بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
سلام و نور. 
اولین کتابی  بود که از جناب شاه آبادی خواندم و به غایت لذت بردم. شخصیت پردازی و فضای داستان و زمان حاکم بر قصه بسیار باور پذیربود.
        

          در ابتدای کتاب روایت چنان میان واقعیت و خیال نویسنده در هم تنیده شده که تشخیص‌شان از هم دشوار است اما هرچه می‌گذرد با تندتر شدن روایت و عجله نویسنده برای اتمام کتاب،‌ این مرز روشن شده و مشخص می‌شود که جز خیال چیزی نیست.
با این همه بسیار دلچسب است و قابل توصیه! خصوصا برای کسانی که اندک آشنایی با تاریخ معاصر و شخصیت‌های آن دارند.
        

          دیلماج یعنی مترجم. 

کتاب ماجرای میرزا یوسف دیلماج است. ما کنار خسرو ناصری، محقق تاریخ نشسته‌ایم و زندگی‌نامه‌ی خودنوشت میرزا یوسف را می‌خوانیم. یک رمان تاریخی. 
میرزا از دوران ناصری تا انقلاب مشروطه زندگی پر فراز و نشیبی طی می‌کند. از قضا شخصیت دیلماج خیالی‌ست و نویسنده کاراکتر را با آسودگی بین بسیاری از حوادث مهم تاریخی آن زمان سیر می‌دهد. 
رمان قرار بوده که تحول و تغییر جامعه‌ی روشنفکر ایرانی را در قالب داستان نشان بدهد که تا حدودی موفق بوده‌ است. نویسنده بین رمان و تاریخ گیر افتاده و نه با یک رمان کامل طرف هستیم و نه یک حقیقت تاریخی. 
پرداخت ابتدایی داستان خوب بود و پرکشش. اما هرچقدر به پایان نزدیک می‌شود شتاب‌زدگی انتقال مفهوم نسبت به داستان بیشتر می‌شود و خواننده را کلافه می‌کند.
اگر به تاریخ و مهم‌تر از آن اولین مواجهه‌ی ایرانی‌ها با تمدن غرب علاقه دارید برای یکبار خواندن کتاب بدی نیست. اگر نه جذب‌تان نخواهد کرد.


        

          کتاب جالبی بود؛ ولی من تصور دقیقی از کتاب نداشتم اینه که یه ستاره کمتر دادم؛ منظورم اینه که یه ابهامی از اول تا آخر کتاب موج میزنه که شاید برای بعضی مخاطبان جذاب باشه ولی به من نچسبید...
اما فضا رو خیلی خوب منتقل کرد
        

          زندگی میرزا یوسف یک رمان تاریخی چند دهه از زندگی شون رو روایت میکنه

        

           فضای دوران قبل و بعد مشروطه رو دقیق آورد   جلوی چشم همه ـــ
چه قدر دوست داشتم با یه روشنفکر آشنا بشم و از نزدیک بفهممش
 من تا آخرین خطش فکر میکردم  شخصیت ها و اتفاقات همه واقعی هستن
 مختصرمفید ریشه های تفکر روشنفکری رو  تحلیل کرد... 
و چه قدر آشنا شدن با دیلماج و عاقبتش نیاز تک تک ماهاست توی جامعه امروز... 
داستانی با ظاهر گزارش تاریخی
ایده جذابی بود
یکی دو حاهم بدجور غافلگیر شدم که خوشم اومد
خدا قوت به نویسنده

        

          ای نام تو بهترین سرآغاز

دومین کتابی است که از آقای شاه‌آبادی می‌خوانم؛ اول «وقتی مژی گم شد» و حالا «دیلماج». نمی‌دانم سبک همیشگی ایشان است یا فقط در این دو کتاب است که خواننده حضور نویسنده را حس می‌کند و مرا یاد نوشته‌های پسامدرن می‌اندازد. 
به نظرم می‌شود این کتاب را اقتباس از نوع بازآفرینی، از تاریخ قلمداد کرد. چراکه نویسنده سعی کرده در قالب داستان، به وقایع برهه‌ای از تاریخ قاجار در حوالی مشروطه و نیز معرفی فراماسونری بپردازد. «شخصیت‌ها و حوادث این رمان همه نام و رنگی از واقعیت دارند، اما هیچ‌کدام واقعی نیستند.»
کتاب با عشق میرزا یوسف شروع می‌شود، اما عمر این ماجرای عاشقانه خیلی زود به سر می‌آید و فقط در انتهای کتاب اشاره‌ای به آن می‌شود. در واقع زندگی‌ پر فراز و نشیب میرزا یوسف، خیلی زود از حضور زنان خالی می‌شود. اما تغییر و تحول این شخصیت چنان عظیم است که اگر مشابه‌اش را در تاریخ و یا دور و برمان نداشتیم، شخصیت خلق‌شده برای‌مان باور‌پذیر نبود.
میرزا یوسف اهل کلمه و فلسفه و بحث و درس و هنر به جایی می‌رسد که سرکرده‌ی قشونی می‌شود که به غارت و آتش‌زدن اموال مردم می‌پردازند. او که شیفته‌ی مقالات میرزا ملکم خان در مطالبه‌ی قانون و آزادی بود، در جایی می‌ایستد که دستور می‌دهد زبان پنج نفر را «به جرم آن‌که کلمه مشروطه و آزادی از دهان‌شان خارج شده بود از پس حلق خارج کنند.» و در نهایت او که بعد از مست کردن برای کاهش غم و اندوه شکست عشق‌اش، نگران نمازاش است، سال‌ها بعد می‌نویسد: «آن دسته از جوامع که به مدنیت مترقی رسیده ... به دین و دستورات آن نیازی ندارند.»
البته به نظرم کتاب دو نقطه‌ ضعف داشت:
اول این‌که در رمان شخصیت‌پردازی اهمیت ویژه‌ای دارد. خواننده پس از اتمام کتاب می‌فهمد چه اتفاقاتی در زندگی میرزایوسف افتاده ولی نمی‌تواند بفهمد چرا. درست است که فراماسون‌ها در لحظات بیچارگی به فریادش رسیده‌اند و دستش را گرفته‌اند، ولی چرا او وجدانش را خاموش کرده و در مقابل درخواست‌های نابه‌جای آن‌ها مقاومت نکرده است؟ چرا وقتی دورویی و نان به نرخ روز خوردن لژ را می‌بیند، سالیان سال، در کنارشان می‌ماند و از آن‌ها فاصله نمی‌گیرد؟ منِ خواننده دوست دارم درونیات و علت تصمیات شخصیت را بدانم و نه فقط سیر اتفاقات را.
مشکل دوم آن است که در کتاب اسامی افراد حقیقی تاریخی ذکر شده است، اما کل ماجراها واقعی نیست. بعید نیست ناخودآگاه خواننده بسیاری از اتفاقات تخیلی داستان را در کنار اسم‌های واقعی مثل ملکم‌خان و فروغی واقعی بداند و فراموش کند «دیلماج» بازآفرینی تاریخی بود و نه «مستند تاریخی».
در مجموع، هرچند، کتاب تعلیق چندانی نداشت اما من از خواندش لذت بردم و دست‌مریزاد به آقای شاه‌آبادی برای سبک خاص‌شان.
        

          دیلماج، گوشه‌هایی از یک دوره تاریخی مهم ایران رو با بیان خاطرات شخصی میرزا یوسف به ما نشان میدهد. دوست داشتم کتاب رو، کلیت ماجرای زندگی یوسف دیلماج جالب بود.  نسخه صوتی خوبی هم داره!
        

          روایت کوتاه و دور از زیاده‌گویی بود.
همونطور که در توضیحات نوشته کتاب ترکیبی از تاریخ و داستان‌گویی نویسنده است و این جالبش میکنه.
من داستانش رو و سبک نویسنده رو دوست داشتم ولی کتابی نبود که بگم آگاهی خاصی بهم داد برا همین نمیتونم امتیاز بالایی بدم.
        

          ترکیب جالب و لذت بخشی از تاریخ و داستان... کتابی که با وجود کم حجم بودنش حرفهای زیادی برای گفتن دارد. شاه آبادی مخاطب را پای آینه تاریخ میبرد تا به شکل دیگری به آن نظاره کند و درگیرش بشود ...
        

          دیلماج را یک روزه خواندم
نمونه یک رمان تاریخی خوب و خوشخوان
در یادداشتی که برای رمان تاریخی داشتم .به نکاتی اشاره کردم👇
https://www.ibna.ir/news/503267/%D9%86%D9%82%D9%84-%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D9%81-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D9%86%D8%AF

رمان دیلماج نشان داد که واقعا می شود یک رمان تاریخی نوشت که استاندارد ها را رعایت کند ،در عین حال داستان باشد .و در عین حال تاریخی .
دیلماج راجع به فردی است که وجود خارجی ندارد ،یوسف خان مستوفی الممالک ،اما قصه بسیاری از روشنفکران ایرانی است چون میرزا سیاح ،طالبوف،تقی زاده،کسروی،فروغی و ....او هم این ها هست و در عین حال نیست .او برآیندی از همه آنها است .

نویسنده به نظرم بسیار زندگی افراد مذکور را و کتاب هایشان را و تاریخ آن زمان را مطالعه کرده .

حتما به قشر دانشجو و طلبه 
خصوصا علوم انسانی خوانان پیشنهاد می کنم
در قالب و نوع ارائه هم جالب بود 

درود بر حمیدرضا شاه آبادی 
و نشر افق بابت این رمان خوب

#کتاب_های_خوانده_شده
#معرفی_کتاب
#کتاب_خوب

@neveshtanijat
        

          یک داستان پر کشش و کم حجم به قلم آقای شاه آبادی که کتابهای دیگرشان را هم پسندیده‌ام.
کتابی که نمیتوانستم باورکنم واقعی نیست.
حزییات، شخصیت و وقایع بسیار جذاب کنار هم آورده شده بود. درعین حال که داشتم تاریخ می‌خواندم اما داستانی بود که برای منِ فراری از تاریخ، در ذهن می‌نشست  و با علاقه تا پایان خواندمش.
        

          تلاش حمیدرضا شاه‌آبادی برای برقراری نسبت بین تاریخ و داستان ستودنی است. فرم و تواناهایی زبانی را به خوبی می‌شناسد اما  برای من این کتاب و کتاب بعدی‌اش یعنی کافه خیابان گوته حرف تازه‌ای نداشت‌‌. در حد یکبار خواندن خوب هستند. 
        

          شاه آبادی تاریخ خونده، قلم جذابی داره و این دو عامل باعث میشه از دل حوادث تاریخی، یه داستان جذاب خلق کنه
داستانی که در عین قصه بودن و جزئیات شکل گرفته از ذهن نویسنده، کلیت واقعی داره
خیلی از آدم‌ها تاریخ‌خون نیستن و حتی از تاریخ فراری‌اند. رمان‌هایی مثل دیلماج، کافه خیابان گوته و حتی خانمِ مسعود بهنود خواننده رو با قصه میبره به عمق تاریخ و یکسری اطلاعات تاریخی بهش میده. چی بهتر از این؟

از اینکه دو ترم، شاگرد شاه‌آبادی بودم و ازشون آموختم، خوشحالم
        

          بسیار لذت بردم
        

          #کتاب_خواندم
#دیلماج
هنوز در دنیای متزلزل ها سیر میکنم. گیر کرده ام. کوفیان چنگ انداخته اند بر روان کتابی ام.. 
کتاب روایت یک مشروطه خواه روشنفکر عاشق.... ولی خیالی ولی  واقعی تر از واقعی ها... شاید یکی از کلیدهای تمام مذبذبین را در این کتاب پیدا کردم؛ چگونه یک  تشکلی مانند فراماسونرها از یک رویایی امیرکبیری یک دست راست فئودال بیرون میکشد. کتاب را یکسره صوتی سر کشیدم؛ کوتاه جذاب.نام نویسنده و جـوایزی که کتاب برده و نقلی که رهبری در نمایشگاه چند سال پیش از کتاب کرده بود؛ مجابم کرد بخوانمش. مشروطه را باید سر گشود.... از نـویسنده این کتاب کافه خیابان گوته را خوانده بودم که جذبم کرده بود. تصمیم دارم سایر کتابهایش را هم بخوانم.
        

          اولین کتاب که از استاد شاه‌آبادی خوندم
لذت بردم تا آخرین صفحه
واقعا هم همینطوره هر یک از ما آدما دو روی یک سکه ایم شیطان و فرشته
حالا جالبیش اینه که آقای شاه آبادی بدون تعصب همه چیو بیان میکنه و با شخصیت زندگی میکنه....
        

          نمیدونم چی بگم
نه معلوم بود واقعیه
نه معلوم بود ساختگیه
ازش تعریف شنیدم و از نوار گوش دادم
اما باب میلم نبود
و به نظرم نخونید هم چیزی رو از دست ندادید!
        

          میرزا یوسف هر کسی می‌تواند باشد ...
نوشته‌های تاریخی داستانی - غیرداستانی حمیدرضا شاه‌آبادی عزیزن علی‌رغم اینکه تو رو به شکل یک دانشجوی تاریخ وارد جزییات نمی‌کنن ولی روایت دلنشینی از یک واقعه بهت ارائه میدن، البته در همین حد کوتاه و مختصر و نیمه امروزی، که به نظرم برای من در زمانی که انتخاب کردم یک کتاب کوتاه بخونم همین روش جواب میده. البته دست‌نوشته‌های قدیمی و نثر و ادبیات قدیمی خاطرات برای من جذاب‌ترین بخش این کتاب کوچک بود.
        

          یک اثر خواندنی و بسیار زیبا
ترکیب عالی داستان و تاریخ با خلق شخصیت میرزا یوسف دیلماج در دوران پیش و حین مشروطیت که دنبال آزادیست ولی در این وادی دچار سرگشتگی می‌شود
بسیار عالی تغییرات و سیر افکار و زندگی این شخص که نماد خیلی از افراد هست، تصویر شده
وقتی آزاده و دنبال تحقیق درست نباشی، حتی با نیت خیر هم می‌توانی اشتباهات جدی انجام دهی

A readable and very beautiful work
The excellent combination of story and history with the creation of the character of Mirza Yusuf Dilmaj during the pre-constitutional and post-constitutional period, which seeks freedom but is confused in this valley.
The changes and the course of this person's thoughts and life, which symbolize many people, are perfectly illustrated
When you are not free and looking for the right research, you can make serious mistakes, even with good intentions