زنان کوچک در ایران رمان گمنامی نیست؛ خیلی ها انیمه و اقتباس های سینمایی متعددش را دیده اند. این کلاسیک دوست داشتنی، داستان گذر چهار خواهر از کودکی به بزرگسالی را روایت می کند که در میانه قرن نوزدهم و جنگ داخلی آمریکا با مادرشان در ماساچوست زندگی می کنند: مگ 16 ساله، زیبا و سنتی است؛ جو 15 ساله است، مثل پسرها رفتار می کند و قصد دارد نویسنده شود؛ بِث 13 ساله، مهربان و خجالتی است و پیانو زدن را دوست دارد و ایمی، 12 ساله و زیبا، عاشق نقاشی کشیدن و پولدار شدن است. خانواده مارچ قبلاً مرفه بوده اند، اما بر اثر اتفاقاتی ثروت خود را از دست داده اند و حالا هم پدرشان در جبهه شمال می جنگد. به همین خاطر مگ و جو مجبورند برای کمک به خانواده کار کنند، بث در کارهای خانواده به خدمتکارشان کمک می کند و این وسط فقط ایمی است که می تواند کودکی کند. کتاب زندگی روزمره این چهار خواهر و ماجراهایشان با پسر پولدار همسایه، لاری لارنس، را روایت می کند. البته جنس فقر و تأثیر جنگ در آمریکای اواسط قرن نوزدهم قدری متفاوت است. خانواده مارچ فقیرند، اما خدمتکار دارند و گرچه نگران پدر در حال جنگشان هستند، این نگرانی مانع خوشگذرانی و شرکت در مجالس مختلف و کنسرت و تئاتر نمی شود.
اینکه یک کتابی بعد از 150 سال هنوز خوانده می شود و دوست داشته می شود قطعاً بی دلیل نیست، و یکی از دلایل محبوب بودن زنان کوچک تنوع شخصیتی این چهار خواهر است: بالاخره با یکی همذات پنداری خواهید کرد. من این کتاب را در بهترین زمان ممکن، یعنی یازده، دوازده سالگی خواندم و بِث را شبیه ترین به خودم می دانستم. گرچه علاقه ای به نمایشنامه نوشتن و اجرا کردنش نداشتم، اما با خواهرم مثل پیک ویک هفته نامه می نوشتیم. تا مدت ها هم نمی دانستم زنان کوچک جلد دوم و سومی دارد؛ دبیرستان بودم که خیلی اتفاقی همسران خوب و مردان کوچک را در نمایشگاه کتاب دیدم و باز هم در بهترین زمان ممکن خواندمشان. از این جهت زنان کوچک یک کتاب عزیز و خاطره خوب است.
        

          ترجمه ی بهتری از این کتاب وجود داره. در انتشارات علمی و فرهنگی
        

          کاش می تونستم حسم رو نسبت بهش توصیف کنم 
ولی نمیشه … حیف واقعا نمیشه گفت
نمیشه گفت چقدر بعدش دلم خواست جو باشم و برای شبیه جو شدن چه تلاش ها که نکردم 
مگه یه نویسنده جز تاثیر و نفوذ توی خوانندش چه دستاورد بزرگ دیگه ای میتونه داشته باشه ؟ 
کتابای زیادی خوندم ولی بعد زنان کوچک هیچ کتابی توی دلم در این حد جا خوش نکرد !
بعد از اون یه جور دیگه ای به زندگی نگاه کردم 
نگاه قشنگی که مدیون لوییزا می آلکوتم 
تشکر بابت این حس ناب !
        

          وقتی من 5 ستاره می دم به این کتاب یعنی حتما بخونید.
من به عنوان یک مرد که خواهر هم حتی نداشته و حتی نزدیکی های آمریکا زندگی نکرده و اصلا و ابدا زمانه زندگی اش هیچ غرابتی با نیمه ی دوم قرن نوزدهم ندارد آنقدر خودم را و زندگی ام را در بین این سطور دیدم که واقعا برایم باورکردنی نبود.
یک شاهکار کلاسیک تمام عیار بود که خواندنش تقریبا هر احساسی را که می توان در من پیدا کرد حداقل یک باری به جوشش درآورد و بعد هم با ظرافت و هنرمندی آن را فرو نشاند.
خیلی خوب بود. بخوانید.
پی نوشت : کلا شاهکارهای کلاسیکی مثل این نیاز به تعریف و توصیه ی آدمی مثل من ندارن. صرفا جهت تهییج و ترغیب این ها را می نویسم. فقط در جریان باشید که هر کدام را نخوانیم و بمیریم واقعا لذتی بزرگ را نچشیده از این دنیا رفته ایم.
        

          شاید جزو بهترین کتاب هاییه که دارم میخونم چند سال پیش کارتونش رو دیدم و حدود دوسال پیش فیلمش رو دیدم 
انقدر این کتاب و کل داستان شیرینه که آدم دوست نداده کتاب رو بزاره کنار
 موضوع داستان
 شخصیت ها
 یکی از دلایلی که این داستان رو خیلی دوست دارم نشون میده زنان چقدر میتونن قدرتمند باشن با این که خواهران به سختی زندگی میکردن باهم شاد بودن همیشه پشت هم بودن هر شخصیت جذابیت و قدرت خودش رو داره و به هم کمک میکردن 
خیلی داستانش رو دوست دارم و بنظرم کتابش هم از فیلمش بهتره هم از کارتونش قطعا چون هم کامل تره هم خیل بهتر توصیف شده داستان 
داستان واقعا زیباییه 



        

          ترجیح می دهم زیبایی این کتاب را با کلمات وصف نکنم:)
        

          یکی از بهترین کتاب هایی است که هر کسی  باید بخواند :))))
        

          عنوان «اولین کتاب سال ۱۴۰۰» هم میرسه به زنان کوچک. رمانی از ادبیات کلاسیک که یاداور نوستالوژی کارتونی به همین نام است که در دوران کودکی دیدم. 
خواندنش الان دیگه لطفی نداشت ولی کتاب دارای تصویر پردازی خوبی بود و برای دختران جوان و نوجوان قطعا جذاب تر است
        

          عالی بود من تصویر سازی خوبی از داستان این چهار تا خواهر داشتم و پینشهاد میکنم بخونیدش و لذت ببرید
        

          فکر کنم تقریبا تمام کتاب خون های ایرانی اینو خوندن، واقعا وایب خوبی داره اما بعضی از انتشارات سهوا یا عمدا، ترجمه هاشون با غلط همراهه که امیدوارم توجه کنند
        

          از مجموعه کتاب‌های عاشقانه و کلاسیک نشر افق که بسیار عالی هست و با متنی روان که آدم باهاش ارتباط برقرار میکنه.
        

          زنان کوچک برای من همیشه الهام بخش بود. دخترانی که تلاش میکنند در نبد پدرشان، خدشان همه چیز را درست کنند.
        

          یکی از رمان های برجسته تاریخ انگلستان ، 
در طول داستان بارها و بارها فکر کردم جو ، روایتی از روحیات خودم رو به تصویر میکشه و میشه گفت تمام حالات ، مکالمه ها و روحیات جو رو با خودم همزاد پنداری میکردم ، بنظرم یکی از زیباترین رمان هایی که میشه خوند ، و تک تک شخصیت هاشو در قالب کلمات درک کرد ،با فوث بث درد کشیدم و با موفقیت جو و چاپ رمانش خوشحال شدم ,،،، زنان کوچک حقیقتا کتاب و روایت خانوادگی زیباییه ... به عاشقان ادبیات بخصوص ادبیات کلاسیک جهان ، بسیار توصیه میشه 
        

          یه داستان بسیار زیبا که می گه در هر شرایطی اگه اراده کنی و پشتکار داشته وی تونی کارها ی بزرگ انجام بدی. اینجور کتاب ها خیلی بهم انگیزه می ده.
        

          
زنان کوچک از آن دست داستان‌هایی است که  همه ماجرایش را می دانند. یک فضای دوست داشتنی و شاد خانوادگی آمریکایی در نیمه دوم قرن ۱۹ را تصویر می کند در روزگاری که پدر در جنگ است و چهار دختر نوجوان با مادر زندگی می گذرانند.
آن روزها که مشتری پویا نمایی‌اش بودم ، سال‌های نوجوانی را می گذراندم و فی الفور رفتم سراغ کتاب تا عاقبت آدمها را کشف کنم. سرم به سنگ خورد و دریافتم که آن عاقبت مد نظر من در دنباله‌های بعدی کتاب یافت می شود و از دیدن عاقبت بخیری دختران محروم شدم.اما به هرحال فهمیدم چه می‌شود.
آن موقع هم زیاد درگیر کتاب نماندم آن هم به علت اینکه سطح وقایع و ماجراهای کتاب برایم جذاب نبود ، شخصیت ها برایم تازگی داشتند و نفر اول هم جوزفین یا همان کتی بود.
حالا که بعد از سالها گذرم به این اثر افتاده همچنان خود را بر سر عقیده قبلی یافتم و علاوه بر آن سبک زندگی آنها، دغدغه‌ها و نیازها، روابط و درست و غلط آدمها و ارزش‌های مطرح شده در کتاب نظرم را جلب کرد.
نکاتی که فکر می کنم با نگاه عاقلانه و کمتر احساسی ، نسبت به سال‌های پیش متوجه شدم. عمق کتاب و مسائل مطرح شده نسبت به سایر کلاسیک‌های اروپایی که تقریبا در همان سالها نوشته شده است کمتر است و تا نیمه‌ی کتاب به شدت خسته کننده و کسل آور می‌نماید.

نیمه دوم کتاب هم تنها یک چالش جدی داشتیم و بقیع اتفاقات فراز و فرود کوتاهی دارند که چنگی به دل نمی زند.
۱۰۰ صفحه پایانی هم جذابیت نوجوان و البته بزرگسال پسندی دارد که آن هم در مورد مگی و لوری و آقای بروک است و تمام.
 ارتباط گیری و درگیری بنده با این کتاب حدی نیست که بخواهم دنباله‌هایش را بخوانم.

دلم می خواهد بدانم نوجوانان امروز که سطح بالاتری از ماجراجویی را در کتاب‌ها می پسندند، حالشان با زنان کوچک چطور است و اگر آن را 
 دوست دارند، دلیلش چیست؟
        

          من و مامانم عاشق این کتابیم 
        

          اگه بخوام نظرم رو دربارش بگم به نظرم شاهکار بود با اینکه طولانی بود اما اصلا روند کندی نداشت  این کتاب کتابی بود که هروقت من از همه چی خسته میشدم یک فصل از اون رو باز میکردم و این کتاب حال منو خوب می‌کرد نویسنده اینقدر خوب شخصیت هارو توصیف کرده بود که انگار واقعا کنارت بودن زیبایی این کتاب رو نمیشه توصیف کرد باید خودتون بخونیدش ،در کل این کتاب پیشنهاد میشه☆
        

          خواهم نوشت