جنگ و صلح، کتابی که نیاز به معرفی نداره، کتابی فاخر پر از غرور ملی.
حدود 45 روزی خوندنش طول کشید و تقریبا توی این مدت با این کتاب و شخصیت هاش زندگی کردم و انگار توی داستان بودم. تولستوی توی این کتاب شرح جنگ های روسیه با ناپلئون بناپارت رو ضمن داستان هایی از چند خانواده که مستقیما درگیر جنگ بودن، نوشته. حتی خواسته بررسی کنه چرا این جنگ اتفاق افتاده و چه عواملی دخالت داشتن توی این لشکرکشی ها!
کتاب پر از توصیفاته، توصیف عمارت ها، مهمونی ها، صحنه های جنگ و ... همینطور پر از غرور و حس میهن پرستیه، مخصوصا وقتی توی قسمت های جنگ به توصیف سربازها و صحنه های مبارزه میپردازه... فک نمیکردم داستان انقد برام جذاب باشه، حتی صحنه های جنگ خیلی منو جذب میکرد و کتاب رو توی ذهنم عینا می دیدم و میخوندم. بعد از خوندن جنایت و مکافات تصور میکردم جنگ و صلح هم به همون سنگینی باشه ولی اصلا اینجوری نبود، روایت داستانی کتاب منو همراهش خودش کرد و یکی از موندگارترین کتاب هایی شد که تا حالا خونده ام.
        

          این جلد دشواری های جلد اول را ندارد که نیاز به آشنایی با اسامی باشد و روند داستان به زیبایی و ظرافت تماشای جواهر حساب شده پیش می رود .... تا خواننده ببیند  در جلد سه و چهار چگونه خواهد بود  و تولستوی چه برایش تدارک دیده است
        

          الان دیدم خوندن این کتاب 5 ماه و خورده‌ای طول کشیده! چه جونی کنده‌ام برای خوندنش! 
پنجاه صفحه‌ی آخر کتاب رسماً روده‌درازی بود و من بعد از خوندن ده پانزده صفحه از اون از خیر مابقیش گذشتم. سامرست موآم میگه موقع خواندن شاهکارهای بزرگ باید بدونیم که از کدام قسمت‌ها بپریم. خوب، در مورد این کتاب می‌تونم بگم که همه‌ی اضافات در آخر کتاب جمع شده‌اند و در میانه‌ی داستان مزاحم خواننده نمی‌شن. البته تولستوی اون وسط‌ها هم گاهی منبر می‌ره امّا اون‌ها گریزهایی هستند که داستان را جذاب‌تر می‌کنند و از سطح قصه‌ی بی‌اهمیت چند تا آدم از خیل میلیون‌ها آدم دیگه میارنش بالاتر.
        

          واقعا یکی از  بهترین شاهکارهای  نویسندگی جهان است
        

          این کتاب یک کوه است. یک قله بلند. انگار تولستوی کلمه کلمه جمع کرده و با آن کوه ساخته. یک کوه دست نیافتنی. هنوز بعد از ۲۵ سال مزه اش زیر زبانم است
        

          «جنگ وصلح»
جلد۲
این جلد را باید قسمت صلح داستان بلند تالستوی نامید، هرچند چیزی از جنگ کم ندارد. مراودات اجتماعی، عشق های نافرجام، دلبستگی های خانه خراب کن و صبری به درازای یک تاریخ می شود شکستی به تلخی صدای باد میان شاخه های تنک در فصل خزان و آه که چه سخت است همراه کردن دیگری به این بعد تا بفهمد آنچه تو درک اش می کنی. گمان نمی کنم که هنگام مطالعه این جلد، صدای غمناک ویولن، سوختن هیزم ها درون شومینه و مقاومت پنجره ها در برابر زوزه ی باد سرد خزان به ذهن تان خطور نکند.
        

          عالی و درجه یک.
کتاب چهار جلدیشو خوندم و داستان زیبایی داشت
        

          یادم نیست کدام تعریف را شنیدم یا کدام نقد را خواندم که جنگ و صلحِ لی‌یف نیکالایویچ تولستوی تبدیل شد به یکی از آن قله‌هایی  که جایی دور در رؤیاهایم پرچمِ (خوانده‌ام) را باید می‌زدم نوکش. این چهارجلدی(از گالینگور خوشم نمی‌آید) حاصل سفر یکروزه به تهران، برای نمایشگاه کتاب سال ۹۸، با دایی بزرگم بود. بعد از آن هر وقت در خانه از کنار جنگ و صلح رد می‌شدم، هیچی!فقط رد می‌شدم...

اثر کلاسیک چیست؟ مارک تواین می‌گوید: چیزی که مردم از آن تعریف می‌کنند ولی نمی‌خوانندش. این قله برایم  محال بود. وقتی قله فتح می‌شود، ابهت کوه می‌ریزد... تا ۳سال بعد از خرید، تعریف می‌کردم و نمی‌خواندم. بازهم یادم نیست چه شد که دل را به قله زدم و شروع کردم.

ابتدای داستان‌های کلاسیک، باتلاقی وجود دارد به نام پیش‌مقدمه! جایی که هر چه دست و پا بزنی به جای جلو رفتن، می‌روی پایین... تا چشم‌هایم در گل فرو رفتم. بعد از ۱۸۰ صفحه رها کردم. داستان شروع نمی‌شد. اتفاقات نمی‌افتادند و توصیفات و توضیحات هم که اصلا افتادنی نیستند.

ترس افتاد به جانم. ترجمه ثقیل است و توصیفات فراوان و داستان پیش نمی‌رود. این خلاصه توصیفم بود از کتاب، برای آن‌ها که از من می‌پرسیدند. بدون استثناء همه منصرف می‌شدند.

بار دوم ۶ماه پیش شروع کردم. این‌بار تجربه یک‌بار غرق‌شدن با من بود. آرام می‌رفتم، خیلی آرام. روزی ۵ دقیقه! تا امروز که رسیده بین ۱۵ تا ۲۰. بعد از پیش‌مقدمه تازه ماجرا آغاز می‌شود...

اوصاف جنگ و صلح را از زبان بزرگان بخوانید و به نظرم هرچه زودتر خودش را...

پ.ن: جبرانی به خاطر همه آن‌هایی که از جنگ و صلح ترساندمشان...
        

          ** جنگ و صلح تنها یک رمان نیست تاریخ هم نیست، مجموعه مقالات سیاسی و اجتماعی هم نیست شاید بهترین تعریف برای جنگ و صلح همان چیزی است که وولف گفته؛ "جنگ و صلح مجموعه‌‌ای از تجربیات انسانی است. عشق ،نفرت ،دوستی خیانت ،کار جنگ جاه طلبی، سرخوردگی تمام احساساتی که یک انسان در طول زندگی اش تجربه میکند، احساساتی متناقض درست مثل جنگ و صلح"

        

          هوس و عشق ها میانه صلح و جنگ
        

          چاپ اول ۱۳۹۷ - انتشارات نیک فرجام 
        

            پرداختن به شخصیت های مختلف و بررسی تاریخ و نکات تاکتیکی و اجتماعی و روحی و اقتصادی و فرهنگی دوره ای خاص از روسیه و جنگ های آن با فرانسه جنگ و صلح را به اثری بدیع تبدیل کرده . به نظرم یک بار خواندن این اثر کمه و باید بازخوانی بشه مخصوصا بخش های انتهایی که تحلیل تولستوی از تاریخ و وقایع هست  . انقدر توصیف های نبرد جذابه گاهی خودت را وسط میدان تصور می کنی . در مواقعی که داستان حول زندگی اشخاص می چرخه ، قشنگ درگیر میشی . موقعی که به تفکرات شخصیت ها می پردازه ، انگار آن افکار در ذهن شماست . تحلیل ها دقیق و مو به مو جلو میره تا به هدف مدنظر برسه . تحلیل های خداشناسی و جهان بینی اش بسیار جذابه . نگرش بعضی از شخصیت ها به ویژه پی یر انگار بنمایه ی یک عمر زندگیه . وقتی می خوانی میگی آهان همینه که می خواستم این درسته . خلاصه معرکه است . 
بخشی جذاب از کتاب که در بریده به نظرم امکان گذاشتنش نبود : 
* همان چیزی که در گذشته عذابش می داد ، آنچه پیوسته در جستجوی آن کوشیده بود و آن هدف زندگی بود ، اکنون دیگر برایش وجود نداشت .این نبود هدف امری گذرا و کار اتفاق نبود .احساس می کرد که وجود چنین هدفی ممکن نبود و آگاهی شادمانه و ناب آزادی که موجب شادکامیش بود از همین آزادی از هدف پدید می آمد . او نمی توانست هدفی پیش نظر داشته باشد زیرا اکنون ایمان داشت .نه ایمان به فلان و بهمان قانون یا به سخنان و اندیشه هایی چنین و چنان .او به خدا ایمان داشت . به خدایی توانا و همیشه محسوس ! او پیش از آن خدا را در هدف هایی می جست که برای خود می نهاد . این جستجوی هدف چیزی جز جستجوی خدا نبود .و ناگهان در زمان اسارت ، نه از طریق کلام ، و نه از راه اندیشه و استدلال بلکه مستقیم و به یاری احساس و شهود ، به حقیقت آنچه دایه اش مدت ها پیش به بیان ساده خویش می گفت پی برد 
" خدا ، نگاه کن ، آنجاست ؛ کجاست که نباشد "   * 
پ ن : شروع تولستوی خواندنم با کتاب جنگ و صلح بود البته حین خوندن این اثر مرگ ایوان ایلیچ خوانده شد . نمی دانم برای شروع انتخاب خوبی بوده یا نه ولی اوایل ، صفحات برایم کش می آمد . هر چی می خواندم جلو نمی رفت ، صبوری کردم و عجله را کنار گذاشتم . الان که نگاه کردم دو جلد اول و دوم ۳ ماه و جلد سوم و چهارم ۵ ماه طول کشیده . اگر به زمان حساس می شدم قطعا نیمه راه خوندنش را ول می کردم . خواستم تجربه ی خودم را منتقل کنم که مشغله و درگیری و طولانی شدن زمان دلسردتون نکنه . این قریب به ۸ یا ۹ ماه عجین بودن با جنگ و صلح خیلی لذت بخش بود .