چه فاجعه ای بود این
      

        Well, i have a new obsession
I can't stop reading this
      

        بالاخره این مانگا هم تموم شد
      

        پر از حس آرامش،دیالوگ های قشنگ،داستان پر کشش 
نمیدونم چی‌بگم ،فقط از اون کتاب هایی بود که قلبمو لمس میکرد و حالمو خوب میکرد
      

        یه یتیم خونه بی عیب نقص،بچه هایی که باهم مثل خانوادن،مسئول مهربونی که مثل مادرشونه،هرچقدر بخوان میتونن بازی کنن و خوش بگذرونن اما هیچوقت نمیتونن از مرز های یتیم خونه اونور تر برن و تا الان اصلا دنیای بیرون رو ندیدند.و یک روز به طور اتفاقی دونفر از باهوش ترین بچه های این یتیم خونه به راز اونجا و دلیلی که اونجا نگه داشته شدند پی میبرن....
این مانگا فوق العادست.
      

        برای آشنا شدن با یونگ و طرز فکرش و شروع یونگ خوانی خوبه.
      

        شروع کتاب خوندن من از این مجموعه شروع شد،وقتی کلاس چهارم دبستان با شوق و ذوق توی صف کتابخونه مدرسه صبر میکردم تا نوبتم بشه و این کتاب هارو قرض بگیرم و بخونم،با اینکه الان دقیق یادم نیست ماجراهای کتاب رو ،اما هنوز حس و حال و خوشحالی اون روزهام رو یادمه
      

        بعد از دوماه لحظه لحظه با این کتاب زندگی کردن،بالاخره تموم شد.این طولانی ترین وقتی بود که برای یه کتاب گذاشتم و دلیلش این بود که گاهی آروم میخوندم تا تموم نشه.این کتاب اولین اثری بود که از تولستوی خوندم و کاملا عاشق قلمش شدم.طوری که جزئیات،شخصیت افراد و مکان ها و کوچکترین چیزی رو با ظرافت و دقت توصیف کرده باعث شد که من همه اتفاقات رو خودم حس کنم،توی این دوماه من توی روسیه زندگی کردم،با اشراف روسیه توی مهمونی های شبانه رقصیدم و راجع به مسائل سیاسی صحبت کردم،توی میدان جنگ کشته شدن آدم هارو دیدم،و موقع مرگ پرنس آندره یا پتیای جوان بالای پیکرشون ایستاده بودم و مرگشون رو با چشم دیدم و حتی سوختن مسکو رو مقابل خودم دیدم.تا حالا هیچ کتابی اینقدر من رو توی خودش نکشیده بود که باعث بشه من حس کنم اونجام و دارم کنار شخصیت ها زندگی میکنم.
جنگ و صلح فقط یه داستان راجع به زندگی اشراف روسیه و یا یک داستان عاشقانه نیست،بلکه به نظر‌ من یه منبع تاریخی خوب برای جنگ فرانسه و روسیه است.
اوایل کتاب اسامی زیاد کمی اذیت کننده بود از اونجایی جنگ و صلح بیش از ۵۰۰ شخصیت داره اما بعد از ۲۰۰ صفحه اول با شخصیت های اصلی که چندنفر بیشتر نبودند،آشنا شدم دیگه اسامی و شخصیت ها مشکلی نبود.شاید تعداد صفحات کتاب زیاد به نظر بیاد اما قطعا ارزش وقت گذاشتن و خوندن رو داره و اصلا طوری نیست که خواننده خسته بشه و حوصلش سر بره.
فقط یک ستاره کم کردم و اون هم بخاطر فصل اخر کتابه که کاملا نظرات و عقاید تولستوی راجع به تاریخه،نمیگم بد بود اتفاقا توضیحات جامع و به درد بخوری بود اما مورد علاقه من نبود
      

        یه سری کتابا هستن‌که شاید چیز خاصی نداشته باشن،شاید کلیشه ای باشن، شاید از اولش بتونی حدس بزنی آخرش قراره چه اتفاقی بیفته اما بازم دلیل نمیشه دوستشون نداشته باشی و بهت حس خوبی ندن و این دقیقا یکی از همون کتاب هاست.
      

        چی میتونم در وصف قشنگیش بگم آخه؟؟جز اینکه واقعا کنار این دختر کوچولوی موقرمز پرحرف زندگی کردم و قد کشیدنش رو دیدم
      

        این کتاب برای مدت طولانی ای توی کتابخونه ام بود اما هیچوقت نتونستم کامل بخونمش تا الان،همیشه تا صد صفحه اول میخوندم و بعد قیدش رو میزدم،حقیقتا هم از نظر من تا دویست صفحه اول داستان هیچ جذابیتی نداره،انگار فقط روتین زندگی یه خانواده رو تعریف میکنه،اما از حدود صفحه دویست به بعد داستان برام جذابیت پیدا کرد و بالاخره این شد که تونستم تمومش کنم،طوری که گاهی حتی نمیخواستم کتاب رو زمین بزارم.
چیزی که خیلی دوست داشتم شخصیت های کتاب بود،هر شخصیتی خیلی دقیق و با جزییات توصیف شده،به ویژگی های اخلاقی هرکدوم خیلی با دقت پرداخته شده و این موضوع رو من خیلی دوست دارم چون باعث میشه بتونم بیشتر و بهتر شخصیت هارو درک کنم و باهاشون ارتباط برقرار کنم.
از ابتدای کتاب نتونستم با شخصیت فانی ارتباط برقرار کنم،برای اینکه یک سری از ویژگی های اخلاقیش روی اعصابم بود،اینکه دختر ساکت و مظلومی بود،اکثر مواقع سکوت میکرد و احساسات خودش رو به زبان نمی آورد،وقتی توی مخمصه می افتاد منتظر کسی بود که از راه برسه و نجاتش بده،توی تصمیم گیری ها منتظر نظر بقیه میموند،تا فصل آخر کتاب ناخودآگاه توی ذهنم تلنگری خورد،صدایی توی ذهنم گفت میدونی چرا نمیتونی با فانی ارتباط برقرار کنی؟با خودم فکر کردم چرا،بعد به تک تک ویژگی های اخلاقی فانی فکر کردم و تازه فهمیدم منم همه اون ویژگی هارو دارم،من نسبت به شخصیت فانی گارد میگرفتم چون اون من رو یاد خودم مینداخت.چیزهایی از درون خودم که توی ناخودآگاهم ازشون بدم میومد ،همشون توی شخصیت فانی وجود داشت‌‌.
چیز دیگه ای که دوست داشتم،وجود شخصیت منفوری مثل خانم نوریس بود،وجود همچین شخصیت هایی توی داستان خوشحالم میکنه باعث میشه حرصم دربیاد از کارهاشون و خب همین داستان رو از یکنواختی درمیاره به نظرم.
پایان کتاب یکم قابل حدس بودم و خب شاید هم یکم کلیشه ای،اینکه همه به خوبی و خوشی کنارهم زندگی کردند و هرکسی سراغ زندگی خودش رفت. 
در کل کتاب رو دوست داشتم،اما به نظرم برای یکبار خوندن خوبه،کتابی نیست که باز هم بخوام سراغش برم و دوباره بخونمش،اما خب برای همین یکبار خوندن هم حالم رو خوب کرد،تصور طبیعت منسفیلد و زندگی کردن توی اون محیط احساس خوبی بهم میداد و احساسی که موقع خوندن این کتاب داشتم رو همیشه یادم میمونه.
      

        این جلد رو خیلی خیلی بیشتر دوست داشتم،به شخصیت ها خیلی بیشتر پرداخته شده بود،همچنین شخصیت های دوست داشتنی جدیدی مثل دیوی،آقای هریسون و دوشیزه لوندر که با ماجراهاشون داستان رو پر از قشنگی میکردند،به داستان اضافه شدند.
      

        این کتاب واقعا فاجعه بود، موضوعش قشنگ بود و به نظرم میتونست داستان فوق العاده ای ازش دربیاد ولی حیف که نویسنده داغونش کرده بود،به هیچکدوم شخصیت ها درست و حسابی پرداخته نشده بود،همشون گنگ بودند،خیلی جاها خود داستان گنگ بود و اصلا نمیشد فهمید داره چه اتفاقی میفته،روند داستان شدیدا کند و حوصله سر بر بود،با تموم شدنش واقعا یه نفس راحت کشیدم
      

        داستان غم انگیزی از تنهایی،آدم های تنها،کسایی که دنبال هم صحبتی میگردن،میل به محبت کردن،آرزوهای محال،آرزوی تعلق داشتن به جایی،امید به آینده ای که توش دیگه تنهایی ای نباشه
لنی طفلک،در کل طول داستان دلم میخواست پیشش‌بودم‌و محکم بغلش میکردم، حیف که سرنوشتش اینجوری بود،حیف که نتونست به آرزوهای کوچکش برسه.
      

        شاید داستان درظاهر خیلی ساده به نظر برسه ولی ابدا اینطوری نیست و حرف های زیادی برای گفتن داره.تلاش کردن،ناامید نشدن،موفقیت یا شکست...
شاید آخر داستان به نظر برسه پیرمرد شکست خورد،ماهی ای که اینقدر برای شکار کردنش تلاش کرد از دست رفت،اما به نظر من این شکست نبود،اون برای خواسته اش هرچقدر میتونست تلاش کرد،حتی بیشتر از توانش هم تلاش کرد،هیچوقت ناامید نشد،شک نکرد،عقب نشینی نکرد،پشیمون نشد،از هدفش دست نکشید .زندگی به نظر من همینه،مهم نیست آخر مسیر به اون چیزی که میخوایم نرسیم،یا از دستش بدیم،همین که براش تلاش کردیم و بیخیالش نشدیم یه موفقیت بزرگه.