کتاب زیبا و تخیلی در مورد سرزمین نارنیا
        

          بی‌نظیر بود.
        

          چهار بار تمام این مجموعه را خوندم ،در عالم نوجوانی احساس میکردم تنها کتابیه که ارزش خوندن دارد
هر بار با تمام شدن کتاب آخر اشک ریختم احساس میکردم از دنیای ادم هایی که دوستشون دارم بیرونم میکنند:|||||
یادش بخیر:)
        

          پروردگارا ! من اصلا توقع چنین پایان بندی‌ای رو نداشتم و باید اعتراف کنم که شوکه شدم، بغض کردم و همچنان ذهنم کاملا درگیر شد.
نارنیا از اون کتاب‌هایی بود که تا ۵۰ صفحه‌ی آخر از آخرین کتاب، آنطور که باید جدی‌اش نگرفته بودم و الآن باید اعتراف کنم که اشتباه بزرگی کردم.
فوق العاده بود. با ادبیات کودکانه‌ش روح آدم رو جلا می‌ده و لبخند شیرینی روی لب می‌نشونه و در عین حال حرف‌های خیلی بزرگ و مهم و جدی‌ای می‌زنه.
امیدوارم برای همه ما پیش بیاد که بتونیم این رو برای بچه‌های دبستانیمون، پیش از خوابیدن بخونیم.
این فانتزی من در سراسر مطالعه‌ی مجموعه بود.
        

          کتاب زیبایی درباره سرزمین نارنیا
        

          عجب پایان شگفت آوری!
جلد هفتم و پایانی مجموعه نارنیا، با ماجرایی ساده شروع می‌شود ولی خیلی خاص و متفاوت جلو می‌رود و به پایان می‌رسد.
در ابتدا یک میمون و یک الاغ از نارنیا که با هم زندگی می‌کردند، پوست شیری را پیدا کرده و میمون، آن را متناسب الاغ میدوزد و تن او می‌کند و با نیرنگی او را جای اصلان، شیر معروف و اسطوره‌ای نارنیا جا میزد.
اما اتفاقات عجیبی می‌افتد و نارنیا درگیر یک اتفاق بزرگ می‌شود.
اگر بیشتر بگویم، ادامه و انتهای داستان لو می‌رود. اما همینقدر بدانید که از یک داستان پریان و قصه‌های فانتزی جذاب کودکانه، یک پایان بسیار باشکوه می‌خوانید و لذت می‌برید.
داستان به شدت توحیدی و خاص به پایان می‌رسد.
        

          بهترین جلد از این مجموعه.
یک پا درس ایمان و اعتقاد بود و هرچی بگم لو دادم. فقط نمیدونم لوئیس این عقاید ناب رو از مسیحیت یاد گرفته یا مطالعات دیگری هم داشته و شمه ای از اسلام رو هم چشیده یا همه رو از فلاسفه افلاطونی و ... گرفته
        

          《یادداشت این مجموعه را برای جلد اولش "خواهرزاده جادوگر" نوشتم.》

هنوز هم بعد این همه سال برام سؤاله که چرا آخرش این‌طوری شد؟
        

          و بلاخره آخرین جلد از مجموعه نارنیا :)
این جلد هم جالب و جذاب بود و اتفاقی که تنها در این جلد وجود داشت شروع داستان از نارنیا و احضار بچه ها از نارنیا بود، بدون اینکه داستان از دنیای بچه ها شروع شود یا به دنیای بچه ها بریم بچه ها توسط اسلان احضار شدند.
این جلد مفهوم باور به ایمان و عدم این باور در جامعه رو به خوبی نشان داده بود.
دو جلد آخرواقعا دوست داشتنی بودند نویسنده به خوبی برزخ، دوزخ و بهشت رو در کتاب ها به تصویر کشیده بود و سرتاسر کتاب آخر داشت می گفت دنیا سرای فانیست و آخرت سرای باقی و ماجرای کامل نَفخِ صور که رویدادی است در زمان پایان دنیا و شروع قیامت و ماجراهای پس از پایان نَفخِ صور به طور کامل در کتاب آمده بود.. من این تمثیل و تشبیه های داستانی از آخرت رو دوست داشتم.
        

          یک یادداشت مشترک برای همه هفت جلد نارنیا، در قالب لیست نوشتم
        

          نمیدونم چی‌کم داشت این دو تا کتاب پایانی که اونجوری که باید به دلم ننشست.
فکر کنم دیگه همه میدونم نمادها چه قدر توی کتاب های لوییس اهمیت دارن، پایان دنیا و سرزمین اصلان(اسلان) و خود اصلان و حتی دنیای پشت اصطبل قابل درک و تصویر سازی است.
اما  من مفهوم انگلستان داخل انگلستان / انگلستان واقعی/ لایه‌ی بعدی بزرگتر از لایه‌ی قبلی است رو نمیفهمم.
رسیدن به سرانجام قصه حتی ماجرای پازل و اون میمون و خلاصه همه چیز  کاملا ملموسه، الا این قسمت اخر و این پایان باز.
خلاصه نشد اون چیزی که باید میشد، تا ابد بهترینِ نارنیا شیر و کمد و جادوگر سفیده، ادموندِ خیانتکار ولی دلیر، پیترِ بچه ولی بزرگ، لوسی ِ ضعیف ولی  قدرتمند، سوزانِ نگران ولی حامی.
به قول نمیدونم کی سوزان کم برای نارنیا جنگید؟!
نه، نچ‌ نشد اونی که باید میشد...
        

          عجب پایان شگفت آوری!
جلد هفتم و پایانی مجموعه نارنیا، با ماجرایی ساده شروع می‌شود ولی خیلی خاص و متفاوت جلو می‌رود و به پایان می‌رسد.
در ابتدا یک میمون و یک الاغ از نارنیا که با هم زندگی می‌کردند، پوست شیری را پیدا کرده و میمون، آن را متناسب الاغ میدوزد و تن او می‌کند و با نیرنگی او را جای اصلان، شیر معروف و اسطوره‌ای نارنیا جا میزد.
اما اتفاقات عجیبی می‌افتد و نارنیا درگیر یک اتفاق بزرگ می‌شود.
اگر بیشتر بگویم، ادامه و انتهای داستان لو می‌رود. اما همینقدر بدانید که از یک داستان پریان و قصه‌های فانتزی جذاب کودکانه، یک پایان بسیار باشکوه می‌خوانید و لذت می‌برید.
داستان به شدت توحیدی و خاص به پایان می‌رسد.
        

          سرزمین نارنیا رو با فیلمش  شناخته بودم نه با کتاب‌هاش. بخاطر همین دوست داشتم نارنیا رو بخونم و تجسم کنم.
اما اونقدری که دوست داشتم نتونستم با نویسنده و کتاب‌هاش ارتباط برقرار کنم. ماجراجویی‌های جالبی بودن، توصیف‌های خیلی زیبایی از سرزمین نارنیا خوندم و در طول مسیر با کاراکترها همراه بودم ولی بازم هم یک‌چیزی این وسط کم بود. (هنوز هم نمی‌دونم دقیقا چی)
لذت‌بخش‌ترین جلد مجموعه برای من «سفر با کشتی بامداد نور» بود.

        

          شاید روزی روزگاری راجع به این جلد ریویویی نوشتم و امتیازی هم دادم ولی الان این کار رو نمی‌کنم.
این دفعه صرفا به حجم شکوه، زیبایی و حماسه‌ی این جلد فکر می‌کنم و مزه مزه‌اش می‌کنم تا زمانی که عاقل‌تر شده باشم و به خودم اجازه بدم که راجع بهش بنویسم. شاید هم من دارم اشتباه نگاه می‌کنم. واقعا نیاز دارم راجع به این جلد با یک هم‌فکر صحبت کنم.(:
        

          نارنیا، من هیچ‌وقت تو را نخواهم دید. هیچ وقت در کایرپاراول قدم نخواهم زد و هیچ‌گاه چراغی که در جنگل‌هایت روشن و نشانه‌ای از دنیای خودمان است، را نمی‌بینم.
اما از تو سپاسگزارم. به خاطر جادویی که در کودکی به من هدیه دادی. به خاطر شور و شعفی که در دخترکی هفت ساله ایجاد کردی و باعث شدی تا آرزو کند در نارنیا را بیابد. اکنون از آن روزها سالیانی گذشته و آن دخترک، برای آخرین بار صفحات آخرین نبردت را مرور می‌کند.
نارنیای عزیز، می‌دانستم قرار است با چه چیزی رو به رو شوم، ولی نمی‌دانستم قرار است داستان این‌گونه پیش برود. فکر نمی‌کردم پایان داستان چنین کوبنده باشد. فکر می‌کردم تو داستانی هستی که برای کودکان نوشته شده‌ای، نه بزرگسالانی که دنبال حماسه هستند.
می‌دانم که برای کودکان بودی، و می‌دانم که داستانی بودی که چندان عمق نداشت، ولی برای من پر از رمز و راز بودی و به خاطر اینکه در کودکی‌ام به من و خیلی از کودکان دیگر موهبت لذت بردن از داستان لوسی، ادموند، پیتر و سوزان و شیر و کمد و جادوگر سفید را دادی، ممنونم. ممنونم که منبع اقتباسی برای فیلم‌سازان شدی تا خیلی از انسان‌ها با تو آشنا شوند و به سوی کتاب‌هایت بیایند. و متاسفم که تو را زودتر نخواندم. 
امیدوارم روزی در جنگل‌هایت قدم بزنم. شمشیر در دستم بگیرم و برایت بجنگم.
اما آن موقع به سرزمین اسلان خواهم آمد، نه به نارنیا. 
و در آخر،
نارنیا! نارنیا! نارنیا! برخیز. عشق بورز. بیندیش. سخن بگو. درختانت متحرک باد، جانورانت سخنگو، آب‌هایت مقدس.


پ.ن: اولین بار است که برای انتشار فیلمی بر اساس یکی از داستان‌های محبوبم متاسفم. متاسفم که قرار است اقتباس جدید این کتاب از نتفلکیس منتشر شود. معلوم نیست باید منتظر چه چیزی باشیم. در هر صورت اقتباس های قدیمی این کتاب به شدت زیبا و وفادار به داستان بودند و تغییرات ایجاد شده هم مفید و جذاب بود.