یادداشت مبینا

        سلام...اولین یادداشت من مورخ هفدهم شهریور ماه هزار و چهارصد و سه ساعت پانزده و چند دقیقه...

باید بگویم ذوق فراوانی برای خواندن این کتاب داشتم که احتمالا برایتان غیر قابل تصور است.کتابی کلاسیک با شخصیت های اصلی زن و گفتگوهای عجیب و نا آشنا.وقتی این کتاب را به عنوان هدیه دریافت کردم(البته هدیه ای سفارشی از جانب خودم!)و سپس خواندم ناراحت شدم.داستانی که وجه آموزندگی اش به هر چیز دیگری می چربید و آن را به داستانی کودکانه شبیه کرده بود.تنها چیز مثبت داستان شخصیت"جو"بود که دوستش داشتم...
البته همه چیز حتی شخصیت ها و حتی"جوی عزیز من"نیز در فیلمی به همین نام ساخته ی گرتا گرویک سر و شکل بهتری داشتند.در نظرم این کتاب از معدود کتبی ست که فیلم سینمایی اش بسیار بهتر و خوش فرم تر از خود آن است...