هیتلر و نازی را در یک رمانِ نقلی 50 صفحه‌ای بشناسید

«ازبه»ِ امیرخانی، اولین رمانِ نامه‌ای بود که خواندم. و فهمیدم چقدر این مدل قصه خواندن توی‌دل‌برو است. بعدها که «پروازِ شبانه»ِ اگزوپری را هم خواندم، تا به امروز، منتظر بودم داستانی به همین سبک به تورم بخورد. که امروز خورد.
این کتاب را تویِ ویترینِ کتابخانه‌ی عمومی دیدم. وقتی از عنوانش یعنی «گیرنده شناخته نشد»، گرفتم که یک رمانِ نامه‌نگاری است، برداشتمش. البته اول دلم به برداشتنش نبود. چونِ متنِ نامه‌ها را رویِ مثلا کاغذِ نامه‌ی سیاه شده تایپ کرده بودند. یک‌جورهایی می‌خواستند حسِ نامه‌نگاری را منتقل کنند. با ارفاق می‌شود گفت نشر ماهی تویِ این کار موفق بوده.
اما قصه؛
دو رفیقِ آلمانی سال‌ها توی ِآمریکا زندگی کرده‌اند. یکی‌شان تصمیم می‌گیرد برگردد آلمان. خُب برگردد. این کجایش جذاب است؟ وقتی این اثر خواندنی می‌شود که زمانی برمی‌گردد به آلمان که هیتلر در حال اوج‌گیری است. نامه‌هایِ این دو دوستِ دلباخته به هم را وقتی تصور کنید که هیتلر و نازیِ یهودستیز، رهبرِ آلمان شده و یکی از دوست‌ها، که آمریکا زندگی می‌کند هم یک یهودی است. بخوانید و ببینید چطور می‌شود با یک رمانِ نقلی، با مدلِ نامه‌نگاری، جنایت‌های هیتلر را به تصویر کشید. جالب است، وقتی این اثر نوشته شده، هنوز هیتلر، هیتلر نبوده.

بعد از یادداشت:
اگر در تاریخ‌هایِ جنگِ جهانی اول و دوم مطالعاتِ عمیق و گسترده داشتم، شاید یادداشتم سر و شکلِ دیگری می‌گرفت.  به همین علت است که یک ستاره کم دادم.

راستی؛
منِ 27 ساله، دو رفیقِ تقریبا 40 ساله دارم؛ مصطفی و محمدحسن. آن‌ها وقتی نوجوان بوده‌اند، برای هم نامه می‌نوشتند. جالب است که هر دویشان تویِ یک شهر زندگی می‌کرده‌اند. هیچ‌وقت هم از هم جدا نشده‌اند. به نظرتان این سوژه‌ی یک داستانِ خوب نمی‌تواند باشد؟
        

          کتابی کوتاه شامل نامه نگاری های دو دوست که یکی آمریکا هست و دیگری بتازگی با خانواده ش به زادگاهش آلمان برگشته حدود سال های ۱۹۳۳,۳۴ که هیتلر پیشوای آلمان شده و خیلی چیز ها در آلمان در حال تغییره.
جالب اینجاست که این کتاب پیش از جنگ جهانی دوم و زمانیکه هنوز شاید هیتلر اونقدر منفور نبوده نوشته شده و قاعدتا باتوجه به اینکه آمریکا از ابتدا هم جزو متفقین نبوده و در مقدمه هم نوشته شده که خودشون رو جدای از اروپا می دونستن می شه فهمید نویسنده کاملا بدون غرض و جهت گیری(بخاطر جبهه متفقین)نوشته شده و با این وجود نویسنده انگار واقعا خوب شرایط آلمان اونموقع رو درک کرده بوده که این چنین خوب سیر تحول فکری مردم آلمان و عواملی که باعث ایمان آوردن مردم آلمان به او شد رو به رشته تحریر در آورده.تحول افکار وقتی تمام معاهده های پس از جنگ جهانی اول برعلیه آلمان شده و در وضعیت اسفناکی زندگی می کنن و از حرف زدن ها و شعار ها خسته شدن و مرد عملی اومده و می خواد غرور ملی همه رو بیدار کنه.فارغ از اینکه از چه راهی و ایده های دیگرش خوب هست یا خیر.طوری که نسل کشی رو هم در نظرشون مبرا از خطا جلوه داده.
همه اینها در قالب نامه به خوبی اجرا شده و مخاطب از نامه چهارم پنجم به بعد تند تند تر متن رو می خونه که عاقبت اتفاقات رو بفهمه.اینکه ایدئولوژی ها چقدر خطرناکند و چطوری می تونند یه دوستی چند ساله رو هم خراب کنن.بطوریکه اولین نامه با نامه های آخری چقد متفاوته.
و بنظرم درسته که کتاب کتاب کوتاهیست اما محتواش به اندازه ای هست که اطلاعات خوبی راجع به انگیزه های شروع جنگ توسط المان رو بده.کتابی که توی نیم ساعت می شه خوندش.
و درود بر ماکس بخاطر نامه هایی که اواخر کتاب برای مارتین می فرستاد.
        

          یک جیبیِ مختصر و تأثیرگذار؛ که پس از خوندنش نمی‌تونستم به‌ش فکر نکنم.
        

          کوتاه
تلخ
دوست‌داشتنی
بامفهوم
عمیق
        

          گزیده گوی و ناب و غافلگیر کننده بود.
        

          کتاب هایی که مجموعه ای هستند از نامه نگاری ها، خیلی حس خوبی به آدم میدن
        

          مختصر و کوتاه اما تأثیرگذار و تکان‌دهنده 
نامه‌هایی که بین دو دوست از آمریکا و آلمان ردوبدل میشه(حد فاصل جنگ جهانی اول و دوم).
روایتگر سیر تغییر بود؛ از تغییر سیاست‌ها، دیدگاه‌ها و اهداف گرفته تا روابط و ارزش‌ها...
متن، گویا و ترجمه روان بود.
خوندنش رو پیشنهاد میدم. وقت زیادی نمی‌گیره اما پر از حرفه...

شخصیت‌ها:
مارتین شولتز (از آلمان)
ماکس آیزنشتاین (از ایالات متحده)
گریزل 
الزا
        

          یکی از بهترین داستانهایی که در سبک نامه‌نگاری خوندم. ترجمه هم بسیار روان.
        

          ترجمهٔ خوبی داشت.
"درست است که ما تنهایت گذاشته‌ایم، اما تو نباید آدم‌به‌دور شوی."
ترکیب "‌آدم‌به‌دور" جالب بود:)
        

           داستان کوتاهی که بیش از تعداد واژگانی که داشت تاثیر گذار بود...
        

          درمورد گیرنده شناخته نشد
یه اثر هوشمندانه،عمیق،بی ژست و ادا،حقیقتی بی تعارف و برای خواننده،لذتی گزنده.

[به پیشنهاد فریبا اقدامی از اپیزود چهارم کتابگرد.]


        

          یک اثر کوتاه به سبک نامه نگاری دو دوست اما پایانی تلخ که همه می دانیم در انتظار هست زمانی که دوستی یهودی در آلمان نازی داشته باشی
        

          کوتاه و اثر گذار.
نمی تونم بهش فکر نکنم!
داستان نامه نگاری دو دوست قبل از جنگ جهانی دوم، و قبل از آنکه هیتلر، هیتلر بشود! اینجاش غمگینه که چقدر  روابط انسانی ما وابسته به ایدئولوژی ها و سیاست هاست! 
به قولِ مخاطبی : لعنت به جنگ!لعنت به ما!
        

          مجموعه ای از نامه های دو دوست ، و روایتی از عقایدی که دو دوست چندین ساله را از هم جدا کرد 
پایان بسیار زیبا و شوکه کننده ای داشت 
از آن پایان ها که فکر می کنی نویسنده هنگام نوشتنش فقط چند لحظه به ورقه خیره شده و بعد آن را نوشته و نقطه سر خط.
        

          کتاب نامه‌های رد و بدل شده بین دو دوست است که هر دو ساکن آمریکا بوده‌اند و آغاز صدراعظمی هیتلر یکی به آلمان می‌رود. دوست آلمان رفته کاملا تغییر می‌کند به دوست یهودیش پشت می‌کند و حتی خواهر دوست آمریکایی‌اش را که روزی عشقش بوده نجات نمی‌دهد که برایم کمی عجیب است. انتقام گرفتن دوست ساکن آمریکا کاملا طبیعی و نتیجه‌ی رفتارهای‌‌ مارتین ساکن آلمان است. یهودی بودن در زمان هیتلر کار واقعا سختی بوده.
        

          سوالی که مطرح میشه این که
آیا دوستی ها به عقاید و مذهب وارد میشه؟ آیا بسته به زمان و مکان جواب این سوال متفاوته؟ آیا جنگ جهانی دوم دخیل هست توی این موضوع؟ و چطور اینهمه سوال به هم مربوط میشن؟
        

          عصبانی بشم یا متعجب یا ناراحت؟...
سیاست خوبه یا بد؟
هدف سیاست چی بود که شد چنین نتایجی؟

نمیدونم جامعه چقدر تغییر خواهد کرد، نمیدونم مردان سیاست چقدر تغییر خواهند کرد و بعید میدونم...
ولی حداقل میتونم در کنار آرزوی صلح و دوستی،
آرزو کنم گرفتار دوستی بود که تا تهش باشه و در نهایت باعث نشه یه خنجر به دل زده بشه... 
        

          کتاب را بسیار دوست داشتم. مخصوصا به دلیل شباهتی که به کتاب «دوست بازیافته» داشت.
کتاب روایتی از نامه‌نگاری‌های دو دوست صمیمی آلمانی است، که در دوران قدرت گرفتن هیتلر، یکی از آن‌ها به آلمان بازمی‌گردد...

کتاب بسیار کوتاه (۵۷ صفحه) است. ترجمه بسیار زیبا و بی‌نقص است.

اگر «دوست بازیافته» را خوانده‌اید و دوست داشتید، حتما «گیرنده شناخته نشد» را هم بخوانید. و اگر هیچ‌کدام را نخوانده‌اید، توصیه‌ی من این است که هر دو را بخوانید؛ حتما!
        

          کوتاه ولی درخشان، متاثرکننده و تامل برانگیز
        

          کتاب صوتی این اثر را با صدای آقایان مهدی صفری و آرمان سلطان زاده گوش دادم که واقعا خوب بود. مدت زمانش هم 1:06 است. این کتاب در سال 1938 نوشته شده است و کتاب «دوست بازیافته» در سال 1971 نوشته شده است و تقریبا مشابه یکدیگر است. شاید دومی از اولی از الهام گرفته باشد.

19 نامه و یک تلگراف است از دو دوست قدیمی که یکی از آن ها به حزب نازی نزدیک می شود و... کتاب یک ساعت بیشتر نبود لذا هر چیزی بگیم داستان را لو می دهد. در کل غم انگیز بود خیلی غم انگیز بود.