دیگر را بفهمیم. خیلی بحث های مربوط به حافظه و مغز جذاب است و دیوانه کننده 
      

        تمومش کردم اما چیز زیادی  ازش نفهمیدم. فکر  کنم نیاز هست دو یا چند باره بخونمش. کتاب در باره نظریه بازی در امور روزمره زندگی میگه و اینکه همه زندگی مثل یک بازی است که آدم ها بر اساس استراتژی منافع خودشون و یا کمک به دیگری حرکتی را انتخاب می کنند که یا برنده می شوند و یا بازنده. البته در حالت کمک به دیگری بازی یه حالت تعادل می رسد و هنری در بازی خرج نمی شود.
چون با ریاضی و احتمال سر و کار داشت، لازم است که یکی دوبار دیگه خونده بشه که البته اگر فهمیده بشه، در تجارت و انتخاب استراتژی تا جائیکه فهمیدم مفیده.  حالا بریم ببینیم کی دوباره بخونمش.
      

        کتاب را بالاخره با زور تمام کردم، نمی دانم توی خیلی کتاب های انگیزشی  چرا اینقدر خاطره و قصه از آدم های مختلف هست؟ من خیلی برام خسته کننده میشه که شاید  ۹۹ درصد کتاب  قصه آدم هایی است که روزمره های زندگی  را بیان می کنند و شبیه هم هستد از نظ  فرم کلی وقایع. شاید برای برخی خوشایند و جذاب باشه که خوش به حالشون. برای من خیلی جذاب نیست و سنگین تمومش کردن چون زورم می اومد که تمام کتاب با نخونم بیگه این هم مرضی است که کتابی  که  خیلی برات جذاب نیست به زور به آخر برسونی 
این نظر من بود البته نوش مغز اونهایی که با این کتاب حال کردن
      

        بالاخره تمومش کردم هرچند بعد از خواند نصف کتاب می‌خواستم کنارش بگذارم اما  چه کنم کرم تموم کردن کتاب حتی به زور در من وجود دارد و کتابی را که تمام نکنم انگار مطلبی از آن را از دست داده ام. می دانم خیلی منطقی نیست و بیشتر یک حس خاص است که فکر کنم بعضی از شما داشته باشیدش و یا تجربه کرده باشید
کتاب خیلی ژورنالیستی است و تکه خاطرات از آدم های مختلف را در آن جمع آوری کرده است . خب تا حالا روایت جنگ را از دید زنانه اش زیاد نشنیده و یا نخوانده بودم .
از این نظر مدت ها بود که می خواستم بخوانمش. بعد از نیمی از کتاب که خواندم احساس کردم کلیت حرف و دغدغه های زنانه را فهمیدم و بقیه کتاب بیشتر  تکمیل کتاب است تا به اندازه یک کتاب دربیاید البته این نظر من است .
همین‌که روایت غیر معمول از جنگ را که به قول نویسنده روایتگر آن مردان هستند خودش جذابیت دارد  اما خب شاید روایتگری ها خیلی برایم جذاب نبود کم به زور و  بر خلاف میل تمامش کردم. البته جنگ آن قدر صورت‌های مختلف دارد که حتی از نگاه بچه ها هم فکر کنم می توان کتاب نوشت و فقط نوشت و سخت است که طرف درست تاریخ بایستی  و بفهمی حق با کیست مگر اشل و معیاری درشت داشته باشی . البته این روایت ها از زبان سربازان زن روسی بود که طبیعتاً کشورشان مورد تجاوز قرار گرفته بود و به عنوان دفاع از وطن به جنگ رفتند .
از جاهای جذاب و قابل تامل برای من، وضعیت این سربازان بعد از جنگ و برخورد آدم ها با این افراد بود که به عنوان سرباز زن دوشادوش مردان در حنگ‌ شرکت کرده بودند و پذیرش و عدم پذیرش افراد مختلف از اینها گاهی تعجب مرا  بر می انگیخت  که این ها برای دفاع از وطن رفته بودند اما در نظر برخی بعد دیگر زندگی زنانه مهمتر از دفاع از وطن بود که باعث می شد برخورد مورد رضایتی با آنها نداشته باشند.
در مجموع فکر کنم برای یکبار خواندن  کافی باشد آن هم اگر خواستید کامل بخوانید، اگر هم  بخش هایی از آن را خواستید بخوانید  ضرر  نکرده اید چون چارچوب کتاب دستتان می آید و نیازی نمی بینم کل کتاب. را از اول تا به آخز بخوانید .
      

        خیلی وقت پیش ها این کتاب را خواندم  و نسبت به چند اثری که از بزرگ علوی خواندم خیلی کتاب گیرا و جذابی است از نظر قصه پردازی و کشاندن خواننده در داخل قصه و ایجاد تصور نسبت به وقایع و اتفاقاتی که در طول خواندن کتاب برای محور اصلی قصه که فکر می کنم یک تابلوی نقاشی بود فوق العاده است. حتما پیشنهاد می دهم بخوانیدش.
      

        کتاب گیرا و خوش فرمی بود . همزاد پنداری و قرار گرفتن خواننده در جای شخصیت اصلی داستان تلنگری را بوجود می آورد که نقش عشق و احساس چقدر در زندگی پررنگ است. احساسات ما  است که بقا را برای ما مهم جلوه داده احساس ترس یکی از مهمترین عوامل در بقای ما انسان ها است. در واقع فکر می کنم شجاعت ناشی از احساس ترس از عواقب رخ دادن یک اتفاق است که بوجود می آید. 
اوایل شروع به خواندن آنچنان این مفهوم بیماری برایم ملموس نبود اما به مرور فضای داستان کشش خودش را تحمیل کرد به طوریکه دوست داشتم  یکسره و. بدون وقفه کتاب را تمام کنم. 
      

        کتاب را بالاخره تمومش کردم. کتاب در مورد زبان بدن توضیحاتی ارائه می ده  که هرچند بر اساس فرهنگ آمریکایی نوشته شده اما تا حدود زیادی تفسیرهای عمومی آن را در کتاب می آورد و اینکه اختلاف معانی زبان بدن  رفتار خاصی را  در برخی کشورها  هم توضیح داده است. 
به نظر من  برای یادگیری زبان بدن باید به منابع زیادی مراجعه کرد و صرفا  با چند کتاب نمی شود  خیلی خوب بر آن  مسلط شد. اما همین کتاب را اگر به صورت عملی  بر رفتار  آدم های اطرافتان  تطبیق بدهید تا حدود زیادی درستی آن را می توانید بدست آوردید.
برای شروع به فهمیدن زبان بدن کتاب ساده و روانی است.  اگر دوست داشتید در این زمینه مطالعه ساده ای داشته باشید توصیه می شود.
      

        کتاب را به زور تمام کردم. تا وسط های کتاب که خواندم خسته شدم‌ و بقیه کتاب  را در حد ورق زدن و خواندن عنوان قوانین گذروندم. عموما قوانینی یا بهتر بگویم توصیه هایی است که خیلی ها آن ها را رعایت می کنند و برای برخی از آدم ها بدیهی است. اما خب توصیه هایی هم داشت که به شرط عملی کردن آنها برای زندگی و روابط اجتماعی ما خوب است.
قصه های زیادی را از افراد مختلف می گوید که برای من جذابیت خواندن نداشت.  بیشتر شبیه کنابهای موفقیتی است که فلان نویسنده می گوید از قصه های آدم ها برای اثبات نظر خودش. در مجموع فکر می کنم برای تورق و گذری خواندن بد نیست اما در نهایت اگر از کتاب توصیه گونه خوشتون می آید بخوانید و گرنه چنگی به دل نمی زند
      

        کناب خوبیه از این نظر که واقعیت استعداد را بر خلاف عقیده رایج  و به صورت علمی یعنی روش شهودی و آزمایش کردن به ما نشان میده.
خلاصه کتاب اییه که آنچه ما از استعداد یاد گرفته ایم و به ما گفته شده در حقیقت نفهمیدن پشت صحنه داستان این استعداد است و چون نمی دانیم زود یادگرفتن هر فن و مهارتی را توسط اشخاص استعداد می نامیم در حالیکه نویسنده معتقد است پشت سر این استعدادهایی که در نظر ما توجیه است تمرین هایی زیادی نهفته است که خیلی وقت ها این تمرین ها به ما گفته نمی شود . چرا تمرینهای زیادی و یا حتی تمرین و آشنایی کودک با آن مهارت زودتر از دیگران باعث یادگیری سریع آن مهارت توسط او می شود. در واقع با تمرین زیاد و هدفمند تقریبا هر مهارتی را می توان در حد خیلی خوب  آن یاد گرفت .استثناءهایی هم هست مثل نیاز به برخی حرکات ورزشی که آن هم  ربطی به استعداد ندارد زیرا مستلزم تمرین در زمان شکل گیری استخوان بندی بدن است تا شکل آن عضو به هنگام  رشد قابلیت آن حرکت را پیدا کند.
خلاصه اینکه با تمرین زیاد و زیاد و زیاد و هدفمند میتوان به یک متخصص حرفه ای تبدیل شد. مثل بقیه مشروط به اینکه  مثل آن حرفه ای ها تمرین کنیم.
      

        کتاب خیلی جذاب و پر کشش به حدی که اگر شروع کنی به سختی ازش دل می کنی و دوست داری زودتر بفهمی بعدش چی میشه. فکر کنم من دوباره خوندمش. اگر الان هم گیرم بیاد دوباره می خونمش برای من خیلی جذاب بود داستان همین آقای سمک عیار و کمک های رابین هودی وارش.
شخصیتی است که در داستان کهن ما نماد کمک به مستمندان و مظلومان بود و شرح وقایع آن به قشنگی نگارش شده است.
      

        یادم نمی آید کدام نسخه کتاب را خوانده ام. اما همین کتاب سمک عیار دو جلدب بود با همان نثر قدیم. کتاب برای من از اون کتابهایی بود که فقط خواب یا کار خیلی واجب باعث می شد که آن را کنار بگذارم. خیلی جذاب است. هر چند زیادی تخیلی است اما بدجوری خواننده را با خودش به داخل قصه می برد و جذابیت اتفافات آن باعث می شود صفحه بعد را بخوانی تا ببینی بعدش چه می شود. مثل داستانهای هزار و یک شب. اگر با نثر قدیمی مشکل ندارید پیشنهاد میشه توی اون فضای نگارشی کتاب را بخوانید و اگر هم سخته خب نثر روان امروزی را که بازنویسی شده انتخاب کنید. خوندن این کتاب را از دست ندید.
      

        وای که چقدر کتاب فوق العاده ای است. قلم پردازی و فضاسازی داستانی اش خیلی عالی است.
یادم می آید در ایام درس خواندن برای کنکور در کتابخانه، این کتاب را هم می خواندم. فقط حیف شد که جلد دهم آن را ناقص گذاشتم. اون نسخه ای که خوانده ام 10 جلدی بود. کشندگی داستان اونقدری بود که دلم نمی خواست اون را زمین بگذارم. شاید عیب بزرگی که برای من داشت شخصیت های فراوان در داستان بود که حفظ کردن اونها برایم مشکل بود. گاهی در ابتدای یک جلد اسم یکی از شخصیت ها می آمد و میرفت تا انتهای آن جلد و یا در جلد دیگر دوباره اسم آن می آمد و باید فکر می کردی این کی بود. هر چند اکثر شخصیت ها در یک قبیله بودند و روابط فامیلی داشتند اما اگر آن رابطه را گم می کردی نمی فهمیدی کی،  کی بود و چی، چی شد. تا الان مزه خوندن کتاب زیر مغز من است....... اگر حوصله رمان طولانی دارید بخونید و اگر حتی حوصله اش را هم نداشته باشید جلد اول را شروع کنید مشتری می شید.
      

        این کتاب را مدت ها بود که دوست داشتم بخوانم. بالاخره دوسال پیش خوندمش. کتاب داستان کشوری است که مدعی طرفداری از کارگر است و طرفدار عدالت. اما چه خوب به تصویر کشیده چنین جامعه ای را. همه اش تسلط، همه اش مراقبت، همه اش تظاهر.  برای چی؟ برای بقای حکومت خودشان. برای بقای خودکامگی اشان. واقعا کلمات چقدر مظلومند در دست یاغی های حکومتی. چقدر مظلومند در دست سودجویان به ظاهر انقلابی. و خدا کجاست در این حکومت به ظاهر عادل. خیلی از خوندن این کتاب مثل قلعه حیوانات جورج اورول کیف کردم. قشنگ برای تو فضای داستان ملموس است. آنچه را که حکومت تشخیص می دهد درست است. آنچنان بت پرستی شخص اول برای آن ها نهادینه شده است که نمی توانی هیچ بگویی حتی به فرد کناری خودت. چقدر جالب است وقتی که کلمات را خودشان تعریف می کنند که از این به بعد به جای فلان کلمه از کلمات پیشنهادی شان استفاده کنند. تاریخ را بر اساس نظر خودشان می نویسند و ..... . یاد تعریف "بیکاری" افتادم در یکی از دولتها  که تعریفی غیر عادی تا آن زمان به حساب می آمد.
در مجموع کتاب خوبیه برای فهمیدن نتایج یک جامعه بسته و تحت سلطه حکومت انحصارطلب و تمامیت خواه.
پیشنهاد می کنم حتما برای یکبار بخونیدش.
      

        کتاب فوق العاده ای است. 
خیای وقت پیش ها خوندمش. البته اگ بشود دوباره خوندنش باز هم جذاب است. فکر می کنم روتین حکومت های خودکامه یکسان است ظلم به مردم خود، زیاده‌خواهی، توجیه و .... و چقدر از این نمونه ها می توان در طول تاریخ‌ پیدا کرد که ویژگی های مشترک زیادی دارند. جورج اورول این کتاب ها چنان نوشته انگار الان داره زندگی می کنه و داستان حکومت های دیکتاتوری و تک محور را تعریف می کنه.
      

        کتاب جالبی است. تعریف هاروکی موراکامی را زیاد شنیدم. و  فعلا این کتاب را از این نویسنده خوندم‌. متن کتاب ساده و بی تکلف نوشته شده و می توان براحتی با آن ارتباط برقرار کرد.  هر چند از اسم کتاب  انتظارم این بود که با یک داستان و وقایعی بین عناصر داستان رویرو شوم اما در واقع یک خودنوشته است از زندگی روزمره شیوه نوشتنش و تاثیر این شیوه روی  ذهن و کتاب هایش‌.
اگر علاقه به کنش و هیاهو در یک داستان دارید احتمالا کتاب شما را خسته می کند اما اگر کنجکاوید که بدانید این نویسنده مطرح ژاپنی چگونه زندگی می کند کتاب جذاب می شود. البته باز هم خیلی خبری از کنش و واکنش در این کتاب نیست و نوشته تقریبا به طور کامل حول خود نویسنده می چرخد یعنی شحصیت زیادی ندارد اما اون را پیشنهاد کنم مخصوصا کسانی که نیاز دارند با خواندن و فهمیدن انگیزه های دیگران با انگیزه شوند.