『هو النور』
آلیور توییست؛ درس زندگی، اخلاق و تاریخ

آلیور توییست برای من فقط یک رمان نبود؛ درسی بود از زندگی، اخلاق و حتی تاریخ. قلم دیکنز ستودنی‌ست؛ خشمگین، گزنده و در عین حال سرشار از طنز تلخ است. طنزی که نه برای خنداندن، که برای آگاهی‌دادن است—ضربه‌ای‌ست بر وجدان، تلنگری‌ست بر ذهن. دیکنز چنان بی‌پرده و بی‌ملاحظه سخن می‌گوید که خواننده‌ای حتی سنگ‌دل را ناچار می‌سازد که در برابر حقایق تلخ، واکنش نشان دهد و در برابر دردهای دیگران بی‌تفاوت نماند.

تاریخ خواندن خوب است اما همراه با «آلیور توییست» تاریخ را با گوشت و پوست  و استخوان درک می‌کنی. ناگهان خودت را در نوانخانه‌های تیره‌وتار قرن نوزدهم انگلستان می‌یابی. با آلیور در کوچه‌های سرد و نمور قدم می‌زنی و مزه‌ی تلخ فقر، ظلم و بی‌عدالتی را می‌چشی. چنان روایت کوبنده‌ای دارد که حس می‌کنی نویسنده‌اش این درد را با تمام وجود زندگی کرده.(که به‌راستی هم زندگی کرده.)

اما چرا این کتاب، از نظر من درس زندگی و اخلاق است؟

چون دیکنز، شخصیت‌هایش را در بوته‌ی آزمون می‌گذارد. ما نیز هم‌قدم با آن‌ها، شاهد انتخاب‌هایشان می‌شویم. رفتارشان در برابر آدم‌ها، در برابر وسوسه، گناه، رستگاری و در نهایت در برابر خودِ زندگی را می‌بینیم. دیکنز به‌زیبایی نشان می‌دهد که محیط چطور در شکل‌گیری انسان‌ها نقش دارد اما در عین حال، انسان را موجودی مختار می‌داند. او ثابت می‌کند که حتی در سخت‌ترین شرایط، انتخاب‌ها مهم‌اند؛ آدم‌ها با وجود سرنوشت‌های مشابه، لزوماً مسیرهای یکسانی نمی‌روند.

آلیورِ کوچک، با همان دل پاک و فطرت بی‌آلایشش، خودش آموزگار اخلاق می‌شود.

همان‌طور که رز، با آن جمله‌ی به‌یادماندنی‌اش درباره‌ی آلیور گفت:
«همان قدرتی که صلاح دیده بود او را با این سن امتحان کند، محبت و احساساتی در او به‌ودیعه گذاشته که مایه‌ی افتخار بسیاری خواهد شد که شش برابر او سن دارند.»

شاید هم باعث شرمندگی‌شان...

این جمله، هم شخصیت آلیور را به خوبی خلاصه می‌کند و هم عظمت دل رز پاک‌سرشت را نشان می‌دهد. دیکنز چنان توانایی شگفت‌انگیزی در خلق تاریکی‌ها دارد که گمان می‌بری تنها در نمایش زشتی‌ها استاد است اما وقتی به شخصیت‌هایی چون رز می‌رسی، درمی‌یابی که او در آفرینش روشنایی و زیبایی نیز چیره‌دست است. رز نوری‌ست که بر دل خواننده می‌تابد، زلالی‌اش مرهمی‌ست بر تمام تلخی‌های کتاب...

و عشق در نگاه دیکنز، نه پر زرق و برق که ناب و راستین است؛ سادگی و صداقتش است که آن را عمیق و ماندگار می‌کند.

امیدوارم فرصتی باشد که بار دیگر به دنیای آلیور بازگردم، دوباره در کوچه‌های مه‌آلود لندن گم شوم و این بار با نگاهی عمیق‌تر بر نکته‌های اخلاقی‌اش تأمل کنم.
شنبه ۱ مرداد ۱۴۰۴ (اولین هم‌خوانیِ "در قلب متن‌ها")
      

        『هو النور』
خوب می‌شد اگر طرفداران قانون جذب کمی تعصب خود را کنار گذاشته و نیم نگاهی به این کتاب می‌انداختند. نویسنده به صورت خلاصه و با بررسی آیات و روایاتی که خود مروجان قانون جذب برای تصدیق آن استفاده می‌کنند، نشان می‌دهد که این قانون نه تنها در اسلام باطل است و پایه‌ و اساسی ندارد بلکه صرفا انسان را به ورطه‌ی ناامیدی، زیاده‌خواهی و کفر می‌کشاند. 
-20 تیر ۱۴۰۴
      

        "If all else perished and he remained, I should still continue to be; and if all else remained, and he were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger,"

"He's more myself than I am. Whatever our souls are made of, his and mine are the same"
      

        『هو النور』
تا به حال شده است کسی شما را برای خواندن رمان قضاوت کند؟ اشخاصی که نگاهی از بالا به پایین به شما می‌اندازند و می‌گویند که "اهل رمان خواندن نیستند."
خوشا به حال‌شان ولی کاش ما را به حال خود واگذارند و وقت و بی‌وقت اظهار نظرهای بی‌مورد نکنند و بگذارند ما در دنیای قصه‌های خود بمانیم.
ما انسان‌ها در یک کشور، یک شهر، یک خانواده و تاریخ به خصوص به دنیا می‌آییم. ممکن است امکان دیدن کشورهای بسیار را نداشته باشیم و قطعا امکان دیدن تاریخ‌ها و دوره‌های مختلف را نداریم؛ چند لحظه صبر کنید! فکر کنم داریم. چجوری؟ کتاب! کتاب! کتاب!
با کتاب‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و داستان‌ها هر چند استعاری؛ امکان زیستن در بین انسان‌های بی‌شمار، کشورهای گوناگون، دوره‌های متفاوت، عصرهای متنوع و.. را داریم. 

چطور می‌توان تنها به یک زندگی کفایت کرد وقتی می‌توانیم با کتاب‌ها زندگی‌های بی‌شماری را تجربه کنیم.

در این کتاب صحبت‌های آقای خامنه‌ای را در باب کتاب جمع‌آوری کرده‌اند و در میان صحبت‌های ایشان به خوبی به لزوم قصه‌خوانی و قصه‌نویسی اشاره شده است. ایشان به زیبایی در صحبت‌هایشان به این نکته اشاره کرده‌اند که تاریخ روزگاران متفاوت را با قصه بهتر می‌توان درک کرد و ملموس یافت.

ایشان درباب کتاب صحبت‌های متنوع و بی‌شماری داشته‌اند و اگر این کتاب به‌روزرسانی شده و صحبت‌های ایشان را ده سال اخیر نیز جای بدهند، عالی می‌شود.

به قول ایشان کاش نویسنده‌ای به‌مانند ویکتور هوگو پیدا می‌شد و روزگار مردم در این دوران را به نگارش درمی‌آورد. قصه‌ی این مردمِ همدل، شجاع و باغیرت واقعا خواندنی‌ است.
-شنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۴
      

        『هو النور』
صادقانه نظرم نسبت به جلد اول تغییری نکرده است.
این نوع پایان‌بندی‌ها مرا به یاد افسانه‌ها و داستان‌های برادران گریم می‌اندازد؛ جایی که هر اشتباه ممکن است به پایانی سهمگین منجر شود. شاید برای بزرگسالان این موضوع بامزه به نظر برسد، اما کودکان چه؟ باید در نظر داشت که روحیه‌ی هر کودک با دیگری متفاوت است و پیش‌بینی تأثیر این نوع پایان‌بندی‌ها بر آن‌ها کار آسانی نیست.
_چهارشنبه ۸ اسفند ۱۴۰۳
      

        من نسخه‌ی صوتی رو با صدای خود مل رابینز گوش دادم. نسخه‌ی صوتی با متن اصلی کتاب یکم تفاوت داره و یک سری جاها نسخه‌ی صوتی حتی بیشتر از متن خود کتابه. مل رابینز یه جوری خودمونی و با شوخی از زندگی خودش و اطرافیانش تعریف می‌کرد که حس می‌کردم دارم با دوستم حرف می‌زنم. نمی‌دونم شاید منم اگه نسخه متنی رو می‌خوندم، خوشم نمی‌اومد یا حوصله‌ام سر می‌رفت اما واقعا از نسخه‌ی صوتی‌اش لذت بردم^^
۳۱ فروردین ۱۴۰۴
      

        جادویی، ناز و دلنشین.
      

        "هر کس با او برخورد کرده از اون خاطره‌ای مثل آفتاب داره."
آرزو می‌کنم روزی برسه که راجع به من هم این رو بگن.
      

        『هو النور』
آیا زمانی بهتر از حالا برای مطالعه این کتاب سراغ دارید؟ 
در این اثر، سخنرانی‌های امام موسی صدر درباره سوره قدر که در جلسات متوالی ایراد شده، به نگارش درآمده است. ایشان آیات را از جنبه‌های دینی، تاریخی، علمی و دیگر ابعاد مورد بررسی قرار داده و برای روشن‌تر شدن مطالب، به آیات دیگری از قرآن نیز اشاره کرده‌اند.

نکته‌ای که برایم جالب بود این بود که ایشان با قاطعیت برخی تفاسیر و روایات را بیان نمی‌کردند. بلکه می‌فرمودند با توجه به بررسی‌های خودم به این نتیجه رسیده‌ام و ممکن است که حتی نظر من هم درست نباشد.
این رویکرد، واقعاً نشان‌دهنده بزرگی و تواضع ایشان است.
_جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴
      

        『هو النور』
کتاب مصور کوچکی در بابِ سوگواری است.
سوگ را نمی‌شود درمان کرد. فقط می‌توان بر روی آن مرهمی گذاشت. 
این کتاب رو از دست ندید.
_ چهارشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۳
      

        『هو النور』
اگر دلتون گریه می‌خواد، سراغ کتاب خوبی اومدید.
این کتاب قلبم رو مچاله کرد. فکر کنم الان نویسنده داره پودر حاصل از قلبم رو در رودخانه‌ می‌ریزه.🥲
قصه از اونجایی شروع میشه که "مرگ" در خونه رو می‌زنه و میگه که قصد داره مادربزرگ بچه‌ها رو ببره.
کتاب کوتاهی است که در یک نشست چند دقیقه‌ای تمام می‌شود. 🌸
_چهارشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۳

      

        『هو النور』
انگار که این چشم‌ها، چشم‌های دیروز نیست.
"شاید جسم انسان، آرام و مرحله به مرحله رشد کند، ولی روح با جهش‌هایی بلند و ناگهانی بزرگ می‌شود و زمانی به والاترین درجه‌اش می‌رسد."
گاهی چند سال می‌گذرد و رشد نمی‌کنیم اما گاهی اوقات هم به فاصله یک صبح تا شب، بزرگ می‌شویم، عمیق‌تر می‌شویم و نوع نگاه‌مان متفاوت می‌شود. به آینه نگاه می‌کنیم و با خود می‌گوییم: انگار که این چشم‌ها، چشم‌های دیروز نیست.
_ دوشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۲
      

        『هو النور』
"هیچ وقت نباید فکر کنیم کارمان با زندگی تمام است؛ چون درست زمانی که احساس می‌کنیم به خطوط آخر قصه‌مان رسیده‌ایم، دست سرنوشت، کتاب عمرمان را ورق می‌زند و فصلی تازه پیش رویمان می‌گشاید."
کاش نی‌زن از راه نمی‌رسید.(شما بخوانید جنگ)
کاش اجازه می‌داد بیشتر بچگی می‌کردن. کاش هیچ وقت از آن رویاها و امیدهای شیرین بیرون نمی‌آمدند. کاش بدانند که این فصل سخت هم بالاخره تمام می‌شود و اگر به ورق زدن کتاب زندگی‌شان ادامه بدهند می‌توانند فصل‌های جدیدتری را ببینند.
_ جمعه ۲۵ فروردین ۱۴۰۲
      

        سومین خوانش:
اسفند ۱۴۰۳♡
      

        『هو النور』
زندگی‌نامه‌ی خانم هاله حامدی‌فر💫
ایشون یکی از اعضای هیئت مدیره‌ی شرکت سیناژن هستند. این شرکت دانش‌بنیان در زمینه تولید داروها و محصولات بیوتکنولوژی فعالیت دارد و این کتاب شکست‌ها، موفقیت‌ها و پستی و بلندی‌های راه‌شان را نشان می‌دهد.
کتاب کمی تخصصی است و آن را بیشتر به بچه‌های فعال در حوزه‌ی بیوتک، دارو و شاخه‌های مرتبط پیشنهاد می‌کنم.