جریانی سیال از ذهن مردی قبل از ازدواج. نظر خاصی ندارم!
      

        کتاب مفیدی برای معرفی تهران به بچه هاست.
      

        نمایشنامه‌ای غمگین و قابل لمس. غمگینی که اشکت را درنمی‌آورد اما آه از دلت برمی‌خیزد. زیبا و روان بود.
      

        نمایشنامه‌ای پر نماد و جالب بود.
      

        با این لحن کمدی نوشتن برام جدید و قابل توجه زود. نمایشنامه قشنگیه.
      

        اولین باریه که از این نویسنده معروف می‌خونم. قطعا با قلمش خیلی آشنایی ندارم. در کل داستان جذاب بود اما روایت خیلی طولانی بود. نقطه‌های اوج و جذاب و پرکشش صفحات پایانی کتاب بود. اواسط داستان خسته‌کننده می‌شد.
انتخاب هدف داستان و اون نکته‌ای که روش داستان می‌چرخید برام قابل توجه بود، نه به باج گیری و اعتماد که موضوعی ساده در روزگار شده.
      

        راهکارا ساده و روان بیان شده. کتاب در عین سادگی کاربردی هم هست. پیشنهاد می‌کنم.
      

        اگه خوندن کتاب براتون سخته توصیه می‌کنم حتما سریال زخم کاری رو ببینین، خیلی براتون تصویرسازی می‌کنه و کتاب راحت‌تر پیش میره.
قدرت عجیب انسان در این نمایشنامه مشهوده. چیزی نمیشه گفت در برابر این عطش قدرت.
      

        منصور ضابطیان بهترین سفرنامه‌ها رو می‌نویسه. جزئیات رو به قدری روان و به اندازه بیان می‌کنه که می‌تونی تو اتفاقات سفرها همراهش بشی.
دلم خواست تو مراسم چای ژاپنی شرکت کنم و عاشق نظم زیاد ژاپنی‌ها شدم.
      

        عالی عالی عالی. کتابی که به دست یک نویسنده نوشته نشده اما نثر روان و دلنشینی داره. جلسات مشاوره و خاطرات دکتر اینقدر به زبان ساده نوشته شده که راحت به دلت می‌شینه و با کتاب می‌تونی بخندی می‌تونی گریه کنی و غم رو از لابه‌لای صفحات حس کنی.
پیشنهاد میشه.
      

        اینقدر زیبا و عمیق بودن من دو سه بار کتابو مرور کردم.
      

        کتاب شامل شعر و صفحاتی از روزنگاری‌های دست‌نویس‌های شاعر است. کمی برام گنگ بود. 
      

        خوشحالم که این کتاب رو خوندم چون خیلی خوب با نوع نوشتن تک‌گویی آشنات می‌کنه. نثر و البته ترجمه روونی داشت.
خیلی عمیق و جالب بودن شخصیت های هر تک گویی. بعضی شخصیت‌ها خنده رو لب میاوردن، با خوندن بعضیا یاد آدمای واقعی میفتادم و بعضیاشم خیلی متعجبم می‌کرد. داستان هر کدوم یه نکته غیرقابل انتظار داشت که وقتی می‌فهمیدی می‌رفتی تو فکر. دوست داشتمش.
      

        کتاب اتاقی از آن خود در واقع مقالات خانم وولف درباره زنان هست. که اگه به این سبک علاقه دارین میتونه براتون جالب باشه. چیزی که انتظار داشتم نبود اما اطلاعات مفیدی داشت. 
      

        نثر روانی داشت. توصیفات خیلی قوی بود. اما خیلی غمگین بود. امید همیشگی بچه ها در اون وضعیت جالب بود ولی وضعیت زندگی و فقر و خرافات ناراحت کننده ای در داستان ها جریان داشت.