ریحانه رمضانی

تاریخ عضویت:

اسفند 1403

ریحانه رمضانی

بلاگر
@Ryhnn

118 دنبال شده

152 دنبال کننده

                "Take me to the lakes where all the poets went to die"
🎓 فارغ‌التحصیل بیوتکنولوژی
📚 دل‌بسته‌ی دنیای ادبیات کلاسیک
 INFJ✨️
🚶‍♀️ در حال کوچ کردن از گودریدز...

              
www.goodreads.com/user/show/141437083-reyhaneh-ramezani
Whispersofwrittenwords
ryhnnrmz

یادداشت‌ها

نمایش همه

15

        『هو النور』
"شاید خنده‌هات شکسته‌ان، نه خودت. شاید یکی اون‌ها رو شکونده."
آخر آقای بکمن، چه می‌کنی؟ این همه آدم راجع به افسردگی می‌نویسند، صحبت می‌کنند و سخنرانی می‌کنند. چرا هیچ‌کدام چنین اثری بر قلب آدم نمی‌گذارند؟ بکمن با قلم جادویی خود به احساسات جان می‌بخشد و به آن‌ها شخصیت می‌دهد تا ملموس‌تر شوند.

گویی بکمن قلب و مغز خود را بیرون آورده است، با عنصر تخیل ترکیب کرده و به تو می‌گوید: "من درکت می‌کنم."
در این حین، در غالب یک شخصیت خیالی چیزهایی را می‌گوید که تا مدت‌ها در ذهنت می‌ماند. شاید هم برای من، کتابی درست در زمانی درست‌تر بود.

"شاید او برای اولین بار بخندد. یا بارها و بارها جوری بخندد انگار که بار اول است. خنده‌هایی که انگار کسی خیلی خیلی وقت پیش بر زمین جنگلی _ تکه‌تکه‌شده _ پس از طوفان بازیافته و آن را با خودش به خانه آورده و تیمارش کرده تا آن‌قدر قوی شود که بازگردد به طبیعت."

تک‌تک جملات کتاب را با بغض خواندم. کتاب کوتاهی است که در یک نشست نیم ساعته خواندنش تمام می‌شود، اما من هر صفحه را چندین و چند بار خواندم. به خود آمدم و دیدم کل کتاب نشانه‌گذاری شده است. احساس می‌کنم با قرار دادن فقط دو قسمت از متن کتاب در حقش اجحاف کرده‌ام، اما اگر می‌خواستم قسمت‌های موردعلاقه‌ام را بگذارم باید کل کتاب را قرار می‌دادم. دوست دارم در آینده نسخه فیزیکی‌اش را بخرم و بارها و بارها بخوانمش. مطمئنم تبدیل به کتابی شد که قرار است به عزیزانم هدیه‌اش کنم. 

از صمیم قلب دوست دارم انسان‌های بیشتری این کتاب را بخوانند. 🌟
_شنبه ۴ اسفند ۱۴۰۳
      

18

        『هو النور』
بازآفرینی‌ تصویری از یک فولکلور تیرولی، منطقه‌ای از اتریش که ما آن را با کوه‌های آلپ محصور کننده‌اش می‌شناسیم.

درباب جادوی حافظه، کورالین و آفرینش کتاب:
روزی روزگاری "جان کلاسن"، نویسنده و تصویرگر این کتاب برای کاری به آلاسکا می‌رود. در کتابخانه‌ی آنجا کتابی به نام "The skull" (به معنای جمجمه) را می‌خواند.
این کتاب برای مدت‌ها ذهن جان کلاسن را درگیر می‌کند.
پس از یک سال، او تصمیم می‌گیرد که دوباره کتاب را بخواند، اما متأسفانه نام آن را فراموش کرده است. در نتیجه، داستانی که در ذهنش مانده را به اشتراک می‌گذارد و کتاب‌داران دوست‌داشتنی و فوق‌العاده به سرعت کتاب را برای او پیدا می‌کنند.
وقتی جان کلاسن دوباره کتاب را می‌خواند، متوجه می‌شود که پایان آن با چیزی که یادش بود، کاملاً متفاوت است. حافظه‌ی او در این مدت، پایان دیگری برای کتاب رقم زده بود. بنابراین، او تصمیم می‌گیرد نسخه‌ی خودش را از این فولکلور بنویسد.

یکی از قسمت‌های کتاب مربوط به چاه بی‌انتهایی است. این عنصر خاص برای من یادآور "کورالین" بود. به همین دلیل لحظه‌ای فکر کردم شاید خواندن این کتاب یا دیدن کورالین با خاطرات نویسنده تلفیق شده باشد و باعث پیدایش این اثر تاریک و جذاب شده است. 

به نظر می‌رسد در کارهای جان کلاسن همیشه یک طنز ظریف و تاریک وجود دارد که ممکن است برای بزرگسالان جذاب‌تر باشد.

فولکلور، folktale و.... چیست؟
فولکلور یا قصه‌های عامیانه، داستان‌هایی هستند که در فرهنگ عامه یک جامعه مرسوم‌اند. این قصه‌ها گاهی نگارش نشده‌اند و نویسنده یا راوی اصلی آن‌ها مشخص نیست. این داستان‌ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند و ذهن خلاق انسان ممکن است آن‌ها را تغییر دهد. به همین دلیل، ساختار و روند این داستان‌ها ثابت و وحی منزل نیست و انسان‌ها می‌توانند با جادوی درون خود، اثری جدید خلق کنند.

کتابی زمستانی
تصاویر این کتاب برای من یادآور زمستان و برف بودند. همزمان سرد، تاریک، تنها و وحشت‌آور بودند؛ اما نشستن کنار شومینه‌ای گرم با دوست و هم‌زبانی عزیز و نوشیدن چای، حس امنیت، صمیمیت و آرامش را به انسان منتقل می‌کرد.

پ.ن نصفه شبی: من همین الان متوجه شدم ایشون واقعا یکی از تصویرگرهای انیمیشن کورالین بودند.!!!
_جمعه ۳ اسفند ۱۴۰۳
      

6

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

بریده‌های کتاب

این کاربر هنوز بریده کتابی ننوشته است.

فعالیت‌ها

فعالیتی یافت نشد.