یادداشت ریحانه رمضانی

        『هو النور』
تا به حال شده است کسی شما را برای خواندن رمان قضاوت کند؟ اشخاصی که نگاهی از بالا به پایین به شما می‌اندازند و می‌گویند که "اهل رمان خواندن نیستند."
خوشا به حال‌شان ولی کاش ما را به حال خود واگذارند و وقت و بی‌وقت اظهار نظرهای بی‌مورد نکنند و بگذارند ما در دنیای قصه‌های خود بمانیم.
ما انسان‌ها در یک کشور، یک شهر، یک خانواده و تاریخ به خصوص به دنیا می‌آییم. ممکن است امکان دیدن کشورهای بسیار را نداشته باشیم و قطعا امکان دیدن تاریخ‌ها و دوره‌های مختلف را نداریم؛ چند لحظه صبر کنید! فکر کنم داریم. چجوری؟ کتاب! کتاب! کتاب!
با کتاب‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و داستان‌ها هر چند استعاری؛ امکان زیستن در بین انسان‌های بی‌شمار، کشورهای گوناگون، دوره‌های متفاوت، عصرهای متنوع و.. را داریم. 

چطور می‌توان تنها به یک زندگی کفایت کرد وقتی می‌توانیم با کتاب‌ها زندگی‌های بی‌شماری را تجربه کنیم.

در این کتاب صحبت‌های آقای خامنه‌ای را در باب کتاب جمع‌آوری کرده‌اند و در میان صحبت‌های ایشان به خوبی به لزوم قصه‌خوانی و قصه‌نویسی اشاره شده است. ایشان به زیبایی در صحبت‌هایشان به این نکته اشاره کرده‌اند که تاریخ روزگاران متفاوت را با قصه بهتر می‌توان درک کرد و ملموس یافت.

ایشان درباب کتاب صحبت‌های متنوع و بی‌شماری داشته‌اند و اگر این کتاب به‌روزرسانی شده و صحبت‌های ایشان را ده سال اخیر نیز جای بدهند، عالی می‌شود.

به قول ایشان کاش نویسنده‌ای به‌مانند ویکتور هوگو پیدا می‌شد و روزگار مردم در این دوران را به نگارش درمی‌آورد. قصه‌ی این مردمِ همدل، شجاع و باغیرت واقعا خواندنی‌ است.
-شنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۴