کتاب بسیار روانی است. داستان‌های کوتاه و تامل برانگیز از این عالم دارد. فکر می‌کنم برای نوجوانان هم پیشن اد خیلی مناسبی باشد. 
کمی شبیه به کتاب «کهکشان نیستی» است اما حداقل پنج پله پایین‌تر و ساده‌تر؛ همین هم کتاب را برای نوجوانان مناسب می‌کند. 
نکات آموزندهٔ زیادی در مسیر سلوک دارد.
        

          #یادداشت_کتاب 
#گوهر_شب‌چراغ
خواستم تصویر کتاب را برای یادداشتم پیدا کنم، پس نوشتم گوهر شب‌چراغ. اما چیزی که برایم آمد، تصویر جلد کتاب نبود... باطن کتاب بود. در توصیف گوهر شب‌چراغ نوشته شده‌بود:

این گوهر، روشنایی بخش راه گم‌شدگان در شب است و برخی دیگر، آن را سنگی با خواص جادویی و ماورائی می‌دانند.

دیدم این جمله بهترین توصیف برای کتاب گوهر شب‌چراغ و شخصیت حاج شیخ غلام‌رضا یزدی است. 

سال‌هاست کتاب تندیس پارسایی را به توصیه آقای امینی‌خواه خریده‌ام؛ اما هنوز فرصت خواندنش را پیدا نکرده‌ام. البته قطر کتاب و نثر غیر جذابش هم مزید بر علت بود. تا اینکه دیدم همخوانی کتاب گوهر شب‌چراغ در گروه همخوانی شروع شده است، من هم که کتاب را داشتم، پس معطل نشدم.
وقتی مقدمه را خواندم و فهمیدم داستان‌های این کتاب، همان خاطرات کتاب تندیس پارسایی است که نویسنده دستی به سر و گوششان کشیده و با قلمی جذاب و قرار دادن جزئیات داستانی، کشش خوانده شدن را در آن‌ها بیشتر کرده، وقت را تلف نکردم و کتاب را جرعه جرعه سر کشیدم و چه روح‌بخش بود... گوارای وجود همه خوانندگانش!

این کتاب را باید خواند. خواند و لذت برد... 

پی‌نوشت: چقدر طرح جد کتاب را دوست دارم، بیشتر بخاطر فونت و گرافیک حروفِ عنوان کتاب.
مدتی است فهمیده‌ام آنقدر که من به بازی با فونت عنوان کتاب و طراحی جذاب با حروف علاقه دارم و این کار باعث می‌شود جذب یک کتاب شوم، تصویر جلد کتاب‌ها جذبم نمی‌کند. این را وقتی فهمیدم که در نمایشگاه مدرسه، باوجود تصویر جلدهای قشنگ‌تر انتشارات پرتقال، من به جلد رمان‌های نوجوان نشر افق بیشتر جذب می‌شدم.


        

          زندگی‌نامه‌ها و کتاب‌های خاطرات علما و عرفای بزرگ، در عین نکات آموزنده‌ و سازنده‌اش همیشه برایم نوعی دافعه هم دارد. وقت خواندن این‌طور کتاب‌ها یک فاصله عمیق بین خودم و سوژه کتاب حس می‌کنم. درصدی از این حس از جنس غبطه است و اینکه من نمی‌توانم اینقدر تقوا پیشه کنم یا اینقدر عبادت کنم یا ریاضت پیشه کنم، درصدی‌اش هم این است که اساسا این افراد را فارغ از زندگی و دغدغه‌های مردم عادی می‌بینم...

اما کتاب «گوهر شب‌چراغ» هیچ حس فاصله‌ای ندارد. پر است از حس لذت و شعف؛ می‌نشاندت به تماشای یک زندگی دوست‌داشتنی در راه خدا. مرد مردم‌دار، ساده، خوش‌اخلاق و ظاهراً شوخ‌طبع، کسی که همه زندگی‌اش را خرج دین خدا و خلق خدا (و دین خلق خدا!) می‌کند و این کار را آنقدر زیبا انجام می‌دهد که خوش‌ات می‌آید. اولین بار حین خواندن اینطور کتاب‌ها بود که از ته دل دوست داشتم سوژه کتاب را از نزدیک می‌دیدم!

قطعا دلیل مهم حس نزدیکی من با سوژه کتاب، نویسنده است. اولا قلم خوب و زاویه دیدهای مناسبی انتخاب کرده، ثانیا برش‌هایی از این زندگی را برگزیده که کنار هم بتوانند چنین حسی را القاء کنند. مثلا به طور عامدانه از ذکر داستان‌هایی از زندگی «حاج شیخ غلام‌رضا» که کرامات او را بیان کرده‌اند خودداری کرده چرا که معتقد است «بالاترین کرامت، بزرگواری های اخلاقی است»...

دیگر آن که: بسیاری از کتاب‌ها و خاطرات این‌چنینی، به مخاطب این را می‌رسانند که این حضرت عالم عارف در دنیای خودش با شاگردان و هم‌درسان خودش غرق بوده و بزرگترین هنر اجتماعی‌اش زهد زیادش بوده! غالبا خانواده‌اش هم قربانی زهد او...حاج شیخ غلام‌رضا ی این کتاب هم زاهدانه زندگی می‌کند اما آن حس منفی بی‌اعتنایی به جامعه کوچک (خانواده) و بزرگ (وضعیت کشور و وضعیت مردم) را از خاطراتش نمی‌گیریم...
        

          مظفر سالاری قلم شیرینی دارد که نکات سیر و سلوکی حاج شیخ غلامرضا را به جان می نشاند.
        

          این کتاب رمان نیست و هر بخش آن داستانک‌هایی از زندگی حاج شیخ غلامرضا یزدی و از زبان راویان مختلفی است. برای مثال بخشی از کتاب از زبان نویسنده کتب سیاحت غرب و سیاحت شرق یعنی آقا نجفی قوچانی، هم‌حجره‌ای حاج شیخ در دوران طلبگی است. البته چینش داستان‌ها به نحویست که گذر زمان و پیر شدن شخصیت اصلی کاملا حس می‌شود.

بیشتر عمر شیخ غلامرضا به تبلیغ آموزه‌های دینی چه با گفتار و چه با رفتار صرف شده است به نحوی که مورد احترام علمایی مانند آیت الله بهجت و علامه جعفری و شهید مطهری و سایرین قرار گرفته است. به همین خاطر نویسنده نیز به روایت زندگی سخت جوانی، مجاهدانه میان‌سالی و زاهدانه پیری پرداخته است.

نکته قابل ستایش این است که نویسنده در ابتدای کتاب اشاره کرده که اصل داستان‌های روایت شده مستند است ولی جزئیاتی با توجه به سبک داستان‌نویسی اضاف شده است؛ البته که اگر ذکر نمی‌شد هم این مسأله قابل حدس بود ولی رو راستی نویسنده با مخاطب در روایت از شخصیت‌های واقعی شایسته احترام است. 
        

          یادمه زمانی که با کهکشان نیستی آشنا شدم،عرفان توحیدی آقای قاضی بسیار در من تاثیر گذاشت، (کلا یکبار دیگر همچنین تاثیر عمیقی روقبلا تجربه کرده بودم، اون هم زمانی که یک دبیرستانیِ تجربی خوانده بودم و برای اولین بار با اثبات ملاصدرا درمورد فقر ذاتی انسان مواجه شدم)  هر چقدر آن عرفان توحیدی تاثیر عمیق داشت، این نوع از سلوک؛ آن هم در اجتماع در من تاثیر عمیق تری گذاشت. هرچقدر از اتفاقات کهکشان نیستی متعجب شدم ، از اتفاقات شیخ غلامرضا چندین برابر متعجب شدم. هرچقدر آقای قاضی برای من الگو بود، چندین برابر شیخ غلامرضا الگو شد. خلاصه که کتاب برای من کهکشان نیستی ای بود، بسیار کم حجم تر و عمیق تر .
پ.ن: برای من اینجوری بود و حکماً برای بقیه اینطور نخواهد بود. من "دلی" با این شخصیت ارتباط بیشتری گرفتم.
        

          💛#گوهر_شب_چراغ
💛نویسنده:#مظفر_سالاری
💛ناشر:کتابستان معرفت
این اثر، برگ‌هایی از زندگی حاج شیخ غلام‌رضا یزدی را به‌صورت داستان‌هایِ کوتاهِ مستند دربر دارد. از وی کراماتی همچون طی‌الارض، تصرف در اشیا، اطلاع از آینده و آگاهی از مافی‌الضمیرِ دیگران نقل شده است
.
💛قسمتی از متن کتاب:
درس می‌خوانم که آدم شوم، دلم نرم شود، تربیت شوم، تسلیم خدا باشم، دست افتاده و گرفتار را بگیرم، نه اینکه درس بخوانم برای درس. درس می‌خوانم که توحیدم کامل شود، نه اینکه درس برایم بشود هدف و بت.

.
پ.ن:یه کتاب عالی دیگه از این نویسنده خوش قلم
پیشنهاد میکنم 💛☺️
کم حجم و  خوش خوان و آموزنده👌
        

          یکی از مسائلی که می‌تونه منو به خوندن کتابی ترغیب کنه، اینه که نویسنده‌اش آقای مظفر سالاری باشه.
این کتاب هم مثل کتابای قبلیشون واقعا قشنگ بود، کاش زندگی بقیه علما رو هم با قلم قشنگشون بنویسن.
        

          مومن اهل مداراست، به دنبال زر و شهرت نیست به دنبال نور شدن و‌نجات دادن است و چه قدر شیخ غلامرضا  مومن بود.
گوهر شب چراغ خاطره هاییست از مردی که سراسر نور بوده است حتی برای خواننده ای که در سطرهای این کتاب کوتاه و روان به دنبال او کشیده می شود در جاده های خاکی روستاهایی که تا به حال آخوند ندیده اند. 
با حاج شیخ به روضه هایی می روید که زیر و‌رویتان می کند. اگر دنبال حال خوبی میگردید که دلتان را زیر و رو کند این کتاب را از دست ندهید.
        

          عجب انسانی👌
        

          تا پیش از این، ایشون رو نمی‌شناختم.  خواندن کتاب رو توصیه می‌کنم. انقدر در دنیای مدرن دل‌مشغولی‌ها زیاد شده که نگاهمون به زندگی تغییر کرده. خواندن روایت‌هایی این چنین، که به افسانه بیش‌تر شبیهه تا واقعیت، برای انسان مشوش امروزی لازمه
        

          خوب بود
        

          و باز هم قلم شیرین آقای مظفر سالاری که این بار سراغ شخصیتی گمنام رفته تا قبل از خواندن کتاب گوهر شب‌چراغ خبری از حاج شیخ غلامرضا یزدی نداشتم و صد افسوس از این بی خبری.. خداوند به شما جزای خیر دهد آقای سالاری که مرا با بنده‌ای از بندگان خدا آشنا کردید که به معنای واقعی خلیفة الله خداوند بر روی زمین است، شخصیتی که تهذیب نفس و ریاضت دوست های جدایی ناپذیر زندگیش بودند اما این دو رفیق او را از مردم و جامعه نگرفته بود به عکس که او را به مردم، بخصوص فقرا بسیار نزدیک کرده بود.
هنر نویسنده که حقایق مستند رو با عنصرخیال به زیباترین شکل ممکن درآمیخته بود کتاب رو دلچسب و خواندنی می کرد.
کتاب کوتاه، روان و تأمل برانگیز گوهر شب چراغ دلتان را گرم و گل لبخند را بر لبانتان می آورد از خواندنش غافل نشید.
        

          اغلب مردم زمانی که اصطلاح سیر و سلوک را می‌شنوند، دوری از دیگران، رنج و سختی و تعابیری این‌چنین در ذهنشان نقش می‌بندد؛ اما این درک و دریافت عامۀ مردم است که روایت‌های مقابل آن بسیار وجود دارد. مظفر سالاری در «گوهر شب‌چراغ» زندگی مردی را روایت کرده است که در نقطۀ مقابل باور عامیانه در مورد سیر سلوک قرار دارد. حاج شیخ غلامرضا یزدی، از مراجع خوش‌نام در ابتدای قرن چهاردهم هجری شمسی است که زندگی او موضوع کتاب حاضر قرارگرفته است. زندگی ایشان در دورۀ پهلوی اول و دوم آکنده از سیر و سلوک عملی و علمی است که تلاش دارد یاد خداوند متعال را در دل‌ها زنده‌ نگه دارد. کتاب مجموعه‌ای مستند از زندگی شیخ غلامرضا یزدی است که با عنصر خیال در داستان‌های کوتاه روایت شده است.
        

          سلام و نور 
کتاب برگهایی شیرین و آموزنده از زندگی حاج شیخ غلامرضا یزدیست .
جملاتی از کتاب 
 _توکلت به خدا باشد. به فرض که گناهی  کرده باشی، خدا توبه پذیر و مهربان است. ان شاء الله هرچه رضای اوست. 

_ اگر با خدا معامله کردید خرابش نکنید. حیله و تقلب در کار نبلشد. کسی که با خدا معامله میکند باید خیالش راحت باشد که ضرر نمیکند.


قلم آقای مظفر سلطانی رو دوست دارم ، داستان های تاریخی و روایی  رو روان و شیوا بیان میکنند. ان شاءالله قلمشون مانا باشه و بازم برامون بنویسند .

        

          «گفت:
تنها سرمایۀ ما، عمر کوتاهمان است. باید از لحظه لحظه اش برای تقرب به خدا و اندوختن ثواب استفاده کنیم. 
دنیا جای تلاش است.
 آخرت را گذاشته اند برای استراحت.» 


 کتابی خوانده‌اید که احساس کنید مانند نسیم صبحگاهی نرم و لطف است؟
دلتان را آرام می‌کند؟
بوی صبر و آرامش می‌دهد؟
گوهر شب چراغ برایم آرامش بخش بود..
یک نسیم کوتاه که اگر دیر به خودت بیایی، تمام شده و فرصت را از دست داده ای..

تا قبل از مطالعه‌ی این کتاب، هیچ شناختی از آیت الله حاج شیخ غلام‌رضا یزدی نداشتم!
متاسفانه، حتی نامی از ایشان نشنیده بودم.

شیخ غلام‌رضا مرد با خدایی‌است.
نه از آن دسته که ادعایش را دارند ولی قدمی در این راه برنمی‌دارند..
اتفاقا انسان ساده‌ای است که در راه عقایدش حاضر است تمام داراییش را وسط بگذارد.
از آن دسته که دو کلام صحبت کردن با آن‌ها، دلت را برای مدت طولانی شارژ و سرحال می‌کند!

بعد از مطالعه‌ی این کتاب 
احساس کردم،
 مدت هاست شیخ غلام‌رضا را می‌شناسم، در کوچه پس‌کوچه ها، خمیده و افسار الاغ در دست می‌آید، 
با نگاهش به دنبال قلب آماده‌ای می‌گردد تا چند دقیقه‌ای مهمان خانه‌ی دلش باشد!
احساس می‌کنم در تمامی این سفرها همراه و هم‌سفرش بوده‌ام..
چه احساس شیرین و چه تاسف عمیقی که فقط در خیالم هم‌سفرشان بوده‌ام❤️‍🩹

تا پیش از شروع کتاب، تصور می‌کردم با رمانی در رابطه با یک عالم بزرگ روبه‌رو هستم، در‌اصل دوست داشتم این‌طور باشد!
تجربه ثابت کرده، طرح و روایت چند خاطره‌ی پراکنده برایم لذت بخش نیست.
ولی در کمال تعجب،
 با اینکه این کتاب دقیقا چند خاطره‌ی پراکنده و بسیار ساده درمورد بخش هایی از زندگی این شیخ بزرگ است، برایم بسیار شیرین و ارزشمند بود!
فقط کاش از خانواده و همسرشان هم می‌گفتند، جای این خاطرات بسیار در کتاب خالی بود!


"نزدیک غروب، حاج شیخ عقب ماشین نشست. 
ماشین میان ازدحام مردم راه افتاد. حاج شیخ به رسولیان و برخوردار گفت: «برای آقا سید یحیی تکه زمینی پیدا کنید. باید کمک کنیم کم کم بسازد.» 
برخوردار گفت: «آقا! چقدر قلم شما با‌برکت است! این مردم انگار مُرده‌هایی بودند که زنده شدند و راه افتادند!»
حاج شیخ گفت: «خرابش نکن حاجی! پناه بر خدا! من این وسط چه کاره‌ام! همه‌اش از برکت ثامن الحجج بود. به من و شما فقط اذن حضور دادن تا بیاییم و عنایات رضوی را تماشا کنیم.» "❤️‍🩹