پرنده‌ی آبی نمایشنامه‌ای کلاسیک، که در سال ۱۹۰۶ نوشته و در مسکو اجرا شده است.

قصه‌ی این کتاب در یک شب کریسمس شروع می‌شود، شبی که انگار شبِ جادویی قصه‌هاست، به همین خاطر احساس می‌کنم خواندنش در شروع زمستان دلچسب‌‌تر باشد.

در دنیای این نمایش‌نامه همه‌ی موجودات روح دارند، از جمله قند، نان، شیر، روشنی، تاریکی آتش، درختان و...؛ این دلچسب‌ترین و خیال‌انگیزترین بخش این کتاب برای من بود.

و آدم‌هایی که مرده‌اند در دنیای این قصه تا زمانی که در یاد آدمی در این دنیا باشند، در شهر یادگارها‌ زنده‌ می‌مانند و به خوشی زندگی می‌کنند.

فضای نمایشنامه کودکانه است، اما احساس می‌کنم در بزرگسالی خواندن این کتاب بیشتر بچسبد، اول به دلیل بازگشت به دنیای خیال و قصه و تصور، دنیایی که در بزرگسالی از آن دور افتاده‌ایم و اگر این دنیا را در کودکی تجربه کرده باشیم، در بزرگسالی دلتنگش خواهیم بود.

و دلیل بعدی نمادین بودن این نمایش‌نامه بود، که
هر جمله‌اش را با دو معنا می‌توان فهمید.

تا امروز بین نمایشنامه‌هایی که از ادبیات جهان خوندم از خواندن این نمایش‌نامه لذت شخصی‌تری بردم شاید چون شیرین بود و به سلیقه‌ی من نزدیک، به همین خاطر این نمایش‌نامه را همیشه پیش خودم نگه می‌دارم که شاید بعدها بخواهم دوباره و دوباره بخوانمش.

 پاییز ۱۴۰۳
        

          یک کتاب جیبی گوگولی که یه داستان جادویی داره و با خوندنش شما رو میبره تو دنیای اسرارآمیز خودش و از دنیای واقعی دور میشین. این کتاب نمایشنامه طور هست و خلاقیت نویسنده واقعا خواننده رو جذب میکنه. 
من به شخصه لذت بردم✨️🦋
        

          پرنده آبی  نمایشنامه ای بی نظیر  داستانی درباره جست‌وجوی سعادت به قلم موریس مترلینگ که در پنج پرده تدوین شده.
اوج خلاقیت را میشه توی این نمایش نامه دید و استفاده از  کنایه های فراوان هم  که به زیباتر شدن داستان بسیار کمک میکند.
در آخر اینکه اوج زیبایی داستان را در تابلوی دهم میتوانید تجربه کنید که حداقل برای من بسیار غافلگیری بزرگی بود.
        

          .
تو میدونی که در این دنیا، بشر، یکه و تنها باید با همه بجنگه...
#پرنده_ی_آبی 
#موریس_مترلینگ#نمایشنامه
#ترجمه #عبدالحسین_نوشین
        

          سلام سلام 
روایت این نمایشنامه خیلی گوگولیی و جادوییه 
وقتی این کتاب رو می‌خونید احتمال قلبی شدن چشماتون وجود داره 😍
فقط یک امتیاز که کم می‌کنم به خاطر اینه که کوتاه بود و نویسنده می‌تونست بیشتر بهش بپردازه
اسپویل نمی‌کنم ولی در حد اینکه بدونید چی قراره بخونید بهتون میگم 
این روایت درباره فرزندان هیزم شکن هست،
 به نام‌های تیل تیل و می‌تیل که برای پیدا کردن سعادت، 
دنبال پرنده‌ای به رنگ آبی میرن و ماجراهای شگفت انگیزی براشون اتفاق می‌افته...
از اون کتاباست که قوه تخیلتون رو هم تقویت می‌کنه 
بچه‌ها،نوجوونا ،کسایی که می‌خوان از دنیای واقعی فاصله بگیرند و حالشون خوب بشه این کتابو بخونن
        

          یه نمایشنامه‌ی عالی تمثیلی که از خوندنش به شدت لذت بردم اما واقعاً سؤال بزرگی تو‌ذهنم هست اینه که اکت‌های به شدت سوررئال این نمایش چطوری روی صحنه اجرا می‌شه
        

          #پرنده_آبی ، نمایشنامه ای ست از #موریس_مترلینک، نمایش نامه نویس بلژیکی که در نویسندگی تابع سبک #سمبلیسم بوده و نوشته هاش اغلب دارای سمبل و #نماد هستند. 
📚
پرنده ی آبی داستان خواهر و برادری خردسال به نام های تیل تیل و می تیل هست که به  سفارش پری، به دنبال پرنده ی آبی، در گذشته و آینده سفر می کنند....و در این میان وسایل دیگری مثل آب، آتش، شیر، نان، گربه، قند و سگ که هر کدام نماد انسان های دیگر هستند، برای پیدا کردن پرنده ی آبی کمکشان می کنند....آنها شهر یادگار ها(دنیای مردگان)، کاخ تاریکی و جنگل و دیار آینده گان(انسان هایی که هنوز زاییده نشده اند) را جست و جو می کنند اما یا پرنده ی آبی را نمی یابند و یا به محض گرفتنش، پرنده در قفس میمیرد و یا رنگ عوض می کند..
📚
|| پرنده ی آبی همان #سعادت است که هیچ جایی نمی شود پیدایش کرد...سعادت و خوشبختی حقیقی در گرو نگاه ماست برای پیدا کردنش فقط باید نگرش مان را نسبت به همه چیز عوض کنیم...
و باز هم کل داستان خلاصه می شود در همان شعر سهراب که در بالا بهش اشاره کردم...😊 ||
📚
پی نوشت:
اگر صادق باشم، نمایش نامه نخونده بودم و علاقه هم نداشتم اما این اولین تجربه ی من بود که واقعا به دنیای نمایشنامه ها علاقه مندم کرد و پلی ست به سوی نمایشنامه های دیگه👌😌
پرنده ی آبی رو دوست داشتم...همون طور که قبلا هم گفتم، داستان هایی با شخصیت کودک برام لذت بخش اند...اما از همه مهم تر، ترجمه ی کتابِ که باید کشش لازم رو برای جذب خواننده داشته باشه... ترجمه ی #عبدالحسین_نوشین از #نشر_قطره واقعا عالی بود و بهتون پیشنهادش می کنم.....
(۱٩ مهرماه ۰۰/خوانده شد👌📚)
        

          تصمیم گرفتم ده روز، ده‌تا نمایشنامه بخونم. اولش دیدم یک نفر توی اینجا این‌کار رو کرده بودن. ازشون اجازه گرفتم تا من هم از ایده‌شون استفاده کنم. یک عالمه نمایشنامه خوب برای خوندن هست و فکر می‌کنم قراره خوش بگذره.

 برای شروع هم «پرندهٔ آبی» از موریس مترلینک رو خوندم. فکر کنم این جادویی‌‌ترین و در عین حال بانمک‌ترین نمایشنامه‌ای بود که تا حالا خوندم. نه که قبلی‌ها بد بوده باشن، نه! اتفاقاً چیزهای خوبی خونده‌م. ولی اون‌ها بانمک و جادویی با هم نبودن. توی موقعیت جالبی هم خوندمش. دیشب وقتی ستاره‌ها توی آسمون بودن و تیل‌تیل و می‌تیل داشتند با روشنایی وسطِ تاریکی دنبال پرندهٔ آبی می‌گشتن و صبح وقتی خورشید در اومده بود و با پردهٔ آخر توی موقعیت مشابه بودیم. یک اتاق پر از روشنایی. 
توی پیام بعدی یک قسمتی که در مورد درخت‌ها نوشته بود رو می‌ذارم و باید بگم بخش مورد علاقه‌م گفت‌وگوی درخت‌ها بود.
«روح نارون گرد، کوتاه، دارای قوارهٔ ناموزون و شکم گنده است. روح زیزفون آرام، خودمانی و بشّاش است. روح زبان گنجشک چست و چالاک و باشکوه و جلال است. روح سپیدار سفیدرنگ، تودار و کمی پریشان است. روح بید مجنون ضعیف، ظریف، دارای گیسوان بلند و پریشان است. روح صنوبر بلندقد، نازک‌اندام، خاموش و کم‌حرف است. روح سرو گرفته و غم‌انگیز است. روح بلوط پرمدعاست و خیلی خودش را می‌گیرد.»

همه‌چیز‌های ساده مثل نان، گربه، قند، روشنایی، آب و ... توی این نمایشنامه جون می‌گیرن و صحبت می‌کنند. در ظاهر شاید فکر کنید یک نمایش کودکانه‌ست اما باید بشینید فکر کنید که اتفاقاً نه! برعکسش‌. (خیلی دلم برای سگه سوخت.) 

ده روز- ده نمایشنامه 
روز اول، پرنده‌ی آبی