فقط نگاه کردن به چشم های سیاه او هم مرا خوشبخت می کند !

حرف من، این است. انسان به دنیا آمدم، و شما جناب استاد فرمودید در وجود هر انسانی شاعری پنهان شده. سرچشمه‌ی شعر در وجود همه هست. فقط باید بجوشد. شاعر بخروشد و شعر خود را در جویبار زندگی رها کند.

از عاشق شدن نترس . وقتی عاشق شدی ، می‌خوام تا آخر راه عاشق بمونی. حتی اگه آخرش به غم و اندوه ختم بشه،زندگیت رو بدون عشق و تو تنهایی سپری نکن.

دکتر گفت: «نباید این‌قدر به گذشته فکر کنی.» نباید، نباید، بی‌خود نبود که کم‌کم داشتم به این نتیجه می‌رسیدم این دکترهای روان‌شناس یا فکر می‌کنند آدم هیچی نمی‌داند یا فکر می‌کنند اگر می‌داند خب پس باید کارهاش دست خودش باشد. مثلاً اگر می‌دانی نباید این‌قدر به گذشته فکر کنی، فکر نکن دیگر، و اگر نمی‌دانی نباید این‌قدر به گذشته فکر کنی، بدان و بعد فکر نکن دیگر. به‌همین راحتی. یکی نیست بگوید آقا من به گذشته فکر می‌کنم و می‌دانم نباید به گذشته فکر کنم و باز هم به گذشته فکر می‌کنم.

این را هم بگویم که وقتی یک جوان، یک جوان نازنین، می‌خواهد حرف خردمندانه و نافذی بزند به‌یک‌باره چهره‌اش می‌شود آینه‌ی صفا و صداقت؛ اصلاً انگار دارد با قیافه‌اش می‌گوید: الآن می‌خواهم جمله‌ی حکیمانه و تأثیرگذاری بگویم. مثل ما هم نیست که حرفش از سر خودنمایی باشد، بلکه به چشم می‌بینی که خودش هم به آن ایمان دارد و برایش ارزش قائل است و فکر می‌کند شما هم درست مثل خودش نظرش را محترم می‌شمارید.

اگر کسی را دیدید که تراکت پخش می‌کند، لطفی که می‌توانید در حقش بکنید این است که یکی از تراکت‌هایش را بگیرید، چون با تمام شدن آن ها مرخص می‌شود.

اما برای آدم هایی مثل من که متعلق به دوران دیگری هستیم زندگی بدون کتاب فروشی‌ها کتابخانه‌ها و سینماها زندگی بی روحیست. اگر نام چنین چیزی پیشرفت است امیدوارم باعث و بانی آن را به جایی تبعید کنند که خبری از نور خورشید نباشد.

روزی که مادرم برای هماهنگ کردن برنامه‌ی سفرشان، به اینجا زنگ زده بود، گفت: «چطوری داری دووم می‌آوری؟» «دارم سعی می‌کنم.» «خب. این سوالیه که ممکنه همه اون شب ازت بکنن.» سعی می‌کنم هر روز سعی می‌کنم. حالا این تنها چیزی است که می‌دانم. این زندگی من است. من سعی می‌کنم.