[شانزده از صد]

آب هرگز نمی‌میرد خاطرات میرزامحمد سلگی است.
از چالش‌برانگیزترین‌های امسال بود. از راوی بدم می‌آمد، با او قهر می‌کردم. غضب می‌کردم. نمی‌پذیرفتمش و بعضی جاها، کتاب را به کناری پرت می‌کردم.
به قول احسان عبدی‌پور، او در انکار ما بود و ما در انکار او.
سلگی زندگی‌اش با یکی مثل من خیلی فرق می‌کرد. نگاهش به خانواده، همسر، زندگی، جنگ، جهاد، حج و...
رفتارهایش با خانواده کفرم را بالا می‌آورد، نگاه شعاری و صورتی‌اش به جنگ و جانبازی خشمگینم می‌کرد و شورِ غیرهوشمندانه‌اش در تحلیل‌ها و رفتارهایش حالم را می‌گرفت.
به‌زور تمامش کردم، کمترجایی از کتاب متأثر شدم و صحنه‌های کمی از کتاب احتمالاً با من بماند.
اما باید می‌خواندمش.
این کتاب قطور، با همه‌ی سخت‌بودنش، این را برای من داشت که به فارسی سخت! بفهمم مرد لر کشاورززادهٔ روستایی بسیجی شبیه من فکر نمی‌کند و قرار هم نیست بکند.
خواندنش کمکم کرد، اگرچه کلافه و دورم، تلاش کنم بفهمم که کسی مثل او، با آن سبک زندگی، چه‌طور به مسائل نگاه می‌کند. به عبارت بهتر، یادم آورد مرکز عالم نیستم!
در کنار این قضاوت‌های شخصی من، حضور راوی در همه‌ی جنگ تحمیلی، نکته‌ی مثبتی بود. روایتی که از تفاوت‌های روحیه‌ی ارتشی و سپاهی دارد هم بانمک و خواندنی است.

آخر آخر هم دیدم این تیزر را از کتاب ساخته‌اند که واقعاً دیدنی است.

https://www.aparat.com/v/a86q43a


#کتاب_های_1403
        

          کتاب همان طور که از جلدش مشخص است در ژانر ادبیات پایداری، تاریخ شفاهی معاصر است. 
کتاب در کل خاطرات میرزا محمد سُلگی رزمنده نهاوندی است. کتاب ابتدا با خاطرات دوران کودکی راوی آغاز می شود و در ادامه با خاطرات دوران دفاع مقدس  و نحوه جانبازی و فرماندهی او در عملیات های مختلف ادامه پیدا می کند. 

برای خوانندگانی که به دنبال اطلاعاتی درباره گردان حضرت ابوالفضل و لشکر انصارالحسین استان همدان و عملیات های خیبر،کربلای ۴ ، والفجر ۸ و عمليات مرصاد هستند کتاب اطلاعات خوبی دارد حتی بخشی کتاب به خاطرات راوی درباره روند درمان شیمیایی در کشور آلمان و فعالیت منافقین در آنجا می پردازد که برای خوانندگان ادبیات پایداری اطلاعاتی را در بر دارد.

کتاب از جمله کتاب هایی است که دارای متن تقریز رهبری است و شمارگان چاپ بالایی دارد. 

طراحی جلد: در ابتدا شاید نام کتاب و طراحی جلد کمی گنگ باشد ولی پس از خواندن کتاب طراحی جلد و نام کتاب تازه برای خواننده مفهوم و جذاب  میشه.


        

          از بهترین کتابهایی که سرگذشت «مردان مرد» را روایت میکند، بسیار کتاب عالی و لذت بخشی بود
مزیت کتاب حس غرور و سربلندی ای بود که پایانبندی کتاب القا می کرد
و همچنین روایت جانبازی و جانبازان در آلمان و بازگشت این مردان به جبهه های جنگ
همچنین روایت میدانی مرصاد و وضعیت روزهای آخر جنگ...


اما چه حیف که هنوز جای داستانهایی بر اساس این کتابهای خاطرات خالیست... به نظر میرسه باید از این مرحله فراتر رفت، نه اینکه کار زائدی باشه، اتفاقا باید پر حجم ادامه داشته باشه تا ثبت این خاطرات به بهترین و کاملترین وجه ممکن انجام بشه، اما باید به مرحله ی جدی داستان نویسی و داستان پردازی بر این اساس وارد شد، داستان و رمان نفوذ بیشتری خواهد داشت
        

          قبل از خواندن کتاب فقط می‌دانستم که نویسنده‌‌ای خوب پشت این کتاب است. شخصیت اصلی و راوی کتاب چه طور؟ هیچ. هیچ اطلاعاتی از او نداشتم. و چقدر مایه‌ی تأسف است که چنین شخصیت بزرگی را نمی‌شناختم. 

میرزا محمّد را می‌گویم. نازنین‌مردی که می‌خواست گمنام بماند و حتی سال‌ها مهر سکوت به لب زد و دوست نداشت از خودش بگوید. اینجاست که تشنه‌ی فهمیدن زندگی حاج میرزا محمّد می‌شوید و تا از او بیشتر ندانید آرام نمی‌شوید که نمی‌شوید. 

از جوان ارتشی‌ای می‌خوانید که عاشق مرام بچه‌های سپاه در جنگ می‌شود و روزی به خودش می‌آید که می‌بیند خودش هم سپاهی شده.  جوانی که از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ یعنی تقریباً  کل دفاع مقدس در جبهه‌های مختلف جنگ بوده و در عملیات‌های مختلف شرکت کرده و  بخش‌های مهمی از تاریخ جنگ تحمیلی را با او درک می‌کنید.  راوی ما حتی وقتی پاهایش را در راه خدا از دست می‌دهد، باز هوای شهادت دارد و این عجیب نیست وقتی بدانید جبهه برای این مرد صحرای کربلا است و خودش و گردانش فدایی حضرت ابوالفضل (ع)  هستند. از اول کتاب یک کلمه بارها در ذهنم تکرار می‌شد آن هم عقلانیت بود. شهید میرزا محمّد سُلگی(سال ۱۳۹۹ به دلیل عوارض ناشی از جنگ به شهادت می‌رسند) عقلانیت و معنویت را به معنای واقعی کلمه باهم داشت. نباید از نقش مهم و تأثیرگذار همسر شهید بگذریم. شاید لازم باشد  کتاب 《عشق هرگز نمی‌میرد》 را هم ورق بزنیم تا این بار از نگاه همسر، میرزامحمّد را ببینیم.

نقاط ضعف:
ممکن است تعدد اسم‌ها و عملیات‌ها و اطلاعات نظامی شما را خسته کند و حتی حس کنید کند کتاب را پیش می‌برید. 

نقاط قوت کتاب:
۱.عنوان و جلد روی کتاب زیباتر از این نمی‌توانست انتخاب شود. این را آخر متوجه خواهید شد، نه اول.
۲.آوردن تصاویر در آخر هر فصل خیلی ایده‌ی قشنگی بود.
۳.اینکه گفته‌های راوی کتاب یعنی آقای سُلگی را با گفته‌های دیگران و همرزمانش تطبیق داده‌اند به ارزش و اعتبار کتاب افزوده‌ است.
۴.قلم نویسنده بسیار عالی است‌. 
۵.کتاب پر از اطلاعات و جزئیات عجیب و غریبی است که به اندازه‌ی چند کتاب به سؤالات شما جواب می‌دهد. مثلاً بخش منافقین. شهید در دوران نقاهتش در آلمان هم برای مردم درباره‌ی دفاع مقدس تبیین می‌کند و این عجیب نیست وقتی بدانید آنجا هم منافقین در بیمارستان محل بستری او نفوذ کرده بودند و بین جانبازان و مجروحان ایرانی تبلیغات دروغین راه می‌انداختند و حتی به ضرب و شتم جانبازان می‌پرداختند. توصیف عملیات‌ها آنقدر خوب و زنده است که به عنوان خواننده خودت را وسط جبهه‌ها می‌بینی.  فصل آخر که درباره‌ی عملیات مرصاد است واقعاً  نفس آدم را مثل رمان‌های جنایی در سینه‌ حبس می‌کند. اصلاً مگر می‌شود با خواندن این فصل پر از حس غرور نشوی و افتخار نکنی به فرمانده‌ی اصلی و گمنام عملیات مرصاد و  مردان شجاع سرزمینت؟ باور کنید که نمی‌شود. همان طور که آخر کتاب تمام می‌شود، امّا حماسه؟ نه... تمام نمی‌شود...






        

          #آب_هرگز_نمی_میرد ؛ روایت جوانی نهاوندی است که اگر چه در ظاهر تحصیلات زیادی ندارد ولی جبهه از او مردی می‌سازد تمام عیار!
رفاقت‌ها، رشادت‌ها، مجاهدت‌ها در جای جای کتاب شیرین نشسته است و سندی مهم از سبک زندگی و جهاد بچه‌های خمینی را ماندگار کرده است
روایت فعالیت منافقین در بیمارستان‌های آلمان در آزار رساندن به جانبازانی که برای درمان بستری بودند و روایتی دست اول از ماجرای مرصاد از ویژگی های خاص این کتاب است
حالا #میرزا_محمد_سلگی راوی ابوالفضلی(ع) #آب_هرگز_نمی_میرد چند ماهی است که به رفقای شهیدش رسیده است و خاطراتش یادگاری است برای ما و برای ادامه‌ی راه ما!
نباید از حق بگذریم که #حمید_حسام حق بزرگی بر گردن ادبیات دفاع مقدس دارد؛ برکت قلمش بیش باد!
        

          از بین کتابایی که خوندم هیچ کتابی در حوزه جنگ مثل این کتاب اینقدر من رو با حال و هوای لحظات عملیات و جنگ همراه نکرد.. البته وقتایی که عملیات نیست کسل کننده‌س..
        

           خوندن کتاب‌های دفاع مقدس بسیار مفید است. 
        

          بسیار زیبا و خواندنی. در داستان با مردی همراه می‌شویم تا بخشی از تاریخ این کشور را بیان کند.  تاریخی همراه با رشادت‌ها و تلاش‌های خستگی ناپذیر و خطرناک. حماسه ای از مردان و زنانی دلیر که حقیقتا اعجاب انگیز است. در کتاب همراه با نویسنده، گاه می خندی و گاه گریه می کنی. و اینکه غبطه خوردم به حال مردمانی که چقر سبک زندگی و اندیشه‌شان با اکنون ما فاصله دارد. ایمانی که باید احیا شود دوباره تا شاید در این دنیا بتوان امیدی به آینده داشت. ایمان و عشقی که هر کار ناممکنی را ممکن کند و ترس درش نباشد.
        

          سبک ش، تکراری بود. اما دلچسب. 
        

          کتاب خیلی خوبیه، من از شخصیت میرزا محمد سلگی خیلی خوشم اومد و کلا با مَنِش و مرام و پشتکار رزمنده ها و شهدای 8 سال دفاع مقدس آشنا میشین

بعضی قسمت های کتاب اگه بخوای زیاد روش دقیق بشی خسته کننده میشه مثلا توضیح جغرافیایی و منطقه عملیات ها، تاریخ ها و اسامی خیلی زیاد رزمنده ها ولی باید از روی این موارد به صورت سطحی رد شد تا جنبه داستانی کتاب بیشتر جلوه کنه و فکر نکنی کتاب تاریخ یا جغرافیای یک منطقه رو داری می خونی، اگه اینجوری مطالعه بشه جذابیتش بیشتره

 از قسمت عملیات کربلای 4 به بعد و مخصوصا فصل های آخر کتاب در مورد عملیات مرصاد خیلی برام جذاب بود
        

          خیلی لذت بردم
سلام خدا بر شهید حاج میرزا محمد سلگی
        

          واقعاً درک خیلی از وقایع و حقایق دوران دفاع مقدس برای من که سخت و دشوار بود رشادت ها از خود گذشتگی ها و حتی زخم زبان ها
حاج میرزا ندیده و نشناخته ما رو محضر ارباب دعا کن شهادتت خیلی مبارک 
        

          حمید حسنی:
#کتاب_خواندم
#اب_هرگز_نمی_میرد
توصیف های دوستان زیاد و نام آشنایک نویسنده کتاب ؛اقای حسام و تقریظ رهبری که اشاره کرده بودند ؛این  کتاب از بهترین کتابهای دفاع مقدس است که خوانده اند؛ترغیبم کرد کتاب رو بخوانم.
شخصیت اقای سلگی واقعا برایم ارزوست؛اهل معنا،شجاع،خستگی ناپذیر ومخلص.  
البته به حال و روز دوستان دفاع مقدس همدان به شدت رشک میبرم که توانسته اند شخصیت های دوران دفاع مقدس شان را اینچنین زنده وشناخته کنند.
        

          با انگشت روی شیشه بخار گرفته نوشت " آب هرگز نمی‌میرد"
پرسید منظور خاصی دارد این نوشته و جواب شنید آب نشانه روشنایی است.و همه چیز زنده به آب است و تا آب هست زندگی هست. ما برای جاودانه ماندن به جبهه آمده ایم.
فکر کرد این جمله دو معنا دارد نخست آب مرتبط با گردان  آقا اباالفضل است،و آن آب که هرگز نمی‌میرد خود آقا اباالفضل است.
و دوم  اینکه آب اشاره ای به  منطقه عملیاتی است که به ذهن این بسیجی خطور کرده است.
اگر تا به حال هیچ کتاب از جبهه و جنگ نخوانده اید آب هرگز نمی‌میرد را دست بگیرید.
من که حرفام ته کشیده برای بیان تعریف و تمجید کتاب.

خوش به حال آنان که خون قلبشان را نثار  راه و مکتب حسین کردند "الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ".علیه السلام

        

          زبان داستانی‌مثال‌زدنی، پر از تصویر و دیالوگ.  
علاوه بر مروری کلی بر عملیات‌های دفاع مقدس، حال و هوا و روحیهٔ رزمندگان به‌زیبایی در این کتاب نشان داده شده بود.
        

          کتاب دوست داشتنی بود. در مورد یک جوان ساده ی روستایی که به مرور به جایی میرسد که در موقعیت یکی از سرنوشت سازترین لحظات جنگ با دست خالی و با کمک همرزمانش، حماسه سازی میکند.
چند وقت پیش در مسیر مسافرت، هم از نهاوند گذشتم و هم از تنگه ی چهار زبر.
و چقدر عجیب بود، حس بودن در همان سرزمینی که این همه اتفاقات اسطوره وار افتاده بود ...!
        

          شهید عشق؛ معجزه انقلاب 

حمید حسام گوهر شناس غریبی است.انگار میداند که کدام گنجها دارند از دستمان میروند و بی فوت وقت میرود سراغشان..مثل شهید علی خوش لفظ که چند وقتی  بعد از انشار کتابش پرکشید و حالا هم یکی از گنجهای دوران دفاع مقدس میرزا محمد سلگی..میرزایی که حسام میدانست چه گنجی است و ممکن است زمان زیادی شانس بودن او در جمعمان را نداشته باشیم..حاصل کار مشترک حمید حسام و میرزا محمد سلگی هم شد کتابی با نام "آب هرگز نمیمیرد" ..کتابی از میرزا که روز پنجشنبه همین هفته عنوان شهید چسبید به ابتدای اسمش.. 

آب هرگز نمی میرد اسم کتابی است که لابد حالا دیگر با وجود استقبال زیادی که از آن شده، اغلب شما اسمش را شنیده اید و شاید اگر نخوانده باشیدش از خودتان پرسیده اید یعنی چه؟ این دیگر چه اسمی است؟ مگر آب هم میمیرد؟ اصلا مگر آب مردنی است؟ 

اما خبر ندارید که این اسم حکایتی دارد که خط و ربطش میرسد به عشق و ارادت میرزا به  علمدار کربلا و برای دانستن ماجرایش باید کتاب را بخوانید. عجالتا در این متن تلاش کرده ام  هم برای آنها که کتاب را نخوانده اند ضرورت خواندن کتاب را بگویم و هم لذتدخواندن کتاب را با آنها که خوانده اند به اشتراک بگذارم.. 

هر ملتی در طول تاریخ فراز و فرودهایی را تجربه می کند. وجود رهبران و آموزه های آنها می تواند در سخت ترین شرایط، نتایج پر افتخار تاریخی از مقابله با چالش ها برای آن ملت به ارمغان آورد. در روزگار ما قطعا یکی از پیچیده ترین تحولات، شکل گیری انقلاب اسلامی و پیروزی آن و تاب آوری آن در سخت ترین و ناعادلانه ترین نبردها و رویارویی ها با نظام سلطه است. امام خمینی (قدس) با ساختن جان های آگاه و بیدار توانست فرصتی برای رشد و تکامل پیش روی مردم این سرزمین قرار دهد و بعدها امام در پیامی همین بُعد از نهضت را به عنوان فتح الفتوح عنوان کردند. فتح الفتوح انقلاب از نظر امام (قدس)، یک اتفاق و ماجرای نظامی و مادی نیست بلکه یک تحول انسانی است. 

یکی از بهترین عرصه های بروز و ظهور این فتح الفتوح، دوران دفاع مقدس است. دورانی که شاهد حضور جوانانی است که تمام لذت هایی که اقتضای دوره جوانی است و همچنین سوداهای بلند پروازانه آن دوره ی پرغرور را کنار گذاشتند و با حضور در جبهه های نبرد با حداقل امکانات مادی و با حداکثر ایمان مجاهدت کردند. بی شک خواندن و دانستن تاریخ دفاع مقدس و همچنین احوالات این بزرگ مردان برای ما درس آموز و بیدار کننده است. مطالعه کتاب های خاطرات رزمندگان و فرماندهان دوران دفاع مقدس، برای درک بهتر این فتح الفتوح انقلاب اسلامی ضروری است. 

یکی از این رزمندگان و فرماندهان که از مصادیق فتح الفتوح انقلاب است، میرزا محمد سلگی است. میرزا 22 سال قبل از انقلاب در روستایی از توابع نهاوند همدان متولد می شود. پدر و مادری دیندار و معتمد او را پرورش می دهد. در پانزده شانزده سالگی برای کار به تهران می آید و کارگر ساختمان می شود و بعد هم نقاش ساختمانی. لقمه حلال پدر و تربیت دینی میرزا محمد را در برابر رنگ و لعاب و جلوه های پایتخت مصمون می دارد. بعد از مدتی به سربازی می رود. ازدواج می کند. در جریان ماجراهای انقلاب با نام امام خمینی(قدس) آشنا می شود و در جمع های انقلابی شرکت می کند و پای ثابت فعالیت ها و برنامه های انقلاب در نهاوند می شود. 

با شروع تحرکات منافقین پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی خانه را رها کرد و در صف اول جهاد حاضر شد. از آن روز جهاد را شروع کرد و در جبهه ها بود تا با شکل گیری تیپ انصار الحسین علیه السلام همدان، گردان رزمندگان نهاوند را بام حضرت اباالفضل ساماندهی کرد و خود جانشین فرمانده شد و بعد تر فرمانده شد و مجروحیت های مختلف هم نتوانست او مانع حضور او در جبهه ها شود و با وجود قطع دوپا، پس از مداوای اولیه به جبهه ها برگشت و با حضور در عملیات مرصاد و ایفای یک نقش مهم در آن عملیات فصلی از کتاب  جهادش با بسته شدن پرونده دوران دفاع مقدس بسته شد. 

وقتی همراه میرزا می شویم و با روایت میرزا پیش می رویم آرام آرام پازل فتح الفتوح بودن اینگونه افراد در ذهن کامل می شود. 

بیاییم تصور کنیم انقلاب اسلامی رخ نمی داد؛ میرزا و میرزاهای این کشور در جوانی مشغول کسب و کار و پیشه خود بودند و هر کدام هم به سرنوشتی کتاب زندگی شان به پایان می رسید. میرزا نقاش ساختمان خوشنامی می شد. محسن وزوایی دانشجوی با استعادی می شد که میرفت دنبال درسش. باکری، زین الدین، باقری، همت و ... هر کدام در گوشه ای با سرنوشتی. 

اما امام خمینی(ره) توانست به زندگی ها جهت دهد آنهم در مسیر تکامل و سعادت و این یعنی همان تکامل انسانی. هر کدام از اسم هایی که مرور کردیم دارای رسم هایی شدند که همین رسم ها، بخشی از فتح الفتوح انقلاب اسلامی شد. 

شهید میرزا محمد سلگی که ظاهرا سواد بالایی از جهت مدارک متداول حوزوی و دانشگاهی ندارد وقتی برای رزمندگانش سخن می گوید والاترین سطح معارف دینی را بیان می کند و با قدرت بیان خود قلب های جوانان و نیروهای تحت امر خود را مسخر می کند. مکتب امام خمینی (قدس) این معرفت را متبلور کرده است و این است معجزه انقلاب اسلامی. 

در جریان خواندن کتاب که به تعبیر رهبر معظم انقلاب «در میان کتاب های خاطرات جنگ، این یکی از بهترین هاست»، با دو جلوه از این قهرمان دلاور ایرانی مواجه می شویم؛ یکی شجاعت میدان نبرد یکی بندگی خاضعانه و خاشعانه پروردگار. با اینکه حتما میرزا خیلی از آنچه بین خود و خدای در میدان نبرد بوده را بیان نکرده است، اما از همه آنچه که در کتاب موجود است می توان دریافت که میرزا هیچ نقشی برای خود در میدان نبرد متصور نبوده است و هر آنچه بوده را از  جانب پروردگار می دیده است. بالاتر از این مرتبه ای برای ایمان و معرفت وجود دارد؟ 

وقتی رزمندگان این ویژگی را در میرزا می دیدند عاشق او می شدند و پا به رکابش بودند و وقتی سخت ترین عرصه های نبرد پیش رو بوده است فرمانده هان عالی رتبه در تصمیم گیری تنها گزینه شان گردان حضرت اباالفضل بوده و میرزامحمد سلگی. 

میرزا عاشق حضرت اباالفضل بود. از کودکی با مرام علمدار کربلا آشنا شده بود. در مسیر زندگی سعی اش اقتدا به علمدار کربلا بود. در جبهه لحظه ای نبود که جلوه های ایثار و رشادت حضرت عباس را مرور نکند. او شهید عشق بود در همان سالهای جهاد. وقتی احساس میکرد بچه ها کم آوردند برایشان رجز روز عاشورای حضرت عباس را میخواند و قدرتی به گردان خود می بخشید. 

سالها بعد سردار حمید حسام که از نقش و اهمیت میرزا با در دوران دفاع مقدس با خبر بود سراغ میرزا رفت و میرزا را که گمنامی را بر شهرت ترجیح می داد مجاب کرد تا با بیان خاطرات خود زمینه دسترسی همگان به گنجینه برکات دفاع مقدس را فراهم سازد و توانست خاطرات او را ضبط و در قالب کتاب «آب هرگز نمی میرد» منتشر کند. این کتاب ویژگی هایی دارد که از جمله آنها مستندسازی روایت هاست. نویسنده محترم کتاب، با دقتی مثال زدنی هر حادثه و موقعیت را از نگاه های مختلف بررسی کرده است و نگاه آنها را نیز در پاورقی های کتاب آورده است. جالب است با وجود اینکه سراغ ده ها نفر رفته، معمولا روایت ها هیچ تفاوتی ندارد و تنها در روایت ها نام و نقش میرزا پر رنگ تر است. شاید همین دقت در مستندسازی روایت ها، آب هرگز نمی میرد را درای رتبه برتر جایزه جلال در بخش مستندنگاری در سال 94 کرد. 

شناخت امروز ما از بزرگ مردانی چون میرزا محمد سلگی و شهید علی خوش لفظ، شهید چیت سازیان و ... مرهون تلاش ها و مجاهدت های ادبی اساتیدی چون حمید حسام است. آنگونه که رهبر معظم انقلاب در تقریظ بر کتاب آب هرگز نمی میرد از این خدمت یاد می کنند: « و سلام بر حمید حسام که دردانه هایی چون سلگی و خوش لفظ را به ما شناساند» 

این فتح الفتوح اگر آن روز در قلب دفاع مقدس متبلور شد امروز در عرصه های مختلف جهاد ادامه دارد. از جهادگران سلامت که امروز دل به خطر زده و شجاعانه ایثار می کنند و در جهت سلامت مردم مجاهدت می کنند گرفته تا بسیجی ها و گروه هایی که داوطلبانه برای سلامتی مردم دست به کار شدند. گروهی خیابان ها و معابر را ضدعفونی می کنند گروهی با تولید لباس ها و ماسک ها، سعی در برطرف کردن نیازهای کادر پزشکی دارند و گروهی با تهیه غذا و آب میوه برای کادر پزشکی و بیماران مشغول خدمت رسانی هستند، همگی از برکات همان نهضت امام خمینی (ره) است و جلوه هایی از همان فتح الفتوح انقلاب اسلامی. 

این مطلب در تاریخ 16 فروردین 1399 در روزنامه جام جم 


        

          میرزا محمد سلگی فرمانده گردان حضرت ابوالفضل است. برای او خیلی مهم بوده که در گردان حضرت ابوالفضل مبارزه کند و واقعا در لحظه‌های حساس نبرد، خودش را در کربلا احساس می‌کند. روایت‌ها و لحظه‌های عاشورا گاهی برایش تکرار می‌شوند و یا حداقل او دنیا را این‌طوری می‌بیند. مثلا وقتی رزمندگان اسلام زیر آتش شدید دشمن تشنه هستند و خمپاره‌ای تانکر آب را سوراخ می‌کند، او نزدیک تانکر است و می‌تواند برود از آبی که دارد هدر می‌رود بنوشد؛ ولی یاد سقای کربلا او را باز می‌دارد.

میرزا محمد قهرمان است. بی‌مهابا وارد مهلکه نبرد می‌شود و آدم بدها را می‌کشد. خاطرات مبارزه‌های او مثل فیلم‌هاست. فقط با این فرق که او واقعا پیروز می‌شود و شکست می‌خورد و بارها مجروح می‌شود. او واقعا هر دو پایش را از دست می‌دهد. بدون پا باز هم می‌جنگد و به خط مقدم و حتی به ارتفاعات می‌رود. بدون پا سالیان سال زندگی می‌کند و راضی است به رضای خدا.
        

          کتاب جالبی بود. 
مخصوصا بخشهای ابتدایی و پایانیش رو دوست داشتم‌.
وسطاش بخشهای مربوط به عملیات ها کمی برام خسته کننده بود هرچند لابه لاش خاطرات جالبی از همرزمانشون تعریف میکردن.

خود آقای میرزا محمد پنج کلاس بیشتر سواد نداشتن ولی در جای جای کتاب تاثیر و نفوذ کلامشون روی رزمنده ها مشهوده. خیلی با قرآن و احادیث مأنوس‌ بودن و قدرت بیان خوبی داشتن.

جالب ترین شخصیت کتاب برای من، پروین خانم همسر ایشون بودن. هم ازدواجشون و هم صبوری هاشون در نبود همسر و مشکلات زندگی با ۵ بچه کوچیک زیر بمباران‌های نهاوند و ...
(یک کتاب هم از خاطرات همسر ایشون منتشر شده به اسم عشق هرگز نمی میرد. نوشته ی مونا اسکندری)

دردناک ترین بخش کتاب هم مجروحیت آخر میرزا و اعزامشون به آلمان برای درمان بود. دوست داشتم بشینم کلی گریه کنم برای دل خودشون و خانمشون.

خلاصه‌ی ماجرا ، کتاب خیلی خوبی بود.
من صوتی گوش دادم و کیفیت گویندگی هم عالی بود.

«آب هرگز نمی‌میرد» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/62519
        

          خاطرات بسیار روان حاج میرزا سلگی درباره جنگ با طعم ایثارهای دفاغ مقدس از اون کتاب هایی که چراغ های زیادی در ذهنم روشن کرد و سوالات خیلی زیادی برام ایجاد کرد. جزو معدود کتاب هایی که تونستم در عرض یک هفته با وجود داشتن ۷۰۰ صفحه تموم کنم. ردح شهیدان شاد