[شانزده از صد]

آب هرگز نمی‌میرد خاطرات میرزامحمد سلگی است.
از چالش‌برانگیزترین‌های امسال بود. از راوی بدم می‌آمد، با او قهر می‌کردم. غضب می‌کردم. نمی‌پذیرفتمش و بعضی جاها، کتاب را به کناری پرت می‌کردم.
به قول احسان عبدی‌پور، او در انکار ما بود و ما در انکار او.
سلگی زندگی‌اش با یکی مثل من خیلی فرق می‌کرد. نگاهش به خانواده، همسر، زندگی، جنگ، جهاد، حج و...
رفتارهایش با خانواده کفرم را بالا می‌آورد، نگاه شعاری و صورتی‌اش به جنگ و جانبازی خشمگینم می‌کرد و شورِ غیرهوشمندانه‌اش در تحلیل‌ها و رفتارهایش حالم را می‌گرفت.
به‌زور تمامش کردم، کمترجایی از کتاب متأثر شدم و صحنه‌های کمی از کتاب احتمالاً با من بماند.
اما باید می‌خواندمش.
این کتاب قطور، با همه‌ی سخت‌بودنش، این را برای من داشت که به فارسی سخت! بفهمم مرد لر کشاورززادهٔ روستایی بسیجی شبیه من فکر نمی‌کند و قرار هم نیست بکند.
خواندنش کمکم کرد، اگرچه کلافه و دورم، تلاش کنم بفهمم که کسی مثل او، با آن سبک زندگی، چه‌طور به مسائل نگاه می‌کند. به عبارت بهتر، یادم آورد مرکز عالم نیستم!
در کنار این قضاوت‌های شخصی من، حضور راوی در همه‌ی جنگ تحمیلی، نکته‌ی مثبتی بود. روایتی که از تفاوت‌های روحیه‌ی ارتشی و سپاهی دارد هم بانمک و خواندنی است.

آخر آخر هم دیدم این تیزر را از کتاب ساخته‌اند که واقعاً دیدنی است.

https://www.aparat.com/v/a86q43a


#کتاب_های_1403
        

          کتاب همان طور که از جلدش مشخص است در ژانر ادبیات پایداری، تاریخ شفاهی معاصر است. 
کتاب در کل خاطرات میرزا محمد سُلگی رزمنده نهاوندی است. کتاب ابتدا با خاطرات دوران کودکی راوی آغاز می شود و در ادامه با خاطرات دوران دفاع مقدس  و نحوه جانبازی و فرماندهی او در عملیات های مختلف ادامه پیدا می کند. 

برای خوانندگانی که به دنبال اطلاعاتی درباره گردان حضرت ابوالفضل و لشکر انصارالحسین استان همدان و عملیات های خیبر،کربلای ۴ ، والفجر ۸ و عمليات مرصاد هستند کتاب اطلاعات خوبی دارد حتی بخشی کتاب به خاطرات راوی درباره روند درمان شیمیایی در کشور آلمان و فعالیت منافقین در آنجا می پردازد که برای خوانندگان ادبیات پایداری اطلاعاتی را در بر دارد.

کتاب از جمله کتاب هایی است که دارای متن تقریز رهبری است و شمارگان چاپ بالایی دارد. 

طراحی جلد: در ابتدا شاید نام کتاب و طراحی جلد کمی گنگ باشد ولی پس از خواندن کتاب طراحی جلد و نام کتاب تازه برای خواننده مفهوم و جذاب  میشه.


        

          از بهترین کتابهایی که سرگذشت «مردان مرد» را روایت میکند، بسیار کتاب عالی و لذت بخشی بود
مزیت کتاب حس غرور و سربلندی ای بود که پایانبندی کتاب القا می کرد
و همچنین روایت جانبازی و جانبازان در آلمان و بازگشت این مردان به جبهه های جنگ
همچنین روایت میدانی مرصاد و وضعیت روزهای آخر جنگ...


اما چه حیف که هنوز جای داستانهایی بر اساس این کتابهای خاطرات خالیست... به نظر میرسه باید از این مرحله فراتر رفت، نه اینکه کار زائدی باشه، اتفاقا باید پر حجم ادامه داشته باشه تا ثبت این خاطرات به بهترین و کاملترین وجه ممکن انجام بشه، اما باید به مرحله ی جدی داستان نویسی و داستان پردازی بر این اساس وارد شد، داستان و رمان نفوذ بیشتری خواهد داشت
        

          بسیار زیبا و خواندنی. در داستان با مردی همراه می‌شویم تا بخشی از تاریخ این کشور را بیان کند.  تاریخی همراه با رشادت‌ها و تلاش‌های خستگی ناپذیر و خطرناک. حماسه ای از مردان و زنانی دلیر که حقیقتا اعجاب انگیز است. در کتاب همراه با نویسنده، گاه می خندی و گاه گریه می کنی. و اینکه غبطه خوردم به حال مردمانی که چقر سبک زندگی و اندیشه‌شان با اکنون ما فاصله دارد. ایمانی که باید احیا شود دوباره تا شاید در این دنیا بتوان امیدی به آینده داشت. ایمان و عشقی که هر کار ناممکنی را ممکن کند و ترس درش نباشد.
        

          #آب_هرگز_نمی_میرد ؛ روایت جوانی نهاوندی است که اگر چه در ظاهر تحصیلات زیادی ندارد ولی جبهه از او مردی می‌سازد تمام عیار!
رفاقت‌ها، رشادت‌ها، مجاهدت‌ها در جای جای کتاب شیرین نشسته است و سندی مهم از سبک زندگی و جهاد بچه‌های خمینی را ماندگار کرده است
روایت فعالیت منافقین در بیمارستان‌های آلمان در آزار رساندن به جانبازانی که برای درمان بستری بودند و روایتی دست اول از ماجرای مرصاد از ویژگی های خاص این کتاب است
حالا #میرزا_محمد_سلگی راوی ابوالفضلی(ع) #آب_هرگز_نمی_میرد چند ماهی است که به رفقای شهیدش رسیده است و خاطراتش یادگاری است برای ما و برای ادامه‌ی راه ما!
نباید از حق بگذریم که #حمید_حسام حق بزرگی بر گردن ادبیات دفاع مقدس دارد؛ برکت قلمش بیش باد!
        

           خوندن کتاب‌های دفاع مقدس بسیار مفید است. 
        

          حمید حسنی:
#کتاب_خواندم
#اب_هرگز_نمی_میرد
توصیف های دوستان زیاد و نام آشنایک نویسنده کتاب ؛اقای حسام و تقریظ رهبری که اشاره کرده بودند ؛این  کتاب از بهترین کتابهای دفاع مقدس است که خوانده اند؛ترغیبم کرد کتاب رو بخوانم.
شخصیت اقای سلگی واقعا برایم ارزوست؛اهل معنا،شجاع،خستگی ناپذیر ومخلص.  
البته به حال و روز دوستان دفاع مقدس همدان به شدت رشک میبرم که توانسته اند شخصیت های دوران دفاع مقدس شان را اینچنین زنده وشناخته کنند.
        

          زبان داستانی‌مثال‌زدنی، پر از تصویر و دیالوگ.  
علاوه بر مروری کلی بر عملیات‌های دفاع مقدس، حال و هوا و روحیهٔ رزمندگان به‌زیبایی در این کتاب نشان داده شده بود.
        

          میرزا محمد سلگی فرمانده گردان حضرت ابوالفضل است. برای او خیلی مهم بوده که در گردان حضرت ابوالفضل مبارزه کند و واقعا در لحظه‌های حساس نبرد، خودش را در کربلا احساس می‌کند. روایت‌ها و لحظه‌های عاشورا گاهی برایش تکرار می‌شوند و یا حداقل او دنیا را این‌طوری می‌بیند. مثلا وقتی رزمندگان اسلام زیر آتش شدید دشمن تشنه هستند و خمپاره‌ای تانکر آب را سوراخ می‌کند، او نزدیک تانکر است و می‌تواند برود از آبی که دارد هدر می‌رود بنوشد؛ ولی یاد سقای کربلا او را باز می‌دارد.

میرزا محمد قهرمان است. بی‌مهابا وارد مهلکه نبرد می‌شود و آدم بدها را می‌کشد. خاطرات مبارزه‌های او مثل فیلم‌هاست. فقط با این فرق که او واقعا پیروز می‌شود و شکست می‌خورد و بارها مجروح می‌شود. او واقعا هر دو پایش را از دست می‌دهد. بدون پا باز هم می‌جنگد و به خط مقدم و حتی به ارتفاعات می‌رود. بدون پا سالیان سال زندگی می‌کند و راضی است به رضای خدا.
        

          خاطرات بسیار روان حاج میرزا سلگی درباره جنگ با طعم ایثارهای دفاغ مقدس از اون کتاب هایی که چراغ های زیادی در ذهنم روشن کرد و سوالات خیلی زیادی برام ایجاد کرد. جزو معدود کتاب هایی که تونستم در عرض یک هفته با وجود داشتن ۷۰۰ صفحه تموم کنم. ردح شهیدان شاد
        

          گفتنی‌های زیادی دارد این کتاب. نثر دوست‌داشتنی جناب حسام اضافه شده به پژوهش جدی ایشان و خاطرات بی‌پرده سردار سلگی. 
کاش فرصتی شود که دوباره بخوانمش
        

          کتاب خوبی بود و مهم تر از خوب بودنش اینکه چقدر خوبه که آدمی مثل میرزا محمد سلگی به واسطه‌ی این کتاب به مردم شناسانده شد و خاطراتش توی تاریخ شفاهی ثبت شد.
به نظرم اگر این کتاب نبود، ما و مردم هم دوره‌ی ما قطعا به حاج آقای سلگی بدهکار می‌شدیم. زحمات عجیبی که ایشون کشیدن واقعا جا داره آدم بشینه بهش فکر کنه و یه نگاهی هم به زندگی خودش بندازه!
این که بابت حرف هایی که راوی گفته بود با اشخاص دیگه زده هم ، نویسنده یعنی آقای حسام رفته با اون طرف هم گفتگو کرده و اون گفتگو رو به عنوان پاورقی آورده حرکت بسیار به جایی بود.
از قسمت مرصاد یعنی بخش پایانی کتاب هم من خیلی لذت بردم و به نظرم دست اول ترین روایتی بود که تا حالا از این عملیات خوانده بودم.
نهایتا خیلی تلخ بود که توی کتاب نویسنده ارجاعاتی داشت از آدم هایی که روزهای نگارش کتاب زنده بودند و متاسفانه الآن دیگه بین ما نیستند. روح علی آقای خوش لفظ، حاج حسین آقای همدانی و شهید بزرگوار شاطری شاد.
اگر خاطرات های دفاع مقدس رو دوست دارید انتخاب خیلی خوبیه.
        

          سبک ش، تکراری بود. اما دلچسب. 
        

          کتاب خیلی خوبیه، من از شخصیت میرزا محمد سلگی خیلی خوشم اومد و کلا با مَنِش و مرام و پشتکار رزمنده ها و شهدای 8 سال دفاع مقدس آشنا میشین

بعضی قسمت های کتاب اگه بخوای زیاد روش دقیق بشی خسته کننده میشه مثلا توضیح جغرافیایی و منطقه عملیات ها، تاریخ ها و اسامی خیلی زیاد رزمنده ها ولی باید از روی این موارد به صورت سطحی رد شد تا جنبه داستانی کتاب بیشتر جلوه کنه و فکر نکنی کتاب تاریخ یا جغرافیای یک منطقه رو داری می خونی، اگه اینجوری مطالعه بشه جذابیتش بیشتره

 از قسمت عملیات کربلای 4 به بعد و مخصوصا فصل های آخر کتاب در مورد عملیات مرصاد خیلی برام جذاب بود
        

          خیلی لذت بردم
سلام خدا بر شهید حاج میرزا محمد سلگی
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
یاد و خاطره تمام شهدای جنگ تحمیلی شاد که به ما درس رشادت و  ایمان دادند.
انسان در زندگی این مرد بزرگ(شهید میرزا محمد سلگی) انگشت به دهان می ماند.
        

          کتاب دوست داشتنی بود. در مورد یک جوان ساده ی روستایی که به مرور به جایی میرسد که در موقعیت یکی از سرنوشت سازترین لحظات جنگ با دست خالی و با کمک همرزمانش، حماسه سازی میکند.
چند وقت پیش در مسیر مسافرت، هم از نهاوند گذشتم و هم از تنگه ی چهار زبر.
و چقدر عجیب بود، حس بودن در همان سرزمینی که این همه اتفاقات اسطوره وار افتاده بود ...!
        

          یکی از بهترین و واقعی ترین گزارشات از دفاع مقدس 
        

          قبل از تو تا کنون هیچکس مرگ را چنین به بازی نگرفته بود.
حکایت داستان رزمنده ای پاکباز که به تأسی‌ از مولایش عباس (ع)  شجاعت و گذشت را سرلوحه خویش قرار داد.هدف که الهی باشد و نیت خالص،انسان پاکباز خواهد شد.
        

          کتاب جالبی بود. 
مخصوصا بخشهای ابتدایی و پایانیش رو دوست داشتم‌.
وسطاش بخشهای مربوط به عملیات ها کمی برام خسته کننده بود هرچند لابه لاش خاطرات جالبی از همرزمانشون تعریف میکردن.

خود آقای میرزا محمد پنج کلاس بیشتر سواد نداشتن ولی در جای جای کتاب تاثیر و نفوذ کلامشون روی رزمنده ها مشهوده. خیلی با قرآن و احادیث مأنوس‌ بودن و قدرت بیان خوبی داشتن.

جالب ترین شخصیت کتاب برای من، پروین خانم همسر ایشون بودن. هم ازدواجشون و هم صبوری هاشون در نبود همسر و مشکلات زندگی با ۵ بچه کوچیک زیر بمباران‌های نهاوند و ...
(یک کتاب هم از خاطرات همسر ایشون منتشر شده به اسم عشق هرگز نمی میرد. نوشته ی مونا اسکندری)

دردناک ترین بخش کتاب هم مجروحیت آخر میرزا و اعزامشون به آلمان برای درمان بود. دوست داشتم بشینم کلی گریه کنم برای دل خودشون و خانمشون.

خلاصه‌ی ماجرا ، کتاب خیلی خوبی بود.
من صوتی گوش دادم و کیفیت گویندگی هم عالی بود.

«آب هرگز نمی‌میرد» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/62519