یادداشت ریحانه رمضانی

        『هو النور』
انگار که این چشم‌ها، چشم‌های دیروز نیست.
"شاید جسم انسان، آرام و مرحله به مرحله رشد کند، ولی روح با جهش‌هایی بلند و ناگهانی بزرگ می‌شود و زمانی به والاترین درجه‌اش می‌رسد."
گاهی چند سال می‌گذرد و رشد نمی‌کنیم اما گاهی اوقات هم به فاصله یک صبح تا شب، بزرگ می‌شویم، عمیق‌تر می‌شویم و نوع نگاه‌مان متفاوت می‌شود. به آینه نگاه می‌کنیم و با خود می‌گوییم: انگار که این چشم‌ها، چشم‌های دیروز نیست.
_ دوشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۲