منصور ضابطیان بهترین سفرنامه‌ها رو می‌نویسه. جزئیات رو به قدری روان و به اندازه بیان می‌کنه که می‌تونی تو اتفاقات سفرها همراهش بشی.
دلم خواست تو مراسم چای ژاپنی شرکت کنم و عاشق نظم زیاد ژاپنی‌ها شدم.
      

        عالی عالی عالی. کتابی که به دست یک نویسنده نوشته نشده اما نثر روان و دلنشینی داره. جلسات مشاوره و خاطرات دکتر اینقدر به زبان ساده نوشته شده که راحت به دلت می‌شینه و با کتاب می‌تونی بخندی می‌تونی گریه کنی و غم رو از لابه‌لای صفحات حس کنی.
پیشنهاد میشه.
      

        اینقدر زیبا و عمیق بودن من دو سه بار کتابو مرور کردم.
      

        کتاب شامل شعر و صفحاتی از روزنگاری‌های دست‌نویس‌های شاعر است. کمی برام گنگ بود. 
      

        خوشحالم که این کتاب رو خوندم چون خیلی خوب با نوع نوشتن تک‌گویی آشنات می‌کنه. نثر و البته ترجمه روونی داشت.
خیلی عمیق و جالب بودن شخصیت های هر تک گویی. بعضی شخصیت‌ها خنده رو لب میاوردن، با خوندن بعضیا یاد آدمای واقعی میفتادم و بعضیاشم خیلی متعجبم می‌کرد. داستان هر کدوم یه نکته غیرقابل انتظار داشت که وقتی می‌فهمیدی می‌رفتی تو فکر. دوست داشتمش.
      

        کتاب اتاقی از آن خود در واقع مقالات خانم وولف درباره زنان هست. که اگه به این سبک علاقه دارین میتونه براتون جالب باشه. چیزی که انتظار داشتم نبود اما اطلاعات مفیدی داشت. 
      

        نثر روانی داشت. توصیفات خیلی قوی بود. اما خیلی غمگین بود. امید همیشگی بچه ها در اون وضعیت جالب بود ولی وضعیت زندگی و فقر و خرافات ناراحت کننده ای در داستان ها جریان داشت.
      

        کتاب دوست داشتنی بود. راحت با یکبار نشست میشه خوند. نثر روون و دلنشینی داره. پر از جملاتی که دوسداری بارها برگردی و بخونی.
      

        داستان ها یکی از یکی دلنشین تر و خلاقانه تر بود. این کتاب خیلی به دلم نشست. نثر روان و عالی بود.
      

        پیشنهادم: کتاب های ادبی معروف رو باید همراه با نقد و نظر دیگران خوند. باید بدونی از کتاب چی باید دستگیرت بشه. 
نظرم: رابطش با تهران و اصفهان، وجود زاینده رود و تکرار و حسش بهش، حسش به شغلش که در آخر به نکته مهمی اشاره میشه، رابطش با زن اینا همش برام جالب و قابل تامل بود. 
      

        اگه دوست دارین افکار و خاطرات یک کتابخون دیگه رو بدونین پیشنهاد می‌کنم.
      

        کتابی که شاید هر ایرانی بتونه درکش کنه 💔
      

        کتاب دوست داشتنی بود. روایتی از زبان یک مادر که معمولا دغدغه‌هاش کم دیده میشه. روایت آرومی داره که تو اوج داستان متعجبت میکنه و دوباره به همون آرومی برمیگرده.
      

        مطالبی روان درباره خطاهایی که در تصمیم گیری هایمان در زندگی داریم و نحوه برطرف کردن آنها . خیلی جالب بود.
      

        مثل همیشه کتاب های منصور ضابطیان دل نشین است و علاقه مند شدم به این سه کشور (تاجیکستان ،آذربایجان و گرجستان ) سفر کنم .