اینقدر همه ی بوک بلاگر ها در موردش حرف زده بودند بدون اینکه مطلقا هیچ چیز در موردش بدانم نسبت به آن دافعه داشتم
اما حالا با خواندن یادداشت های روی آن تصمیمم عوض شد و بدم نمی آید روزی بخوانمش
        

          🔹️یک سال، هر روز یک کتاب!
این نسخه‌ی به نظر پیچیده‌ که نینا برای خودش و برای تمام لحظه‌هایی که ناتوان از تحمل و صبوری در برابر رنج و اندوه است، پیچیده است، تا چه اندازه می‌تواند کارساز باشد؟
او برای کنار آمدن با غم، برای خودش فراموشی را تجویز نمی‌کند. او برای کنار آمدن با غم، مواجه با غم را تجویز می‌کند.
برای همین است که به کتاب‌ها روی می‌آورد تا همچون راهنمایانی فانوس‌ به‌ دست، در غم او شریک باشند و همراه با شخصیت داستان‌ها، هزار زندگی نازیسته را زندگی کند و هزار غم تجربه‌ نکرده را به جان بخرد....
.
.
هرگز اینقدر بی حرکت ننشسته بودم و در عین حال این همه تجربه کسب نکرده بودم!
کتاب‌ها به تجربه‌ها فرصت بیان شدن و به درس‌ها فرصت یاد گرفته شدن می‌دهند ....
        

          "ما به کتاب هایی نیاز داریم که اثرشان بر ما مثل یک فاجعه باشد، کتاب هایی که عمیقا متاثرمان کنند، مثل تاثیر مرگ کسی که بیشتر از خودمان دوستش داشتیم، مثل تبعید شدن به جنگل هایی دور از همه، مثل خودکشی. کتاب باید همچون تیشه ای باشد برای شکستن دریای یخ زده ی درونمان"
خیلی کتابش قشنگ بود به نظرم همه با این کتاب میتونن اشتراکات زیادی پیدا کنن و براشون جذاب باشه
        

          یک ماه قبل از خواندن این کتاب تصمیم گرفته بودم هر هفته یک کتاب یا نهایتا هرماه چهار کتاب خوانده باشم؛ رسیدن به این کتاب و مواجهه با تصمیم نویسنده برای خواندن هر روز یک کتاب برایم جالب بود اما با پیش روی و در نهایت اتمام کتاب تنها جذابیتش برایم معرفی صد و چند کتاب دیگر و برخی پند و اندرز های نویسنده بود.
به لحاظ تخصصی رمان ضعیف و سطحی نوشته شده بود و بسیاری از داستان های جانبی و خاطرات مطرح شده بین داستان، اضافی و زائد به نظر می رسید.
به نظرم هر روز کتاب خواندن یک برنامه عالی در زندگیست اما هر روز یک کتاب خواندن در کنار فوایدش ایرادهایی هم دارد از جمله اینکه بدلیل شتاب در خواندن بدلیل تشویش برای اتمام کتاب در پایان روز منجر به خوانش سطحی آن می شود.
همانطور که خود نویسنده هم در کتاب گفته: " من اگر و زمانی درباره ی کتاب ها حرف زدم، بحث گرایش و سبک روایت و متن آخرین نقدها نبوده، بلکه چیزی شبیه وراجی های خاله زنکی بوده"
        

          نینا سنکویچ وقتی خواهرش رو به‌خاطر سرطان از دست می‌ده، برای تسکین غمش به سراغ کتاب‌ها می‌ره. هر روز یک کتاب، برای پیدا کردن جواب‌هاش درباره مرگ و زندگی...
نینا سنکویچ برای شفا به سراغ کتاب‌ها رفت، اما چیزی فراتر از بهبودی نصیبش شد. "یگانه پاسخ به اندوه، زندگی کردن است."
این کتاب درباره یک سال کتابخوانی جادویی نیناست.
🌹
دو هفته قبل از تولد یازده سالگیم، مرگ به سراغ خانواده‌م اومد و برای اولین بار لمسش کردم. سن بدی بود، نه اونقدر بزرگ بودم که توی تسلی دادن‌ها اولویت دیگران باشم، و نه اونقدر کوچک بودم که چیزی از  شرایط درک نکنم. سه ماه بعد وارد مدرسه‌ای شدم که کتابخونه شگفت‌انگیزی داشت. اون کتابخونه و کتابدار دوست داشتنیش پناهگاه من شدن و از اون شرایط سخت نجات پیدا کردم. هنوز هم شیرینی کتابخونی اون روزها رو حس می‌کنم. 
شاید این کتاب برای تسلی دادن به کسی که عزیزی رو از دست داده مناسب نباشه (که هست البته) ولی قطعاً راهی که برای تسلی پیدا کردن نشون می‌ده، عالیه. من این رو تجربه و درک کردم.
        

          کتابی در مورد کتاب خواندن!
نویسنده پس از درگذشت خواهرش به دلیل سرطان، زندگی سختی پیدا می کند و به کتاب خواندن پناه می برد
و تصمیم میگیرد تا طی یک سال هر روز یک کتاب را بخواند و موفق هم میشود
در کتاب ما با شرح زندگی او و بازگشتش به زندگی و همچنین شرح برخی از کتاب هایی که خوانده رو به رو هستیم
فکر میکنم اگر آمریکایی بودم، بیشتر با کتاب ارتباط میگرفتم
        

          این کتاب از نظر من عالیست چون فرصتی برای آشتی با کتاب ها است. شاید از نظر ادبی حرفی برای گفتن نداشته باشد اما می تواند دریچه ای باشد برای درک معجزه کتاب ها . همچنین کتاب گاهی حرف های عمیقی هم برای مقابله با غم و زندگی کردن می زند که در عین سادگی، قابل تامل هستند.
«سِلف به این درک می رسد که سلامت روانش وابسته به پذیرش چیزهایی است که نمی تواند تغییر دهد: «دریافتم به خودم بستگی داشت که پایان را غیرعادلانه و غیرقابل قبول تفسیر کنم و به خاطرش عذاب بکشم یا اینکه تصمیم بگیرم که این، و فقط همین، پایان مناسبی بود». »
        

          کتاب در مورد خانومی که در زندگیش مشکلات بزرگی داشته از جمله از دست دادن یکی از عزیزانش و برای کنار اومدن با این‌مشکل شروع به خواندن کتابهای مختلف کرده و تو هم همراه باهاش از تجربه های کتابخوانیش لذت میبری و خیلی چیزا یاد میگیری.
        

          خیلی کتاب قشنگیه..باز هم کتاب درباره ی کتاب ...این یکی مجبورت میکنه هی زودتر کتاباتو بخونی و عشق بازی کنی باهاشون...تنها چیزی که اذیتم میکرد تلخی و سیاهی شرایطیه که برای نویسنده پیش اومده...یه جاهایی بهم کمک کرد که با "از دست دادن" کنار بیام اما اشک هم ریختم کنارش.
        

          اگر با کتاب سر و سری دارید و اگر شوربختانه تجربه سوگ دارید، با این کتاب همراه شوید.
من بعد از فوت پدربزرگم این کتاب را خریدم. معرفی آن را در برنامه کتاب‌باز دیده بودم. خواندن کتاب یک سال طول کشید. 
عمدا طولش دادم. آرام آرام می‌خواندم و گاهی هم از آن دوری می‌کردم. به بهتر شدن حال و هوایم کمک کرد.
        

          اگر شما تصمیم بگیرید هرروز یک کتاب بخونید، بنظرتون در پایان سال چه فرقی با قبل از شروع این برنامه کردید؟
بنظر من کتاب خوندن همه ی ما رو تغییر میده، بعضی رو در کوتاه مدت و بعضی رو در بلند مدت... .
این کتاب از قشنگ ترین کتاب هایی بود که خوندم و خیلی کتاب های دیگه رو هم به زیبایی در داستان معرفی کرده بود.
        

          همه کسانی که اهل مطالعه مدام هستند فکر میکنم این تجربه را داشته باشند که با کتابها زندگی می‌کنند هر زمانی حال و هوایشان شبیه کتابی هست که میخوانند و البته از هر کتاب چیزی را میفهمند و درک می‌کنند که قبلاً آن موضوع را آنگونه نفهمیده بودند. مبل بنفش و  یک سال کتاب خوانی، من را دوباره و دوباره عاشق کتابها کرد،  که مجدا درک کنم بدون کتابها دنیا چه سخت میگذرد. کتاب همزمان در مورد زندگی گذشته نویسنده و خانواده و زندگی حال او و کتابهای که میخواند و چیزهای که از آنها درک می‌کند ، است. بعضی از قسمت ها روان تر هست و بعضی قسمت ها باید توجه بیشتری داشته باشی تا بفهمی. بیشترین چالش من در گوش دادن به کتاب تغییر سریع صحنه‌های کتاب بود که سخت میشد ارتباط برقرار کرد. اما حالا می‌دانم به رفیق اهل خواندنم چه کتابی هدیه بدهم، چون چندین کتاب در این کتاب هست... 
        

          هر روز یک کتاب 
ایده جالبیه و در عین حال آرمان گرایانه و خیلی ایده آل! 
کتاب احتمالا برای بعضیا جالب باشه و علاقشون رو به کتاب خوندن بیشتر کنه؛ اما از اونجایی که فراز و فرود خاصی نداشت و یه سری مفاهیم از جمله نجات‌بخش بودن کتاب و عشق به کتاب خوندن رو هی تکرار می‌کرد، برای من خسته کننده بود. 
فکر کنم اولین کتابی بود که از وسطش دیگه نتونستم ادامه بدم و کنار گذاشتمش. 
می‌تونست خلاصه‌تر و جمع و جور تر باشه. 
        

          یه برگه و خودکار اماده کردم تا هر انچه که دوست داشتم رو نت بردارم و بعد از این کتاب  برم سراغشون ولی فقط تک و توک نام برده و برخلاف تفکری که برام پیش اومده بود تک تک کتاب ها رو نام نمیبره و خلاصشون نمیکنه بلکه فقط یکنوع دعوت به کتاب خونی و خاطرات نویسیه
        

          داستان نینا و خواهرش برایم جالب بود 
ولی کتاب به نظرم انسجام نداشت  و پراکنده مابین توصیف کتاب ها ،خاطراتش را میگفت . جمله ها ناقص تمام میشدنند 
هرچند امید وارم برای یکبار هم که شده بخوانیدش 
روند کتاب درمانیش (هر روز یک کتاب )بسیار جالب بود 
        

          این کتاب عالیه
داستانی خوب و پر از انگیزه
آدم را به سمت کتاب و کتابخوانی سوق میده.
در واقعیت خود من هم اینجوری هستم، یعنی با خوندن کتاب قلبم آروم میگیره، البته به شرطی که داستان کتاب خوب و گیرا باشه.
        

          دنیا از کسانی مثل ما پر است، خارها را از زیر خاک در می‌آوریم و دور می‌ریزیم. به امید روزی تلاش می‌کنیم که گل‌ها هر سال از پی هم، شکوفا شوند.
        

          نویسنده برای غلبه بر فقدان خواهرش شروع به کتابخوانی میکند تا با خواندن روزی یک کتاب،  غم از دست دادن خواهرش را فراموش کند.

اما به رغم اینکه با داستانی واقع‌گرایانه طرف هستیم، داستان با عقل جور در نمی آید و بعید به نظر میرسد زنی با همسر و چند فرزند قد و نیم قد، روزانه یک کتاب به مدت یک سال مطالعه کند.
        

          ۳۵۶ روز، ۳۶۵ کتاب، ۳۶۵ نویسنده؛
یک سال، پناه بردن به کتاب‌‌ها و ادبیات برای فرار از رنج، به سوی زندگی.

نینا که بعد از مرگ خواهرش هنوز نتونسته به زندگی عادی برگرده، تصمیم می‌گیره برای یک سال، هر روز یه کتاب بخونه و از هر کتاب برای کنار اومدن با غم درس بگیره. درس‌های قشنگی هم می‌گیره :)

شاید اونقدری که ازش تعریف می‌کردن خوب نبود، ولی خوندنش یحتمل واسه کتاب‌خون‌ها لذت بخشه :)

حالا چرا تولستوی و مبل بفنش؟!‌ چون همه کتابا رو روی یه مبل بنفش می‌خونه و ۳۶۵امین و آخرین کتابی که می‌خونه، کتاب «کوپن جعلی» تولستویِ.