موش ها و آدم ها

موش ها و آدم ها فلاکت کارگران را در برابر بی رحمی ارباب ها نشان می دهد. عنوان این کتاب، که اولین بار در 1937 منتشر شده است، برگرفته از شعری از رابرت برنز است. جورج و لنی، شخصیت های داستان، کارگرانی هستند که مجال ریشه گیر شدن در جایی و داشتن خانه و خانواده را نیافته اند و به دنبال کار از این مزرعه به آن می روند، اما این دو دوست رؤیای گوشه ای امن، و آزاد از بکن نکن اربابی را در سر می پرورانند. لنی، برخلاف جورج، سبک مغز است اما نیروی جسمی زیادی دارد که اغلب این نیرو وجهی خطرناک به خود می گیرد. همراهی لنی و مراقبت از او هرچند برای جورج بار سنگینی است، اما نمی تواند او را به حال رها کند. عاقبت گزند توان جسمانی لنی از اختیار بیرون می شود و دست سرنوشت رؤیای مشتاقان را درهم می مالد.جان استاین بک، نویسنده ی شهیر امریکایی، در سال 1902 در کالیفرنیا به دنیا آمد. او در دانشگاه استانفورد به تحصیل علوم می پرداخت، اما در سال 1925 دانشگاه را رها کرد و به نیویورک رفت و در آن جا خبرنگاری کرد و دو سال بعد به کالیفرنیا برگشت. استاین بک در کالیفرنیا مدتی به عنوان کارگر ساده، متصدی داروخانه، میوه چین و... به کار پرداخت و با مشکلات برزگران و کارگران آشنا شد. او مدتی پاسبانی خانه ای را پذیرفت و در این زمان وقت کافی برای خواندن و نوشتن پیدا کرد. او در زمانی که جهان به سرعت به سوی مدرنیته و صنعتی شدن پیش می رفت، بیش از هر چیز در اندیشه ی غم و درد و رنج کارگران بود. استاین بک نخستین اثرش را با نام جام زرین در سال 1929 نوشت. کتاب موش ها و آدم ها را در 1937 انتشار داد که شهرتی واقعی و عمیق را برایش به همراه آورد. خوشه های خشم، رمان معروف او، در سال 1939 منتشر شد و جایزه پولیتزر را از آن خود کرد. استاین بک در 1962 به دریافت جایزه ی ادبی نوبل نایل آمد. وی نویسنده ای است کناره گیر و بی اعتنا به شهرت که در سال های پایان عمرش اثر جالب توجهی خلق نکرد. آثار نخستین وی از ادراکی کامل درباره ی زندگی و نظری بلند و وسیع درباره ی مسائل انسانی برخوردار است که با روشی تغزلی، حماسی یا طنزآمیز و لحنی واقع بینانه بیان شده و در ادبیات معاصر امریکا مقامی عالی به دست آورده است. استاین بک در سال 1968 درگذشت.