رمان نامه‌هاییست که از قول یک بزرگسال و از زبان یک کودک نوشته شده‌اند.. 
داستان روایت اتفاقات زندان از نگاه کودکی‌ست که نامش «باریش» است (به معنی صلح) و نامه‌های برای یک دختر سیاسی آزاد شده می‌نویسد. با اینکه نویسنده در ابتدای داستان اشاره می‌کند که این نامه‌ها را من به جای آن باریش نوشته‌ام، اما داستان‌ها و ماجراهای زندان، از چارچوب کلیشه بیرون نمیاید و در نتیجه تاثیرگذاری‌اش را از دست می‌دهد. ساختار رمان -نامه‌نگاری (roman épistolaire) بیشتر از آنکه برای انتقال سیاهی روزگار زندانیان و نقد ساختار حاکم به کار بیاید، گامی ساده و سهل برای فرار از چارچوب زمانمند و پیش‌بردن قصه در زمان عمل کرده است.
در مجموعه کاری ضعیف و کلیشه‌ای
        

          راوی کودک در قالب نامه دلچسب 
        

          دستانت را رها بگذار، رها برای لمس کودکانه‌هایی که پشت میله‌هایی فولادین رنگ باخته‌اند. برای درک عواطف باریش، کودکی که کسی را بیرون از زندان ندارد و مجبور است با مادر محکومش‌ روزها و لحظه‌های آغازین حیاتش را در جمع افرادی بگذراند که هر یک در جزر و مد این اقیانوس هراسناک زندگی از نفس افتاده‌اند.
یافته‌هایتان از این کتاب ارزشمند خواهد بود. امید، عشق، وفاداری و کلمات دیگری که شنیدنشان در فضای محبوس و محروس ‌زندان شاید خنده‌ دار باشد. 
دستانتان را رها بگذارید...
        

          این کتاب حرف نداشت!!!
واقعا عالی بسیار عالی
بسیار احساسی بود و من کل کتاب بغض بودم
به همه پیشنهاد میکنم
        

          مجموعه‌ای از نامه‌های کودکی زندانی که به همراه مادرش در زندان است. جرم مادرش سیاسی است و او از زندان به یکی از زنانی که آزاد شده، نامه می‌نویسد. جندان کتاب به دل من ننشست بخاطر اینکه حس میکردم نویسنده به طوری خیلی مصنوعی پشت نقاب و احساسات کودکانه‌ی باریش پنهان شده و سعی میکنه از دید یک کودک مصائب و مشکلات و ترس‌ها و شکنجه‌های روحی و روانی زندانیان را بیان کند. از این نویسنده کتاب دیگه‌ای هم خونده بودم. که باز هم چندان نتونستم ارتباط بگیرم.
        

          به اون آقا گفتم نگاه کن بادباک فرار کرده. اما بهش شلیک نکنی‌ها
چشم آقاهه پر اشک شد. برایم سیمیت خرید. به بادباک هم شلیک نکرد. شاید اگر مادرم هم فرار می‌کرد، به او شلیک نمی‌کرد
اینجی، آن‌بادبادک چطور فرار کرده بود؟
        

          کاش اول بعضی از کتاب ها مینوشتند، خطر غم‌آلود شدن.
نگذار به بادبادک ها شلیک کنند، ساده، صریح و کودکانه بود، شاید به همین خاطر هم تا این حد به دل می‌نشست..
سوال های باریش،دلتنگی ها، سادگی بی حصر و اندازه این پسرک  و علاقه عمیق و واقعی او چیزی بود که این کتاب را فراموش نشدنی و تاثیرگذار می‌کرد.
        

          باریش کوچولو راوی کنجکاو و دوست داشتنی این کتابه
داستان تو زندان زنان جایی که هر کدومشون به خاطر یه عمل
که کمی به سیاست ربط داشته دستگیر شدن و اومدن اینجا
از کتاب های سیاسی خوندن تا نویسنده بودن و ... تو این سلول ها هستن.
تو این ۱۱۹ صفحه فقط نامه هایی رو میخونیم که باریش
به اینجی یکی از دوست هایی که قبلا زندانی بوده پیششون و حالا آزاد شده نوشته که از دید یه پسر کوچیک و معصوم. با اینحال نویسنده طوری از راوی استفاده میکنه که پشت هر یک از حرف ها و سوال های باریش یه مفهوم بزرگی وجود داره.
کتاب خیلی قوی نیست، یه رمان کوتاه و زیباست که نویسنده به خوبی تونسته حرف هایی که تو دلش بوده رو بنویسه و به هدفش رسیده و از این نظر ارزش یک بار خوندن رو داره
        

          راستش در کتاب خیلی خبری از داستان نیست
بیشتر بیانیه‌های سیاسی نویسنده‌ست که 
دارد از زبان یک کودک گفته می‌شود.
در همان نامه‌های اول نویسنده موفق می‌شود 
دل خواننده را برباید؛ دلیلش هم زبان ساده‌ و
و کودکانه‌ی نامه‌هاست. اما این ابزار از یک جایی 
دیگر توانش را از دست می‌دهد.
        

          انتخاب نوشتن از زبان یک بچه که دنیا رو ندیده واقعا ایده جذاب و گیرایی بود. خیلی دوست داشتنیه این کتاب.
        

          خوب بود 
        

          «اما اینجی، بچه‌ها همه چیز را می‌فهمند. درست مثل پرنده‌ها.»
        

          کوتاه، سبک، خوشخوان، با ادبیات چپ اما دلنشین. در همین حد! در یک نشست خونده میشه.. (شخصیت نوین رو توی کتاب دوست داشتم.)
        

          کتاب نگذار به بادبادکها شلیک کنند تمام کتاب به صورت نامه نگاری نگارش شده است نامه هایی از یک پسر بنام باریش که در زندان زنان متولد شده است وجایی به غیر از زندان را ندیده است.نامه هارا برای اینجی مینویسد دختری که به تازگی از زندان آزاد شده است.این کتاب مفاهیم عمیق انسانی رو به زبان پسربچه ای بیان می کند
پسری که در سرشماری روزانه وشبانه زندان به حساب نمی اید.
کتاب پیش رو کتابی جذاب ولی بدون افت وخیز وهیجان؛ کلاروندی آرام دارد.دریک نشست دوساعته خوانده میشود.
کتاب در رده سنی نوجوانان قرار داده شده است ولی بنظرم دارای مطالب جالب و خوبی درمورد ارامش وآزادی برای همه سنین میباشد.
اسم باریش پسربچه دوست داشتنی که راوی قصه ماست به معنای صلح درزبان ترکی.                                      
جمله خاص کتاب
پرسیدم: قلب تو هم میزند؟نِوین گفت:قلب همه میزند اما قلب بعضی ها روشن است قلب بعضی ها تاریک.

روزها شد که دلم رفت ودران زلف بماند
یارب آن یوسف گمگشته به زندان چون است؟


        

          کتاب با لفظ کودکانه اعتراضی واضح رو در رابطه با زندانیان سیاسی و شرایط زندان بیان می‌کنه 
کتاب خیلی روان و البته غم انگیز و واقع گرایانه بود.
از تمامی جنبه ها زندان رو بررسی می‌کنه 
از زندانیان سیاسی که به ناحق گرفتار شدن تا زندانیانی که حقیقتا مقصر بودن و حتی زندانیانی که به حکم زن بودن گرفتار شدن
و البته باریش کودکی که در زندان به دنیا اومده و هرگز ورای میله ها رو ندیده.
حتی به تمام جنبه های زندان بان ها هم اشاره می‌کنه 
زندان بانی که از آگاهی ناشی از یک کتاب از کتابخانه خود زندان می‌ترسه و برای ریشه ندادن این آگاهی رفتار ناشایستی از خودش نشون میده و زندان بانی که به حال باریش اشک میریزه
در کل کتاب کوتاهیه که به سادگی در ذهن میمونه
        

          آن قسمتی از تاریخ ترکیه که آدم‌ها برای آزادی و برای انسان (مانند همه جای خاورمیانه) جنگیده‌اند زیر روایت باقی اتفاقات ترکیه و عثمانی گم شده.
و این کتاب، روایتی است از دید باریش کوچک که به ترکی معنی صلح می‌دهد، در یکی از همین سال‌های گمشده.
        

          رمان به سبک نامه نگاری چندتایی خوندم و خب این کتاب ضعیفترینشون بود، لحن کودکانه و سوالات کودکانه ای که شخصیت اصلی میپرسه اصلا خوب درنیومده و کاملا مشخصه یه بزرگسال داره نظریه هاش درباره ی عالم رو میچپونه تو دهن یه بچه.. نامه ها روند خاصی رو طی نمیکنن و از جایی به بعد تکراری و ملال انگیز میشن
        

          اولین اثر نویسنده و فعال سیاسی، فریده چیچک اوغلو، را در یک نشست ۹۰ دقیقه ای تمام کردم. رمانی کوتاه در قالب نامه نگاری. نامه هایی کودکانه اما سرشار از مفاهیم عمیق انسانی؛ از پسربچه ای که از "صلح" فقط عنوانش به او رسیده است.
"باریش" این نامه ها را خطاب به "اینجی" ای می‌نویسد که به جایی رفته که آسمانش را قاب نگرفته اند. نامه هایی که جز مواردی اندک به دلیل خطرناک بودن هیچوقت از در آهنی عبور نمی‌کنند و به طبع پاسخی هم نخواهند داشت. و باریش هیچ‌گاه نمی‌فهمد که مگر کلمات چه خطری می‌توانند داشته باشند!
پسربچه ای که چون مادرش زندانی است و بیرون از اینجا کسی را ندارد کودکی خود را در زندان سپری می‌کند. در مصاحبت انسان هایی که به حق در قفس گرفتارند و نیز انسان هایی که به جرم "داشتن عقیده" و به ناحق آسمانشان را قاب گرفته اند.
این اثر در دوران کودتای سال ۱۹۸۰ ترکیه نوشته شد و حکومت آن را سانسورهای زیادی کرد. فریده چیچک اوغلو علاوه بر نویسندگی، فعالیت های سیاسی نیز می‌کرد و به خاطرش چهارسال زندان را نیز تحمل کرده است. بنابراین از پس ترسیم فضای زندان به خوبی برآمده است.
در سال ۱۹۸۷، تونک بازاران فیلمی بر اساس این رمان ساخت که توانست اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان سال ۱۹۹۱ را به دست آورد.

پ.ن: "باریش" در زبان ترکی به معنای صلح است.