زنان کوچک در ایران رمان گمنامی نیست؛ خیلی ها انیمه و اقتباس های سینمایی متعددش را دیده اند. این کلاسیک دوست داشتنی، داستان گذر چهار خواهر از کودکی به بزرگسالی را روایت می کند که در میانه قرن نوزدهم و جنگ داخلی آمریکا با مادرشان در ماساچوست زندگی می کنند: مگ 16 ساله، زیبا و سنتی است؛ جو 15 ساله است، مثل پسرها رفتار می کند و قصد دارد نویسنده شود؛ بِث 13 ساله، مهربان و خجالتی است و پیانو زدن را دوست دارد و ایمی، 12 ساله و زیبا، عاشق نقاشی کشیدن و پولدار شدن است. خانواده مارچ قبلاً مرفه بوده اند، اما بر اثر اتفاقاتی ثروت خود را از دست داده اند و حالا هم پدرشان در جبهه شمال می جنگد. به همین خاطر مگ و جو مجبورند برای کمک به خانواده کار کنند، بث در کارهای خانواده به خدمتکارشان کمک می کند و این وسط فقط ایمی است که می تواند کودکی کند. کتاب زندگی روزمره این چهار خواهر و ماجراهایشان با پسر پولدار همسایه، لاری لارنس، را روایت می کند. البته جنس فقر و تأثیر جنگ در آمریکای اواسط قرن نوزدهم قدری متفاوت است. خانواده مارچ فقیرند، اما خدمتکار دارند و گرچه نگران پدر در حال جنگشان هستند، این نگرانی مانع خوشگذرانی و شرکت در مجالس مختلف و کنسرت و تئاتر نمی شود.
اینکه یک کتابی بعد از 150 سال هنوز خوانده می شود و دوست داشته می شود قطعاً بی دلیل نیست، و یکی از دلایل محبوب بودن زنان کوچک تنوع شخصیتی این چهار خواهر است: بالاخره با یکی همذات پنداری خواهید کرد. من این کتاب را در بهترین زمان ممکن، یعنی یازده، دوازده سالگی خواندم و بِث را شبیه ترین به خودم می دانستم. گرچه علاقه ای به نمایشنامه نوشتن و اجرا کردنش نداشتم، اما با خواهرم مثل پیک ویک هفته نامه می نوشتیم. تا مدت ها هم نمی دانستم زنان کوچک جلد دوم و سومی دارد؛ دبیرستان بودم که خیلی اتفاقی همسران خوب و مردان کوچک را در نمایشگاه کتاب دیدم و باز هم در بهترین زمان ممکن خواندمشان. از این جهت زنان کوچک یک کتاب عزیز و خاطره خوب است.
        

          ترجمه ی بهتری از این کتاب وجود داره. در انتشارات علمی و فرهنگی
        

          کاش می تونستم حسم رو نسبت بهش توصیف کنم 
ولی نمیشه … حیف واقعا نمیشه گفت
نمیشه گفت چقدر بعدش دلم خواست جو باشم و برای شبیه جو شدن چه تلاش ها که نکردم 
مگه یه نویسنده جز تاثیر و نفوذ توی خوانندش چه دستاورد بزرگ دیگه ای میتونه داشته باشه ؟ 
کتابای زیادی خوندم ولی بعد زنان کوچک هیچ کتابی توی دلم در این حد جا خوش نکرد !
بعد از اون یه جور دیگه ای به زندگی نگاه کردم 
نگاه قشنگی که مدیون لوییزا می آلکوتم 
تشکر بابت این حس ناب !
        

          وقتی من 5 ستاره می دم به این کتاب یعنی حتما بخونید.
من به عنوان یک مرد که خواهر هم حتی نداشته و حتی نزدیکی های آمریکا زندگی نکرده و اصلا و ابدا زمانه زندگی اش هیچ غرابتی با نیمه ی دوم قرن نوزدهم ندارد آنقدر خودم را و زندگی ام را در بین این سطور دیدم که واقعا برایم باورکردنی نبود.
یک شاهکار کلاسیک تمام عیار بود که خواندنش تقریبا هر احساسی را که می توان در من پیدا کرد حداقل یک باری به جوشش درآورد و بعد هم با ظرافت و هنرمندی آن را فرو نشاند.
خیلی خوب بود. بخوانید.
پی نوشت : کلا شاهکارهای کلاسیکی مثل این نیاز به تعریف و توصیه ی آدمی مثل من ندارن. صرفا جهت تهییج و ترغیب این ها را می نویسم. فقط در جریان باشید که هر کدام را نخوانیم و بمیریم واقعا لذتی بزرگ را نچشیده از این دنیا رفته ایم.
        

          شاید جزو بهترین کتاب هاییه که دارم میخونم چند سال پیش کارتونش رو دیدم و حدود دوسال پیش فیلمش رو دیدم 
انقدر این کتاب و کل داستان شیرینه که آدم دوست نداده کتاب رو بزاره کنار
 موضوع داستان
 شخصیت ها
 یکی از دلایلی که این داستان رو خیلی دوست دارم نشون میده زنان چقدر میتونن قدرتمند باشن با این که خواهران به سختی زندگی میکردن باهم شاد بودن همیشه پشت هم بودن هر شخصیت جذابیت و قدرت خودش رو داره و به هم کمک میکردن 
خیلی داستانش رو دوست دارم و بنظرم کتابش هم از فیلمش بهتره هم از کارتونش قطعا چون هم کامل تره هم خیل بهتر توصیف شده داستان 
داستان واقعا زیباییه 



        

          ترجیح می دهم زیبایی این کتاب را با کلمات وصف نکنم:)
        

          یکی از بهترین کتاب هایی است که هر کسی  باید بخواند :))))
        

          عنوان «اولین کتاب سال ۱۴۰۰» هم میرسه به زنان کوچک. رمانی از ادبیات کلاسیک که یاداور نوستالوژی کارتونی به همین نام است که در دوران کودکی دیدم. 
خواندنش الان دیگه لطفی نداشت ولی کتاب دارای تصویر پردازی خوبی بود و برای دختران جوان و نوجوان قطعا جذاب تر است
        

          از خود گذشتگی و فداکاری، عشق به خانواده، کمک به هم‌نوع… بخش کوچیکی چیزایی که می‌شد ازین کتاب یاد گرفت 🤍
        

          سلام...اولین یادداشت من مورخ هفدهم شهریور ماه هزار و چهارصد و سه ساعت پانزده و چند دقیقه...

باید بگویم ذوق فراوانی برای خواندن این کتاب داشتم که احتمالا برایتان غیر قابل تصور است.کتابی کلاسیک با شخصیت های اصلی زن و گفتگوهای عجیب و نا آشنا.وقتی این کتاب را به عنوان هدیه دریافت کردم(البته هدیه ای سفارشی از جانب خودم!)و سپس خواندم ناراحت شدم.داستانی که وجه آموزندگی اش به هر چیز دیگری می چربید و آن را به داستانی کودکانه شبیه کرده بود.تنها چیز مثبت داستان شخصیت"جو"بود که دوستش داشتم...
البته همه چیز حتی شخصیت ها و حتی"جوی عزیز من"نیز در فیلمی به همین نام ساخته ی گرتا گرویک سر و شکل بهتری داشتند.در نظرم این کتاب از معدود کتبی ست که فیلم سینمایی اش بسیار بهتر و خوش فرم تر از خود آن است...
        

          زنان کوچک به همه ی دختران و پسران نشان میدهد که اگر بخواهند و تلاش کنند از پس هر مشکلی بر می آیند.
        

          The book, was very enjoyable. At every moment, the writings conveyed a good feeling to me. I really liked this book.
        

          از جمله کتاب های دوست داشتنی و خاطره انگیز نوجوانی
        

          امسال وسطای پاییز،دقیقا اون موقع هایی که کلی بارون میومد، دلم خواست که این بین بشینم و یک کتاب کلاسیک خوب رو زیر پتو با یه لیوان چایی بخونم. و بعد یهو به سرم زد که دوستام هم با خودم همراه کنم. و برای همین یک Book Club  راه انداختم که توی اون هر دو سه ماه یه بار یه کتاب کلاسیک بخونیم. و زنان کوچک هم اولین کتاب باشگاه کتاب خونیمون بود.
اولای کتاب برای من پراز حس خوب بود و هرچی جلو تر میرفتم و شخصیت های جدیدی به داستان اضافه میشدن این حس رشد میکرد. اما بعد از یه مدت دیگه فقط همین حس،به تنهایی کافی نبود و من دائما دنبال یه اتفاق میگشتم که متاسفانه تا دو- سه فصل آخر به این خواستم نرسیدم. در نتیجه این کتاب از لحاظ داستانی برای من اصلا جذاب نبود.
برای همین سعی کردم بیخیال داستان بشم و به قلم نویسنده دقت کنم و سعی کنم از اون لذت ببرم که متاسفانه این هم ممکن نبود. چراکه دیالوگ ها بسیار ساده، شخصیت ها بسیار سطحی و توصیفات کاملا از سر باز شده بودند.
به همین دلایل خوندن زنان کوچک رو با همین 1 جلد تموم میکنم و بعید میدونم که سراغ جلد دوم برم هرچند که میدونم اتفاقات مهمی تو جلد 2 میفته!
        

          به دلیل اینکه اول فیلمش رو دیده بودم و نپسندیدم ، ناخودآگاه در برابر کتابش گارد داشتم و متاسفانه باعث شد نتونم خیلی باهاش ارتباط بگیرم . احساس می‌کردم داستان خیلی سریع پیش میره و برای هر اتفاقی بیش از حد دلیل و برهان میاره .
اما در کل شخصیت ها و رفتار و عادات هرکدوم برام شیرین و الهام بخش بود .
        

          نمیدونم چرا این کتاب برام جالب نبود 🥲
        

          یادمه وقتی شروع به خوندنش کردم؛سارا بهم گفت:؛
" برای این حس خیلی دلت تنگ میشه :))
حسابی حسش کن✨ "

حالا بعد از چند ماه کتاب تموم شده و من خیره شدم به دیوار اتاقم.
حس کسیو دارم که از یه خواب شیرین بیدار شده و سعی داره دوباره اون لحظات رو تو ذهنش تداعی کنه،،بیرون اومدن از اون دنیای عجیب و شیرین و برگشتن به زندگی عادی سخته.
خیلی سخت..!))):
        

          بسی زیبا 
ولی روند هیجان انگیزی نداره.. 
        

          بعضی از کتاب‌ها بعد از اتمام می‌‌روند توی قفسهٔ #لطفا‌دمِ‌دست‌باش ذهن‌مان.
البته این ویژگیِ اکثر رمان‌های کلاسیک است ولی رمان «little women» یا همان «زنان‌‌کوچک» چیز دیگری است. 
 آن هم برای ما (بخوانید چند نسل متمادی)
 که نوجوانی‌مان را با انیمیشن ژاپنی‌اش گذراندیم و هر کدام‌مان با یکی از چهار دختر خانوادهٔ مارچ همزاد پنداری می‌کردیم. جالب‌تر اینکه برای نسل جدید هم هنوز مگ، جو، بت و اِمی جذابند.
بین خودمان بماند من بیشتر از دخترها با مادرشان، خانم مارچ همزاد پنداری می‌کردم. می‌ایستادم جلوی آینه و دخترهای نداشته‌ام را شبیه خانم مارچ نصیحت می‌کردم. جذاب‌ترین نصیحت‌هایش هم آن‌هایی بود که به جو می‌گفت.
کلاسیک‌ها یک تابلو از زندگی‌اند که توجه به سُنَت‌ها، تصمیمات عقلانی، عواطفِ واقعی و نظم‌شان زبان مشترک اکثر فرهنگ‌هاست.
مثلا به نظر من حرف‌های خانم مارچ به دخترانش را همه‌ٔ مادرها می‌فهمند. این فهمیدن لزوما به معنای پذیرش‌ نیست ولی این فهمِ مشترک بین زنان از غرب تا شرق حس خوشایندی است که آن‌ها را یاد فطرت مشترکشان می‌اندازد. اینکه:
ارزش زن به باطن و استعداد اوست؛
با بخشیدن بزرگ‌تر می‌شویم؛
مسئولیت کارهایمان را بپذیریم؛
ارزش عشق را بدانیم؛
بعد از ازدواج، با محبت بنا را بر سازگاری بگذاریم؛
داشته‌های‌مان را مرور کنیم تا نسبت به خدا ناسپاس نشویم؛
حتی نگاه‌ نویسنده به پوشش با تمام تفاوت‌هایی که دارد، آشناست، مثلا اینکه دخترها در مهمانی لباس جلف نپوشند.
خلاصه اینکه بنظرم این اشتراکات فطری همان نقطه قلقلک دهنده برای دوباره‌خوانی این اثر است که شاید بد هم نباشد.
بنظرم طغیان دربرابر این نظم و حتی مقاومت دربرابر بعضی از همین اصول کم کم مکاتب دیگر را رقم زد مثلاً مکتب رمانتیسم که با وجود اشتراکاتش با کلاسیک یک جاهایی جلوی همین منطق و اصولگرایی قد علم می‌کند و بعدتر مکاتب دیگر...
ولی همیشه  یک بخشی از وجود ما انگار طالب این نظم و اصول هست.
        

          داستان یک مادر با چهار دخترش و پدری که به عنوان کشیش رفته جنگ.
فضای دخترانه و شاد کتاب و عقاید مذهبی و خیرخواهانه مادر خانواده رو دوست داشتم.

من ترجمه نشر افق رو خوندم ولی ترجمه نشر قدیانی هم خوبه.


«زنان کوچک» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/24026