... در کل هیچ                 وقت دیر نیست مگر اینکه خودتان را غرق این موفقیت بکنید، تا خرخره درش فرو روید و در نوازش خفه                 خوان آورش همان چیزی را بجوید که پسربچه                 ی همیشه رنجور و در خانه                 ای می                 جویده؛ محافظت همه                 جانبه و راحتی مطلق. به نظرم امنیت نوعی مرگ محسوب می                 شود و فقط می                 تواند خودش را وقتی کنار استخرِ قلب شکلی تو بورلی هیلز یا هرجای دیگری دراز کشیده                 اید از دل توفان چک                 های رقم                 بالای بی                 امان که به حسابتان واریز می                 شود بهتان برساند و آن وقت شما دیگر از موقعیتی که هنرمندتان کرده جدا شده                 اید. البته اگر ازش راضی هستید که هیچ. از هر کی چنین موفقیتی را تجربه کرده بپرسید-بپرسید خوبی                 اش چیست؟ البته لازم است بهشان آمپول راست                 گویی بزنید ولی مطمئن باشید کلامی که از زیر زبانشان در می                 رود را هیچ جایی ممکن نیست بتوانید منتشر کنید...بریده              ای از نمایشنامه